Morgunblaðið - 13.11.1976, Side 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LÁUGARDAGUR 13. NÓVEMBER 1976
• • ___
Olver Fannberg
Minningarorð
F. 30. aprtl 1924.
D. 3. nóv. 1976.
Daglega lesum við
dánarminningar í blöðunum.
Margar fjalla þær um fólk, sem
átti langa ferð að baki og hafði
skilað drjúgu ævistarfi. En við
lesum líka æði oft um fólk, sem
kveður þetta jarðllf á miðjum
aldri eða jafnvel yngra. Verður þá
okkur, sem komin erum á þennan
aldur, oft á að spyrja: Fer nú
kannski lokadagurinn að nálgast?
Ég kveð hér með nokkrum orð-
um jafnaldra minn, sem nú hefur
hlotið hvíld eftir langt og erfitt
sjúkdómsstríð, er hlaut að hafa
einn endi. Hann vissi sjálfur að
hverju stefndi með sjúkdóminn.
En hann var jafnan með bros á
vör, þegar hann fékk heimsókn á
sjúkrahúsið.
ölver Fannberg var fæddur 1
Bolungarvík 30. apríl árið 1924.
Eru foreldrar hans Bjarni Fann-
berg, fyrrum útgerðarmaður og
skipstjóri, og Kristjana Guðjóns-
dóttir kona hans. ölvers-nafnið
mun þannig tilkomið, að fyrsta
skipið, sem Bjarni stýrði, hét
þessu nafni. ölver ólst upp í Vík-
inni til 11 ára aldurs, en þá flutt-
ust foreldrar hans til Isafjarðar.
Byrjaði ölver snemma að stunda
sjó. Og til þess að vera vel hlut-
gengur á þeim vettvangi, sótti
hann um inngöngu á Stýrimanna-
skólann og Iauk þaðan fiski-
mannaprófi 1949. Stundaði hann
sjóinn nokkur næstu árin, en tók
að þvi búnu að vinna að upp-
setningu á fiskinetum og viðgerð-
um hér I bæ, hjá Thorberg
Einarssyni netagerðarmeistara.
Má ætla, að þarna hafi ölver verið
á réttri hillu I lífinu, en svo fór
þó, að landbúnaður varð aðalstarf
hans slðustu árin. En orsök er til
alls.
Árið 1952 kvæntist ölver Þóru
Ólafsdóttur frá Jaðri I Þykkvabæ,
sem lengi hafði starfað á heimili
Sofflu og Magnúsar Kjarans stór-
kaupmanns, að Hólatorgi 4 hér I
bæ. Bjuggu þau á nokkrum stöð-
um I bænum, þar til þau fluttust I
Þykkvabæinn vorið 1965. Bjuggu
þau þar upp frá því til haustsins
1975, er heilsa ölvers var orðin
mjög tæp. Var þá seld jörð og bú,
en íbúð keypt hér, sem Þóra dvel-
ur nú I ásamt syni þeirra, Ólafi,
sem nú er 15 ára að aldri og
stundar nám við Hagaskólann.
ölver kunni vel við búskapinn I
Þykkvabænum, sem er, eins og
flestum mun kunnugt, mest-
megnis kartöflurækt. Hann hefði
vafalaust sinnt búskapnum I
Þykkvabænum meðan kraftar
entust. Jarðrækt og skepnuhirð-
ing var honum yndi. Má það þó
merkilegt teljast, þar sem hann
var alinn upp I sjávarplássum.
Heimilisfaðir var ölver góður
og heimakær. Hann hafði yndi af
því að fegra heimilið yzt sem
innst og var þar samhuga konu
sinni, sem öllu vill halda snyrti-
legu og I reglu. ölver las bækur
og timarit og átti reyndar allmikið
af hvorutveggja. Ég kom oft á
heimili Þóru og Ölvers meðan ég
dvaldi I Þykkvabænum og get um
þetta borið af eigin raun. Ég
kenndi syni þeirra fyrsta árið,
sem hann gekk I skóla og á um
þetta heimili góðar minningar
sem og um önnur heimili á þess-
um stað. Ég vil láta það koma
fram, að I Þykkvabænum býr gott
fólk.
ölver var aðkomumaður I
Þykkvabæ, en hann samlagaðist
þar fólkinu, eins og hann væri
innfæddur, er mér óhætt að segja.
Hann var hrókur alls fagnaðar á
mannmótum og kunni að meta
krydd lífsins, allt þó I hófi.
Nú er komið að leiðarlokum. 1
dag verður ölver Fannberg jarð-
settur I Hábæjarkirkjugarði I
Þykkvabæ. Þar kaus hann að
hvíla við hlið ættmenna konu
sinnar. Auk konu hans og sonar
fylgja honum til grafar foreldrar
hans og bróðir Eyþór, sem einn er
nú á lífi fimm systkina. Tvö hvlla
I Isafjarðarkirkjugarði, eitt I
Bol.vík. Þá fylgir ölver til grafar
Óiafur tengdafaðir hans, nærri
hálfníræður, svo og systir Þóru,
Isafold, sem annast hefur föður
sinn við þverrandi krafta og
heilsu undanfarin ár. Hefur þá
hér verið upptalinn nánasti hópur
ættmenna og tengdafólks ölvers
sáluga. öll sakna þau öðlings-
manns, sem horfinn er sjónum
okkar á miðjum aldri. En mest
hafa að sjálfsögðu kona hans og
sonur misst. En sú er trú mín, að
tlminn græði sárin og eftir verði
þakklæti fyrir árin öll, sem hann
fékk með þeim að dvelja á þessari
jörð.
Haf þökk af hjarta. þetta Ijöð
tii þfn f f jarlægð nær.
Nú sé þér hvfldin sæt og góð
og sfðasti blundur vær.
Vinur minn ölver Fannberg
lést á Landspítalanum miðviku-
daginn 3. nóvember.
Hann var fæddur I Bolungarvlk
30. apríl 1924, sonur hjónanna
Kristjönu Jónsdóttur Fannberg
og Bjarna Fannberg skipstjóra.
ölver ólst upp I „Víkinni" hjá
foreldrum sínum og komst þá
fljótt I kynni við sjóinn og beit-
ingarskúrana, enda var hann
mjög góður sjómaður.
Hann fluttist með foreldrum
sinum til ísafjarðar 1935, og lauk
þar gagnfræðaprófi. ölver var af-
burða línumaður, og tók oft þátt I
kappmótum á Isafirði og vann til
verðlauna. Hann var einnig mjög
góður netamaður, handfljótur,
handlaginn og vandvirkur.
Fjölskyldan flyst suður til
Reykjavíkur 1943. Þar kynnist
hann konu sinni, Þóru Ólafsdótt-
ur, Friðrikssonar frá Jaðri I
Þykkvabæ. Þóra vann þá hjá
Magnúsi Kjaran og Soffíu konu
hans. Við ölver vorum mikið sam-
an á þessum árum, og eru margar
ljúfar minningar i huga minum
frá þeim tímum.
ölver fer I Stýrimannaskólann
1947 og lýkur prófi þaðan 1949.
Þáttaskil verða I lífi hans þegar
tengdamóðir hans og mágurdeyja
með stuttu millibili og Ólafur er
eftir með eina dóttur. ölver og
Þóra flytja austur og fara að búa
að hálfu á móti þeim. Síðan versn-
aði heilsa Ólafs og aldurinn færð-
ist yfir hann, tók þá ölver við
þeirra helmingi búsins. Fyrstu ár-
in voru þau með skepnur, en síð-
ustu árin eingöngu með kartöflu-
rækt.
En síðan kom slæma fréttin,
ölver kominn á sjúkrahús. Þegar
menn, sem aldrei hafa kennt sér
meins, þurfa á sjúkrahús, án þess
að slasast, eru það slæmar fréttir.
Þó birti upp I sumar, þá var
ölver kominn heim og við fórum I
bæinn, eins og i gamla daga, sát-
um á bekknum á torginu og geng-
um með höfninni. En birtan stóð
ekki lengi, næst þegar ég kom I
land var Ölver kominn á sjúkra-
hús aftur.
Ölver og Þóra áttu kjörson, Ólaf
Fannberg, sem nú stundar gagn-
fræðanám I Hagaskóla. ölver var
vinamargur, sem best sást þegar
hann lá á sjúkrahúsinu, og var
það þó smáhópur af öllum hans
vinum. Honum líkaði vel I
Þykkvabæ og þar verður hann til
moldar borinn laugardaginn 13.
nóvember.
Ég og kona min, Aðalheiður
Sigurðardóttir, biðjum Guð að
blessa hann, og styrkja konu hans
Þóru, son hans Ólaf, foreldra og
önnur skyldmenni.
Skarphéðinn Magnússon.
Tll jarðar hnfga hlýtur
það henni er komið af
vor ævi flugsnör flýtur
sem fljótið ðt f haf
og dauðahaf ið dökkva
vér daprlr störum á
og harmat&rin hrökkva
svo heit af vina bré.
(B.H.)
I dag verður gerð frá Hábæjar-
kirkju I Djúpárhreppi útför
ölvers Fannbergs en hann lést
hinn 3ja nóvember síðastl. ölver
var fæddur á Bolungarvlk 30.
aprfl 1924, sonur hjónanna
Kristjönu Herdlsar Guðjónsdótt-
ur og Bjarna Þórðar Fannberg
einn fimm systkina og eru nú
fjögur látin. Vegna ókunnugleika
frá uppvaxtarárum ölvers mun
ég fara fljótt yfir sögu og aðeins
stikla á þvl stærsta. Hann flyst
hingað suður með fjölskyldunni,
starfsvettvangur hans er tengdur
sjó og sjómennsku ásamt al-
mennri vinnu til lands, svo sem
best gafst hverju sinni. Hann
tekur próf frá Stýrimannaskólan-
um 1949 eftir það er starfsvett-
vangur hans á sjónum. Seinna hóf
hann störf við netagerðariðn og
vinnur við það ásamt öðrum störf-
um er til féllu. 3ja júll 1952 gekk
ölver að eiga eftirlifandi konu
slna Þóru Ólafsdóttur ættaða úr
Þykkvabæ I Rangárvallasýslu.
Þau reistu sér bú hér I Reykjavík
og áttu heima hér I borg til ársins
1965 að þau flytjast austur I
Þykkvabæ og hefja þar búskap. I
tæp ellefu ár eru þau búsett fyrir
austan eða þar til fyrir rúmu ári
að þau verða að bregða búi og
flytjast hingað til Reykjavíkur
aftur vegna sjúkdóms sem ölver
hafði þá tekið og nauðsynlegrar
spltalavistar. Þau fengu inni I
leiguhúsnæði fyrst en I júlí s.l.
fluttust þau I eigið húsnæði að
Birkimel 6 hér I borg. Þau Þóra
og ölver eiga eitt barn, Ólaf
Guðjón, fæddan 1961, nú við nám
I Hagaskóla hér I Reykjavlk. Hér
að framan hef ég numið staðar við
örfá atriði sem tengd eru rúmlega
hálfrar aldar æviskeiði ölvers og
hverf nú til baka til ársins 1966.
Við hjónin höfðum þá um vorið
komið syni okkar til sumardvalar
hjá þeim. Heimilið að Rósalundi
þar sem Þóra og ölver bjuggu var
hlýlegt, þangað var gott að koma
enda komu þar margir. Leið
okkar hjóna lá oft austur þangað
því dvöl drengsins sem þá var
aðeins 6 ára er hann fór fyrst
austur var endurnýjuð á hverju
vori og mun hann hafa dvalist hjá
þeim 8 sumur, enda leit hann á
Rósalund sem sitt annað heimili
og húsráðendur sem sína aðra
foreldra meðan hann dvaldist
þar. Kynni okkar ölvers voru all-
náin á þessum árum. Frá þeim
kynnum ber birtu. Ég minnist
viðræðna við hann og þess hlý-
leika sem maður mætti. Við hann
var gaman að ræða um menn og
málefni. Mér fannst ölver fremur
dulur, hann sagöi ekki öðrum hug
sinn við fyrstu kynni en traustur
vinur og góður félagi var hann
sem gott er að minnast, frábær
heimilisfaðir sem með vökulu
starfi og umönnun gerði heimilið
að sannkölluðum friðar- og sælu-
reit sem hann átti svo ríkan þátt I
að móta. Hann tengdist byggðar-
laginu traustum böndum og ég
held að sá tími sem ölver átti
heima fyrir austan, þau tæp
ellefu ár sem þau hjón bjuggu I
Rósalundi, hafi verið honum
tvennt I senn anna- og gleðitími.
Samskipti hans viö fólk I
fjölmennri byggð ásamt fögru
umhverfi hafi gefið honum meira
heldur en búseta á mölinni sem
svo er kölluð. En skjótt skipast
veður I lofti, fyrir einu ári verður
ölver að yfirgefa heimili sitt fyrir
austan, hann er fluttur fársjúkur
hingað til Reykjavlkur, lagður
inn á sjúkrahús þar sem hann
varð að dvelja að meira eða minna
leyti síðan, með örstuttum frávik-
um þó, er hann dvaldi heima og
nú síðast eftir að fjölskyldan
hafði búið sér heimili að Birkimel
6.
Ég minnist heimsókna til
ölvers og minnist orðaskipta við
hann svo veikan að hann lítt mátti
mæla vegna þjáninga, ég minnist
þess ekki að I eitt einasta skipti
hafi hann látið æðruorð falla eða
minnst á hlutskipti sitt á Land-
spítalanum þar sem hann dvaldist
lengstum eftir að hann veiktist.
Heimsóttum við hjónin hann oft.
Þar kynntumst við hetjulegri bar-
áttu hans sem háð var við erfiðan
sjúkdóm sem nú slðustu
mánuðina var auðséð að ekki
fengist bót á.
Mér er hugsað til eiginkonunn-
ar sem allan þann tima stóð við
hliö hans i erfiðu sjúkdómsstrlði
óþreytandi að dvelja við sjúkra-
beð hans uns yfir lauk, leitandi
allra hugsanlegra ráða sem til
hjálpar mættu koma. Ég kom
stuttu fyrir andlát Ölvers á
sjúkrastofuna þar sem hann lá,
sýnt var að skammt var til um-
skipta, hann hafði þó rænu og
fylgdist með, þróttur var þorrinn
og hann mátti lítt mæla. Ég stóð
þögull við sjúkrabeðinn friður og
kyrrð var að færast yfir ásjónu
hans ég tafði ekki lengi, við
tókumst I hendur handtakiö var
traust og ég fór leiðar minnar.
Tveim dögum síðar var hann
allur. Og nú er strlðinu lokið
þjáning, vonbrigði og hrörnun,
linnulaus barátta við hinn slynga
sláttumann er að baki, sjá allt er
orðið nýtt. Nú hefur hann sem við
kveðjum ýtt úr vör, leyst land-
festar og beint fleyi slnu I átt til
þeirrar strandar sem við hér sem
eftir blðum eigum eftir að stefna
til. Ég trúi þvl að þar sé landsýn
fögur og þar hafi vinir beðið og
vísar leið til hinna eilífu bústaða
þar sem þreyttum er búin hvlld.
Kristur sagði: Ég er upprisan og
lífið, hver sem trúir á mig mun
lifa þó hann deyi. Honum fel ég
kæran vin um leið og ég flyt
samúðarkveðjur eiginkonu syni,
öldruðum foreldrum og bróður,
heimilisfólkinu I Jaðri, ásamt
fjölmennu frænda- og vinaliði.
Far þú I friðl
friður guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt. V.B.
C.K.Þ.
ATHYGLI skal vakin á þvf, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á 1 mið-
vikudagsblaði, að berast I sfð-
asta lagi fyrir hádegi á mánu-
dag og hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki
vera f sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að
vera vélritaðar og með góðu
lfnubili.
t
SVEINFRÍÐUR
GUÐBJÖRNSDÓTTIR,
fri Flateyri,
léztað Flrafnistu, 1 1. nóvember
Vilborg Ásgeirsdóttir.
Auðunn Bragi Sveinsson.
Faðir okkar. t BJARNI PÉTURSSON,
bHasmiður,
andaðist 1 2 þ.m Lilja Bendixen, Lára Petrina Bjarnadóttir. Elinborg Bjarnadóttir.
t
Útför
SIGURBORGAR SIGUROARDÓTTUR.
Þingholsbraut 15,
Kópavogi.
fer fram frá Frikirkjunni i Hafnarfirði, laugardaginn 13. nóvember kl.
1 1 árdegis Blóm vinsamlega afþökkuð. en þeir sem vildu minnast
hinnar látnu látið liknarstofnanir njóta þess
Vandamenn
t
Konan min og móðir okkar,
GUÐLAUG OTTESEN
lézt þann 1 1. nóvember. Gnoðarvogur 32.
Þorkell Gunnarsson
Karl Ottesen
Auður Þorkelsdóttir
Gunnar Þorkelsson
Bryndls Þorkelsdóttir
t
Útför mannsins míns, foður okkar, tengdaföður og afa,
KRISTJÁNS H. SIGMUNDSSONAR
frá Hvallátrum
Marfubakka 14, Reykjavlk
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 1 5. nóvember kl. 1 3.30.
SigriSur Eggertsdóttir, börn, tengdabörn og barnabörn.