Morgunblaðið - 22.09.1976, Qupperneq 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 22. SEPTEMBER 1976
23
Friðrik Steinsson
— Minningarorð
Fæddur 26. september 1893.
Dáinn 15. september 1976.
Með þessum fáu linum efni ég
löngu gefiö loforð. Við Friðrik
hétum hvort öðru þvi að hvort
okkar sem síðar færi af þessu
jarðneska tilverustigi segði fáein
kveðjuorð um hitt sem kallað yrði
fyrr. Nú hefur verið kallað á Frið-
rik vin minn til ókunnra stranda
og mér verður orðfátt, orð ná svo
skammt. Mér finnst allt mitt nán-
asta umhverfi grárra og litlausara
við fráfall þessa ágæta manns,
sem óafvitað myndaði sérstakt
andrúmsloft i samskiptum við
aðra og lifið sjálft. Heill og sann-
ur maður. Friðrik vai* sannarlega
ekki utan garðs þegar höfundur
lífsins úthlutaði vöggugjöfum.
Hann hlaut glæsimennsku og and-
legt atgervi i ríkum mæli, svo
engum sem til þekkir, duldist að
þar fór maður sem stóð uppúr
meðalmennskunni.
Á þessari skilnaðarstund er
mér efst i huga þakklæti til þessa
trausta vinar sem ég tel einn
þann besta á minni lífsleið. Það er
svo margs að minnast frá okkar
samskiptum á liðnum árum, að
seint yrði upptalið. Enginn hefur
oftar en hann talað til min af
hlýhug og rökvisi, uppörnandi orð
á erfiðum stundum í minu lifi. Og
það er ekki sama hvaðan falleg
orð koma, Friðrik var aldrei með
orðaglamur, heill og vökull hugur
bjó að baki alls sem hann sagði.
Það var svo gott að eiga við hann
orðræður og ekki spillti það hve
fundvís hann var á skoplegar hlið-
ar hvers vandamáls þvi næm
kimnigáfa var rikur þáttur í eðli
hans.
Ég mun ekki rekja ættartölu né
ævistörf Friðriks það hljóta aðrir
að gera, þvi ég veit að gifta fylgdi
störfum hans sem öll voru unnin
af mikilli samviskusemi og ná-
kvæmni sem ætíð leiddu til heilla.
Öll ævi Friðriks var giftudrjúg,
en sitt mesta gæfuspor steig hann
örugglega þegat hann gekk að
eiga eftirlifandi konu_ sína Önnu
Mörtu Guðnadóttur frá Karlsskála
þá traustu og dugmiklu*konu. Þau
hafa sannarlega staðið hvort við
annars hlið í lífinu. Samhent og
samhuga hafa þau mótað sitt
heimili, sérstætt og til fyrirmynd-
ar. Frá þvi fyrsta sem ég man
hefur þeirra heimili staðið opið
öllum vinum og vandamönnum og
þó alveg sérstaklega þeim sem
áttu i erfiðleikum sökum veik-
inda eða annarra vandræða. Allt
þeirra viðmót og aðhlynning var
með þeim hætti að gott var að
Þiggja.
Friðrik var orðinn þreyttur og
farinn að kröftum svo honum var
hvíldin kærkomin.
Ég þakka Friðriki vini mínum
fyrir allt sem hann hefur verið
mér, á erfiðum stundum og ekki
síður á gleðinnar stundum, þar
naut hann sin vel, orðhagur í
besta lagi og skemmtilegur svo af
bar.
Eiginkonu, dóttur, tengdasyni
og dótturbörnum votta ég djúpa
samúð og bið þeim blessunar.
Sigrfður Guðmundsdóttir.
Þá er hann farinn minn kæri
mágur, Friðrik Steinsson. Hann
var orðinn þreyttur og þá er gott
að hvilast.
Mínningarnar flykkjast að hver
af annarri. Frá samveru okkar
fyrst I Klaustri á Eskifirði þar
sem hann kenndi henni dóttur
minni fyrstu danssporin og
nefndi hana þvi gælunafni sem
Ingvar Böðvarsson
Brúarholti — Minning
F. 27. október. 1963.
D. 10. september. 1976.
Við fráfall ástvina sest sorgin
að I hjörtum okkar og við eigum
bágt með að trúa raunveruleikan-
um. Þegar í hlut á gamalt fólk,
segir skynsemin okkur að dauð-
inn sé eðlilegur, óumflýjanlegur
og sumum jafnvel kærkominn.
Þeim sem syrgja finnst koma
hans samt ávallt jafn óvænt. En
þegar við þurfum að sjá á bak
ungmennum í blóma lífsins,
stöndum við skilningsvana
frammi fyrir almættinu. í huga
okkar er dauðinn svo óralangt í
burtu frá æskunni, svo fjarlægur
gleði og hreysti barnsins að koma
hans verður óraunveruleg. Svo
margar vonir og draumar áttu eft-
ir að rætast, svo skyndilega eru
rofin þau sterku tilfinninga-
tengsl, sem tengja ættingja og
vini saman, að okkur reynist örð-
ugt að sætta okkur við orðinn
hlut. i slikum tilfellum verður
okkur ljósara en áður hversu
órannsakanlegir vegir guðs eru
og við finnum svo glöggt fyrir
smæð okkar gagnvart almættinu.
En minningin lifir og enda þótt
hún sé óáþreifanleg og geti aldrei
komið í stað horfins ástvinar,
verður fögur minning ekki frá
okkur tekin, og minningin um
Ingvar er björt og fögur.
Ingvar Böðvarsson var fæddur
27. október. 1963. sonur hjónanna
Böðvars Guðmundssonar frá Efri-
Brú og Steinunnar Ingvarsdóttur
frá Þrándarholti í Gnúpverja-
hreppi.
Ingvar var einkar prúður og
elskulegur drengur að öllu leyti.
Hann var hlédrægur að eðlisfari
og seintekinn en við nánari kynni
komu í ljós margir góðir eðlis-
þættir, sem alltof fáir unglingar á
hans reki hafa til að bera. Hann
var gæddur mjög næmri tilfinn-
ingu fyrir öllu sem er fagurt og
finlegt og kom þetta glöggt i ljós
bæði f leik og námi. Raunar er hér
ekki hægt að gera greinarmun á
leik og námi, þvi að fyrir vel
gefna og duglega nemendur eins
og Ingvar er allt skólanám leikur.
Það vakti oft sérstaka athygli
hve barngóður Ingvar var, og
naut yngsti bróðir hans, Birkir,
sem er tæpra þriggja ára, þessara
eiginleika í ríkum mæli. Ingvar
var sérlega natinn við litla bróður
og hafði sérstakt lag á að hafa
ofan af fyrir honum, enda urðu
þeir mjög samrýmdir.
Nú er Ingvar horfinn brott úr
þessum heimi. Missir foreldra,
bræðra og annarra ættingja er
stór og verður ekki bættur. En
þótt samleiðin væri stutt
og söknuðurinn sé sár, stöndum
við eftir rik af björtum minning-
um um góðan dreng.
Foreldrum Ingvars, bræðrum
hans, afa og ömmu á Efri-Brú og i
Þrándarholti og öðrum aðstand-
endum votta ég (Ijúpa samúð
mína og bið þeim stýrks á erfiðum
stundum.
Hrólfur Kjartansson.
siðan hefur fylgt henni og lánast
vel. Siðan i sjómannaskólanum
hér i Reykjavik og síðast hér á
Hagamel 45 þar sem ég hef verið
tiður gestur og alltaf mætt sömu
alúðinni og gestrisninni hjá hon-
um.
Það eru svo ótal margar stundir
frá liðnum dögum sem mér eru
mississtæðar öðrum fremur, en
allar á sama veg. Það finnst eig-
inn skuggi eða dökkur blettur
sem skyggir á minninguna um
hann. Það var svo gaman og lær-
dómsríkt að sitja með honum og
bara hlusta. Hann átti svo mikið
til að miðla öðrum af þekkingu
sinni. Meira að segja ungdómur-
inn og börnin sóttust eftir þvi að
vera I návist hans. Það er mér
kunnugt um.
Að siðustu vil ég flytja honum
kveðju frá barnabörnum minum
úti i Sviþjóð sem ekki að ástæðu-
lausu kölluðu hann afa á Haga-
mel, þegar þau minntust hans
enda munu þau sakna vinar i stað,
ef þau eiga eftir að gista Haga-
mel, það eitt veit ég með vissu.
Ég hef fyrir stuttu síðan séð í
Hafnarfirði Htinn minnisvarða
um skáldið okkar örn Arnarsson
sem hann kallaði sig og var i
miklu uppáhaldi hjá okkur báð-
um.
Ég vil enda þessa fátæklegu
kveðju mina með erindi eftir
hann.
Nú er ég aldinn að árum.
Um sig meinin grafa.
Senn er sólarlag.
Svfóur á gömlum sárum.
Samt er gaman aó hafa
lifað svo langan dag.
Er syrtir af nótt, til sængur er mál
að ganga.
— sæt mun hvfldin eftir vegferð
stranga —
Þá vildi ég, móðir mfn,
að mildin þfn
svæfði mig svefninum langa.
I guðs friði.
Guðriður Guðnadóttir.
Hugsið vel um
ykkur sjálf
Hin fullkomna hressingardvöl undir tryggri umsjón lækna
Möguleikará áframhaldandi læknameðferð
Megrunarkúrar undir læknisumsjá.
Sauna og leikfimissalur, í megrunardeildinni
Nýtízku herbergi með salerni og baði (lyftur).
Fullt fæði.
_ 1 8 holu golfvöllur og reiðskóli i nágrenninu og hin
óviðjafnanlega náttúrufegurð
Silkiborgar fyrir utan dyrnar.
Góður árangur öruggur.
mmm'

G/. Skovrídergaard
SILKEBORG . DANMARK . TLF. (06) 82 11 55 . POSTBOX 105