Morgunblaðið - 01.11.1973, Qupperneq 28

28 MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. NÖVEMBER 1973
SAI [3 Al N 1 Ed McBain: I ó hdjorþröm
26
I salarloftinu héngu sex
ljósakúplar, sem allir fengu
straum frá einum rofa á súlunni
næst fatahenginu og þessir ljósa-
kúplar slógu nú skjaldborg um
salinn og vörðu hann fyrir ágengu
myrkrinu. Undarleg þögn ríkti i
salnum, þögn biðar.
Angelica Gomez sat sem fyrr
með krosslagða fætur. Hún var
sýnilega óstyrk, því að án afláts
sparkaði hún með öðrum fætin-
um út í loftið. Blússan féll þétt að
þrýstnum barminum. Hún var
niðursokkin í eigin hugsanir, ef
til vill var hún að brjóta heilann
um manninn, er hún hafði skorið
á háls, Kassam hét hann og vinir
hans hugðu á hefndir; kannski
var hún að hugsa um ósveig-
janlega verði laganna; máski reik-
aði nú hugur hennar heim til litlu
eyjarinnar i Karabíska hafinu,
þar sem ævinlega skein sól og þar
sem hún hafði aðstoðað við að
skera sykurreyrinn um uppskeru-
tímann, en dreypt drjúgum á
romminu að kvöldi dags, undir
gítarspili uppi í r rökkurhjúpuð-
um hæðunum.
Við næsta borð að baki hennar
sat ísold in svarta, Virginia
Dodge — í svörtum klæðum og
svartri kápu og svörtum skóm og
með svarta leðurtuðru. Grannir,
fölir fætur og grannt, fölt andlit.
Blásvört skammbyssan í hend-
inni, litlaus vökvi sprengiefnisins
á borðinu fyrir framari hana. Hún
var einnig taugaóstyrk, þvl að
fingur vinstri handar hömruðu án
afláts á borðplötunni. Brún augu
hennar flögruðu um salinn, eins
og tveir valir i leit að bráð, stað-
næmdust einatt á ganginum
handan vængjahurðarinnar, biðu
þess að inn gengi rannsóknarlög-
reglumaðurinn, sem sett hafði
manninn hennar bak við lás og
slá.
Bak við hana — á gólfinu við
stóran grænan málmskrokk
skjalaskápanna lá Alf Miscolo.
Meðvitundarlaus greip hann and-
ann á lofti, sársaukalogar léku um
brjóst hans og höfuð. Miscolo vissi
ekki að hann var að deyja. Mis-
eolo vissi ekkert. í djúpi meðvit-
undarleysisins dreymdi hann, að
hann væri aftur orðinn strákur.
Hann dreymdi, að hann rogaðist
með stafla af blöðum, sem kasta
ætti á rosastóran bálköst á miðju
stræti. Dreymdi að hann væri
hamingjusamur.
Cotton Hawes velti þvi fyrir sér,
hvort ekki væri farið að hitna í
salnum.
Um það var erfitt að segja. Svit-
inn lak af honum, en hann var
stór maður, er ætíð svitnaði undir
álagi. Hann hafði annars ekki
svitnað tiltakanlega, er hann var
fyrst ráðinn sem rannsóknarlög-
reglumaður að 30. deild. 30 deild
var friðsælt umdæmi og hann
hafði, satt að segja, tekið fri með
þegjandi þögninni, er hann var
fluttur í 87undu. Flutningurinn
átti sér stað í júlí og nú var komið
fram í október — fjórir auvirði-
legir mánuðir liðnir — og hér var
hann orðinn hluti af 87undu,
gekk til daglegra starfa með hin-
um mönnunum, mönnunum sem
hann þekkti, og nú var honum
sérlega umhugað um velferð eins
þessara manna, manns að nafni
Steve Carella.
Máski hafði aðalvarðstjórinn
rétt fyrir sér. Hann misskildi
þankagang Byrnes, hélt að Byrn-
es væri reiðubúinn að leggja Car
ella í sölurar fyrir líf annarra
manna í deildinni, og kannski
hafði Byrnes rétt fyrir sér.
Kannski var það bæði siðferðilega
réttmætt og fyllilega eðlilegt að
láta Carella ganga beint fram
fyrir spúandi kjaft 38unnar.
Hawes var samt ekki trúaður á
það.
Hann hafði komizt að þvi, að
87unda var undarlegt umdæmi og
undarleg deild. Hann hafði á
sínum tíma tekið flutningum með
hreinni ólund, jafnvel fjandskap,
fullur fyrirlitningar á fátækra-
hverfinu og íbúum þess, gefið skít
í samstarfsmenn sína í rann-
■ J 1"
I þýóingu
Björns Vignis.
sóknarlögreglunni, og stimplað þá
sem vonsvikna háðfugla, jafnvel
áður en hann hitti þá. En hann
hafði komizt að því gagnstæða og
það vonum fyrr.
Honum hafði lærzt, að fólkið í
fátækrahverfinu var líka fólk.
Það hafði sömu áhugamál og
hann, en Iífið fór um það óblíðari
höndum en Hawes hafði nokkru
sinni þurft að reyna á lífsleiðinni.
Þetta fólk þarfnaðist ástar eins
og hann, og það þarfnaðist virð-
ingar; fúnir veggir hreysa þess
þurftu ekki endilega að varða að
rimlabúrum dýra. Þetta hafði
Til leigu
600 fm. verzlunar- og iðnaðarhúsnæði við Auðbrekku
í Kópavogi. Leigist í heilu lagi eða smærri einingum.
Tilboð sendist afgr. Mbl. merkt: 1250.
Námskeicf í
vélritun
Ný námskeið eru að hefjast i nýju húsnæði að
Suðurlandsbraut 20. Kennsla eingöngu á rafmagnsritvél-
ar. Engin heimavinna. Innritun og upplýsingar eftir kl. 1 í
símum 41311 og 21719.
Vélritunarskólinn.
Þórunn H. Felixdóttir.
velvakandi
Velvakandi svarar í síma 10-
100 kl. 10.30—11.30, fri
mánudegi til föstudags.
0 Um skaðsemi
minksins
Guðmundur frá Krossi, skrif-
ar:
„Hvað eru prettir? — Það
sem veldur vonbrigðum eðatjóni.
Um aldamótin heyrðust oft, að
þetta eða hitt stæði á prenti og
hlyti því að vera rétt. Einnig, að
eitthvað hlyti að vera rétt, fyrst
einhver merkur maður, helzt
lærður, hefði sagt það. Það var
ekki fyrr en sjón og skynjun
vöknuðu, að efasemdir vöknuðu,
— síðan hafa þær ekki fengið
svefnþorn.
Hvernig ætli standi á því, þegar
lærðir mætismenn. tengdir
ýmsum greinum atvinnulífsins,
dylja galla, sem geta fylgt fram-
kvæmdabreytingum og nýjung-
um?
Laust fyrir 1930 var oftrættum
innflutning búfjár (klaufdýra),
en yfirdýralæknir neitaði um inn-
flutningsleyfi. Þegar hann dó, var
ekki dokað við. 1 byrjun fjórða
áratugarins hófst framkvæmd, og
i kjölfarið flutu klódýr. Náttúru-
fræðingur var andvígur því,
nefndi ættflokksnafn dýranna
og gaf hátternislýsingu, sem for-
ráðamönnum þessa innflutnings
likaði ekki. Lýsing hans á eðli og
háttum þessara dýra reyndist svo
rétt, að eftir rúman áratug var
valdsboðið birt — öll þau dýr,
sem enn væru lifandi í girðingum
skyldu eyðilögð, og heitið verð-
iaunum þeim, sem gæti sannað,
að hann hefði drepið frjálsræðis-
dýr þessa stofns (sýnt af því
skottið). Ung afkvæmi
„minksins“ eru kölluð „hvolp-
ar“, eins og „minkurinn væri“
hundaættar, en við kyngreiningu
er karldýrið nefnt „högni“ og
kvendýrið Jæða“ eins og við kyn-
greiningu katta. Þótt „minkur-
inn“ kunni að vera skyldur
hreysikettinum, þá er hann
áreiðanlega ekki hundaættar, og
er því algert tegundarrugl að tala
um afkvæmi hanssem „hvolpa“.
Sé „minkurinn“ hins vegar
kattartegund þá er spurningin,
hver sé sú kattaætt, sem aflar sér
fæðu jafnt í sjó og vatni sem á
þurru landi, eða fer þvert yfir svo
straumhörð vötn, að hesti er
trauðla fært þar yfir, (Sund kem-
ur ekki til greina, því að þá yrði
minkurinn að hlíta lögmálum
straumsins — líklegt er hins veg-
ar talið, að hann hlaupi eftir
botninum).
0 Meindýra-
mengun
Það er oft talað um lax- og
silungsveiði, og hversu mikinn
hagnað hún gefi. Þetta innflutta
klódýr veiðir í ám og vötnum, og
borgar engum fyrir. Það gerir
meir, — það veiðir fugla og drep-
ur af lyst. Meira að segja álftin er
ekki óhult fyrir kjafti marðarins,
begar hún stingur hausnum undir
væng og mörðurinn er nálægur.
Mýkt, snerpa og áræði bregðast
ekki.
Það er talað um mengun margs
konar, svo sem mengun lofts,
gróðurs, lands, vatna og sjávar.
En hvað um meindýr?
Refurinn er oft kallaður dýr-
bítur eða bitvargur, enda gerist
hann oft aðsópsmikill við sauð- og
geitfé, auk þess sem hann er skað-
valdur í varplöndum. En er
„mörðurinn“ þar óskaðlegri?
Marðarnafnið sagði Guðmund-
ur Daníelsson, að væri hið
íslenzka kynþáttarheiti á minki.
Er það af betri þekkingu eða af
öðrum ástæðum, að það er ekki
notað, heldur innflutta heitið
minkur? Eðaætli hafi verið álitið,
að marðar-nafnið gæti dregið úr
arðsæld eðavinsæld, af því að það
er til í bókum sem mannsnafn?
Um 1970 er svo aftur farið að
leyfa innflutning á þessu dýri. Nú
skyldi allt vandað svo vel, að
ekkert slyppi lifandi, og auk þess
voru hinir nýju merðir með
öðrum litblæ og verðmeiri. Svo
var eitt gildi ekki lítils virði. Um
samræðistima þessara dýra gerðu
menn sér vonir um, að hin frjáls-
hlaupandi dýr myndu koma heim
að marðargirðingunum, og þá
mætti ná þeim í þar til gerðar
gildrur í tvöfaldri merkingu.
Máski hefur eitthvað náðst. En
hefur ekki eitthvað sloppið af
þeim dýrum, sem hafa verið flutt
inn eftir 1970, þótt umráðendur
hafi ekki viljað við það kannast?
Má það ekki valda mætis-
mönnum álitsskugga, að hafa
hvatt til einhvers og fengið fram-
kvæmt, sem veldur landi og þjóð
miska, þó að nokkrir menn í
þröngum félagsskap hafi hagnazt
um mokkrar krónur?
Að flytja þau dýr til landsins, er
valda spjöllum á þeim lífverum,
sem mönnum hafa verið til gagns
og gleði um aldir og landinu til
gildisauka, má hiklaust telja til
pretta við land og þjóð-
Guðmundur frá Krossi.“
0 Þakkir fyrir grein
Huldu Jensdóttur
„Fimm barna móðir“
skrifar:
„Fimmtudaginn 11. október
s.l. skrifaði Hulda Jensdóttir
grein, sem hún nefndi „Kona,
hver er réttur þinn?“
Þarna finnst mér hafa verið
■rætt um fóstureyðingamálið af
heilbrigðri skynsemi og víðsýni.
Vil ég lýsa sérstöku þakklæti
mínu til Huldu Jensdóttur fyrir
greinina.
„Fimm barna móðir“.“
I þessu sambandi dettur Vel-
vakanda í hug, til athugunar fyrir
þá, sem láta þetta mál til sín taka,
að í dönskum blöðum er svo til
alveg hætt að kalla þá umdeildu
aðgerð, sem bindur enda á þróun
fósturs, ,,abort“, eins og tiðkazt
hefur svo lengi, sem elztu menn
muna. Nú heitir þessi aðgerð
„svangerskabsafbrydelse", sem
útlagzt gæti á islenzku
„þungunarrof".
0 Fatageymsla
í Tónabæ
Guðrún Amadóttir, Glæsibæ
20, hringdi. Hún vildi koma þeirri
skoðun sinni á framfæri, að nauð-
synlegt væri, að ábyrgð væri tekin
á yfirhöfnum gestkomandi ungl-
inga í Tónabæ. Nú væri tilhögun
með þeim hætti, að hver og einn
hengdi yfirhöfn sína upp og tæki
ábyrgð á henni sjálfur. Hún sagð-
ist vita mörg dæmi þess, að krakk-
amir þyrðu ekki að skilja fötin
eftir í fatageymslunni, af ótta við
að sjá þau ekki framar, heldur
tækju þau með sér upp i salinn á
efri hæðinni og létu þau liggja
þar á stól.
Jaguar
Jaguar,3,4 1. MK2 árg. 1961 í góðu lagi, er til sölu.
Uppl. í síma 10413 eftir kl. 4.
Kaupmenn - Kaupfélög
Fyrirliggjandi Fallegt úrval Dömuvasaklúta í
gjafakössum
Kr. Þorvaldsson og Co heilverzlun
Grettisgötu 6 símar 24478 24730
Jardýta
B T D 8 jarðýta til sölu
Upplýsingar í síma 53075 og 43855.
Sumarbústadaelgemrur
vid Áutavatn
sem kynnu að hafa áhuga á að fá rafmagnslögn í bústaði
sína, eru vinsamlega beðnir að gera aðvart í einhvern
eftirtalinna síma, kl. 13,30 — 16,00. 84422 83111
26877.