Morgunblaðið - 01.11.1973, Síða 23

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. NÓVEMBER 1973
23
Ingibjörg Jóna Sigur-
línadóttir — Minning
Fædd G. ágúst 1879
Dáinn 24. október 1973.
HINN 24. okt. s.l. lést i hárri elli
Ingibjörg Jóna Sigurlínadóttir,
Lönguhlíð 19, Reykjavík. Hún
hafði verið lögð inn á Borgar-
sjúkrahúsið kvöldið áður en hún
dó. Um miðjan næsta dag var hún
látin. A 94 ára æfi var þetta henn-
ar eina sjúkrahúsvist.
Ingibjörg var fædd 6.8. 1879 i
Fremsthúsum i Neðri-Hjarðardal
i Dýrafirði. Ung fluttist hún að
Garði I Mýrahreppi með foreldr-
um sínum, þeim Sigurlína
Kristjánssyni og Margréti
Magnúsdóttur og síðar að Ytri-
Lambadal i sömu sveit. Hún þótti
glæsileg ung stúlka, há, grönn og
finleg, dökkhærð með brún augi;
Hægt var að sjá það á henni
háaldraðri, að hún hafði verií
fríðleikskona.
Ung að árum giftist hún Arn-
finni Jónssyni. Hófu þau búskap í
Lambadal og bjuggu þar í 21 ár.
Þeim varð 16 barna auðið, þar af
komust 10 til fullorðinsára. Að
auki ólu þau upp 2 fósturbörn,
sem sín eigin. Öll þessi börn auk
skyidmenna og aðkomufólks, sem
áttu sitt heimiii hjá þeim, meðan
þeim entist lif, voru undir þeirra
umsjá. Ekki var leitað til sveitar
eða aðrir beðnir um aðstoð.
Duenaðurinn og sjálfsbjargarvið-
leitnin skipuðu öndvegi. Þetta
fólk var sjálfu sér nóg með allt og
það svo, að til fyrirmyndar þótti.
Nægjusemin, reglusemin og það
að fá eins mikið úr litlu og frekast
var unnt ásamt trúnni á algóðan
guð var sá grundvöllur, sem byggt
var á.
Frá Lambadal fluttust þau að
Dröngum í Dýrafirði. Byggðu þau
jörðina upp að húsakosti og rækt-
un og bjuggu þar í 12 ár. Á þessu
tímabili skiptust á skin og skúrir,
því 6 af börnum þeirra dóu i
æsku. Eitt sinn voru 2 jörðuð
saman. Þá bjargaði hin sterka
guðstrú þeim yfir þær miklu
raunir. Þá var ekki tii sú læknis-
hjálp, sem við njótum í dag.
Framan af hennar æfi bjuggu
Islendingar í moldarhúsum án
allra þæginda. Við unga fólkið á
Islandi í dag skiljum ekki, hvern
ig fólkið komst af, þar sem allt
vantaði, er við álítum nauðsynlegt
nú til dags. En það komst af og
það sem meira er, þetta fólk
virðist hafa verið hamingju-
samara og sælla á margan hátt en
við erum.
Árið 1936 verður Auður dóttir
þeirra fyrir þeirri þungu raun að
missa mann sinn frá 2 ungum
dætrum. Tóku þau Ingibjörg Auði
til sfn ásamt dætrunum og áttu
þau alltaf heimili meðþeim síðan.
Ólust dæturnar upp í skjóli
þeirra. Árið 1938 bregða þau búi,
er Arnfinnur var farinn að kröft-
um og fluttust að Þingeyri. Þar
bjuggu þau í 8 ár.
Árið 1945 fluttust þau með
Auði til Reykjavíkur, er hún
giftist í annað sinn, Ingvari
Brynjólfsyni. Voru þau hjá þeim
meðan þeim entist aldur. Arn-
finnur andaðist ári síðar.
Ar hennar i Reykjavik urðu
mörg og góð. Þar naut hún sín vel
í skjóli dóttur sinnar og tengda-
sonar, sem reyndist henni sem
bezti sonur. Heimilið stóð opið
öllum systkinahópnum og naut
hún þess að fá börnin og barna-
börnin til sin og fylgjast með
þroska þeirra. Ef erfiðleikar
steðjuðu að, var hún hin styrka
stoð, sem alltaf kom til hjálpar.
Það var slik uppspretta gleði og
hamingju i sál hennar, að þeir,
sem voru i nærveru hennar
smituðust af henni. Ekki þurfti
mikið til, að hún hlægi dillandi
hlátri. Þannig hélt hún sér,
meðan henni entist líf.
Hún var óvenju skýrt hugsandi
og minnug, jafnt á það, sem var að
gerast, og löngu liðna atburði. Öll
þau kvæði, ljóð, sögur og alls
konar fróðleikur, sem hún kunni
skil á, var með ólíkindum. 4 dög-
um áður en hún dó fór hún með
vísur, þar á meðal þessar vísur,
sem Sigurlíni faðir hennar hafði
ort til hennar á barnsaldri;
Hvar um heiminn finnur fót
foldarreimin unga,
að þér streymi auðnuhót
öll svo gleymist sorgarbót.
Þó ég liðinn liggi nár
ljúft þig bið ei gleymi
treystu guði öll þín ár
æfi lifs i heimi.
Þá máttu eiga vissa von
við nær heiminn skilur,
herrans f yrir hæstan son
himna veitist friður.
Þegar iiún fór á sjúkrahúsið,
kvöldið áour en hún dó, bað hún
dóttur sína, sem hún hafði átt
heimili hjá s.l. 28 ár, að skila
kveðju til fólksins síns. Hún vissi,
að þetta var hennar hinsta kveðja.
Með söknuði og innilegu þakk-
iæti kveðjum við hana nú í þeirri
sannfæringu, að hún sé nú komin
til sælli heimkynna og hafi hitt
ástvini sína, sem voru farnir á
undan henni. Það var hennar
bjargfasta trú, að Kristur hefði
búið henni stað, því hann sagði:
Sá, sem trúir á mig, mun lifa, þótt
hann deyi.
Blessuð sé minning hennar.
Guðbjörg Eggertsdóttir
Karen Guðmundsdóttir.
Þorsteinn
son, Hellu
Þorsteinn Týrfingsson, Ilellu,
dó að Vffiisstöðum 22. þ. m. eftir
13 vikna legu. Utför hans fer
fram frá Oddakirkju í dag.
Þorsteinn var fæddur 28. ápríl
1891 að Tungu í VesturLand-
eyjum. Það ár byrjuðu foreldrar
hans, Þórdís Þorsteinsdóttir og
Tyrfingur Tyrfingsson, búskap í
Ártúnum á Rangárvöllum. Var
Þorsteinn aðeins 5 vikna, þegar
hann flúttist frá Tungu. Þor-
steinn ólst upp hjá foreldrum
sínum í Artúnum og stundaði þau
störf, sem til féllu á stóru heimili
f sveit. Auk þess stundaði hann
sjóróðra í ýmsum verstöðvum á
vetrum, eins og flestir ungir
menn gerðu á uppvaxtarárum
Þorsteins.
Árið 1915 kvæntist Þorsteinn
mikilli sæmdarkonu Guðrúnu
Pálsdóttur bónda í Bakkakoti á
Rangárvöllum. Guðrún fluttist
ung að Minna Hofi á Rangárv. og
ólst upp hjá hjónunum Sigríði
Guðmundsdóttur og Steini Guð-
mundssyni. Þorsteinn fór oft
viðurkenningarorðum um sína
ágætu konu og gerði sér fulla
grein fyrir góðvild hennar og
dugnaði, ráðdeild og æðruleysi.
Vorið, sem Guðrún og Þorsteinn
giftust, byrjuðu þau búskap á
Helli í Asahreppi og voru þar í 4
ár. Frá Helli fluttu þau að Götu í
sama hreppi og bjuggu þ ar í 15 ár.
Bæði Hellir og Gata eru nú I eyði,
en eru lagðar undir aðrar jarðir.
Frá Götu var flutt að nærliggj-
andi býli, Rifshalakoti og búið þar
f 15 ár. Eftir 34 ára búskap á 3
jörðum fluttu Guðrún og Þor-
steinn að Hellu, vorið 1949 og
hafa verið þar síðan.
Þorsteinn var mikið hraust-
menni á yngri árum. Hann var
kappsfullur og víkingur til vinnu.
Þegar mikið lá við, var hann ótrú-
lega afkastamikill. A uppvaxtar-
Tgrfings-
— Minning
árum Þorsteins og einnig á bú-
skaparárum hans, reyndi oft á
karlmennsku og afkastagetu
manna. Þá voru ekki vélar til þess
að margfalda afköstin. Þá reyndi
á dugnað, þrek og mannlega af-
köst. Heyskapartíminn var
erfiður við þær aðstæður, sem
flestir bjuggu við á þeim tíma. Þá
var ræktað land mjög lítið miðað
við það, sem nú er. Frá Helli og
Götu var allur heyskaDur sóttur i
Safarmýri. Var engjavegurinn
langur og oft blautur og erfiður
yfirferðar í vætutið. Safarmýri
var i þá daga mikið og gott slægju
!and. Heyið úr Safarmýri vartalið
jafngilda beztu túnagrösum, ef
störin náðist græn og vel verkuð.
En í Safarmýri var blaut iþá daga
og varð vélum vart við komið, þótt
til væru vegna bleytu víða í mýr-
inni. Þorsteinn hafði engar vélar
mestan hluta búskapartímans.
Allt varð þvf að vinna með hand-
verkfærum. Allt var slegið með
orfi og heyið rakað saman með
hrífum. Binda varð heyið í bagga
og flytja það af teignum langan og
vondan veg á hestum. Það var
seinlegt og erfitt fyrir menn og
hesta. Safarmýri var mjög gras
gefin og sannkallað forðabúr fyrr
á árum. Eru margar heimildir um
það, að menn úr uppsveitum
Rangárvallasýslu sóttu heyskap í
Safarmýri i uppblásturs-, gras-
leysis- og kuldaárum. Eftir að
Safarmýri var ræst fram og
þurrkuð, breyttist grasið, og
sprettan varð minni. Tfmarnir
eru breyttir, og nú er nær allur
heyskapur tekinn af ræktuðu
landi. Safarmýri er nú að mestu
notuð til beitar. Otrúleg breyting
hefur orðið í þjóðlífinu á tiltölu-
lega stuttum tíma. Ræktunin, vél-
arnar og tæknin í flestum
atvinnugreinum hefir gert Iífs-
baráttuna léttbærari, aukið af-
köstin og lagt grundvöll að bætt-
um hag alls almennings. Vegna
aukinna þjóðartekna var mögu-
legt að auka samhjálp, tryggja að
enginn líði skort og allir megi
njóta beztu læknishjálpar. A upp-
vaxtar- og búskaparárum Þor-
steins Tyrfingssonar var Iffsbar-
áttan hörð hér á landi. Þótt
hjónin væru samhent, ráðdeildar-
söm og dugleg, gat verið erfitt að
afla nægilegra matvæla og ann-
arra nauðsynja fyrir stóran
barnahóp og fjölmennt heimili.
Þá var ekkert sjúkrasamlag,
engar almannatryggingar eða
fjölskyldubætur. Yngri kynslóðin
gæti haft gott af þvf að skyggnast
inn í fortfðina. Með því ætti hún
hægara með að meta að verð-
leikum þá, sem störfuðu á liðnum
tíma. Guðrún og Þorsteinn voru
samhent og fóru vel með þau efni,
sem þau höfðu yfir að ráða. Þor-
steinn fór vel með búpeninginn
og fékk þann arð af búinu, sem
bezt mátti vænta.
Hestamaður var hann og átti
alltaf góða hesta. Þorsteinn var
glaður í vinahópi, félagslyndur og
vinsæll. Hann kom sér ávallt vel
við nágranna sína og aðra sam-
ferðarmenn. Börnin voru 15 og
eru 10 þeirra á lífi, 7 dætur og 3
synir. Eru þau öll gift og mann-
vænleg. Þóra og Bjamhéðinn eru
búsett á Hellu, Anna í Hvolsvelli,
Sigurður bóndi í Vétleifsholti,
Aðalheiður í Litlu-Tungu, Svava á
Selfossi, Inga, Sigríður, Ingibjörg
og Tyrfingur í Reykjavík.
Þorsteinn lét sér mjög annt um
börnin, tengdabörnin, barnaböm-
in og barnabarnabörnin. Var það
friður og mannvænlegur hópur,
sem kom oft í heimsókn til gömlu
hjónanna. Þær heimsóknir voru
til andlegrar hressingar fyrir
Guðrúnu og Þorstein og færði yl
og birtu inn á heimili þeirra.
Með Þorsteini er horfinn virðu-
legur fulltrúi eldri kynslóðar-
innar. Munu margir geyma góðar
endurminningar um mann, sem
ávallt gekk æðrulaus til starfs og
lauk miklu og góðu dagsverki.
Eftirlifandi kohu og ástvinum
öllum skal vottuð innileg samúð.
Ingólfur Jónsson.
Þorsteinn var fæddur 28. apríl
1891 og andaðist að Vífilsstaða-
hæli 22. þ. m., eftir langa og
erfiða sjúkdómslegu.
Foreldrar hans voru Tyrfingur
Týrfingsson bóndi í Artúnum og
siðar i Vetleifsholtsparti og Þór-
dis Þorsteinsdóttir kona hans.
Arið 1915 hóf Þorsteinn búskap
í Vetleifsholtshelli í Asahreppi og
bjó þar í 4 ár, en fluttist þá að
Götu, og eftir 15 ára búskap þar
fluttist hann að Rifshalakoti og
bjó þar í önnur 15 ár Þessir bæir
voru allir í Vetleifsholtshverfinu.
Eftir 34 ára búskap þar brá Þor-
steinn búi, árið 1949, og fluttist að
Hellu og átti þar heima síðan.
Það, sem mest einkenndi bú-
skap Þorsteins, var, hvað hann
fór vel með allt búfé sitt og hafði
mikla ánægju af að umgangast
það, enda gerði hann það af um-
hyggjusemi og natni.
Hestar voru Þorsteini sérstak-
lega hugstæðir, enda var hann
góður hestamaður og átti jafnan
marga góða hesta á búskapar-
árum sínum. Eftir að hann fluttist
að Hellu átti hann einnig hesta og
hafði auk þess nokkurn búskap
meðan kraftar entust.
Margar ánægjustundir átti Þor-
steinn með hestum sínum, hvort
sem hann var einn á ferð eða með
fleiri. Vakti það oft undrun mína,
þegar ég sá til Þorsteins með
hesta sína, hvað þeir virtust skilja
hann vel og var það raunar gagn-
kvæmt. ^
Þorsteinn var einn af
stofnendum Hestamannafélags-
ins Geysis í Rangárvallasýslu, og
hafði félagið nýlega gert hann að
heiðursfélaga sinum.
Greiðasemi Þorsteins og hjálp-
semi við nábúa sína var alveg
einstök. Var hann alltaf boðinn og
búinn til að rétta þeim hjálpar-
hönd, ef á þurfti að halda.
Þannig hagaði lengst af til á
búskaparárum Þorsteins i Vet-
leifsholtshverfinu, að þangað lá
ekki bílfær vegur, og þar var ekki
sími. Þegar veikindi bar að og
Iæknis þurfti að leita, varð að fara
langan veg á hestum. Um langt
árabil mun læknir tæpast hafa
Framhald á bls. 18
1 0. leikvika — leikir 27. okt. 1973.
Úrslitaröðin: 2X1—212 — 112 — X22
1. VINNINGUR: 11 réttir — kr. 421.500.00
36942 +
2. VINNINGUR: 10 réttir— kr. 12.900.00
7396 7831 15171 1^838 +37010+ 38039 39871
7502 12580 16058 36352 37116 39279 40624
+ nafnlaus
Kærufrestur er til 19. nóv. kl. 12 á hádegi. Kærur skulu vera
skriflegar. Kærueyðublöð fást hjá umboðsmönnum og aðalskrif-
stofunni. Vinningsupphæðir geta lækkað. ef kærur verða teknar til
greina. Vinningar fyrir 10. leikviku verða póstlagðir eftir 20. növ.
Handhafar nafnlausra seðla verða að framvisa stofni eða senda
stofninn og fullar upplýsingar um nafn og heimilisfang til Getrauna
fyrir greiðsludag vinninga.
GETRAUNIR — íþróttamiðstöðin — REYKJAVÍK
SJALFSTÆÐISFLOKKSINS
flffalfunöur
Sjálfstæðiskvennafélagsins Eddu i Kópavogi verður haldinn 1. nóv.
kl. 8.30 n.k. f Sjálfstæðishúsinu, Borgarholtsbraut 6.
Dagskrá:
1. Venjuieg aðalfundarstörf.
2. Kosnir fulltrúar á landsþing sjálfstæðiskvenna.
3. Önnurmál.
4. Hannyrðaverzlunin Erla verður með sýnikennslu.
Stjórnin.
VIÐTALSTÍMAR ÞINGMANNA OG VARAÞINGMANNA
SJÁLFSTÆÐISFLOKKSINS í NORÐURLANDAKJÖR-
DÆMI VESTRA.
um næstu helgi verða sem hér segir:
Siglufjörður.
Föstudaginn 2. nóvember kl. 20:30 F
Sjálfstæðishúsinu.
Gunnar Gislason. alþm.,
Pálmi Jónsson, alþm.
Hofsós.
Laugardaginn 3. nóvember kl. 13:00
Gunnar Gíslason, alþm.,
Pálmi Jónsson, alþm.,
Sauðárkrókur.
Laugardaginn 3. nóvember kl. 16:30 I
Sæberg, Aðalgotu 8. Pálmi Jónsson,
alþm.
fr