Morgunblaðið - 03.02.1976, Side 39

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 3. FEBRUAR 1976
39
— Bæjarstjóri
Framhald af bls. 2
fyrra starfs hans, er hann var
framkvæmdastjóri fyrir Samband
sveitarfélaga á Suöurlandi. Segir
blaðiö, að í framkvæmdastjóratíð
Sigfinns hafi stjórn sambandsins
ákveðið að leggja þrjár og hálfa
milljón króna í uppbygginguna í
Vestmannaeyjum og hafi Sigfinni
verið falið að afhenda það fé. Þeir
peningar hafi þó aldrei komið til
skila og segir blaðið að menn telji
sig hafa ástæðu til að ætla að
Sigfinnur hafi notað peningana í
eiginhagsmunaskyni, og er vakin
athygli á því að Sigfinnur byggi
stórt einbýlishús á Selfossi.
„Það eru hreinar lygar að ég
hafi dregið að mér fé upp á þrjár
og hálfa milljón,“ sagði Sigfinnur.
„Hið sanna er, að ég var að gera
upp og skila af mér nú um ára-
mótin fjármálum samtakanna og
þar á meðal eftirstöðvum af þeim
málum, er þarna um ræðir. Þann-
ig liggur í þessu, að söfnunarfé á
vegum samtakanna nam 3.542.500
kr. Tvær milljónir voru sendar
hvor í sínu lagi nokkurn veginn
strax eftir að þetta fé barst inn
eftir því sem leið á árið. Bæjar-
stjórn Vestmannaeyja, sem þá
var, hafði lýst því yfir að hún
vildi standa við árleg iðgjöld sín
til samtakanna þrátt fyrir erfið-
leika vegna gossins, og voru þessi
gjöld — kr. 371 þús. fyrir ’73 og
489 þús. fyrir 1974 — millifærð af
þessum reikningi, og árið 1975 er
greitt til baka 222 þús. krónur,
þannig að þá var óskilað frá
minni hendi sem fjárhaldsmanni
samtakanna 476 þúsund krón-
um.“
Sigfinnur kveðst hafa verið að
gera upp þá upphæð um daginn,
þegar einhverjir menn hafi
komizt að þvf og gert úr því þetta
mál. „Þessari fjárhæð hefur verið
skilað og með vöxtum, sagði Sig-
finnur. „Menn geta lagt þetta út á
mismunandi hátt, en það vil ég að
komi skýrt fram, að ástæðan fyrir
þessum málabúnaði nú er sú, að
allt frá því að ég réðst til Vest-
mannaeyja í ágústbyrjun, hefur
verið hatrammur áróður gegn
mér og hann stafað af þeim von-
brigðum sem vinstri menn urðu
fyrir við stjórnarslitin í Vest-
mannaeyjum, þegar Sigurgeir
Kristjánsson ákvað að slíta
vinstrasamstarfinu sem þarna
var, og ástæðan var einfaldlega
fjármálaóreiða hjá bænum. Ég
hef ásamt fjölda annarra reynt að
vinna að því að koma reiknings-
haldi og fjármálum bæjarins í
sæmilegt horf ásamt uppgjörinu
við Viðlagasjóð. Það var eftir,
þegar ég kom, að færa bókhaldið
fyrir árið 1973 og 1974 og það er
eftir að samþykkja reikninga
allar götur frá 1968. Svo eru
menn að tala um óreiðu hjá öðr-
um, og sjá ekki bjálkana í eigin
augum.“
Auk þess vitnaði Sigfinnur til
þess atriðis í frétt blaðsins, að á
síðasta bæjarráðsfundi í Eyjum
hafi bæjarstjórinn lagt frám
beiðini um sérstök leigugjör á
tveimur íbúðum, en hann hafi
látið brjóta niður veggi milli íbúð-
anna áður en bæjarstjórn hafi
tekið endanlega afstöðu til
málsins. Hafi hann viljað síðan fá
forkaupsrétt að íbúðunum að
þremur árum liðnum en leigja
þær þangað til fyrir 15 þúsund
krónur. Sagðist Sigfinnur hafa
búið á elliheimilinu í Vestmanna-
eyjum i sex mánuði, og það væru
nú allar kröfurnar sem hann
hefði gert í sambandi við íbúðar-
mál á þeim tíma. Hann hafi hins
vegar farið fram á að fá íbúð fyrir
sig með ekki lakari kjörum en
.aðrir þeir sem hann hafi staðið i
að útvega húsnæði fyrir, svo sem
læknar, hjúkrunarkonur, kennar-
ar o.fl. „Þegar bæjarstjóri
kemur sjálfur og ætlar að leggja
saman tvær litlar íbúðir, sem sam-
tals mundu gera 140 fermetra, þá
ætlar allt af göflum að ganga og
talað um að ég sé með óbilgjarnar
kröfur.
Menn geta spurt sig sjálf-
ir hvort 140 fm ibúð sé of stór
fyrir 5 manna fjölskyldu. Ég
ætlaði að taka þessa íbúð á leigu
þar til ég væri búinn að selja mitt
hús á Selfossi."
— Rannsókn
Framhald af bls. 11
ingur málsaðila, Ingi Ingimundarson,
hafi sent ráðuneytinu bréf um sama
efni dags. 18 febrúar 1975 Bréf
þetta er ekki birt I greinargerð ráðu-
neytisins, en ég hef afrit af þessu bréfi
undir höndum Er lögmaðurinn öllu
ákveðnari I bréfi sínu, en þeir tvímenn-
ingarnir, því auk þess að rekja nokkur
dæmi um sögusagnir þær, sem ganga
milli manna um meinta aðild þeirra að
Geirfinnsmálinu segir lögmaðurinn
orðrétt, að „einhvers konar stórfelld
mistök hafi átt sér stað við meðferð
hins svonefnda Geirfinnsmáls og
smyglmáls, sem upp kom." Er leitt
getum að þvl i bréfinu, að söguburðinn
á hendur málsaðilum megi rekja til
mistaka við meðferð málsins. Er nauð-
synlegt að hafa þetta álit lögmannsins I
huga þegar rætt er um viðbrögð dóms-
máláráðuneytisins og þær ályktanir,
sem rannsóknarlögreglumenn drógu af
þeim.
Nú líða tæpar fjórar vikur. Þá gerist
það, að dómsmálaráðuneytið sendir
bæjarfógetanum J Keflavik — þvi
embætti einu og á það legg ég áherzlu
sem stjórnaði rannsókn málsins —
bréf, sem dómsmálaráðuneytið birti á
bls 1 i greinargerð sinni I bréfi þessu
er lýst efnisatriðum i framangreindum
bréfum þeirra málsaðila og lögmanns
þeirra til dómsmálaráðuneytisins. I
þessu bréfi segir svo orðrétt:
„Svo sem fram kemur i umræddum
erindum telja hlutaðeigendur litt þol-
andi fyrir sig og fjölskyldur sinar að
liggja undir þeim söguburði og illmæl-
um, er þeir hafi mátt þola vegna mála
þessara án þess að eitthvað verði að-
hafst af opinberri hálfu, til þess að
beina frá þeim grunsemdum, sem ætla
verði að beinst hafi að þeim að veru-
legu leyti vegna framkvæmdar á rann-
sókn ofangreindra mála.
yerði hraðað
Þetta orðalag er loðið Þessi hugsun
óskýr. Er ráðuneytið aðeins með þessu
að gera rannsóknaraðila málsins við-
vart um, hvaða augum ákveðnir máls-
aðilar líta á hvernig hann stendur að
rannsókninni? Eða er ráðuneytið með
þessum orðum að taka undir það álit?
Það kann að orka tvímælis hvort þetta
orðalag beri að skilja svo, að dóms-
málaráðuneytinu þyki eitthvað athuga-
vert við framkvæmdina á rannsókn
málsins. Hins vegar var það skoðun
þeirra lögreglumanna, sem að rann-
sókn málsins störfuðu, að svo væri.
Létu þeir því frekari yfirheyrslur yfir
viðkomandi manni niður falla m.a
vegna fyrri afstöðu ráðuneytisins til
rannsóknár þeirrar er á högum sama
aðila í sambandi við Klúbbmálið svo-
nefnda, er ég rakti hér að íraman. Máli
mínu til staðfestingar vil ég nú lesa
yfirlýsingu frá Hauki Guðmundssyni,
rannsóknarlögreglumanni, sem ég hef
undir höndum:
Keflavik 31. janúar 1976
Samkvæmt ósk Sighvats Björgvins-
sonar, alþingismanns, nú í dag um að
ég geri grein fyrir viðbrögðum minum
við bréfi dómsmálaráðuneytis, dags.
11. mars 1975, vil ég taka fram
eftirfarandi:
Ég var einn af þeim mönnum, sem
hafði með höndum rannsókn þess
máls sem vitnað er til i bréfi þessu. Ég
hafði m.a. talað við annan manninn
sem þar er tilgreindur.
í Ijósi fyrri afskipta dómsmálaráðu-
neytis af máli veitingahúss þessa og
vegna þess að mér virtist ráðuneytið
vera að taka undir ummæli þess efnis
að einhverskonar stórfelld mistök
hefðu átt sér stað við rannsókn þessa
málsins, túlkaði ég bréfið svo/það má
vera röng túlkun: Að ráðuneytið væri
að fara þess á leit að draga úr yfir-
heyrslum og rannsóknum á þessum
þætti rannsóknarinnar.
Við létum því yfirheyrslum og athug-
unum á þessum manni lokið á þessu
stigi rannsóknarinnar. Dómsmálaráðu-
neytinu hlýtur að hafa verið um það
kunnugt, en þaðan bárust engar frekari
athugasemdir, fyrr en með bréfi dags
4. júnf 1975 þar sem ákveðið var að
formlegri rannsókn yrði hætt.
Virðingarfyllst,
Haukur Guðmundsson,
ranns.lm. Keflavík.
Við þetta hef ég fáu einu að bæta.
Þó þessu! Ekki verður séð, að ráðu-
neytið hafi óskað eftir umsögn þeirra
aðila, sem rannsóknina önnuðust, við
þeim umkvörtunum, að framkvæmd
rannsóknarinnar hafi með einhverjum
hætti verið ábótavant — hvorki eftir að
ráðuneytið ritaði bréfið til bæjarfóget-
ans í Keflavíkj né á þeim fimm vikum
sem liðu frá því ráðuneytinu barst bréf
málsaðila þar til það ritaði bæjarfóget-
anum til. Ráðuneytinu þóttr sem sé
aldrei ástæða til að leita eftir áliti
rannsóknarlögreglumannanna sjálfra
né heldur að spyrjast fyrir um. Það
hjá þeim, hvernig rannsókninni
væri hagað. Þá vil ég einnig
vekja athygli á því, að í bréfum
þeirra málsaðila og lögmanns
þeirra er kvartað yfir sögusögnum,
sem höfðu orðið til ekki aðeins f um-
dæmi Keflavíkurlögreglunnar heldur
einnig og jafnvel að meiri mun í öðrum
lögsagnarumdæmum. Samt sem áður
telur ráðuneytið ekki ástæðu til að
skýra neinu öðru lögregluembætti, en
því, sem rannsókn málsins hafði með
höndum, frá óskum málsaðila um að
þeir yrðu hreinsaðir af öllum sögu-
burði. Einnig þetta atriði varð til þess
að hafa þau áhrif á rannsóknarlög-
reglumennina, að þeir túlkuðu bréfið
svo, að ráðuneytið væri að fara þess á
leit, að dregið yrði úr yfirheyrslum og
rannsóknum á þessum þætti málsins,
eins og Haukur Guðmundsson kemst
að orði í yfirlýsingu sinni — þótt sú
túlkun þeirra hafi vissulega getað verið
röng, eins og hann einnig tekur fram
I frh. af þessu er þó eitt atriði sem ég
hefði kosið að fá upplýst hjá rannsókn-
arlm. ef tími hefði gefist til — sem sé,
hvort margumrætt bréf til bæjarfóg. í
Keflavik séu einu afskipti dómsmála-
ráðh. af rannsókninni. Ég hefði þá
gjarnan viljað spyrja þá hvort þeim
hefði nokkuð að auki borizt munnleg
skilaboð frá ráðuneytinu — annað-
hvort símleiðis eða gegnum 3 aðila
— um að ranns.lögrm. aðhefðust eitt
hvað eða létu eitthvað ákveðið ógert, i
sambandi við rannsókn sína á málinu.
Ástæðan fyrir því, að mál þetta kem-
ur upp nú er m.a. sú, að við rannsókn
á mjög alvarlegu og óhugnanlegu af-
brotamáli nýverið bárust lögreglunni
nýjar upplýsingar af öðrum málum.
Ekki hefur verið skýrt frá neinum máls-
atvikum í þvi sambandi opinberlega
Þó mun Ijóst vera, að yfirheyrslur hafa
m.a. farið fram yfir þeim hinum sömu
aðilum — öðrum eða báðum — og
hér hefur verið um fjallað í þriðja sinn
á fáum árum beinist rannsókn því f
þessa átt.
Fjölmargar sögusagnir og hvers
kyns gróusögur eru uppi um hugsan-
lega aðild þeirra að þeim málum, sem
rannsóknin nú snýst um, — mun
alvarlegri en þær, sem getið var í bréfi
til ráðuneytisins frá 3. febrúar 1975
og urðu til þess, að ráðuneytið ritaði
bæjarfógetanum í Keflavik bréfið dags
1 1. marz 1 975, sem varð til þess, að
frekari yfirheyrslum var hætt.
Því kann vel að vera, að viðkomandi
aðilar finni hjá sér skiljanlega þörf fyrir
að fá þeim söguburði hnekkt og beini
því til ráðuneytisins sambærilegum
umkvörtunum og undir svipuðum
kringumstæðum á s.l. vetri Fari svo er
þá liklegt að dómsmálaráðuneytið
meðhöndli slikt erindi með sama eða
svipuðum hætti og það gerði i fyrra
með bréfinu til bæjarfógetans i Kefla-
vík dags 1 1. marz 197 5?
Virðulegi forseti. Ég fer nú senn að
Ijúka máli minu. Ég held það fari vart
fram hjá neinum, sem hlýtt hefur á mál
mitt, að ég tel afskipti dómsmálaráðu-
neytisins af þeim málum, sem ég hef
gert hér að umtalsefni, séu vægast
sagt mjög óæskileg og hvað fyrra mál-
ið snertir — Klúbbmálið svonefnda —
mun alvarlegri og raunar ósæmileg
með öllu. Ég byggi þessa skoðun mína
ekki á sérstakri þekkingu á lögum —
slika sérþekkingu á ég ekki frekar en
aðrir leikmenn En ég byggi hana á
réttlætiskennd minni, á því, sem sam-
vizka min og réttsýni segja mér — á
þeirri réttlætistilfinningu, sem verður
að vera undirstaða þeirra laga, sem
þjóðin setur sér og athafna þeirra, sem
lögin eiga að framkvæma og laganna
að gæta i umboði almennings
Ég get ekki talað fyrir munn annarra
í þessu máli, en sjálfs mín En ég á þó
bágt með að trúa þvi fyrr en þá ég tek
á, að í hópi sextiu þingmanna á lög-
gjafarsamkundu þjóðarinnar sé ég sá
eini, sem sjái margt athugunar- og
ámælisvert við þá málsmeðferð, sem
ég hafi hér lýst
Það er nóg umhugsunarefni fyrir
þessa háttvirtu samkomu að það skuli
liða svona langur timi frá því þessi
mistök voru gerð heyrum kunn á sín-
um tíma þar til ástæða þótti að þau
væru gerð að umtalsefni á þeirri sam-
kundu sem mætustu synir þjóðarinnar
kynslóð fram af kynslóð vörðu starfs-
körftum sínum i að endurreisa og
bundu bjartastar og glæstastar vonir
við. Ég trúi því ekki að ofan á það
bætist slíkt áfall, að aðeins einn af
sextiu telji sér rétt og skylt að mótmæla
og krefjast skýringa.
HLJÓMPLÖTUM
Rýmingarsalan stendur aðeins yfir í örfáa daga
og er í Vörumarkaðnum, Ármúla, 1. hæð t. h.
SG-hlj ómplötur