Morgunblaðið - 28.08.1975, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 28. ÁGUST 1975
á grænar plöntur byggir upp líf á jörð-
inni til skemmri eða lengri tíma. Þeir
geislar, sem á grasið falla verða að nýtast
samsumars, annars fer orka þeirra að
mestu forgörðum. En sú orka sem trén
binda, festist fyrst í blöðum þeirra og
síðan í stofnum þeirra og hleðst upp frá
ári til árs, þannig að hún fer ekki for-
görðum, og síðar getur mannkynið notað
hana til nauðsynlegra þarfa.
Ræktun skóga er því fullkomnasta
ræktun, sem til er, menn hjálpa náttúr-
unni til að gróa og þroskast samkvæmt
þeim lögmálum, sem gróðrinum er eðli-
legast. Danskt máltæki segir: Gróður-
settu tré og það vex á meðan þú sefur.
Hákon Bjarnason skógræklarstjóri svaraði spurn-
ingunum um skóga á Islandi.
Heimsku og
þrjózku hjónin
Nú skuluð þið heyra hvernig fór fyrir
tveimur manneskjum, sem voru ekki
aðeins heimskar heldur einnig þrjózkar.
Ejnu sinni fyrir löngu var kona og
maður, sem bjuggu í kofa er stóð á
stormasömum hól. Kvöld eitt þegar
maðurinn hafði komið sér þægilega fyrir
í ruggustólnum sínum með pípuna sína í
munninum, og konan var nýbyrjuð að
elda kvöldmatinn, hrinti vindhviða dyr-
unum upp, svo að gluggarnir nötruðu og
postulínið dansaði í hillunum.
„Farðu og lokaðu hurðinni," sagði
konan við manninn.
„Mér dettur það ekki í hug,“ svaraði
maðurinn. „Það var ekki ég sem opnaði,
og því ætla ég ekki að loka. Lokaðu
hurðinni sjálf.“
„Það var heldur ekki ég, sem opnaði,“
sagði konan, „og ég ætla ekki að loka.“
„Gott og vel,“ sagði maðurinn. „Það
varst ekki þú, sem opnaðir hurðina og
það var heldur ekki ég. Það okkar, sem
talar fyrst lokar hurðinni.“
Konan féllst á þessa kjánalegu
uppástungu. Vindurinn þaut um kofann.
Maðurinn sat kyrr í ruggustólnum sínum
og skalf úr kulda. Konan varð að bíta
saman tönnunum svo ekki glamraði í
þeim, á meðan hún bjó til kvöldmatinn.
En hvorugt þeirra vildi loka hurðinni.
Konan lagði stóran smjörbita á borðið
og hellti þykkum rjóma í skál. Hún bauð
manninum sínum ekki að setjast til
borðs, svo hann sat kyrr í stólnum sínum.
Hungraður köttur átti leið þar hjá.
Hann gægðist inn um opnar dyrnar og
læddist inn. Hvorki maðurinn né konan
hrópuðu „Út með þig, köttur!“ svo
kötturinn stökk upp á borðið og ljósrauða
tungan hans sá um að klára bæði smjörið
DRÁTTHAGI BLÝANTURINN
/--------
MORöJh/
KAFF/NU
Karate er japanskt orð, í laus-
legri þýðingu: Aðeins höndin.
Nú er karate orðið að nokkurs
konar hnefaleikum, þótt upp-
hafiega væri það sjálfsvarnar-
leikur, sem Búddamunkar eru
höfundar að, þvf að ekki máttu
þeir beita vopnum. Handar-
högg, sem teiknarinn sýnir hér,
eru meðal hinna hættulegustu,
sem notuð eru f karate.
^ ALLT 'I LAGÍ ELSKAN / ^
ÉG TEK PÁ SÆNGURFÖTÍN MEÐ
Kvikmyndahandrit aö moröi
Eftir Liltian
ODonnell
Þýðandi Jóhanna
Kristjónsdóttir.
31
mér að spjalla við piltinn engu að
sfður.
— Það verður að bfða um hrfð,
fyrst þau eru flutt. Hvað er að
þér? Lfkar þér ekki að vera f Los
Angeles? Slappaðu nú af og
njóttu matarins.
En þeir luku ekki matnum, þvf
f sömu andrá var Capretto kallað-
ur f landsímann.
Capretto reis luntulega á fætur,
en þegar hann kom aftur gaf
hann sér ekki einu sinni tfma til
að setjast.
— Það var Felix, sagði hann. —
Tálmey er greinilega allur á bak
og burt. Konan sem hann leigði
hjá sagði að hann hafði fyrirhug-
að iangt ferðalag, svo að hún
gerði sér enga rellu út af þvf að
fbúðin hans var tóm. Ilann var
búinn að borga það sem hann
skuidaði henni, en hún hafðí gert
ráð fyrir að hann myndi Ifta inn
og kveðja hana. Það gerði hann
ekki. Það hefur verið lýst eftir
honum um allt landið sfðan þú ...
— sfðan ég kom mér að því að
tiikynna hvarf hans, sagði David
vandræðalega.
— Góði hættu að hugsa um það,
sagði Capretto hughreystandi.
— Hann hefur verið farinn í
felur þegar hann hringdi þarna
um kvöldið. En þetta er ekki hið
eina. Krufning hefur leitt f fjós
að Marietta Shaw var barnshaf-
andi ... Felix vill að við komum
heim strax og við crum búnir hér.
... og ég held að hér sé ekki
meira að gera fyrir okkur að sinni
8. KAFLI
Rannsóknarlögreglumennirnir
tveir lentu á Kennedyflugvellin-
um kl. 20.32. David hugsaði með
sér að hyggilegast væri að koma
við á stöðinni f leiðinni og halda
svo rakleitt heimleiðis.
En^ Felix yfirmaður þeirra
hafðUaðrar ráðagerðir á prjónun-
um. Eftir að hafa hlýtt á munn-
lega skýrslu þeirra hallaði hann
sér fram yfir borðið.
— Við VERÐUM að finna
Talmey, sagði hann, það er mest
aðkallandi nú. Bfllinn hans er f
skúrnum þar sem hann býr og þar
af leiðandi hlýtur hann að hafa
notað almenningsvagn eða annað
slíkt farartæki. Enn höfum við
ekki fundið neitt sem gæti bcnt
til hvert hann hefur farið. Capr-
etto, þér sjáið um þessa hlið máls-
ins, en þér Link .. .
— Þér Link farið og talið við
Paul Watts, stjúpa Mary Hudgins.
Hann hefur snúið sér til okkar tii
að þekkja líkið.
Á eftir orðum Felixar kom
andvarp, af hverju sem það nú
var til komið.
En á sömu stundu og David sá
Paul Watts skildi hann andvarp
Felixar. Watts var grannur, næst-
um horaður maður með kalt and-
lit og David vissi að mörg ár hlutu
að vera síðan bros hafði leikið um
þunnar varis hans. Hann var ung-
iegur f hreyfingum og engu lfk-
ara en aidurinn hefði gengið
sporlaust fram hjá honum. Hefði
hann þóttzt vera faðir Mariettu
haiiaðist David að þvf að hann
hefði trúað honum, þvf að hann
geislaði frá sér þessu sefjaða
sjálfsöryggi sem Marietta var
sögð hafa haft til að bera f svo
rfkum mæli.
Svipbreyting varð ekki á hon-
um séö, þegai djup skúffa f kjall-
ara Ifkhússins var dregin út og
hinar hryiliiega útleiknu jarð-
nesku leifar stjúpdótturinnar
komu f Ijós. Eftir að hafa virt það
fyrir sér nokkra stund sagði hann
stuttur f spuna.
— Þetta er Mary.
Watts mælti ekki orð af vörum
alla leiðina til stöðvarinnar. Það
var ekki fyrr en hann hafði komið
sér fyrir f skrifstofu Davids að
hann sagði:
— Hafið þér nokkurn minnsta
grun um, hver hinn seki gæti
verið?
— Við höfðum vonað, að ÞÉR
gætuð hjálpað okkur f þvf sam-
bandi, svaraði David.
— Ég hef einnig hugsað mér að
reyna það. Ég var ekki hrifin af
þvf Iffi, sem Mary lifði, en almátt-
ugur guð má vita að ég er harmi
lostinn yfir þvf að hún skyldi
enda Iffdaga sfna á þennan ægi-
lega hátt.
— Þá verð ég að spyrja yður:
hvernig gátuð þér þekkt hanaí*
Watts?
Það fór hroilur um stjúpföður-
inn:
— Á öri á vinstra læri.
Ég hélt það væri sfðan f bfislys-
inu og það furðaði mig á að það
skyldi ekki hafa verið fjarlægt,
sagði David.
— Það vildi hún ekki ... ekki
ÞETTA ör.
Einkennileg glóð tendraðist í
augum W-ilts, <>n hvarf aftur-
— Eins og yður er kunnugt um
er ég ekki faðir Marys. Móðir
hennar hefur alltaf verið heilsu-
Iftil og veikbyggð og ég hýst við
að það hafi verið ástæðan til þcss
að Mary hcgðaði sér eins og raun
bar vitni um. Það cr út af fyrir sig
skiljanlegt að hún kærðí sig ekki
um mig þcgar ég kvæntist móður
hennar ... En ég varð þess fljót-