Morgunblaðið - 15.04.1973, Side 1
SUNNUDAGUR 15. APRÍL — 16 SIÐUR
ÞÚSUNDUM saman ganga
þau upp að altarinu á vori
hverju og heita að reyna
af fremsta megni að hafa
Jesúm Krist að leiðtoga lífs
síns. Vafalaust finnst þeim
flestum frekar auðvelt að
gefa þetta heit — það er svo
teygjanlegt hugtak „að
reyna af fremsta megni“ og
hver leggur þar í þann
skilning, sem hann er mað-
ur til. Efndirnar eru svo
undir ýmsu komnar.
Ferming eru mikið mál á
Islandi og fer yfirleitt öllu
meira fyrir veraldlegu inn-
taki hennar en trúarlegu.
Hundruð heimila um landið
gervallt eru undirlögð ferm-
ingarundirbúningnum. Hús-
mæðurnar skúra og skrúbba
út í hvern krók og kima,
láta mála og breyta, sauma
Séra Ami Pálsson ferniir
og snurfusa — og heimilis-
feðurnir tæma vasana og
veskin og slá svo gjarnan
víxla ekki sízt, þegar tæki-
færið er notað til að betrum
bæta húsbúnaðinn, áður en
fjölskyldurnar eru kallaðar
saman til að hylla ferming-
arbarnið og liella yfir það
gjöfum.
Og víst þykir unglingun-
um þetta spennandi, þótt
það sé kannski ekki aðal-
atriðið. „Það sakar svo sem
ekki að fá fermingargjafirn-
ar, úr því þetta er nú einu
sinni orðinn siður . . .“ En
fjöldi fermingarbarna kýs
að stíga þetta spor, þó að
þau eigi ekki von mikillar
veizlu né stórra gjafa. Fyr-
ir þeim er þetta annað
hvort mikilvæg trúarathöfn
eða þau líta á ferminguna
sem þáttaskil í uppvextin-
um, endapunkt barnæsk-
unnar og upphaf alvarlegra
lífsskeiðs, sem færir þeim
meðal annars síaukið sjálf-
ræði. Sum standa í þeirri
trú, að með fermingunni
verði þau fullkomlega sjálf-
ráð gerða sinna og þurfi
ekki framar við leiðsagnar
foreldra né annarra — og
þykir illt, ef þeim verður
Séra Jóhann Hliðar fermir í Neskirkju í fyrsta slnn. Fermingabörn ganga til kirkju.