Morgunblaðið - 15.01.1977, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 15. JANUAR 1977
t
Systir og fóstursystir okkar,
INGIBJORG GUNNJÓNA GUÐJÓNSDÓTTIR
Goðheimum 1,
andaðist að heimili sínu fimmtudaginn 1 3 jan
Ragnheiður Guðjónsdóttir,
Jón Guðjónsson,
Franklin Jónsson.
t
Tengdamóðir mín og amma okkar
SVEINBJORG HALLDÓRSDÓTTIR
Efstasundi 91
5em andaðist á Landakotsspítala 9 þ m verður jarðsett frá Fossvogs-
kirkju. mánudaginn 1 7 janúar kl 10 30.
Hrafnhildur Jónsdóttir, Einar M. Árnason,
Vilhelm Þ. Árnason, Jón V. Árnason,
Ásgeir Arnason
Bróðir okkar.
ÞORLEIFUR JÓNSSON,
frá Suðure/ri,
Tálknafirði,
til heimilis að Laugarnesvegi 74, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
mánudaginn 1 7 jan kl 13 30
Systkinin.
t
Jarðarf ör
INGIBJARGAR HELGU GUOMUNDSDÓTTUR,
Stekkum 13, Patreksfirði
fer fram frá Patreksfjarðarkirkju i dag. laugardaginn 1 5 janúar kl 1 4
Fyrir hönd ættingja,
Marteinn Jónsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
JENS GUÐMUNDAR JÓNSSONAR
frá Fjallaskaga ! Dýrafirði.
Aðstandendur.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við fráfall og útför föður okkar,
tengdaföður og afa
EDÚARD ÁGÚSTS KOBBELT,
Vallargötu 23, Siglufirði.
Esther Kobbelt, Haraldur Sigmarsson,
Ernst Kobbelt, Guðrún Magnúsdóttir.
Hulda Kobbelt.
Alma Kobbelt,
Edúard Ágúst Kobbelt
t
Við þökkum af alhug auðsýnda samúð og vinarþel við andlát og útför
eigmmanns mins. föður okkar, tengdaföður og afa
MAGNÚSAR JÓNSSONAR,
Freyjugötu 1 7 B,
Sigurjóna Sofffa Sigurjónsdóttir
Hulda R. Magnúsdóttir,
Sigurjón S. Magnússon,
Gyða S Magnúsdóttir.
Pálína Þ. Magnúsdóttir,
Guðmundlna O. Magnúsdóttir,
Sigrún L. Helgadóttir,
Pállna Stefánsdóttir
Gestur Hallgrfmsson,
Jón Þ. Sigurjónsson.
Áskell Magnússon,
Hafsteinn Hannesson
og barnabörn.
t
Hiartanlega þöKkum við auðsýnda samúð og vináttu við fráfall og útför
elskulegra foreldra okkar og bróður
SIGURÐAR JÓNASSONAR
ELÍSABETAR JÓNSDÓTTUR
OG
HALLGRÍMS SIGURÐSSONAR
Hnffsdalsvegi 1, fsafirði.
Valgerður Sigurðardóttir
Sigrún Sigurðardóttir
Jónas Sigurðsson
Hjálmar Sigurðsson
Sigurður Rósi Sigurðsson
Katrín Sigurðardóttir
_ a . . , og barnabörn
Guð blessi ykkur oll
Magnús Jakobsson
Halldór Friðbjörnsson
Guðrún Lóa Guðmundsd.
Hulda Helgadóttir
Hanna Lára Gunnarsd.
Einar Þorsteinsson
Reykjum
F. 31. ágúst 1915
D. 5. janúar 1977
Uóöur vinur og nágranni er
hniginn í valinn fyrir aldur fram.
Einar Þorsteinsson bóndi á
Reykjum andaðist á sjúkrahúsinu
á Hvammstanga 5. þ.m. eftir erf-
iða sjúkdómslegu. Hann Inun fyr-
ir nokkru hafa kennt þess sjúk-
dóms er dró hann til dauða, enda
þótt ekki væri vitað hver var, fyrr
en hann gekk undir uppskurð í
okt. s.l. og var þá ljöst að hverju
dró. Æðrulaus háði hann siðustu
baráttuna heima og á sjúkrahús-
inu, en kamast mun honum hafa
verið að fá að vera heima og njóta
hjúkrunar og umhyggju konu
sinnar. Þar fékk hann að vera um
jólin, en þá voru kraftarnir það
þrotnir, að ekki var um annað að
ra'ða en sjúkrahúsvist.
Biinar var fæddur á Reykjum
31. ágúst 1915, næst-elstur fjög-
urra systkina, sonur hjónanna
(iuðrúnar Jónsdóttur og Þor-
steins Einarssonar, er þar bjuggu
frá 1911 til 1943 að Þorsteinn
missti heilsuna. Að Einari stóðu
traustar ættir, föðurætt úr Húna-
þingi, afi hans hinn kunni hag-
leiksmaður Einar Skúlason, gull-
smiður og bóndi á Tannstaða-
bakka. Guðrún móðir Einars var
ættuð úr Skagafirði, af kunnu
dugnaðarfólki komin. Einar ólst
upp í föðurgarði við umhyggju
góðra foreldra og þau umsvif, er
sveitabúskap fylgja. I Reykja-
skóla stundaði hann nám og var
svo um tíma hjá sr. Helga Kon-
ráðssyni mági sínum, er þá var
prestur á Höskuldsstöðum í A-
Hún. Þótt skólagangan væri ekki
löng, var Einar mjög vel fær mað-
ur og bar það hvort tveggja til,
ágæt greind og uppeldi á menn-
ingarheimili eins og bezt gerist.
Þegar Þorsteinn faðir Einars
missti heilsuna tók ICinar við búi
eitt ár, en síðan var jörðin leigð
um þriggja ára skeið frá 1944—
194. Lengst af þann tíma var Ein-
ar á Hvammstanga ásamt móður
sinni og föður, þegar hann gat
verið heima heilsunnar vegna. A
þessum árum stundaði Einar
bifreiðaakstur við Kaupfélag V-
Húnvetninga. En römm er sú
taug, er rekka dregur föðurtúna
til. Til Reykja stefndi hugurinn
og vorið 1947 hóf Einar búskap á
Reykjum ásamt unnustu sinni
Ósk Agústsdóttur frá Ánastöðum
á Vatnsnesi. Giftust þau 21. des-
ember 1947. Við sem til þekkjum,
vitum að með þeim var jafnræði
- Minning
sakir mannkosta og dugnaðar.
Það er ekki ofmælt, að þau
Reykjahjón hafi verið samhent og
gengið að hverju verki af þeim
frábæra dugnaði, sem þeim báð-
um var í blóð borinn. Verkin sýna
merkin. Reykir eru góð jörð með
mikla ræktunarmöguleika. Þaðan
er fagurt að lita yfír byggðina
báðum megin fjarðar og fjörðinn
með eyjar og nes, norður til
Strandafjalla og inn til heiða,
enda unni Einar föðurleifð sinni.
Þau hjón helguðu henni flest
handtök, öll sin búskaparár,
bættu og fegruðu og skal nokkuð
nefnt, er framkvæmt var í bú-
skapartíð þeirra:
Heimilisrafstöð, er framleiddi
næga orku til heimilisnota, byggð
við mjög erfið skilyrði, penings-
hús öll er hæfðu stóru búi, vándað
íbúðarhús og viðáttumikla ný-
rækt. Annað ræktunarland, sem
ekki hefur þegar verið fullunnið,
er framræst og bíður næstu- kyn-
slóðar. Vélakostur var ágætur og
hafður í góðu lagi og hirðu. Okkur
i nágrenni Reykja fannst með
ólikindum hversu verk gengu um
heyskapartimann. Þar var sam-
hent fjölskylda að verki og svo
mun hafa verið að hverju sem
gengið var. Verk var ekki geymt
til næsta dags, ef þurfti að vinna
það, og búpeningi sinnt af um-
hyggju hvenær sem þörf var á.
Þau hjón eignuðust sex dætur:
Guðrúnu, gifta Guðjóni Sigurðs-
syni, stýrimanni i Grindavík. Eiga
þau þrjár dætur. Þóru, gifta Karli
Ólafssyni trésmið i Njarðvik. Eiga
þau einn son, sem skirður verður
við kistu afa síns. Helgu, ljósmóð-
ur á Akranesi. Jóhönnu, sem
stundar nám i Iþróttakennara-
skóla íslands. Er heitbundin Ólafi
Jakobssyni, stúdent frá Hvamms-
tanga. Þórhildi, gifta Hallgrimi
Bogasyni, bankagjaldkera i
Grindavík, og yngst er Hulda, sem
fermist i vor. Stundar hún nám í
Reykjaskóla eins og allar eldri
systur hennar hafa gert. Allar
hafa þær reynst mjög góðir nem-
endur, enda uppruni og uppeldi á
þá lund að þess mátti vænta. Ein-
ar hafði mikið ástríki á dætrum
sínum og var stoltur af þeim, sem
hann og mátti, hlýjan leyndi sér
ekki þegar hann ræddi um þær.
Barnalán verður aldrei fullþakk-
að.
Það lýsir Einari sem heimilis-
föður hversu annt honum var um
dætur sinar og bar mikla um-
hyggju fyrir konu sinni og fannst
of mikið erfiði á hana lagt við
Ingimundur Pétursson
Y-Njarðvík - Minning
Fæddur. 16. júlt, 1925.
Dáinn 7. janúar, 1977.
I dag verður jarðsunginn frá
Keflavíkurkirkju Ingimundur
Pétursson, Borgarvegi 22, Y-
Njarðvik.
Hann var fæddur 16. júli 1925
og því aðeins rúmlega fimmtugur
er hann lézt. Hann fæddist að
Hauksstöðum á Jökuldal, sonur
hjónanna Péturs Guðmundssonar
bónda þar og konu hans Aðal-
bjargar Jónsdóttur.
Fyrstu árin var hann með for-
eldrum sinum en þriggja ára fer
hann til frænku sinnar Guðnýjar
Guðmundsdóttur, Heiðarseli i
Hróarstungu á Héraði, og ólst upp
i skjóli hennar fram yfir
fremingaraldur.
ýæstu árin vann hann fyrir sér
við ýmis störf stundaði meðai
annars starf á fiskiskipum nokk-
ur ár.
Um 1952 kynntist hann eftirlif-
andi eiginkonu sinni, Jónu
Hjaltadóttur frá Rútsstöðum i
B’yjafirði, dóttur hjónanna þar,
Hjalta Guðijnundssonar og Önnu
G. Guðmundsdóttur.
Þau Ingimundur og Jóna hófu
búskap i Reykjavik en árið 1956
fluttu þau til Suðurnesja og
bjuggu þar alla tíð siðan, fyrst i
Keflavik en siðan í Y—Njarðvík
þar sem þau mynduðu fallegt og
hlýlegt heimili með börnum sín-
um.
Þeim hjónum varð fimm barna
auðið, elst er Sigurdis f. 7.7. 1953,
hún er nemandi í ljósmæðraskóla,
gift Hlyn Antonssyni, hann er við
nám í Háskóla Islands. Næstur er
Sigbjörn Guðni, f. 25.7. 1955, nem-
andi í Iönskóla, heitbundinn Haf-
disi Matthiasdóttur úr Keflavik.
Svanberg Teitur, f. 21.12. 1957.,
er við nám i fjölbrautarskóla,
véladeild. Særún f. 24.4. 1960,
dvelur í foreldrahúsum, og Sævar
Már, f. 21.1 1963, nemandi í gagn-
fræðaskóla.
Ingimundur var dagfarsgóður
og hið mesta prúðmenni, hann
þurfti eins og margir aðrir að
mæta ýmsum erfiðleikum á lifs-
leiðinni en ekki heyrðist hann
umfangsmikinn búskap og einnig
störf utan heimilis. Móður sinni
sýndi hann og mikla umhyggju,
en hún var hjá þeim hjónum til
dauðadags og andaðist í hárri elli
fyrir fáum árum.
Eundum okkar Fiinars bar fyrst
saman, þegar ég var nemandi i
Reykjaskóla síðari hluta vetrar
1931. Við vorum þá ungir að ár-
um. Hann var ekki nemandi i
skólanum þá, en kom oft niður
eftir til okkar strákanna, léttur og
glaður. Þá sköpuðust strax tengsl
við Reykjaheimilið. Við áttum
leið upp eftir, þar var símstöðin
og okkur frábærlega vel tekið af
foreldrum Einars.
Þorsteinn var i skólanefnd og
báru þau hjón umhyggju fyrir
skólanum og heimilisfólki þar.
Veturinn eftir kom Einar í skól-
ann og kynntumst við þá nánar.
Hann var góður félagi og glað-
lyndur og hreinskiptinn, gekk
ekki á aðra, en lét heldur ekki
sinn hlut. Siðan skildu leiðir þar
til fyrir rúmum tuttugu árum, að
við urðum aftur nágrannar og
nánir samstarfsmenn. Á það ná-
grenni bar aldrei skugga. En þess
er skylt að geta, að i þeim sam-
skiptum var Einar veitandinn.
Oft þurfti til hans að Ieita vegna
margvislegra þarfa skólans og
ávallt var hann boðinn og búinn
að liðsinna. Aldrei var svo ann-
ríkt á Reykjum, að ekki væri tími
til að gera viðvik fyrir mig eða
skólann. Bar þar hvort tveggja til,
eðlislæg hjálpsemi, vinátta og vel-
vild í garð skólans.
Við þessi þáttaskil, þegar leiðir
skiljast — í bilí — þökkum við
hjónin samfylgdina, vináttuna og
hlýjuna og margvíslega hjálp. Eft-
ir lifir minningin um góðan
dreng, sem aldrei brást.
Eftirlifandi eiginkonu, dætrun-
um, börnum þeirra og eiginmönn-
um, vottum við innilegustu samúð
og biðjum þeim blessunar guðs.
Ólafur II. Kristjánsson
kvarta, heldur gerði jafnan góð-
látlegt grín að vandamálunum og
taldi ekki verða auðveldara að
sigrast á þeim með því að ala með
sér áhyggjur.
Hann þurfti i mörg ár að stríða
við veikindi en bar þau með þeirri
karlmennsku og rósemd sem ein-
kenndi hann ætið.
Mörg síðustu árin vann Ingi-
mundur tvöfalt starf, hann vann
við fólksflutninga á Keflavíkur-
flugvelli og ók einnig leigubifreið
á bifreiðastöð Keflavíkur. Hann
var virtur og vinsæll hjá starfs-
félögum sínum eins og öðrum sem
kynntust honum, hann tók ætíð
málstað þess sem honum fannst
hallað á og virtist alltaf hafa næg-
an tima til að rabba við þá sem
áttu erfitt eða ólu með sér áhyggj-
ur og vildi draga fram ljósu
hliðina á hverju máli, slíkir menn
eru ómetanlegir sinu samferða-
fólki á lífsleiðinni.
Við vinir og félagar hans mun-
um minnast með söknuði góðra
sainverustunda, og erfitt verður
að sætta sig við að sjá Ingimund
ekki lengur i okkar félagsskap, en
örlögin eru oft miskunnarlaus og
allir verða að hlýta kallinu þegar
það kemur, en gott er að minnast
orða skáldsins:
Þóll Ifkaminn falli ad foldu
og felisl sem slrá I moldu
þá megnar (*uðs mískunnarkraftur
af moldum að vekja hann aftur.
Eg votta eftirlifandi eiginkonu,
börnum hans og öðrum ættingj-
um og vinum innilegustu samúð,
við munum öll minnast Ingi-
mundar Péturssonar með hlýjum
hug með þakklæti fyrir kynnin á
liðnum árum.
Ari Sigurðsson.