Morgunblaðið - 26.06.1975, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. JUNl 1975
11

Nýlega er fallinn dómur í
Hæstarétti í svonefndu „hunda-
bannsmáli". Staðfest var niður-
staða Héraðsdóms um rétt borgar-
stjórans í Reykjavik til synjunar
beiðni um leyfi til hundahalds í
borginni. Ekki mun þessi dóms-
niðurstaða hafa komið neinum að
óvörum, andstæðingar hunda-
halds hafa haldið uppi svo gegnd-
arlausum áróðri og ekkert til
sparað að blása út „þær geigvæn-
legu hættur“ er stafað geti af
hundum. Margir í þessum hópi
eru leiðandi menn á hinum ýmsu
sviðum þjóðlífsins svo sem á sviði
heilbrigðismála, þannig að álit
þessara manna hlaut að verða
þungt á metunum. Það er annars
einkennileg árátta margra sem á
móti einhverju eru hve blint
ofstæki ræður orðum þeirra og
gerðum, það virðist ekki vera
nema aðeins ein leið til, sem sé
þeirra eigin. I þessu máli sem og
flestum er til meðalvegur og hann
er svo sannarlega vel fær aðeins
ef menn vilja sýna skilning og
láta sanngirni ráða. Hverjar eru
nú þessar „ógnarhættur" er
þessir menn sjá í öllum hornum
ef minnst er á hund, þeir tala um
orma og allskonar pestir sem of
langt yrði upp að telja, svo geti
hundar flefsað í fólk, og hver veit
hvað.
Vissulega geta hundar sem og
allir og allt sem lifir veikst, en
eins og læknavísindin eru orðin
í dag, þá er alls engin hætta á að
neitt alvarlegt komi upp þó að
hundur fái einhverja pest.
Ohöpp geta sömuleiðis alltaf átt
sér stað. Eru þau ekki daglegur
viðburður og ekki bara óhöpp,
heldur slys, stórslys? Það líður
varla dagur að ekki sé ekið á
fólk og það slasað og margir
deyja. Dettur nokkrum í hug að
banna bíla þess vegna? Nei,
auðvitað ekki, og hvað með þá er
aka þessum bílum? Hvernig er
tekið á þeim? Harkalega myndi
maður álíta, en það er nú
eitthvað annað. Þá eru notaðir
silkihanskar, að minnstakosti er
alltaf reynt í lengstu lög að
finna viðkomandi einhverja af-
sökun þannig að aðeins þurfi að
nota silkihanskana.
Eitt af rökum andstæðinga
hundahalds er það að ef það yrði
leyft þá myndi hundum fjölga
svo mikið að aigert vandræða-
ástand yrði. Ef þetta er athugað
nánar sést að það fær ekki
staðist.
Það að hafa hund f dag er
töluvert fyrirtæki, það kostar
mikla peninga og margvislega
fyrirhöfn og síðast en ekki síst
er hundaeigandi mjög bundinn
af hundi sínum. Hann getur
ekki skilið hann eftir einan
lengi eða komið honum til
ættingja eða vina eins og um
barn væri að ræða. Því er
auðsætt að hundahald yrði
aldrei verulegt að minnsta kosti
aldrei lengi. Þess vegna á að
— Skák Framh af bls. 10
(Hvttur má auðvitaft ekki fara t
drottningarkaup).
25. — Dd5, 26. Dg3+ — Kh8, 27.
Hxe7
(Síðasta hálmstráið!).
27. — Rxe7, 28. Dxc3+ — Kg8,
29. Rg4 — Dc6, 30. Rf6+ — Kh8,
31. Db2 — Rg8!
(Skemmtilegur leikur, sem gerir
allar sóknartilraunir hvtts að engu).
32. Rh5+ — f6, 33. g4 — Hac8,
34. g5 — Df3, 35. gxf6 — Hd1 +
og hvttur gafst upp.
JM'
a
EGA]
LANDVERND
KORONA
BUÐRNAR
Herrahúsið Aðalstræti 4, Herrabúðin við Lækjartorg
Gefið okkur hunda-
eigendum tœkifœri
leyfa þeim er hafa aðstöðu til og
vilja leggja það á sig að hafa
hund, að sjálfsögðu með mjög
ströngum skilyrðum, þeir sem
ekki virtu þessi skilyrði hlytu
sektir og fengju ekki framar að
hafa hjá sér hund.
Þið háu herrar, sem mest
hamist gegn hundahaldi ættuð
að hugsa mál ykkar betur, líta
alvarlega í kringum ykkur, það
eru ekki hundarnir sem ógna
heilbrigði eða hollustuháttum
manna, það er maðurinn sjálfur.
Mengunin er orðin slík að hugs-
andi menn eru þegar farnir að
mæla þau ógnvekjandi aðvör-
unarorð að maðurinn ógni öllu
lífi á jörðinni. Þið sem fremstir
standið i heilbrigðismálunum
ættuð að nota tíma ykkar í það
sem ykkur ber en ekki skrifa
óhróðursskýrslur um hunda-
hald. Ég vil svo enda þennan
pistil á orðum er mikill maður
mælti endur fyrir löngu og gera
þau að mínum.
Því betur er ég kynnist mönn-
unum þeim mun vænna þykir
rriér um hundinn minn.
Guðjón V. Guðmundsson.