Morgunblaðið - 09.03.1975, Side 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAG*^
99

3
cá
dc6P^
ykkur i
vetur”
Munaóarnes, nyrsti bær á
Ströndum, steig hægt og síg-
andi fram úr morgunskimunni,
Drangatangi og aðrir útverðir
Hornstranda römmuðu fjar-
lægðina af á annað borðið, á
hitt voru víðfeðmir álar
Strandagrunns. Eilítið öldutipl
i gantaðist við hlein annað veif-
ið, annars var hafið kyrrt eins
og eilífðin hefði fengið sér lúr.
Heimamenn voru að vakna af
lúrnum þegar okkur bar að
garði.
Hvergi var ljós í glugga, en
þar sem við komum ofan Kross-
nesfjall frá Norðurfirði sáum
við einn mann á hlaði neðri
bæjarins að fást við rekavið.
Þegar við komum nær var ann-
ar kominn á hlað efri bæjarins
til að ljúka morgunbununni.
Það var Jens bóndi og refa-
skytta í Munaðarnesi, sem var
að möndla rekaviðinn, hand-
fljótur, snareygur og kvikur á
velli, enda fjallahind og af-
bragðs veiðimaður.
Daginn áður hafði uppskip-
unarbáturinn verið i fjöru
þeirra Munaðarnesinga með 50
tonn af fóðurblöndu, sem
Hvassafellið hafði komið með
til Kaupfélagsins í Norðurfirði.
Þeir eru með á 3. hundrað fjár i
Munaðarnesi, stunda að auki
grásleppuveiðar og aðra sjó-
mennsku, refaveiðar, sinna
reka og öðrum hlunnindum. 9
manns búa í Munaðarnesi, Jens
Guðmundsson og kona hans
Pálína Guðjónsdóttir úr Þarlát-
ursfirði, í Grunnavikurhreppi í
N-Isafjarðarsýslu, Indriði og
Einar, bræður Jens, og Guð-
mundur sonur hans ásamt konu
sinni Sólveigu Jónsdóttur frá
Stóru-Avik og þremur börnum
þeirra.
„Það er erfitt að búa hér þeg-
ar tiðin er vond,“ sagði Jens,
„en þetta hefur lagast mikið á
undanförnum árum og þá fjölg-
aði fénu mikið. Tíðin hefur ver-
ið allt önnur og ég held að
menn liti björtum augum til
framtíðarinnar. Sumrin, vorin
og haustin eru alveg dásamleg
hérna og i vetur fyrst var
óvenjusn.iólétt hérna. ée man
%
Jens möndlar rekavið á hlaðinu, væntanlegir girðingarstaurar úti um allt land.
ekki eftir svona mildu og snjó-
léttu síðan á árunum 1930—
1940. Já, það er gott í okkur
hljóðið hérna, en nú er það
Guðmundur sem er aðaldrif-
fjöðrin, ég er bara gamall mað-
ur sem fylgi með þótt ég hlaupi
fjöllin. Ég er nú 62 ára gamall
og lifi frjálsu lifi hérna eins og
við lifum, við erum veiðimenn
hérna og hér hef ég alltaf átt
heima. Tvisvar hef ég farið til
Reykjavikur, séð borgina, en
ekkert er ég hrifinn af því lífi
sem þar hrærist, þykir það ekk-
ert menningarlíf. Eg fer hins
vegar í sumarfrí á hverju vori,
en við höfum engar áhyggjur
hér, þó viljum við fá sjór.varp-
ið. Það hefur ekki komið mynd
i tækið mitt síðan ég keypti það
fyrir þremur árum. Það stend-
ur bara í stofunni. Eg held að
það sé gott að hafa svona tæki á
vetrum, að segja ef einhver
mynd kemur í það, en vel má
það missa sig að mínu mati yfir
linuna sumarlangt."
„Hvernig var rjúpnaveiði í
haust?"
„Hún var ekkert sérstök, ég
fékk eitthvað um 200 rjúpur,
gæti trúað að það hafi verið
minna af henni en ætla mætti.
Þessar veiðiferðir taka 7—10
klukkustundir, tveggja tíma
labb hvora ieið auk eltinga-
leiksins við rjúpuna. Forðar
manni frá blóðtappanum. Önn-
ur veiði? Jú, ég drap um 30
minka í fyrra, 18 s.l. vor og hitt
mjatlaðist síðan. Guðmundur
sonur minn er mikill veiðimað-
ur, við tókum 21 yrðling s.l. vor
og sumar. Hann sækir í gamla
manninn, strákurinn. Svo veið-
um við fisk fyrir okkur til
neyzlu, söltum til vorsins, herð-
um og setjum nýmeti í frysti-
kistuna í Kaupfélaginu. Við