Morgunblaðið - 27.06.1973, Page 14

14
MORGUNBLAOIÐ, MLÓVÍKUDAGUiR 27. JÚNÍ 1973
Jón Sigrurg-eirsson heitir hann
og finnst handbolti og fótbolti
skemmtilegustu iþróttagrein-
arnar.
Henni finnst mest gaman að
spila fótbolta.
Dugleg börn á
vornámskeiði
VORNÁMSKEIÐ fyrir börn
stendur nú yfir á vegum
íþróttaráðs, Æskulýðsráðs,
Leikvalianefndar og íþrótta-
bandalags Reykjavikur. Börn
á aldrinum 6 til 9 ára eru fyr-
ir hádegi, frá kl. 9.30 til 11.30,
en frá kl. 14 til 16 eru böm
á aldrinum 9 til 12 ára. Yngri
börnin eru aðallega í leikj-
um, en þau eldri æfa knatt-
spyrnu, langstökk, boðhlaup
og 60 m hlaup. Kennsla fer
fram annan hvern dag og
hafa börnin fengið 7 staði
viðs vegar um bæinn til um-
ráða, og skipta þau svæðun-
um á milli daga. Námskeið-
inu lýkur með íþróttamóti á
Melavelli 28. júní og verða
þá veitt verðlaun þeim, sem
bezt standa sig.
Morgunblaðsmenn fóru og
heimsóttu bömin í síðustu
vilku og voru þau þá að æfa
á KR-vellinum. Þegar okkur
bar að, voru börnin að keppa
í boðhlaupi og 10 ára snagg-
aralegur drengur, Stefán Að-
alsteinsson stóð sig bezt að
þes9U sinni.
Við ræddum við stúlku,
sem heitir Bryndís Valsdótt-
ir og sagði hún okkur, að
henni fyndiist mest gaman
að æfa fótbolta, en hún er
ekki svo heppin að mega það
á þessu námskeiði, því sá
þáttur tilheyrir aðeins drengj
unum. 1 staðinn æfir Bryndis
aðallega langstökk.
Leiðsögumaður bamanma
tjáði okkur, að börnin væru
öll mjög dugleg og væru
iþróttamótin, sem haldin eru
á hverju sumri, bezt sóttu
íþróttamótin, er haldin eru í
Reykjavik.
Rokko-sófi
sem skemmdist í flutningi til landsins, selst í því
ástandi, með miklum afslætti.
HÚSGAGNAVERZLUN
KRISTJÁNS SIGGEIRSSONAR HF.,
Laugavegi 13, sími 25870.
Breiðir
og
þægilegir
skór.
Póstsendum.
SKÓSEL,
Laugavegi 60, sími 21270.
Bjartmar Guðmundsson:
„Upp er skorið,
engu sáð“
Jóhann Sveinsson frá Flugu
byrstir sig dálitið i Landfara-
reit Tímans 25. f.m. í smágrein,
sem hann nefnir: Leiðrétting á
vísu. Vísa .;ú var prentuð í Vel-
vakandadálkum Morgunbl. 10.
apríl.
Jóhann segir: „Visan er bæði
rangfeðruð og afbökuð og virð-
iist maðurinn ekki sérlega vand
ur að heimlldum."
Rétt er það, að eitt orð þess-
arar vísu er skakkt með farið og
höfundur er ekki Indriði á Fjatli
eins og greinarhöf. Mbl. held-
ur. Bn Jóhanni verður það sama
á og Áma Heligasyni, að rang-
feðra þessa vísu og afbaka ná-
kvæmlega eins mikið og hann.
Rétt er vísan svona:
Upp er skorið, engu sáð,
allt er í vargaginum.
Þeir, sem aldrei þekktu ráð,
þeir eiga að bjarga hinum.
Árni hefur fyrstu hendinguna
svo:
Upp er skorið illa sáð . . .
Jóhann:
Upp er skorið aldrei sáð . . .
Og hann eignar Sigurði Sigurðs
syni úrsmið á Akureyri vísuna.
Staka þessi er eftir Egil Jón-
asson, sem heima átti á Hraun-
koti í Aðaldal, þegar hún varð
til, og Friðrik Jónsson, póst og
bónda á Helgastöðum.
Þetta ei' einhver alra fyrsta
ferhenda, sem á flot fór eftir
Egí'l. En Friðrik var þá alkunn
ur hagyrðiingur í Þingeyjar-
sýslu. Mun seinni helmingurinn
hafa orðið til á undan hinum.
Vísan þótti vel gerð og fór strax
víða og lærði ég hana eimhvern
tíma á árunum kringum 1920.
Enginn getur víst sagt um,
hvemig eignarrétti þeirra fé-
liaga að þesisari sameign var hátt
að. Samt tel ég liklegt, að Frið-
rik hafi átt öllu medra af efni-
viðnum. En hand'bragðið gaf vís
unni vængi meira en efnið, og
þó hvort tveggja. Hún varð mér
sérstaklega minniissitæð vegna
þess að hún var ein sú allra
fyrsta, sem frá Agli fór út fyr-
ir heimabyggðir. Heimamenn
þekktu alltaf vísur Indriða á
Fjalli um þessar mundir. Þessi
var honum á engan hátt 15k. Aft
ur á móti hef ég áður heyrt
hana eignaða Siigurði úr-
smið. Og er gott ef Dagur á Ak-
ureyri hefur ekki einmiitt gert
það fyrir 40—50 árum.
Alit þetta taldi ég mig vita
mcö vissu, þegar ég las fræði
þeirra Árna Helgasonar og Jó-
hannis Sveinssonar. En til þess
að fullvissa mig betur, sneri ég
mér tii tveggja fróðleiksmanna,
er ég vissi einna bezt að sér um
þessa hluti og mundu vel
till þess tíma, sem hér um
ræðir. Annar, Siigurður Jónsson
frá Haukagili, sagði strax: Er
hún ekki eftir Egil og annan,
sem hann tiltók i nágrenini hans.
Reyndist svo að Sigurður
hafði þetta bókað í visnasafni
sínu, sem er mikið og merki-
tegt. Svó til þess að kanna þetta
enm betur átti hann tal við Eg-
il. Hann staðfesti að rétt væri
með þetta farið.
Ekki verður sagt að miklu
Bjartmar Guðnumdsson.
muni á orðum: „ila sáð“, „aldrei
sáð“ og „engu sáð“. Samt ber
rétta orðið af himum. Og oft-
ast er það svo, að hársbreidd-
in ein skilur á millii feigs og
ófeiigs á sviði orðlistarinnair.
Vel er að þetta tækifæri hef-
ur gefizt til að koma þvi rétta
um þetta á framfæri. Stundum
hafa Agli Jóniassyni verið eign-
aðar visur, sem hann ekki á. 1
annan stað er þetta ekki
í fyrsta skipti, sem öðrum hef-
ur verið eignað það sem hans
er. Jafnvel hefur það komið fyr-
ir að einhver og einhver hefur í
ógáti eignað sjálfum sér vísu eft
ir hann, þó undarlegt megi telj-
ast.
Einu sinni sagðd hann líka:
Léttu blaðri lokið er,
ljóðaþvaðrið dvínar,
hinir og aðrir eigna sér
ígangs fjaðrir mínar.
29. maí 1973.