Morgunblaðið - 28.12.1975, Side 19

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. DESEMBER 1975
19
Minning:
Jón Ágúst Sigurðs-
son póstafgreiðslum.
Jón Agúst Sigurðsson var fædd-
ur 23.8. 1896 að Stóru-Ásgeirsá í
Víðidal, Vestur-Húnavatnssýslu.
Foreldrar hans voru hjónin Guð-
björg Símonardóttir og Sigurður
Jónsson. Voru þau hjónin vel ætt-
uð, og mestu myndar- og sóma-
manneskjur.
Þegar maður kveður gamlan
vin og samstarfsmann hinstu
kveðju, koma fram í hugann
margar minningar um það sem
gerst hefur, bæði í önn dagsins og
á gleðistundum, þegar tími
vannst til að rifja upp það liðna
frá bestu árum ævinnar, er lífið
brosti við, og þrekið virtist það
mikið, að engin þörf var að hlífa
sér. Þá virðast sólskinsstundir til-
verunnar fleiri og bjartari en þeg-
ar á ævina líður. Þó er þetta mis-
jafnt eins og annað með okkur
mennina; það er eins og sumir
sjái alltaf til sólar, en aðrir lifi í
myrkri og dapurleika vegna sjvk
dóma og annarrar ógæfu sem
óhjákvæmilega virðist stinga sér
niður hvarvetna í mannanna lífi.
En lífið sjálft er dásamlegt þrátt
fýrir allt, ef við kunnum að lifa
því á réttan hátt, bæði með tilliti
til okkar sjálfra, og ekki síður
með tilliti til ástvina okkar og
meðbræðra. Þegar ég með þessum
fátæklegu orðum kveð vin minn
Jón Sigurðsson frá Ásgeirsá, þá
koma mér þessi fyrrsögðu orð í
hug. Hann átti þennan lifsþrótt
og lífsgleði, sem veitti honum
sjálfum svo mikinn styrk, og gerði
honum auðveldara að umgangast
aðra. Það er mikil guðsblessun að
fá í vöggugjöf þessa eiginleika, og
geta miðlað öðrum, en láta skugg-
ana og skúrirnar aldrei ná yfir-
höndinni, sem þó urðu á vegi hans
á langri ævi sem og hjá mörgum
öðrum. Það er gaman að eiga
minningar um mann með slíka
eiginieika, og ég veit að það taka
margir undir það með mér. Það er
stundum sagt að maðurinn mótist
af umhverfi því er hann lifir í, og
eflaust er mikill sannleikur fólg-
inn í þeim orðum. Jón ólst upp í
fögru héraði þar sem útsýni er
mikið til allra átta. Hann ólst upp
hjá góðum foreldrum og í glað-
værum systkinahóp, enda var
heimilið orðlagt þar í sveit sökum
gestrisni og góðs viðmóts við gesti
og gangandi.
Jón fór ungur að vinna öll al-
geng sveitastörf, eins og tftt var
með unglinga á þeim árum, og
kom sér þá betur að unglingarnir
væru vel hraustir líkamlega og
viljugir. T.d. fór hann í göngur á
Víðidalstunguheiði árið sem hann
fermdist, og síðan á hverju hausti
meðan hann átti heima í sveit-
inni, og kunni hann margar sögur
af þeim ferðum, því oft lentu
menn í misjöfnum veðrum og
komu kaldir og þreyttir heim eft-
ir margra daga útivist við slæmar
aðstæður. En erfiðleikarnir
gleymdust fljótt er menn höfðu
jafnað sig. Það var einhver ævin-
týrablær yfir göngum og réttum,
enda hlakkaði maður alltaf til
þeirra, sagði Jón mér oft. Hann
hafði lfka mikið yndi af skepnum,
og var talinn mjög góður fjármað-
ur.
Árið 1926 hættu foreldrar hans
að búa og fluttu til Reykjavíkur.
Jón varð eftir í sveitinni og var
vinnumaður á Stóru-Ásgeirsá hjá
Ólafi Jónssyni, og hafði hann
miklar mætur á honum sem góð-
um starfsmanni. Arið 1930 flutti
Jón suður og ræðst þá vinnumað-
ur að Nesi á Seltjarnarnesi, en
1940 gerist hann starfsmaður
póstþjónustunnar f Reykjavík,
fyrst sem bréfberi, en síðar sem
póstafgreiðslumaður, og starfaði
þar til sjötugsaldurs. Var mjög
vel látinn f sínu starfi. En ekki
lagði Jón samt árar í bát, þótt
hann hætti vinnu við póstþjónust-
una, en fór að vinna hjá fyrirtæki
sem hét Arinco. Vann hann þar í
nokkur ár, en varð fyrir því
óhappi að lenda í bílslysi á leið til
vinnu sinnar, og slasaðist mikið,
enda má segja að hann bæri
áldrei sitt barr eftir það. Þá varð
hann að hætta að vinna, og var
það þung raun fyrir svo starfsam-
an mann. öllu þessu mótlæti tók
hann með sinni léttu lund, og
gerði alltaf lítið úr lasleika sínum.
Ef maður minntist á það við hann
sagði hann einatt: „Ég hef það
gott, en það er konan mín sem
þarf að stjana við mig,“ og hafði
hann oft áhyggjur af því, enda
vanari að vinna öðrum og hugsa
minna um sjálfan sig.
Sagt er að góð eiginkona sé
guðsgjöf, og það fékk hann að
reyna þegar hann gekk að eiga
Gyðu Jónu Friðriksdóttur, þvf svo
vel reyndist hún honum, og sér-
staklega þegar hann þurfti þess
mest með. Hún bjó honum líka
fallegt heimili, og var gaman að
koma til þeirra, ekki síst vegna
þess hvað þau voru glöð og ham-
ingjusöm, þrátt fyrir heilsuleysi
þeirra beggja. Jón dáði konu sina
mjög, og kunni vel að meta henn-
ar ástúð og umhyggju. „Það var
mín mesta hamingja í lífinu er ég
eignaðist hana fyrir konu,“ sagði
hann eitt sinn við mig.
Dætrum Gyðu sem hún átti frá
fyrra hjónabandi og börnum
þeirra, var hann sem besti faðir
og afi, og var gagnkvæm vinátta
frá þeirra hendi. Jón bjó með
móður sinni eftir að hún varð
ekkja. Var hún orðin háöldruð
þegar hún dó. Það var unun að sjá
þá umhyggju sem hann bar fyrir
henni.
Jón hélt alltaf mikilli tryggð við
sínar æskustöðvar, og fólkið sem
þar býr, og hafði gaman af að fá
fréttir þaðan. Stundum hringdi
hann til mín og sagði: „Segðu mér
nú einhverjar fréttir að norðan."
Minningin um Jón Sigurðsson
verður alltaf björt í hugum okkar
vina hans. Hann var aldrei fyrir
það að æðrast um neitt á lífsleið-
inni, og við munum heldur ekki
gera það, því eins og sagt er:
„Ungur má en gamall skal,“ og öll
verðum við að stfga skrefið yfir
landamærin, og halda áfram á
öðru tilverustigi sem okkur er
hulið. En Kristur sagði: „Ég lifi
og þér munuð lifa,“ og við skulum
trúa því. Að lokum vil ég votta
eiginkonu og öðrum aðstandend-
um mfna innilegustu samúð.
Dýrmundur Ólafsson.
Sjá einnig
bls. 27.
minningargreinar
t
Innilegt þakklæti til allra ættingja og vina sem sýndu okkur hlýhug við
andlát og jarðarför eiginkonu minnar, móður og dóttur
GUÐBJARGAR ÓSKARSDÓTTUR,
Faxabraut 38 D, Keflavtk.
Sérstakar þakkir til séra Björns Jónssonar, systrafélags Innri-Njarðvlkur
og skátafélagsins Vikverja
Sigurður Sigurbjömsson,
Gestur Pétursson, Óskar Sigurðsson,
Margrét Gestsdóttir. Óskar Grtmsson.
t
Þökkum samúð og vinarhug, við andlát og útför föður okkar og
tengdaföður, HELGA BENEDIKTSSONAR
f.v. skipstjóra,
sérstakar þakkir til starfsfólks sjúkrahúss Akraness
Benedikt Helgason Marta Pálsdóttir
Guðmundur Helgason Ingibjörg Kr. tjánsdóttir
Bima Benjaminsd. Ólafur Jónsson
Guðmundur Helgason Jóhanna Markúsdóttir
Pétur Geir Helgason Ósk Óskarsdóttir
Lúðvtk Th. Helgason Ásthildur Micaelsen
Sigrtður Helgadóttir, Jón Valdimarsson

■ ■
URVALIÐ ALDREI FJOLBREYTTARA
SKIPARAKETTUR - SKIPARLYS, rauð og blá
FALLH Ll FARRAKETTU R
STJÖRNURAKETTUR
TUNGLFLAUGAR
ELDFLAUGAR
JOKER-
STJÖRNU
ÞEYTAR
☆
☆
JOKERBLYS
BENGALBLYS
ROMÖNSK BLYS
FALLHLÍFARBLYS
GULL- OG SILFURREGN
BENGALELDSPÝTUR rauðar og grænar
SÓLIR - STJÖRNUGOS
STJÖRNULJÓS, tvær stærðir
☆ ☆
^ ☆
VAX-ÚTIHANDBLYS, loga 1/2 tíma — HENTUG FYRIR UNGLINGA vax garðblys, loga 2 tíma
S3BQ2S,0a ©.BSJiSQaSBa HJ'í
SIMI 28855
ANANAUSTUM
ALLTAF NÆG BILASTÆÐI