Morgunblaðið - 03.11.1972, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 3. NÓVEMBER 1972
13
Afmælisrabb við Jónínu Guðmundsdóttir;
ÉG ER SVO SÁTT VIÐ ALLA
Frú .Tónína GUðtaumdsdóttir
er sjötjug í dag, og þess vegna
íengum við smáviðtalstíma hjá
henni um daginn á Sólvalllagöt-
unni, og gott viðmót, eins og
margir kannast við.
— Þú stendur nú á fétegsleg-
um timamótum frú Jónína,
hvað hyigigstu fyrir?
— Já, víst eru þetta timamót.
Ég vil gja-rnan fara að hafa hæg
ara um mig, en það er eniginn
laus við mig eirnþá. Mér fi-nnst
ég efckert vera orðin gömul, og
er það ekki, en n-ú fyrst er ég
að mímum dómi búin að öðlast
þann félagslega þrosika, sem
mér finnist nauðsynlegur. Það
er vandi að vi-nna að félagsmál-
um, og margt að varast, ef vel
á að fara, og allir ei-ga vel við
að uma.
— f>ú hefur verið formaður
Mæðrastyrksnefnidar um árabil.
Hven-ær tókstu til starfa utan
hei-miLis þíns, og hvað hefurðu
geirt fleira?
— Útivistin er nú orðin ærið
lön-g hjá mér. Ég gefck fyrst í
Thorvaldsensfélagið eftir að ég
kom heim og gifti mi-g. Það var
ágætt félag, en þar voru þá svo
fullorðnar komur við störf, að
mér fannst ekki framkvæmidi-rn
ár vera n-ógu miklár. En é-g er í
dag hrifin af verkum þeir-ra fé
lagsfcvenna og félagið er önd
Vegisfélag.
Við formen-nsku í Mæðra-
styrksnefnd tók ég fyrir fimm-
tán árum, en hafði þá starfað í
nefndinni áður ein 10—12 ár.
Það er þakklátt starf að
vin.na verkin, þegar maður finn
ur, að einhver getur haft gagn
af manni. Ég hef haft sumardvöl
mæðra yragri og eldri öll sum-
ur, og það hefuir verið mér mik-
il áneegja. Þetta starf hefur i
seinni tið, einfcum eftir að ég
varð efckja, verið mér svo mik-
il styrfcur, beinn Mfgjafi. Og
bráðum hefjast jólaannimar í
nefndinni, og þá er ekki tll set-
unraar boðið.
Ég gekk næst í Húsmæðrafé-
tegið, þar sem ég er ermþá starf
andi, og kannski kannast fleiri
við mig fyrir þau störf. Ég vann
jöfnum höndum að uppbygg-
ingu Hvatar, félags Sjálfstæðis-
kvenna og starfaði þá einnig í
Bandategi kvenna með Guð-
rúnu Pétursdóttur og Aðal-
björgu Sigurðardóttur, og einnig í
Kventfétegasambandinu en er al
veg n-ýhætt í báðum þessum sið-
astnetfndu.
— Er ekki erfitt fyrir konu
ei.ns og þig að starfa ópólitískt
að öllum þínuim verkum?
— Jú, það er kann-ski dálítið
erfitt, þegar maður er jafn póli-
tískur og ég er og hef ■ verið.
En börn og heimili geta aldrei
orðið pólátlskt efnd, og móðirin
verður alltaf að lita sömu aug-
um á börnin og heimilið, hvar í
fLókki sem hún stendur, og ég
held mér sé óhætt að segja, að
það hafi aldrei komið fyrir miig,
að ág-rein-in-gur h-afi orðið Lnnan
vébanda Húsmæðraféla-gsins út
af skoðanamun i minn-i tið. Fyr-
ir Húsmæðrafélagið ætla ég að
halda áfrarn að starfa, mér eru
koraurnar kærar, sem ég hef
svo lengi unnið með.
— Þú varst alLtaf með stórt
heimili. Var ekki erfitt að sam-
ræma slikt störfuim þinum utan
þess?
— Ég var all'tiaf með 10 man-ns
í heimidi á Barónsstígnum, en
það leið aldrei fyrir útlvist
miina. Móðir mín var hjá mér á
heiimdlinu i 28 ár og var hún
hei-mili og börnum mónum ómet
amlegur ' Liðsstyrkur. Maðuriinn
minn, Frim-ann, og móðir mín
voru svo samhjent um að loifia
mér að hlaupa, að engi-nn gallt
afhroð fyrir það.
— Á löragum starfsferii á ég
margar og ljúfar minningar, og
her þá mest að þakka að hafe
mætt góðu saimferðafóliki. Allir
hafia viljað hjálpa. Því er ég
svo afskapLega sátt við alia. Ef
ætti að vega og meda þakklæti
mitt, væri ekkert málband og
engin vigt, sem gæti rraælt það.
Á ég þá við bæði einstakliinga,
sem Léð hafa mér lið, og opin-
bera aðila. Reynsian hefur
kenn-t mér, að maðua* verður
fy-rst og frem-st að treysta á
sjálfan sig, þá kemur hitt lika.
Ég bef kynn-zt mörgum og kynn
in hafa verið ljúf og löng i starf
inu.
— Ég verð stödd í Átthaga-
salraum á Hótel Sögu milli
Framh. á bls. 14