Morgunblaðið - 01.11.1973, Page 7

Morgunblaðið - 01.11.1973, Page 7
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. NÓVEMBER 1973 7 Hér fer á eftir spil frá leiknum milli Frakklands og V-Þýzkalands í Evrópumótinu, sem fram fór ný- lega i Belgíu. Norður S 6-2 H K-D-10-8-6 T 8-5-4-3 L D-2 Vestur S K-10-9-8-3 H 9-5 T A-K-10-9 L A-5 Austur S A-D H Á-G-7-4-3-2 T D L 10-9-8-7 Suður S G-7-5-4 H — T G-7-6-2 L K-G-6-4-3 Við annað borðið var lokasögnin 4 hjörtu hjá A-V; spilið varð2 niður. Við hitt borðið gengu sagnir þannig: Austur Vestur 1 H 1 S 2 H 3T 4 S P Norður lét út laufa drottningu, sagnhafi drap með ási, tók spaða ás og drottningu, lét út laufa 7 og suður drap með kóngi. Suðu lét næst laufa 4, sagnhafi lét hjarta heima og vann þar með spilið, þvi hann gaf aðeins einn slag í spaða, einn í tígul og einn á lauf. Með morgun- kaffinu. . . . — Já væni minn, þetta er sko fínasta tryllitæki, burtséð frá smáskrölti, þegar hann er kom- inn yfir 190 kílómetra hraða á klukkustund. nTP^ií" — Þetta er nú eiginlega ástæð- an fyrir þvf, að ég hætti að reykja. — Það er liðin tfð, þegar maður gat látið fara vel um sig á hey- sátunum. DAGBÓK BARWWV.. Þýtur í skóginum — Eftir Kenneth Grahame 3. kafli — STÓRISKÓGUR I hólnum eðaþústinni, sem í fyrstu hafði bara virzt snjóskafl, var lítil en sterkleg hurð, máluð dökk- græn. Við hliðina á henni hékk bjöllustrengur og fyrir neðan hann koparskjöldur þar sem á stóð skrifað með upphafsstöfum :GREIFINGINN. MoTdvarpan datt á bossann af einskærri undrun og hrifningu. „Rotta,“ hrópaði hún. „Þú ert alveg ein- stök. Það má nú segja. Nú skil ég allt. Þetta gaztu ráðið af hugvitssemi þinni, alveg frá því ég datt og skar mig í fótinn og þú leizt á sárið og um leið sagðir þú við sjálfa þig: „Spaði,“ og svo fórstu að leita og fannst einmitt spaðann, sem ég hafði skorið mig á. En ætli þú hafir látið þar við sitja? Ónei. Sumir hefðu áreiðanlega látið það gott heita. En öðru máli er að gegna um þig. Hugsanir þínar runnu í beinu framhaldi af því fyrra: „Bara að ég f.yndi nú dvra- mottu,“ segir þú við sjálfa þig. „Þá væri komin sönnun fyrir því, sem ég held.“ Og auðvitað fannst þú mottuna. Þú ert svo gáfuð, að ég held, að þú gætir fundið, hvað sem þér dytti í hug. „ Jæja,“ segir þú við sjálfa þig, „dyrnar eru hérna einhvers staðar. Það er alveg áreiðanlegt. Nú er aðeins eftir að finna þær.“ Ég hef lesið um hvílíkt í bókum, en aldrei upplifað slíkt. Þú ættir að fara þangað, sem hæfileikar þínir eru metnir að verðleikum. Þeir gætu farið til spillis hér innan um okkur. Ó, bara að ég hafði heilabúið þitt, rotturófa." „En þar sem svo er ekki,“ sagði rottan dálítið hvassyrt, „þá býst ég við að þú ætlir að láta þér nægja að sitja hér úti í snjónum í alla nótt og tala. Stattu strax upp og togaðu í bjöllustrenginn þarna og hringdu eins og þú getur á meðan ég ber að dyrum.“ Þarna biðu þær, moldvarpan og vatnsrottan, við dyrnar hjá greifingjanum. Þær stöppuðu fótunum f snjóinn, því þeim var kalt og biðin var löng. Loks heyrðu þær hægt og silalegt fótatak nálgast að innan. Moldvarpan hafði orð á því við rottuna, að engu væri líkara en sá sem væri að koma, væri í allt FRAMHALÐ55AGAN of stórum.inniskóm með bældum hælkappa. Þetta var skarplega athugað, því það reyndist rétt vera. Svo heyrðu þær, að slagbrandi var skotið frá, dyrnar opnuðust lítið eitt, svo að sá á langt nef og syfjuleg augu. „Ef þetta kemur fyrir aftur,“ sagði önug og tor- tryggin rödd, „þá verð ég mjög reiður. Hver er það eiginlega, sem leyfir sér að ónáða slíka óveðursnótt? tJt meðsprokið." „Ó, greifingi," hrópaði rottan. „1 hamingjunnar bænum hleyptu okkur inn. Það er ég, rottan og vinkona mín, moldvarpan. Við villtumsti f hríðinni." „Hvað er að heyra? Ert þetta þú, rotta?“ sagði greifinginn og hafði nú alveg breytt um málróm. „Komið þið inn, báðar tvær. Þið hljótið að vera úrvinda. Að hugsa sér annað og eins. Villtust þið í hríðinni? Og það í Stóraskógi um hánótt. Komið þið inn fyrir.“ Þær hrösuðu hvor um aðra í ákafanum að komast inn og heyrðu dyrnar lokast á eftir sér. Ef þú litar alla reitina, sem merktir eru með punkti. þá verður útkoman mynd af dýri. Hvaða dýr er það? Smáfólk PEANLÍTS I TK0U6HT THEY U)EKE LIKE MAVPE, HQO KNOU), THE 6EAUTIFUL PEOPLE í HAÍ ALLTHEY EVER po 1$ luatch tv 'í AMD ITH0U6HT THEV'P HAVfe A NICE GVE5TC0TTA6E..HA! IT L00K5 MOKE LIKE A V06 HOl&E! I EVEM HADTO 5HARE IT CJlTH THAT FVMNY-L00KIM6 K10 WITH THE Bl6 N05E! 1) Ég hélt, að það yrði heil- mikil lífsreynsla að búa heima hjá Kalla. 2) Ég hélt, að þau væru eins og, kannski, þú skilur, dýrð- lega fólkið! HA! Allt og sumt sem þau gera er að horfa á SJÖNVARPIÐ! 3) Og ég hélt, að þau ættu fallegan gestaskála. HA-HA! Ilann er nú líkari hunda- kofa. Ég varð meira segja að búa þar með einkennilega krakkanum með stóra nefið! I 5UPP05E H00 REALLY) 5T0P CAN‘T 6LAME ŒOCK (CALUH& FORUHATWTHOUÖHT, ME can Hoo,eiR? 4) Ég býst við, að þú getir ekki kennt Kalla um það, sem þú hélzt, herra, eða hvað? Hættu að kalla mig „herra“. FERDIN4ND jn)nj)s :usn«i

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.