Morgunblaðið - 01.05.1975, Qupperneq 3

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. MAt 1975
3
MÁMMLBMDU’IMVIBIffiMSMIIIMA
© m m n eí a he rir a k © a
Á fyrsta fundi stjórnar
Islenzka járnblendi-
félagsins var ákveðið að á
næstunni skyldu boðin út
jarðvegsskipti á verk-
smiðjusvæðinu á Grund-
artanga í Hvalfirði til
að framkvæmdir þar
geti hafizt hið allra
fyrsta. Teikningin hér að
ofan er gerð af Jósef
Reynis og sýnir hún
meginhluta verksmiðju-
svæðisins: 1) er spenni-
stöð, 2) verkstæði, 3)
skrifstofur, 4) ofnhús, 5)
hreinsitæki, 6) skemma
fyrir fullunna vöru, 7)
hráefni og 8) höfnin.
Hólar í baksýn eru gerðir
úr jarðvegi sem tekinn
hefur verið af verk-
smiðjusvæðinu en vest-
anvert við svæðið sem
sést eru vinnubúðirnar.

( JK ‘VVK.-v
Sjálfstæðisfkrkkurinn
Se/s .■</„? rrÁo-Á. Wt soj'c&Wvox'wvjSa.u^ Kcxv^i
A/'o/ue/*
.ie/n /é/ /ne//o//Ya^iY^//f/
&efí/^rto(/. /,9/\
Ranghermi Þjóð-
viljans leiðrétt
1 LAUGARDAGSBl^ÐI Þjóð-
viljans (26. april) birtist for-
síðufrétt undir fyrirsögninni
„Merktu á kjörskrá frá Sjálf-
stæðisflokknum“. Frétt þessi
fjallaði um réttarhöld i máli
sem nokkrir af forystumönnum
undirskriftasöfnunarinnar
Varið land hafa höfðað á hend-
ur Ulfari Þormóðssyni blaða-
manni við Þjóðviljann. 1 frétt-
inni er greint frá aðilaskýrslum
sem undirritaðir sækjendur
gáfu fyrir borgardómi föstu-
daginn 25. apríl. Þess hefur
orðið vart að margir hafa lagt
trúnað á það sem sagt er í um-
ræddri fréttagrein, enda með
ólíkindum að reynt sé að falsa
frásögn af því sem fram fer
fyrir dómi og tekið er upp á
segulband til skráningar.
Ströng viðurlög eru við slíku að
landslögum.
Þótt frásögn Þjóðviljans sé
villandi í heild sinni, verða hér
aðeins leiðrétt þau atriði sem
mestu máli skipta.
Þjóðviljinn segir: „Þeir vl-
menn fengust ekki til að svara
skýrt um það hvernig samtök
þeirra urðu til, hver kallaði á
hvern, hver átti frumkvæði,
hvort það lá utan hópsins,
hvernig eru tengslin við Sjálf-
stæðisflokkinn." Allt er þetta
rangt, að undanskildu því eina
atriði, að við óskuðum ekki eft-
ir því að tilgreina „hver kallaði
á hvern“, þegar hópurinn varð
til, enda er það með öllu óvið-
komandi máli okkar á hendur
blaðamanni Þjöðviljans. Við
tókum skýrt fram, að við hefð-
um sjálfir átt allt frumkvæði að
undirskriftasöfnun Varins
lands og að enginn utan hóps-
ins hefði komið þar við sögu.
Þá segir Þjóðviljinn: „Ragnar
skýrði frá þvi að kjörskráin
sem þeir merktu undirskrif-
endur inn í hafi verið fengin
frá Sjálfstæðisflokknum, „við
vorum nefilega að spara!“.
Hið sanna i málinu er, eins og
fram kom hjá Þorvaldi Búasyni
við réttarhöldin (Ragnar var
ekki um þetta spurður), að
„kjörskráin" var íbúaskrá frá
Hagstofu Islands, sem for-
göngumenn Varins lands
keyptu af Sjálfstæðisflokknum.
Lesendum Morgunblaðsins til
fróðleiks skal upplýst, að Hag-
stofan gat ekki afgreitt eintak
af íbúaskránni nægilega fljótt
(afgreiðslutiminn skipti vikum,
að þvi er okkur var tjáð) og
varð því að leita annarra ráða.
Öhjákvæmilegt var að hafa
ibúaskrá til samanburðar þegar
kanna skyldi misfellur á undir-
skriftalistunum. Um „sparnað-
inn“ er það að segja, aó íbúa-
skráin var keypt fullu verði
eins og meðfylgjandi ljósrit ber
með sér. Hins vegar var hug-
myndin að selja eintakið aftur
til að hafa upp í kostnaóinn og
erum við fúsir til þess enn ef
einhver skyldi vilja eignast
þetta sögulega plagg. Rétt er þó
að taka fram, að spássiurnar
eru i mjórra lagi því að allar
merkingar sem gerðar voru
meðan athugun okkar stóð yfir,
voru skornar burt að starfinu
loknu!
Björn Stefánsson
Ragnar Ingimarsson
Þorsteinn Sæmundsson
Þorvaldur Búason
Frá Genfar
ráðstefnu; Bíðumekki
endalaust eftir niður-
stöðum ráðstefnunnar
— sögðu tveir kanadískir ráðherrar í gær
Genf, 30. apríl, frá Matthf-
asi Johannessen ritstjóra.
A FUNDI fréttamanna hér f
Genf f dag með tveimur
kanadfskum ráðherrum sagði
sjávarútvegsmálaráðherrann,
Romeo Leblanc, að Kanada-
menn mundu ekki bfða eilff-
lega eftir niðurstöðu hafréttar-
ráðstefnunnar, en „við viljum
ekkert gera gegn ráðandi
straumum og stefnum", eins og
hann komst að orði. Ráðherr-
ann sagði ennfremur, að
sjómennirnir biðu eftir niður-
stöðum, og texti eða frumvarp
að lokinni þessari ráðstefnu
verndaði ekki fiskstofnana eins
og hann kost að orði. Ráðherr-
ann sagði, að Kanadamenn
vildu heldur ná samkomulagi
en gera einhliða aðgerðir og
þeir mundu skoða hvað kæmi
út úr fundi ICNAF (Norður-
Atlantshafsnefndarinnar) f
júnf, áður en þeir tækju sfnar
ákvarðanir, en þar mundu þeir
krefjast þess, að 40% afla-
minnkun yrði á miðunum við
Kanada.
Ef ekki yrði á þessa ósk hlust-
að, mundu þeir hugsa sitt ráð.
Mátti heyra, að einhliða út-
færsla kæmi til greina, enda
benti sjávarútvegsmálaráðherr-
ann á, að utanríkisráðherra
Kanada, Alan Maceachen, sem
kemur hingað f snögga ferð á
mánudag, hefði lýst yfir, að ef
hafréttarráðstefnan mis-
heppnaðist, mundu Kanada-
menn íhuga alla möguleika og
útiloka engan. Kanadamenn
vildu samstarf um rétt fiski-
manna, og eyðilegging fiski-
miða væri engum til góðs.
Ráðherrann talaði mikið um
erfiðleika kanadískra fiski-
manna og minntist á Island f
þvf sambandi. Hann sagði, að
einu sinni hefði verið hægt að
segja, að Island og Nýfundna-
land væru klettaeyjar, um-
kringdar fiski og fiskimiðum,
en það væri ekki hægt að segja
lengur.
Enda þótt Kanadamennirnir
segðust kjósa alþjóðlegt sam-
starf í hafréttarmálum og
hefðu vonir um að þessi ráð-
stefna mundi koma með við-
undandi samningstexta áður en
henni lyki, töluðu þeir af
ákveðni um rétt strandríkja,
nauðsyn á 200 mílna efnahags-
lögsögu og einnig yfirráðum
yfir landgrunninu utan hennar,
en eins og hinn ráðherr-
ann, Bastord, sagði, þá ætti
siglingafrelsi um höfin ekki að
vera frelsi til ofveiði né frelsi
til að menga sjóinn. Ráðherr-
arnir lögðu áherzlu á rétt
strandrfkisins, það ætti t.d, að
ákveða, hve mikið mætti veiða
innan 200 mílna efnahagslög-
sögunnar. Þar ætti engin
alþjóðleg stofnun til að koma.
Aftur á móti mætti byrja með
að láta alþjóðastofnun hafa
með höndum ákvörðun um
réttindi til vinnslu á hafsbotni
utan lögsögunnar og sjá hvern-
ig það gæfist. Þeir sögðu, að
Kanada stefndi að þvi að fá allt
landgrunnið, en þeir væru til
viðtals við aðra um nýtingu
þess og arðskiptingu. Sjávarút-
vegsmálaráðherrann sagði um
fiskveiðar Kanadamanna, að
þar væri um að ræða mikilvægt
félagslegt og efnahagslegt mál.
Á blaðamannafundinum töluðu
Kanadamennirnir mest um
fiskveiðar og réttindi fiskveiði-
þjóða, og leggja þeir mikið
kapp á að ráðstefnan hér í Genf
beri árangur. A.m.k. þrír ráð-
herrar hafa komið á ráðstefn-
una frá þeim, og von er á utan-
ríkisráðherranum á mánudag.
Segir þetta ekki litla sögu um
það, hvað þeir telja þessa ráð-
stefnu mikilvæga.
Stevensen, formaður banda-
rísku sendinefndarinnar, talaði
aftur á móti eingöngu um rétt
ríkja til olíuvinnslu á land-
grunninu utan 200 mflna efna-
hagslögsögu, á blaðamanna-
fundi, sem hann hélt í dag. A
honum var það að skilja, að
samkomulag gæti tekizt um
það, áð sérstakt verð yrði
greitt fyrir olíuvinnslu á hafs-
botni á þessu landgrunnssvæði,
og hefði verið minnzt á 1.5% af
heimsmarkaðsverði olíunnar,
en allt væri þetta á viðræðu-
stigi, þó nú fyrst hefði verið
byrjað að ræða um ákveðnar
tillögur. Kröfur strandríkja um
yfirráðarétt á þessu svæði og
landluktra rikja hefðu stangazt
á í þessum efnum hingað til.
Strandríkin hefðu sagt: „Hvers
vegna eigum við að leyfa
vinnslu á þessu svæði, sem að
réttu er yfirráðasvæði okkar,“
en önnur ríki hafi ekki viljað á
það fallast. Þarna hefði þvi
komið málamiðlunartillaga um
greiðslu til einhverrar stofnun-
ar fyrir vinnsluréttindi á þessu
svæði, en það væri svipað og
gert væri ráð fyrir hafsbotnin-
um utan lögsögunnar, eins og
áður hefur komið fram i frétt-
um.
Stevenson kvaðst reikna með,
að menn hefðu i hyggju að
greiða bæri af hverju olfufati,
sem unnið væri á þessu svæði,
en málið væri sem sagt á við-
ræðustigi.
Aftur á móti væri þetta eitt
erfiðasta vandamálið, sem leysa
þyrfti, og gæti orðið
ásteytingarsteinn í lokin.