Morgunblaðið - 26.06.1975, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. JUNI 1975
Bróðir okkar. +
JÓN JAKOBSSON, Einarshöfn, Eyrarbakka, lézt á Borgarspítalanum, þriðjudaginn 24. júní 1975. Fyrir hönd
vandamanna, Jakobina Jakobsdóttir, Regina Jakobsdóttir.
+ PÁLL ÁRNASON,
Litlu-Reykjum,
er látinn. Vilborg Þórarinsdóttir
+
Maðurinn minn,
GUDMUNDUR f. GUÐMUNDSSON.
netagerðarmaður. ÍsafirSi,
andaðist i Sjúkrahúsi Isafjarðar að kvöldi 24 júní. Jarðarförin auglýst
siðar
Fyrir hönd barna og annarra vandamanna,
Helga Kristjánsdóttir.
t
Maðurinn minn,
JÓHANNES DÓSÓÞEUSSON,
fyrrverandi bóndi að
Sveinshúsum í Vatnsfjarðarsveit.
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 27 júni kl. 1 3.30.
Rannveig Kristjánsdóttir.
+
Þökkum hjartanlega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
mannsins míns, föður okkar og tengdaföður,
GUÐMUNDAR PÉTURSSONAR,
kaupmanns frá (safirði.
Þorgerður Bogadóttir,
börn og tengdabörn.
+
Öllum er sýndu mér og fjölskyldu minni samúð og vinarhug við fráfall
mannsins mins.
EINARS JÓNSSONAR,
skólastjóra,
Ásbyrgi, Bessastaðahrepp,
sendi ég hugheilar þakkir.
Guðrlður Þórðardóttir.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við andlát og jarðarför,
GUÐNA JÓNSSONAR,
Kirkjuteigi 11, R.
Kristin Vigfúsdóttir,
Stella Guðnadóttir, Kjartan Ó. Þórólfsson,
Bragi Guðnason, Guðrún Sigurðardóttir,
Agústa Vigfúsdóttir, Sigurður Þorsteinsson,
Gíslina Vigdis Guðnadóttir,*>Bogi Helgason,
Óskar Guðnason, Sigurlaug Guðbjörnsdóttir,
og barnabörn.
+
Hjartkæri eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi
JOHAN THULIN JOHANSEN,
fulltrúi,
Uthlið 8.
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju föstudaginn 27, júní kl. 1 30.
Blóm og kransar afbeðnir, en þeir sem vildu minnast higs látna er bent
á líknarstofnanir w
Þorgerður Johansen
Rolf Johansen Kristin Johansen
Bertha Johansen
Kitty Sigurz Sigurður Sigurz
Hulda Johansen Steindór Ólafsson,
Þórhallur Dan Johansen Rósa Johansen
Thulin Johansen Matthildur Johansen
og barnabörn.
Guðlaug Gísladóttir
fráHólmi-Minning
Guðlaug Gísladóttir, fyrrum
húsfreyja á Hólmi á Mýrum aust-
ur, er látin. Hún andaðist að
morgni 19. júní s.l. á Landspítal-
anum eftir langvarandi og þung
veikindi, fyrst á heimili sinu
Sörlaskjóli 7 hér í höfuðborginni,
en síðustu tfu vikurnar á Land-
spítalanum, þar sem hún naut
ágætrar hjúkrunar og nærgætni.
Hún hafði lengst af í þessari
löngu legu fulla rænu, rétta hugs-
un og gott minni, vitandi þess
hvað að fór.
Guðlaug var fædd að Hofi í ör-
æfum á höfuðdaginn 1878 og
skorti því aðeins ríflega tvo mán-
uði á fullan 97 ára aldur og var
þannig i hópi þeirra Islendinga,
sem hæstum aldri ná.
Foreldrar hennar voru hjónin
Vilborg Einarsdóttir og Gísli
Jónsson, þá búendur á Hofi í
Öræfum. Foreldrar Vilborgar
voru hjónin Einar Pálsson og
Steinunn Vigfúsdóttir, einnig bú-
andi á Hofi. Gísli maður Vilborg-
ar var úr Mýrarhreppi , fæddur á
Viðborði 1846, sonur Jóns Bjarna-
sonar á Brunnhól og konu hans
Sigriðar Gísladóttur frá Hörgsdal
í Vestur-Skaftafellssýsiu, en Gísli
fluttist i öræfin um fermingar-
aldur og þá að Hofi. Þar var marg-
býit þá eins og enn er. Þau Gísli
og Vilborg giftust 1868, en fyrri
maður hennar, Þorvarður Árna-
son hafði látizt eftir mjög
skamma sambúð þeirra.
Búskapur Gísla og Vilborgar
varð síðan áfram á Hofi, þangað
til á vordögum 1881, er þau fluttu
sig að Haukafelli á Mýrum og var
Gísli þá aftur kominn á æsku-
stöðvarnar, hvort sem þvi hefur
ráðið „hin ramma taug, er rekka
dregur föðurtúna til“ eða ein-
hverjar aðrar ástæður, en hann og
fjölskylda hans ílentist í þeirri
sveit það sem eftir var ævinnar.
Hann gerðist þar fyrirsvarsmaður
sveitunga sinna, var hreppstjóri,
hreppsnefndar- og sýslunefndar-
maður um langt skeið, svo sem
heilsa og aldur gerði honum fært.
Hann var bóndi í Haukafelli í átta
ár eða til 1889 og á Rauðabergi
næstu sex árin, en þá flutti hann
að Hólmi og var bóndi þar í tvo
áratugi eða til 1915. Þar Iézt hann
siðla árs 1921, hálfáttræður að
aldri, en kona hans, Vilborg, lézt
þar aldamótaárið.
Af börnum þeirra hjóna náðu
fjórar dætur þroskaaldri. Þær
hétu: Steinunn, Sveinrún, Guð-
laug, og Sigriður. Ölust þær allar
upp hjá foreldrum sinum nema
Guðlaug sem að verulegu leyti var
á unga aldri i Hóium hjá þeim
sæmdarhjónum Sigurborgu Sig-
urðardóttur og Þorleifi Jónssyni,
siðar alþingismanni. Hún var þar
einnig eftir fermingu nokkur
næstu árin.
Steinunn giftist Jóni Stein-
grímssyni úr Vestur-
Skaftafellssýslu og voru þau
nokkur ár búendur í Hólmi i sam-
býli við Gísla föður Steinunnar,
en fluttu siðar að Arnanesi i Nesj-
um. Sveinrún fór til Vesturheims
og settist þar að og lézt þar í hárri
elli. Sigríður var með foreldrum
sínum meðan þeirra naut við, en
síðan hjá Guðlaugu systur sinni
og manni hennar eftir að þau foru
flutt að Hólmi.
Eins og fyrr er sagt var Guðlaug
i Hólum næstu árin eftir ferm-
ingu, allt fram á árið 1904. Þá
yfirgaf hún æskustöðvar og
skyldulið og fluttist að Hvanneyri
í Borgarfirði og var þar og á
Hvitárvöllum næstu fjögur árin
og stundaði venjuieg heimilis-
störf á þessum tveim borgfirzku
höfuðbólum. Á Hvitárvöllum var
þá rekinn svokallaður mjólkur-
skóli undir stjórn H.J. Grönfeldts,
sem var józkur mjólkurfræðing-
ur, kvæntur Þóru, dóttur séra
Þorleifs prests á Skinnastað i Öx
arfirði. I þessum skóla Grön-
feldts, sem rekinn var nokkur ár
stunduðu þær konur nám, sem
ráðnar voru til eða ætluðu sér að
stjórna rjómabúunum, en þau
voru stofnuð mörg á fyrsta áratug
aldarinnar í fremstu landbúnað-
arhéruðum landsins. Þau voru
rekin fram eftir styrjaldarárun-
um 1914—1918, en munu flest
hafa hætt störfum laust eftir að
styrjöldinni lauk. Til rjómabú-
anna fluttu bændur rjómann en
ekki mjólkina óskilda eins og nú
tíðkast til mjólkurbúanna.
Þótt Guðlaug nyti þess ekki að
stunda nám í skóla Grönfeldts á
Hvítárvöllum mun hún hafa stað-
ið fullkomlega jafnfætis þeim,
sem skólanáms nutu og vann öll
þau störf að matargerð, sem þar
voru unnin. Störf hennar á skóla-
búunum og þá einnig á Hvanneyri
á heimili þeirra frú Ragnheiðar
Torfadóttur og manns hennar,
Hjartar Snorrasonar skólastjóra,
sem þjóðkunn voru fyrir árvekni,
dugnað og fyrirhyggju um allan
heimilisrekstur og önnur störf,
hlutu mjög að móta skapgerð og
verkhæfni þessarar ungu konu,
sem var vel sýnt um hvað hæfði
bezt og átti bæði vilja og þrek að
tileinka sér eins og bezt mátti
verða.
Það er ánægjulegt og eftirtekt-
arvert að þess sé minnzt nú eftir
sjötíu ár, að á árinu 1904 fer ein
ung kona og tveir ungir menn úr
Hornafirði til dvalar og náms að
Hvanneyri f Borgarfirði og koma
öll aftur heim til átthaganna,
tvennt til starfs langdvölum eða
ævina alla og einn um stundar-
sakir. Þetta unga fólk var Guð-
laug i Hólmi, Jón Eiriksson síðar
bóndi og hreppstjóri í Volaseli í
Lóni og Jörundur Brynjólfsson,
kennari, bóndi í Skálholti og víð-
ar, seinna alþingismaður um ára-
tugi og alþingisforseti. öll eru
þau í fremstu röð aldamótakyn-
slóðarinnar, en það er orðið eins-
konar heiðursheiti þess aldurs-
flokks, sem þá hafði hafið störf
eða var kominn að því.
Árið 1905 kom ungur sveinn
austan úr Rangárþingi að Hvann-
eyri til náms í búnaðarskólanum
þar. Hann hét Halldór Eyjólfsson
og var sonur Guðrúnar, systur
Runólfs Halldórssonar stórbónda
á Rauðalæk i Holtum og manns
hennar, Eyjólfs Guðmundssonar
bónda í Lambhaga á Rangárvöll-
um. Hann stundaði búfræðinám
til ársins 1907 og tók próf úr
skólanum það vor. Þau Guðlaug
og Halldór felldu hugi saman og
giftust 31. október 1908 hjá séra
Vilhjálmi Briem presti á Stað á
ölduhrygg.
Vorið 1908 höfðu þau flutt sig
vestur á Snæfellsnes i prestakall
séra Vilhjálms og urðu þau hon-
um og fjölskyldu hans handgeng-
in og störfuðu á því heimili meira
og minna á þessum árum. Hafði
Halldór sum árin forstöðu á búi
hans. Séra Vilhjálmur varð um
þessar mundir að hverfa frá emb-
Hreinn Kristjánsson
stýrimaður - Minning
Það er ætíð sárt að kveðja
góðan vin. Ekki sízt, þegar skiln-
aðarstundina ber svo brátt og
óvænt að og raun varð á um minn
góða vin, Hrein Kristjánsson, sem
lézt í bifreiðarslysi aðfaranótt
þjóðhátíðardags 17. júni síðast-
liðinn.
Hreinn heitinn var fæddur í
Reykjavik 28. nóvember 1948.
Móðir hans er frú Kristín Hrafn-
fjörð, en hann ólst upp hjá kjör-
foreldrum sínum, Sigurlaugu
Líkafrónsdóttur og Kristjáni
Ólafssyni á Isafirði, frá þriggja
vikna aldri ásamt þremur börnum
þeirra hjóna, þeim Stellu,
Gunnari og Þóri, sem sjá nú á bak
ástkærum bróður.
Ég minnist Hreins heitins sem
glaðværs og óstýriláts drengs í
æsku. Er óhætt að segja, að þar
var engin lognmolla á ferð þar
sem Hreinn var, slík var lífs-
gleðin og athafnaþráin.
Eins og nærri má geta, varð
sjórinn og sjómennskan honum
hugleikin, og á fimmtánda ári lá
leið hans 1 fyrsta sinn úr föður-
húsum á sjóinn, sem sfðan átti
hug hans allan og starfskrafta. 25.
desember 1963 verður hann fyrir
þeirri sáru reynslu, að kjörmóðir
hans, Sigurlaug Líkafrónsdóttir,
lézt á sjúkrahúsi í Reykjavík eftir
þung og langvarandi veikindi, og
tók Hreinn þann atburð mjög
nærri sér. Eftir það má segja, að
Hreinn hafi átt sitt heimili á sjór,-
um, á bátum og þó lengst á togur-
,um, og þar mun hafa vaknað
áhugi hans á að afla sér mennt-
unar og réttinda til skipstjórnar.
Varð það til þess, að árið 1971
kémur hann heim til tsafjarðar og
innritast þar i stýrimanna-
skólann. Eins og nærri má geta
varð það þungur róður fyrir
Hrein, sem aldrei hafði verið gef-
inn fyrir kyrrsetur og inniveru,
og háfði því litla undirstöðu-
menntun. Kom þá bezt fram
þrautseigja Hreins og áræði, að
honum skyldi takast að ná þeim
áfanga, sem verið hafði lífs-
draumur hans, en hann útskrif-
aðist úr Stýrimannaskólanum f
Reykjavík í vor með góðum vitnis-
burði.
Arið 1972 eignaðist Hreinn son
sem skírður var Kristján, og á
hann heima á Akureyri hjá móð-
ur sinni, Önnu Bjarnadóttur. Um
likt leyti kynntist hann eftir-
lifandi eiginkonu sinni, Elínu
Eyjólfsdóttur, og stofnuðu þau
heimili hér f Reykjavík. Er óhætt
að segja, að kynning og sambúð
þeirra Elínar hafi orðið Hreini
hvatning og lyftistöng við námið f
Stýrimannaskólanum, enda
studdi Elín hann með ráðum og
dáð. Mun samband þeirra alla tíð
hafa verið óvenjunáið og innilegt.
9. nóvember 1973 eignuðust þau
Elín elskulega dóttur, sem skírð
var Soffía, og má nærri geta um
harm þeirra mæðgna við hið svip-
lega fráfall elskaðs föður og eigin-
manns.
Vil ég votta þeim mæógum
mina innilegustu samúð, sem og
öðrum ástvinum Hreins heitins
Kristjánssonar. Megi Guð blessa
minningu hans.
Arnór Jónsson.