Morgunblaðið - 27.07.1975, Blaðsíða 32

32 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. JÚLÍ 1975
F urðuleg vinnubrögð
við val landsliðsins
Guðgeir Leifsson og Arni Stefðnsson fð aðhlynningu að Iftilshðttar
meiðsium sfnum f leiknum við Norðmenn f Bergen.
ISLENZKA knattspyrnulandslið-
ið hefur ðtt velgengni að fagna í
leikjum sfnum f sumar og
ðrangurinn verið betri en ðður.
Ástæðurnar fyrir velgengninni
eru eflaust fleiri en ein. Nefna
mð betri undirbúning leik-
mannanna með sfnum félögum,
gott samkomulag milli félaganna
og landsliðsins, og sfðast en ekki
sfzt dugandi landsliðsnefnd — ð
flestum sviðum — sem lagt hefur
sinn skerf af mörkum til að
ðrangurinn mætti vera sem bezt-
ur.
Eitt er þð það atriði, sem mikið
betur hefði mátt fara í sambandi
við landsliðið og það eru þær
breytingar sem geróar hafa verið
á liðinu sjálfu og þá sérstaklega á
ÁRLEG bæjarkeppni f golfi milli
Ólafsfirðinga og Siglfirðinga fór
fram helgina 19. og 20. júlí.
Keppni þessari er þannig hðttað
að þátllaka er opin öllum Sigl-
firðingum og Ólafsfirðingum, og
er ðrangur 6 bestu frá hvorum
stað (alinn. F.vrri dag keppninnar
var spilað á vellinum f Siglufirði,
en sfðari daginn á Óiafsfirði. 18
holur eru leiknar á hvorum velli.
Að þessu sinni báru Ólafsfirð-
ingar sigur úr býtum. Án for-
gjafar léku þeir á 1142 höggum,
en skor Siglfirðinga var 1208
högg. Með forgjöf var skor Oiafs-
firðinga 882 högg, en Siglfirðinga
922 hiigg.
Árangur einstakra kylfinga
varð þessi, án forgjafar:
1. Hafliði Guðinundss., S 181
2—3. Hilmar Jóhannesson, Ó 183
2—3. Jón Sæmundsson, S 183
landsliðshópnum á milli leikja.
Hefur þar verið um hrærigraut að
ræða, sem undirritaður fær ekki
séð að þjóni neinum skynsam-
legum tilgangi.
Það skal skýrt tekið fram áður
en lengra er haidið að f þeim
lfnum sem hér fara á eftir er ekki
verið að veitast að leikmönnum
þeim sem hlut eiga að máli eða
verið að ásaka þá á nokkurn hátt.
Þeir sem við stjórnvölinn standa
eiga sök á þessum vinnubrögðum,
en ekki leikmennirnir sem kastað
er til og frá.
Fyrir leikinn við Norðmenn hér
heima var Grétar Magnússon sett-
ur út úr 22 manna hópi og sú
skýring gefin að hann væri ekki
nógu góður. I landsleiknum við
Með forgjöf:
1. Hilmar Jóhannesson, 0 141
2—3. Árni Sæmundsson, 0 144
2—3. Sveinn Guðinundss., 0 144
Sigb. G.
Eyja-Þór
í Danmörku
UNDANFARIÐ hefur 24 manna
hópur 14—16 ára gamalla pilta
frá Iþróttafélaginu Þór i Vest-
mannaeyjum dvalið I Danmörku.
Hafa piltarnir æft í einni af út-
borgum Kaupmannahafnar og
leikið við jafnaldra sfna þar og
víðar á Sjálandi. Er hópurinn
væntanlegur heim nú í vikunni
eftir vel heppnaða ferð til Dan-
merkur.
Norðmenn f Bergen 10 dögum
síðar var Grétar hins vegar að
finna meðal þeirra 11 sem hófu
leikinn.
Hermann Gunnarsson var á sfn-
um tfma hálfatvinnumaður með
austurrísku knattspyrnuliði.
Hann var valinn f 22 manna
landsliðshóp fyrir fyrri leikinn
við Norðmenn. Það kom þó aldrei
til að Hermann yrði valinn í
landsliðið, þvf að áður en liðið var
valið áttuðu landsliðsnefndar-
mennirnir sig á því að knatt-
spyrnumenn, sem leikið hafa með
atvinnumannaliði, mega ekki
ieika með landsliði í ólympíu-
keppni. Hermann var þar með
útúr dæminu, en eðlilega hefði
nefndin átta að kynna sér málin
til hlitar áður en hún valdi
Hermann f hópinn.
Jón Gunnlaugsson frá Akranesi
var á varamannabekk í leikjunum
gegn Frökkum og A-Þjóðverjum
og hann lék gegn Færeyingum.
Jón var hins vegar ekki að finna
meðal þeirra 16 leikmanna, sem
skipuðu landsliðshópinn í
leikjunum gegn Norðmönnum.
Sagði Tony Knapp landsliðs-
þjálfari að það tæki hann sárt að
setja Jón útúr hópnum fyrir fyrri
Noregs-leikinn, en í liðinu væru
svo margir varnarmenn að hann
hefði ekki rúm fyrir þá alla. Væri
þetta sérstaklega erfið ákvörðun
fyrir sig þar sem Jón hefði verið
bezti leikmaður Akranesliðsins f
leik lA og iBK, sem var siðasti
leikur IA fyrir fyrri leikinn við
Norðmenn. Spurningin er hvað
hafði breytzt, svo mikið, frá fyrri
iandsleikjum að Jón ætti ekki rétt
á því að sitja að minnsta kosti
á varamannabekknum.
Janus Guðlaugsson úr FH var
valinn í landsliðshópinn fyrir
leikinn við Færeyinga og sat á
bekknum allan leikinn. Fyrir
fyrri leikinn við Norðmenn var
hann svo einn þeirra sem var val-
inn i 22 manna hóp og hann var í
18 manna hópi sem var valinn af
óskiljanlegum ástæðum. Þá var
komið að því að setja hann út í
kuldann ásamt Jóni Gunnlaugs-
syni. Nú er Janus ekki lengur að
finna meðal hinna 22 leikmanna,
en f hans stað var Vestmanna-
eyingurinn Ólafur Sigurvinsspn
valinn. Vissulega er Ólafur allra
góðra gjalda verður, en spurn-
ingin er hvort hann sé kominn f
nægilega þjáifun til að leika
iandsleik og hvers á Janus að
gjalda, sem leikið hefur mjög vel
með FH og er leikmaður í
stöðugri framför.
Sigurður Dagsson hafði varið
landsliðsmarkið mjög' vel í
leikjunum við Frakka, Þjóðverja
og Norðmenn hér heima. I sfðast-
nefnda leiknum meiddist hann
lftiilega á hendi og að sögn lands-
liðsnefndarmanna voru þau
meiðsli ástæðan fyrir þvf að hann
fór ekki til Noregs. Sjálfur segir
Sigurður þó að meiðslin hafi ekk-
ert háð sér og hann hefði meiðsl-
anna vegn getað leikið landsleik-
inn.
Hvaða tilgangi þjónar þessi
hrærigrautur og hverjum er
greiði gerður með þessu?
Islenzkri knattspyrnu? Veit ekki
ég.
-áij
Ólafsvíkingar unnu
Siglfirðinga í golfi
Að kenna
árinni...
1 draumi sérhvers manns er fall
hans falið — sagði Steinn
Sleinarr. Og hver golfari sýnisl
ala með sér þann draum, að ein-
hverntfma í framtíðinni — eða
jafnvel innan skemms — muni
hann eignasl nýlt golfselt, sem
færi honum leyndardóm golfgel-
unnar á silfurfasli: Þráðbein og
löng dræv, sem aldrei bregðasl,
beilt járnhögg, sem stefna eins og
riffilkúlur á pinnann og snar-
stoppa þar. Og þessum gladra-
tækjum fylgir hinn eini sanni
pútlari, sem sendir allt fyrir-
hafnarlaust f holuna.
Framleiðendur virðast alveg
klárir á þessu og nýta prýðilega
þennan furðu aimenna veikieika.
Þeir birta útsmognar auglýsingar
með vísindalegu yfirbragði, þar
sem vélar eru látnar um að segja
Stóra Sannleik. Og Stóri Sann-
leikur er kannski sá, að hárná-
kvæm sláttumaskína hafði alltaf
slegið ákveðna boitategund fáein-
um metrum lengra en allt hitt
draslið. Allt undir ströngu eftir-
liti vísindanna að sjáfsögðu.
Flestir golfarar hafa þann veik-
leika að ágirnast nokkra metra í
viðbótar högglengd. Þessvegna
hitta auglýsingar af þessu tagi
viðkvæma sálarstrengi og hafa
ugglaust tilætluð áhrif.
Miðlungsgolfarinn í heiminum,
sem mig minnir að sé með 18 í
forgjöf samkvæmt einhverri
merkri statistik, hann hittir ekki
alveg alltaf eins og æskilegast
væri: í hnitiniðju blaðsins eða á
sæta punktinn eins og þeir kalla
það í útlandinu. En framleiðend-
ur áttu svar við þvf; alltaf eru
þeir boðnir og búnir að hjálpa
goifaranum í hinum aðskiijan-
TégiT raunum hans. Nú var tekið
.að-skfúfa nagla í kylfuhausinn —
eiturþunga nagla. Eða þá að bak-
hliðin á hausnum var öll afmynd-
uð og næstum því gat i miðjunni.
Og sjá mínir eiskanlegu, sögðu
framleiðendur: Nú er nákvæm-
lega sama hvernig þið hittið,
hvert einasta kiámhögg fær fulla
lengd og fína stefnu.
Þvflfkar framfarir, þvilík bylt-
ing í ríki útvaldra. Menn sáu fyrir
sér, hvernig forgjöfin mundi
lækka úr 15 niður i 5 og það var
ekkert áhorfsmál að splæsa i
galdratækin þótt dýr væru. Og
þarna var það, hið endanlega
svar: The biggest sweet spot —
The increased power area“.
En þegar til kastanna kom á
grængresinu, virtist Stóri Sann-
leikur ekki alltaf duga. Menn
héldu áfram að slæsa og krækja
og toppa og slá allar hugs-
anlegar sortir af klámhögg-
um eins og löngum áður.
Þá var ekki lengur hægt að
kenna árinni, þótt róðurinn
gengi ekki að óskum og kannski
búið að ræna mann þeirri'
sætu blekkingu, að kylfurnar
hefðu ekki verið nægilega góðar.
Og þó; kannski var þetta ekki
nóg, þegar á allt er litið. Kannski
dugar ekki svona fínn kylfuhaust
með Big sweet spot og Micro-
balance og hvaðeina. Kannski
þarf maður stíft skaft, vegna þess
að maður er svo gífurlega sterkur
i handleggjunum og sveigir
normalsköftin eins og band-
prjóna. Eða kannski extra stíft.
Þá selur maður fínirfið ein-
hverjum, sem er að fikra sig upp
stigann og segir honum, að hann
hafi ekkert að gera við stif sköft;
þau séu bara fyrir próana. Svo
kaupir maður stíft eða extra stíft
og tekur ennþá meira á en áður og
samt verða höggin styttri en þau
voru — þvf kannski hefur maður
gert sér rangar hugmyndir um
kraftana.
Samt er ekki ástæða til að ör-
vænta, því alltaf kemur eitthvað
nýtt, sem gæti hugsanlega orðið
hin endanlega lausn. Einusinni
voru það álsköft, sem áttu að
ieysa vandann; þau voru léttari
en stál og þar af leiðandi betri og
hver skussi átti að geta kýlt yfir
200 metra með þeim. Eftir örfá ár
voru þau samt alveg úr sögunni
og tfmi stálsins rann upp að nýju’
Ekki höfðu menn þó gefið upp
alla von um, að ekki væri tii eitt-
hvert undraefni, sem tæki fram
stáli. Og nú er svarið komið:
Carbonít eða grafit heitir það og
framleiðendur fullyrða að það
boði mikinn fögnuð, sem veitast
muni öllum lýðnum. Sá fögnuður
er að sjálfsögðu fólginn i viðbótar
högglengd, en sá böggull fylgir
skammrifi, að rythminn verður að
vera í lagi og þvf miður er ekki
hægt að kaupa hann. Kannski seg-
ir það eitthvað um þjóðar-
karakter, að Skotar, sem þó eru
elztu golfþjóðin, virðast litt eltast
við nýjungarnar. Þar i landi er
algengt að sjá menn með eldgami-
ar og útsiitnar kylfur, stundum
með trésköftum og gjarnan sfna
af hverri sortinni. Liti maður
hinsvegar f kringum sig á sænsk-
um golfvöllum eða þeim ferða-
mannastöðum sunnar i álfunni,
þar sem Svíar leika golf sér til
afþreyingar, þá getur gjarnan að
líta nýjustu árgerðir af Ping eða
Lynx og öðru álíka. Og af þvf sem
sjá má hér, feta islenzkir golfarar
öllu fremur i fótspor Svia en
Skota að þessu leyti.
Það er i rauninni kyndugt að
sjá ailan þennan búnað: Tunnu
sekki á hjólum með fjórtán kylf-
um og svo lýist maður og þreytist
á að draga á eftir sér alit þetta
stál. Gæti þetta ekki verið eitt-
hvað einfaldara? Til dæmis um
það mætti minna á, að sigurvegar-
inn í 1. flokki á landsmótinu á
Akureyri í vonda veðrinu hér um
árið notaði tvö járn, sjöjárn og
pútter. Annað hafði hann ekki
með sér og hélt á prikunum í
annarri hendi:
Enginn trúir því samt f alvöru,
að Stóri Sannleikur sé fólginn í að
nota sem fæst prik; öðru nær. Og
leitin að galdratækjunum heldur
áfram i kynjaskógi auglýsing-
anna. Svo enn sé vitnað f ljóð
Steins um drauminn og blekking-
una:
I draumi sérhvers manns er
fall hans falið
þú ferðast gegnum dimman
kynjaskóg
áf blekkingum, sem brjóst
þitt hefur alið
á bak við veruleikans
köldu ró. GS.