Morgunblaðið - 24.10.1972, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, I>RIÐJUDAGUR 24. OKTÓBER 1972
Eydís Ingibjörg
Guðmundsdóttir
á Hafurbjarnarstöðum
Fædd 22. janúar 1890.
Dáin 14. október 1972.
1 DAG, þegar jarðsett verður
Eydís Ingibjörg Guðmundsdótt-
ir, fyrrum húsfreyja að Hafur-
bjamarstöðum, Miðnesi, get ég
ekki látið hjá líða að kveðja
hana í hinzta sinn með nokkr-
um orðum.
Eydís var fædd að Nesjum á
Miðnesi 22. janúar 1890, dóttir
hjónanna Ingibjargar Þorsteins-
dóttur og Guðmundar Lafranz-
sonar, er þar bjuggu lengi.
Af 8 börnum þeirra hjóna er
nú aðeins eitt á lifi, Helgi Guð-
mundsson, fyrrum kaupmaður í
Sandgerði og síðar hér í Reykja-
vík. Hann dvelst nú á Hrafnistu.
Eydís ólst upp í foreldrahús-
um við öll venjuleg störf. Frá
Nesjum sem öðrum býlum á
Miðnesi var þá mikið útræði
stundað jafnhliða búskapnum, og
var jafnan margt fólk í heimili.
Ull var unnin heima til vefnaðar
og klæðagerðar, og allt saumað
heima. Eydís fór til náms í
t
Eiginmaður mirtn,
Sigfús Sigurðsson,
Nökkvavogi 4,
lézt að Hrafnistu 23. þ. m.
Bergþóra Jónsdótttr.
t
Sonur minn og bróðir okkar,
Kjartan Sigurðsson
frá Vestmannaeyjum,
lézt af slysförum 16. þ.m.
Margrét Magnúsdótttr,
og systkini hins Játna,
Staóarbakka, Eyrarbakka.
t
Otför eiginkonu minnar, móð-
ur, tengdamóður og ömmu,
Karólínu Jóhannesdóttur,
Digranesvegi 18,
fer fram frá Fossvogskirkju
í dag þriðjudaginn 24. þ. m.
kl. 1,30 e. h.
Stefán Díómedesson,
börn, tengdabörn og
barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð við andlát og
jarðarför móður okkar og
fósturmóður,
Guðjónu Brynhildar
Jónsdóttur,
fyrrverandi ijósmóður,
fri Vífilsmýnun,
ÖnundarfirðL
Börn og fósturbörn.
t
Faðir okkar og tengdafaðir,
SIGFÚS ELÍASSON,
Grundarstíg 2,
andaðist i Borgarspítalanum þann 22. þ.m.
Helga Sigfúsdóttir, Már Jóhannesson,
Dóra Sigfúsdóttir, Trausti Th. Óskarsson,
Inger Sigfúsdóttir, Jónas Jónsson.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SESSELlUS SÆMUNDSSON,
Skaftahlíð 29,
sem andaðist 17. þ.m. verður jarðsunginn miðvikudaginn
25. þ.m. frá Fossvogskirkju kl. 3 síðdegis. Blóm vinsamlegast
afþökkuð, en þeim, sem vildu minnast hans, er bent á liknar-
stofnanir.
Börn, tengdabörn og barnaböm.
t HJÖRTUR ARNASON.
múrari, Hofteigi 54,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 25. októ-
ber kl. 1,30. Systkinin.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarfðr
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
JÓNS P. DUNGAL
Elísabet Dungal.
Elín Dungal, Birgir Dungal,
Asta Dungal, öm Jónsson,
og barnabörn.
klæðasaum um 16 ára gömul og
lærði m. a. karknarunafatasaum
hjá Guðmundi Guðmundssyni,
klæðskera, Reykjavík. Síðan fór
hún í Húsmæðras'kólann í Iðno
hjá frk. Hólmfríði Gisladóttur
og Ingunni Bergmann. Átti Eydís
hinar beztu minningar frá
námsdvöl sinni, kynmtist þar
ým-sum og sutn þau kynni entust
til æviloka.
Hinm 19. desember 1908 giftist
Eydís Vilhjál-mi Chr. Hákomar-
symi frá Stafnesi á Miðnesi.
Vilhjálmur hafði ungur
farið utan, fyrst til náms við
verzlunarskóla í Bretlandi, en
síðar til Bandaríkjanna, en þar
dvaldi hanm um 7 ára skeið.
Kom hann heim árið 1907. Var
ætlun hans ekki að setjast að
hér heima, en eftir að þau Eydís
hittust var hugur hans ráðinn.
Þau settust fyrst að í Kefla-
vík, þar sem Vilhjálmur rak
verzlum til ársims 1914. Fluttust
þau þá að Stafnesi, þar sem Vil-
hjálmur rak útgerð og búskap
til ársins 1920, en þá fluttust þau
að Hafurbjamarstöðum, sem
ásamt Kirkjubóli og fleiri jörð-
um þar í nágrenni voru föður-
leifð Vilhjálms.
Á Stafnesi undi Eydís sér
aldrei vel. Þar voru skipsskaðar
tíðir, lending ótraust og strönd-
in ógnvekjandi. Á heiðinmi' milli
Keflavíkur og Suðurnesja hafði
einnig margur borið beinin við
aðdrátt til heimilítnna, í vetrar-
byljum og frosthörkum.
Oft var látið loga ljós við
glugga um nætur, ef eitthvað
var að veðri og þídd hélan af
rúðum, ef frost var, svo að ljósið
sæist af heiðinmi og fyrir kom,
að fannbarimn feröalangur rat-
aði á ljósið.
Á Hafurbjarnarstöðum var
mildara um að litast. Víðsýni til
hafs og heiða, græn rennislétt
túnin, en úti við sjóinn strðndin,
hvít af skeljasandi, óvenjuleg og
heillandi sjón.
Þau hjónin bjuggu síðan að
Hafurbjarnarstöðum, að undan-
skiidum nokkrum árum, þegar
þau höfðu vetursetu í Reykja-
vik.
Vilhjálmur lézt árið 1956.
Þeirn hjómum varð 3ja bama
auðið: Konráð Alexander, fædd-
ur 1909, dáinn 1947, ókvæntur,
bamlaus. Ingibjörg, ekkja Lúð-
víks A. Jóhannessonar, fram-
kvæmdastjóra Bílasmiðjumnar í
Reykjavik, en hann lézt á síðast-
liðnu ári. Hákom, bóndi að Haf-
urbjamarstöðum eftir lát föður
síns, kvæmtur Sigríði Guð-
mundsdóttur frá ísafirði. Þau
hjón fluttust til Ástralíu ásamt
6 börnum símum árið 1969.
Eydis dvaldist eftir lát eigin-
manns síns hjá syni sínum,
Hákoni og tengdadóttur, en síð-
ustu 4 árin hjá dóttur sinni,
Ingibjörgu.
Eydis hélt sálarkröftum sin-
um ós-kertum allt fram að hinzta
degi. Þrátt fyrir það, að hún yrði
fyrir áfalli fyrir 4 árum, sem
hafði í för með sér nokkra löm-
un á likama, var hugur hennar
Minning:
Vilhjálmur Eyþórsson
F. 25/7 1912, d. 20/8 1972.
ÞÓ að nokkuð sé nú umliðið frá
amdláti þessa góðvinar míns
langar mig að senda nokkur
kveðjuorð.
Vilhjálmur var fæddur í Vest-
mannaeyjum hinn 25. júlí 1912,
þar sem hann bjó til átján ára
aldurs, en fluttist þá til Reykja-
víkur með foreldrum sínum og
yngri bróður. Árin 1933 og 1934
gekk Vilhjálmur í Samvinnuskól
ann. Að þvi ioknu hóf Vilhjálmur
störf hjá Mjól'kursamsölunni í
Reykjavík, en það fyrirtæki var
þá nýlega tekið til starfa. Þar
vann Vilhjálmur svo allt til árs-
ins 1946, en þá tófcst hann á
hendur gjaldkerastörf hjá
Prentsmniðjunni Odda, en því
starfi gegndi haran til dauðadags.
Árið 1936 gekk Vilhjálmur að
eiga eftirlifandi konu sína, Guð-
rúnu Þorgeirsdóttur og eignuð-
ust þau tvær dætur, Hildi, gifta
Sigurði Þórðarsyni tannlækni, og
Jódísi, gifta Jórni Péturssjnni for-
stjóra.
Þó að kynni okkar Vilhjálms
yrðu stutt og að mestu leyti
eftir að hann var orðinn sjúkur,
duldist mér ekki að þar var á
ferð óvenjulegur persónuleiki.
Að eðlisfari var Vilhjálmur dul-
ur maður, sem fann aðeins til
andlegs skyidieika við tiitölu-
lega fátt fólfc. Þó var hlýleikinn
og hinn mikii vilji hans til að
leysa ailra vanda öllum Ijós.
Minnist ég þess eitt sinn er ég
var í nokfcrum persónulegum
vanda, sem Vilhjáimi var kunn-
ugt um — en þá var hamn orð-
inm helsjúkur — að hann vann
með oddi og egg að lausn þess
málsvÁn þess að tala margt var
vinfestan og tryggðin alltaf til
reiðu.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og virvarhug við
aedlát og útför föður okkar, tengdaföður og afa,
JÓNS MAGNÚSSONAR,
húsasmíðameistara.
Nanna Cortes,
Magnús Reynir Jónsson, Gitte Jónsson,
og barnabörn.
Viö þökkum af aihug auðsýnda samúð og vináttu við andlát
og útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður og
immu,
KRISTlNAR ÞÓRÐARDÓTTUR,
Pálmi Guðmundsson, Hólmfríður A. Pálmadóttir,
Albert E. Pálmason, Alma Hjöriaifsdóítir,
Hrafnhildur Þ. Pálmadóttir, Einar Einarsson,
Guðmundur Y. Pálmason, Jðnfna L'rndal,
og bamabörn.
óskertur. Hún hafði yndi af bók-
um og las mikið. Var hún
minnug og margfróð um menn
og málefni.
Hún hafði ákveðnar skoðanir
á landsmálum, fylgdi Sjálfstæðis-
flokkmum fast að málum og fór
hvergi dult með skoðanir sínar.
Kynni mín af Eydísi og þeim
hjónum hófust, er ég sem ungur
drengur kynntist syni þeirra,
Hákoni. Leiddu þau kyruni til
þess, að ég dvaldist um sumar-
tíma að Hafurbj amarstöðum. Sú
dvöl var upphafið að dvöl minni
þar næstu 3 sumur og síðan ævi-
lönguim kynnum mínum við þau
og fjölskyldu þeirra.
Á heimili þeirra hjónanna var
mér strax tekið sem væri ég
þeirra eigin sonur. Margar og
góðar endurmimningar á ég frá
veru minni að Hafurbjarnar-
stöðum. Slíkt hið sama geta
vafalaust aðrir þeir sagt, sem
heimsóttu þau, því gestrisni,
höfðingsskapur og ljúfmannlegt
viðmót var þeim í blóð borið.
Allt fram á fullorðinsár mín
leið ekki það misseri, að ég ekki
kæmi í heimsókm tl fjölskyld-
unnar að Hafurbj amarstöðum,
því að þaragað var gaman að
koma.
Áttu húsbændur þar ekki lít-
inn hlut að. Gestrismi húsmóð-
urinnar, Eydisar var einstök.
Hún var margfróð um menn og
málefni og gaman að hlusta á
endurmimningar henmar frá lið-
inmi tíð. Vilhjálmur var með
allra skemmtilegustu mönnum,
sem ég hef fyrir hitt. Kunni
hann frá mörgu að segja frá við-
burðaríkri ævi sinni, t. d. gull-
grefti í Alaska, laxveiðum þar,
sem var með ólíkindum. Frá-
sögn hams var lifandi og slík, að
unum var að hlusta á.
Nú eru slífcar heimsókmir liðin
tíð, en endurminningin um góð,
samhent, hjálpsöm og skemnmti-
leg hjóm lifir.
Agnar Gústafsson.
Því fóiki, sem það lán féll í
skaut að kynnast hinu fallega
heimili Vilhjálms og Guðrúnar,.
mun vart líða það úr minmi. Sú
hlýja og eindrægni sem þar rífctu
voru með þeim hætti að vart
verður með orðum lýst. Hjóna-
band þeirra Vil'hjálms og Guð-
rúnar var svo innilegt og gott að
óvenjulegt verður að teljast.
Mér er kunnugt að þar bar
aldrei sfcugga á. Þá var þáttur
dætranma, tengdasonanna og
litlu barnabamanna ómetanlegt
framlag til þess fagra líís, setn
þessi fjölskylda lifði,
Vilhjáimur átti einn alhróður
— Baldur Eyþórsson — forstjóra
„Odda“. Ég get ekki látið hjá
líða að minnast með nokkrum
orðum á þá óven.julegu vináttu,
sem ríkti með þeim bræðrum og
fjölskyldum þeira. Kona Bald-
urs, Sigríður, er systir Guðrún-
ar, og var það een til að styrkja
hin traustu fjölsfcyldubönd.
Tuttugu og sex ár uimu þeir
hlið við hlið að uppbyggingu
hins stóra og myndarlega fyrir-
tæfcis „Odda“ hf. Samvinna
þeirra var með slíkum ágætum,
að ekki verður á betra kosið.
Kæri vinur: Nú þegar þú ert
horfinn héðan og kominn á æðra
tilverustig vil ég þakka þér
stundimar, sem við áttum sam-
an •— tryggð þína alla og vin-
festu við mig og fjölskyldu
mín.a. Ég bið þér og fjölskyldu
þinni Guðsblessunar.
Björn Önundarson.