Morgunblaðið - 27.07.1975, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. JULl 1975
+ Móðir okkar, SIGURÐÍNA JÓRAMSDÓTTIR, Vatnsnesvegi 28, Keflavlk, lézt á Landspítalanum að kvöldi 24. júlí. Börn hinnar látnu

t Faðir okkar. tengdafaðir og afi, ÁSGEIR ÓLAFSSON frá Stóra-Skógi I Dölum, andaðist 24 júlí Börn, tengdabörn og barnabörn.

Maðurinn minn og faðir okkar, LEIFUR ÞÓRHALLSSON, deildarstjóri Karfavogi 54, lért í Landspítalanum föstudaginn 25. júli Hikfegard Þórhallsson, Steingrfmur Leifsson, Þórhallur Leifsson.

Systir okkar, ^ guðrIður jónsdóttir hjúkrunarkona Skúlagötu 72, Reykjavik. lézt í Landakotsspítala 20, júli. Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 29 júll kl 10.30 Guðrún Jónsdóttir, Steinunn Jónsdóttir.

Sonur okkar og bróðir PÁLMAR ERLING írabakka 20 verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 29. þ.m. kl. 3 Sædfs Jónsdóttir, Magnús Guðmundsson. Guðmundur Ingi, Bjarki Mir.

t FREDRIKKE KLAUSEN frá Eskifirði, sem andaðist að Elli og hjúkrunarheimilinu Grund 20. júll s.l. verður' jarðsungin frá Fossvogskirkju mánudaginn 28. júll kl. 1 3,30. Vandamenn.

t Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför VIGGÓS F. SIGURÐSSONAR. Borgarholtsbraut 48. Fyrir hönd vandamanna Valgerður Ólafsdóttir.

t Þökkum hjartanlega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðarför föður okkar, tengdaföður og afa LÁRUSAR JÓNSSONAR, Sunnubraut 1, Grindavlk. Katrln Lárusdóttir, Helgi Hjartarson, Camilla Lirusdóttir, Steinar Haraldsson og barnabörn.

t Þökkum hjartanlega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðarför konu minnar og móður okkar, SVÖVU KRISTfNSDÓTTUR, Patreksfirði. Bjami Ellasson og börn.
Minning:
Brynjólfur Guðmunds-
son járnsmiður
F. 21. september 1909.
D. 19. júlí 1975.
Mér er í minni vorið 1937. A
þeim björtu dögum rofnaði
skyndilega himinn bernsku minn-
ar og loftið glumdi af hamars-
höggum, sagarhljóði og rámu
gurgli steinsteypu, sem rennt var
í mót.
Hafizt var handa um að reisa
nýtt íbúðarhús á býli foreldra
minna, og vorið eftir risu tvö önn-
ur á grannbæjunum. Þar sem áð-
ur lyppaðist ljós reykur af björk
og taði upp um járnrör frá vall-
grönum torfþekjum, gnæfðu hér
eftir heimaríkir svartir skorstein-
ar, sem oftar en hitt sendu frá sér
eim af kolaeldi.
I upphafi var athöfnin, segir
einhvers staðar í frægri bók. Þau
orð koma mér í hug við fráfall
frænda míns, Brynjólfs Guð-
mnndssonar frá Miðdal í Kjós.
Hann stýrði þeim athöfnum,
hröðum og heillandi, sem í hug
mínum marka skil frumbernsku
og unglingsára.
Hann hafði vertíðina á undan
róið á báti frá Grindavík, og nú
var hann kominn með vösku Iiði:
Sigurði og Sæmundi Bjarnason-
um frá Lambadal í Dýrafirði og
Samsoni Samsonarsyni, sem nú
býr í Hvammsvík í Kjós.
Meðan þeir grófu fyrir grunni,
sat Brynjólfur úti í skemmu og
teiknaði húsið. Þannig kom hann
beint frá fiskidrætti og gerðist
arkitekt og verkfræðingur. Síðan
var hann allt I senn verkstjóri,
múrari og yfirsmiður, og þegar
fram liðu stundir, einnig pípu-
lagningamaður og málari.
Á þessum dögum var hann I
mínum augum alvitur skapari
nýrrar veraldar.
Hann var einarður bygginga-
meistari. Umhverfis hann var
hreyfing og fjör, og hann fyllti
þann hóp, er hann stýrði, anda
framtaks og dugnaðar.
Hann var ólærður meistari
margra iðna, en dirfska hans og
heppni ásamt meðfæddum hæfi-
leikum léðu verkum hans varan-
leik hins trausta og óbiluga.
Hjálpsemi hans og óeigingjarnt
snarræði voru einstök. Hann hús-
aði ekki einungis bæ foreldra
minna, heldur einnig hjá öðru
frændfólki sfnu í Borgarfjarðar-
dölum.
Hvorki sá hann til launa né
taldi vinnustundir sínar, heldur
var honum athöfnin markmið í
sjálfri sér.
Lengst verður hann mér þó I
minni á myrkum haustkvöldum,
eftir að húsið var fokhelt, þar sem
hann stóð í hvítu ljósi gasluktar
— Blönduvirkjun
Framhald af bls. 23
menn teldu ekki næga reynslu
af því að rækta upp land í svo
mikilli hæð. Lónið færi hæst I
478 m hæð, og landið, sem
rækta ætti, þá enn hærra og
víldu þeir ekki láta þetta land
undir vatn. En hreppsnefndin
hafði áður mælt með þvf að
áframhaldandi athuganir færu
fram.
Á fundi í Torfulækjarhreppi
var aftur á móti samþykkt með
öllum atkvæðum gegn einu, að
leyfa áframhaldandi rannsókn-
ir á svæðinu og einnig virkjun,
ef um bætur semdist og var þar
minnst á ræktun og rafmagn I
bætur, að því er Torfi Jónsson á
Torfalæk sagði. Oddviti
Blönduósshrepps og sveitar-
stjórinn voru I sumarleyfi, en
hreppsnefndin þar hafði ein-
róma samþykkt að leyfa
virkjun, taldi að það gæti orðið
lyftistöng héraðinu.
Þannig standa málin þvi nú.
Þetta er í fyrsta skipti sem
virkjunarmál eru þannig lögð
fyrir heimamenn á virkjunar-
stöðum. Og þó skoðanir séu
greinilega skiptar, þá virðist
svarið vera „Nei, takk“ við
Blönduvirkjun. — E. Pá.
við hefilbekkinn, sneið loftlista
og dyrakarma og heflaði nýjan
við I skápa og stiga.
Hann var fríður maður og vel á
sig kominn, og bak við nokkuð
hrjúft og seinlátt yfirbragð sjó-
sóknara og smiðs bjó hlýja og
hýra, sem lýsti úr augum hans.
A þeim dögum átti ég þá ósk
eina að verða viðlíka fær smiður
og Brynjólfur frændi minn. Ég
vék ekki hársbreidd frá honum og
snerist kringum hann í hljóðri
aðdáun. Hvert viðvik, sem hann
bað mig að gera, leit ég á sem
einstakan heiður. Ég sofnaði
ósjaldan I ilmandi hefilspóna-
hrúgunni á kvöldin, og þar
kenndi hann mér margföldunar-
töfluna.
Ég man enn rauða tréblýantinn,
sem stóð upp úr lærvasanum á
bláa samfestingnum hans. Með
honum skrifaði hann töfluna á
afsagaða borðenda.
Síðan þá hefur þessi göfuga vís-
indagrein, stærðfræðin, ætíð stað-
ið í mínum huga í björtu ljósi
gasluktar og umlukin ilmi nýhefl-
aðra, hreinna spóna.
Löngu eftir að hann hafði hætt
húsabyggingum í Vatnshorni,
sendi hann okkur systkinunum
gjafir á jólum. Sllk var hjarta-
hlýja og tryggð þessa manns, sem
þó fór löngum einfari í veröld-
inni.
Brynjólfur hafði gaman af vel
kveðnum vfsum og góðum hest-
um.
Allmörg síðustu árin bjó hann I
litlu húsi austur við Selás. Þar hjá
hafði hann hesthús sitt og járn-
smiðju, en hann var meistari í
járnsmíðum. Þar vann hann aðal-
lega að smíði hestajárna.
I fyrra vor sá ég hann aftur
eftir nærri þrjá áratugi. Ég var að
bjástra við að gróðursetja nokkur
tré I garði og vantaði áburð. Hann
kvað mér heimilt hrossatað svo
sem ég þyrfti.
Er ég kom til hans, lifði eldur á
afli, og heitt var á könnunni. Enn
var sama hýra í augum hans og
forðum, þegar ég kvaddi þennan
herðibreiða járnsmið á hlaðinu.
Þar sem áburðurinn frá Brynj-
ólfi hvarf i moldina, teygja sig nú
teinungar gullregns og sfrenu. Ég
mun minnast hans, þegar þeir
bera blóm á jafnbjörtum vor-
kvöldum og þeim, er hann flutti
athöfnina inn I lff mitt.
Sveinn Skorri Höskuldsson.
BALDWIN
Eigum nokkur píanó af
þessu heimsfræga,
ameríska merki. 5 ára
ábyrgð. 5% staðgreiðslu-
afsláttur.
Hljóðfæraverslun Pálmars Árna
Borgartúni 29 sími 32845.
Sumartizkan
í Tréklossum
Nú eru komnir TRÉKLOSSAR sem njóta
mestra vinsælda erlendis. Mokkaskinnsklossa
köllum við þá, þeir eru úr mjúku ósviknu yfir-
leðri sem nefnt er hanskaskinn. Það fer vel
með fæturnar að ganga á tréklossum, sérstak-
lega yfir sumarið. Gangið við hjá GÍSLA skó-
smið og spyrjið hann.
GÍSLIFERDINANDSSON Skósmiður
LÆKJARGOfU 6- SÍMi 20937- REYKJAVÍK