Morgunblaðið - 23.08.1973, Page 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, — FIMMTUÐAGUR 23. ÁGÚST 1973
SAI GAI N Anne Piper: 1 Snemma í háttrinn
jhanm, en vitanlega undir eiins og
,ég yiissi, að það var engin alvara
í þessu hjá ykkur Skeggja, þá
vai’ð ég að fiinná eitthvað annað
!í staðimn ti’l þess að gera keMu
ekki vonbrigðd.
Ég gat ekki annað en glápt
á hann. Nú kom ég ekki einu
sinni upp orði. Og ég sem hélt,
að hann væri vingjamleguir á
svip'nn! Hann dró andann djúpt
og sagði:
— Ég hef nú enn ekki senf
neina skýrslu um hegðun þina,
og kannski geri ég það alils ekkd
— Og það þýðiir hvað?
— Það þýðlúr bana, að þú gef
ur homium Johnny þægiílegt heim
ild meðam hann Fred eir I burtu
þá máttu eiga hjámabandiið þiitJt í
friði, hvers virðd sem það nú
kann að vera.
— Já, svona Mtur þá fjárkúg-
un út, sagði ég. — Það er gam-
an að kymnast því einu sÉnnd,
en nú hefur þú baira, Skugga-
baldur sæM, engin tromp á hend-
innd. Mér kom ágættega siaman
við Fred, en mér þyíkiir samt ekki
svo vænt um hann, að ég æitM
að fara að taka þig að mér, tSl
þess að halda í hann. Ég stóð á
fætur og reiddd gredðuna til
höggs.
— Svo að þér er hollast að
hafa þig á burt á þessari stundu
og fiara með þessa skítugu
skýrslu þtoa til hennar tengda-
móður minnar, en láta miig bara
aldrei sjá þiig framar.
— Hann var lafhræddur á svip
inn. Hann stóð upp selntega. Ég
rétti honurn regnfrakkann hans,
þegjandi.
— Vertu nú ekki of fljót á
þér, Jemny, sagði hann, ogreyndi
að setja upp gtottið sift, en það
hafði bara engin áhrif á mig
— Getum við ekki rastt þetta
í ró og næði? Ekki lamgar mig
til að víta þiig ógæfusama, fyrir
rniitt tiiistilili.
— Ó, hafðu engar áhyggjur,
öskraði ég framan í hann. —
Ég ætla mér ekki að verða ó-
gæfusöm, hvorki fyrir þitt til-
stilld né annarra. Snáfaðu nú út
áður en ég hendx eimhverju í
þig. Það gerði hann líka og ég
skellti hurðinni á hann, fteygði
mér á legubekkimm og grét af
þrá eftir Jaek, þangað til andlit-
ið á mér var orðið uppblásið.
Þetta var á fimmtudaigskvöld
í þýáingu
Pál$ Skúlasonar.
en á laugardagskvöld kom Betsy
rétt eins og hún væri kölluð. Ég
faðmaði hana að mér, rétt eins
og ég hefði ekki séð hana árum
saman.
— Ó, Betsy, ég er svo fegin
að sjá þig. Ég er í svoddam
vamdræðum. Og svo sagði ég
henni alia söguna og siepptí
engu úr.
— Þetta er skammarlegt, lauk
ég máM minu, — að láta hóta
sér öMu illu i eima skiptið,
sem ég gerði ekki neitt til að
skammast min fyrir.
Hún hió og ætlaSi aldred
að geta hætt. — Æ, eisku Jenny,
(sitthvað kemur nú fyrir þig.
Gaztu ekki séð hvaða böiv
uð rotta þessi náungi var?
— Ég er nú ekM sérlega
giúrin að þekkja rottuna frá
flóðhesti sagði ég. — Auk þess
hefur enginn hingað til haft í
hótumum við mig. Og hefði það
þó verið hægðarleiikur. Auk þess
var hamn nú stundum bara
skemmtilegur, og hann hafði
faiteg augu.
— Já, þú ert nú alltaf svo
vitlaus i þessum augum. Það er
ekkert sem blekkir mann meira
en að misskilja augnasvip. Ég
fyrir mitt leyti held þvl fram að
svipur í augum sé ekM til.
— Jú, víst er hann til. Sjáðu
nú til dæmis hann Jack. Ekki
þarf haen annað en að iíta á
»*~.. 1 ..." —”
SMJÖRLÍKIÐ
SEM
ALLIR
ÞEKKJA
J
'ennþá drýgra''
00 BRAGÐMEIRA
6. Johnson og Kaaber kaffið er nú fínmalaðra og
drýgra. Þannig viljum við tryggja húsmóðurinni
enn befra kaffi.
NÝ KVÖRN BETRA OG DRÝGRA
RÍÓ KAFFI:
0.J0HNS0N
&KAABERHF.
4
44
3jo herb. í Norðurmýri
Mjög góð íbúð á 1. hæð (ekki jarðhæð) í sambýlis-
húsi. íbúðin skiptist í góða stofu með fallegum
teppum, stórt hjónaherb. með skápum, lítið barna-
herb., eldhús og snyrtingu með sturtubaði. Suður-
svalir. Þessi íbúð er í sérflokki af eldri íbúð að
vera og útborgun aðeins 1,5 milljón. Laus mjög
fljótlega.
PÉTUR AXEL JÓNSSON,
lögfræðingur,
öldugötu 8. — Sími 12672.
velvakandi
Velvakandi svarar í síma
10100 frá mánudegi til
íöstudags kl. 14—15.
0 Miðstöð fyrir
dýralækningar
Ásthildur Sveimsdóttir, Sól-
vallagötu 9, hafði samband við
Velvakanda vegna fréttar, sem
birtist hér í blaðinu s. 1. þriðju
dag. Frétt þessi fjallaði um
dýraspítala, sem Mark Watson
hugðist færa íslendingum að
gjöf, en eins og kunnugt er hef
ur landbúnaðarráðuneytið af-
þakkað gjöfina og er nú alls
óvist um iyktiir þessa máls.
Ásthildur sagði þertJta hafa
vakið furðu sína.og spurði hvað
væri oæðið um dýravemdunar-
samtök í landinu. Áreiðanlega
væri hægt að reka dýralækn-
ingamiðstöð hér þótt ekki væri
það gert á vegum rikistns. Hún
sagði ennfremur, að varia gætu
svona undirtektir orðið tM þess
að auka orðstdr okkair erlendis
enda þótt það virtist vera með
meiriháttar áhugamálum þjóðar
innar, að hann væri sem mest-
ur og beztur.
0 Kjör verkafólks
fyrr og nú
Húsmóðir skrifar:
í Timanum 18. ágúst s. 1.
stendur, að Halldór Eliasson
hafi í Stefni boðið hreinan
nítjándu aldar kapítalisma. Það
fer vel á því, að ungir ritstjór
ar Tímans geri engan mun á
kapítalisma, eins og hann var á
nitjándu öld, og kapítalisma
eins og hann er i framkvæmd
í dag. Ef þeir gerðu það, þá
væru þeir sennilega alls ekki
riitstjórar Timans.
Um síðustu aldamót var það
svo víðast hvar i sjávarpláss-
um hér á landi, að sami maður-
inn átti bæði atvinnutækin og
verzlunina. Þá var stunduð
hrein vöruskiptaverzlun, þannig
að það var sami aðili, sem unn-
ið var fyrir og verzlað við.
Þessi eigandi skammtaðd kaup-
ið, ákvað vdnmustundafjölda og
vöruverð. Engair voru trygging
ainar eða slysabæturnar. Nú
er öðru vísi um að litast, guði
sé tof. Núna vinna menn um-
saminn vimnutíma fyrir umsam-
ið kaup, hafa slysabætur, ör-
orkubætur og svo framvegis.
Síðast en ekki sízt hafa þeir
verkfallsrétt, sem kapitalisminm
vill og verður að virða, en þessi
sami, sjálfsagði réttur er ekM
til, þar sem kommúnisminn ræð
ur lögum og lofum.
Áður fyrir sendu bændur
vinnumenn sína á vertíð og
gekk svo allar götiur fram tM
ársins 1926 a. m. k., en þá visai
ég um vinnumamm, sem sendur
var á vertíð og fékk 450 krón-
ur í hlut. Hlutinm fór hann með
tid húsbónda síms. Um haustið
fékk hanm svo árslaun sín, sem
voru 250 krónur. Þetta var áð-
ur en farið var að greiða upp-
bætur á landbúnaðarafurðir.
0 „Brúnir seðlar“
og milliskrift
tuttugustu öld
Fyrir tveimur árum kom ég
til Djúpavogs. Fannist mér þá
að mörgu leyti sem ég væri
komin aítur á nítjándu öld, þótt
að vísu væri þar komin á til
dæmis verzlunarálagning og
kauptaxtji.
Hvað viðvíkur einveldi í at-
hafnalífi staðajrins var það eins
og tíðkaðist áður fyirr. Það er
sem sé „kaupfélagið", sem á
bæði atvinmutækin og verzlun-
ina. Þar er rekin hredn vöru-
skiptaverzlum, sem gengur út á
miilliskriift í „kaupfélaginu".
Þetta gengur svo langt, að
lækmirimn á staðnum (a. m. k.
sá, sem þarna var fyrir tveim-
ur árum hefur bara fengið
„brúna seðla“, stílaða á „kaup-
féiagið".
Andi tuttugustu aidar kapít-
aliisma hefur aldrei svifið yfir
Djúpavogi, og er bágt til þess
að vita.
Húsmóðir"
0 „Morgunstund
barnanna“
Valfborg Eggertsdóttir,
hringdi og bað um að komdð
yrði á framfæri ósk um endur-
tekningu á útvarpsefni.
Þann 9. ágúst las Hólmfrfð-
ur Eggertsdóttir upp tvær sög-
ur í „Mogunstund barnanna",
en höfundur er Ari Matthías-
son, bróðir Hólmfiriðar. Val-
bong sagði, að bæði hefðu sög-
ur þessar verið sérlega skemmti
legar og vel lesnar og sér fynd
iist sjálfsagt, að þetta efni yrði
endurtekið fljótlega.