Morgunblaðið - 22.01.1977, Qupperneq 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. JANÚAR 1977
VÍE9
MOBÖ-JK/
KAFP/NU ,
Ég sc það alltaf á honum þcnar
hann kcmur hcim, hvort
vinnudagurinn hcfur vcrið
ánæsjulcgur!
Bara láta þig vita það. að þú
crt ekki að tala við einn þc«na
þinna!
Lávarðurinn fckk gamlan
vin sinn í heimsókn. Þcgar vcit-
injjarnar voru bornar fram tók
vinurinn eftir því að lávarður-
inn var búinn að fá scr nvjan
þjón.
— Hvað cr orðið um Pctur?
spurði hann.
— O, saRði lávarðurinn 0«
Sannarlega gleðitíðindi. frú
mín, í næstu viku ætti hann að
geta rætt málin við skattalög-
rcgluna!
Það cr cnj>u líkara cn þcir tclji
okkur úr þcirra hópi?
j'cispaði — ég ncyddist til að
rcka hann — því hann var
alveg orðinn ómögulcgur. Gct-
urðu fmyndað þcr til dæmis, að
á morgnana sctti hann vinstri
skóinn þar scm sá hægri átti að
vcra og öfugt — þannig að cg
varð alltaf að hafa lappirnar f
kross þcgar óg fór í skóna.
Kaupstaðarstúlka réðst sem'
kaupakona á sveitbæ. Einn
morgun kom bóndinn að máli
við hana og sagði?
„Komdu með mér, ég ætla að
kenna þér að mjólka kú.“
„Ó, ég er svo hrædd við kýr,“
hrópaði stúlkan, „er ekki betra
á meðan ég er að læra. að ég
mjólki kálfana?"
— Það var reikningstími og
kcnnarinn spurði drenginn:
Hvað eru átta plús fjórir.
— Fimmtán var svarið.
— En tólf plús sjö?
— Tuttugu og átta.
— Heyrðu drengur spurði
kcnnarinn hranalega — hvað
starfar faðir þinn eiginlega?
— Hann er þjónn
— Flækingur kom fyrir rétt
og dómarinn sagði við hann: —
Að þér skulið ckki skammast
yðar. Þcssi elskulcga kona gaf
yður stóran kökuhita — og svo
kastið þér stcini i gegnum
giuggann hjá hcnni.
— Herra dómari, sagði sá
ákærði afsakandi — þctta var
ckki steinn, heldur kakan scm
hún gaf mér.
Gestur í fangelsi við fangann.
— Hvernig stendur á því að
þér eruð lokaður hér inni blcss-
aður?
— Nú ég gcri ráð fyrir því, að
þcir séu hræddir um að ég
strjúki cf ég væri það ekki.
Um lög-
gæzlumál
í Hvera-
gerdi
„í Hveragerði fjölgar sífellt
þeim sem eru óánægðir með
ástand löggæzlumála hér. Má nú
heita að þolinmæði margra Hver-
gerðinga sé á þrotum enda fjölgar
hér alls konar afbrotum og óhöpp-
um af mörgu tæi.
Um síðustu helgi voru t.d. fjórir
menn teknir grunaðir um ölvun
við akstur. Hafði einn þeirra vald-
ið slysi á vegfaranda. Stúlka varð
fyrir líkamsárás. Hávaði og læti
eru oft svo míkil við aðalgötu bæj-
arins að fólk hefur ekki svefnfrið
nótt eftir nótt, einkum um helgar.
Innbrot, sem fyrir nokkru voru
nær óþekkt fyrirbæri hér, eru nú
orðin mörg upp á síðkastið, einnig
bílastuldir. Hafa þar oftast verið
að verki aðkomumenn, en hingað
liggur orðið beinn og breiður veg-
ur úr mörgum áttum.
Svo er málum háttað að lög-
gæzlu í sýslunni er allri stjórnað
frá einni lögreglustöð á Selfossi. 1
lögregluliði sýslunnar eru 15
menn, þar af eru að jafnaði 5
mann á vakt. Þeir hafa fjóra bíla,
þar af einn sérlega útbúinn til
sjúkraflutninga, sem ætlað er að
annast allt þetta stóra svæði.
Varðstjóri á Selfossi tjáði mér,
að vegalengdir í umdæminu væru
mörg hundruð kilómetrar, gæti
t.d. ein eftirlitsferð um ' þorpin,
austur á Laugarvatn og um upp-
sveitir, orðið álíka löng og leiðin
frá Reykjavík til Blönduóss.
Þeim er ætlað að annast lög-
gæzlu í fimm þorpum, þ.e. Sel-
fossi, Stokkseyri, Eyrarbakka,
Þorlákshöfn og Hveragerði, auk
byggðarkjarna á Laugarvatni og
víðar, svo og í öllum sveitunum.
Á svæðinu eru 12—15 sam-
komuhús sem mörg halda sam-
komur samtímis. Satt að segja er
ég alveg hissa, að þeir skuli geta
annað þessu svo að nokkur mynd
sé á. Mér er þó ljúft og skylt að
taka fram, að ég tel að lögreglan í
Árnessýslu eigi heiður skilið og
þeir sem henni stjórna. Ég vil
þakka þeim fyrir það sem ég hef
þurft til þeirra að sækja, þeir
hafa allir komið fram sem prúð-
menni og verið sinni stétt til
sóma.
En okkur hér i Hveragerði
finnst endilega orðið tímabært að
við fáum hér lögreglumenn, sem
væru á vakt a.m.k. um helgar og
helzt alla vikuna. Hér búa nú orð-
ið um 1100 manns. Nú er tilbúin
aðstaða fyrir lögreglu í húsnæði
hreppsins og ekkert því til fyrir-
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
A seinni árum hefur íslenskum
spilurum ekki gengið jafnvel, í
keppni við erlendar þjóðir, og áð-
ur. Það er ekki gott að segja um
hvað veldur en sennilegt er þó, að
skortur á sjálfsgagnrýni og sjálfs-
aga, meðal okkar betri spilara —
sem og annarra, eigi nokkra sök á
þessu.
i Spilið, sem hér cr lýst, kom
fyrir nýlega í leik milli tveggja af
bestu sveitum landsins.
Vcstur Austur
S. D7653 S. Á4
H. — H. 7654
. T. ÁKD976 T. 85
L. ÁG L. KD1096
Þetta var spil nr. 1 í leiknum,
norður gaf og allir utan hættu. 1
opna herberginu sögðu spilararn-
ir þannig. Norður og suður sögðu
alltaf pass.
Vestur Austur
— pass
1 tígull 1 hjarta
2 spaðar 3 lauf
3 tfglar 3 grönd
pass
Ekki beint glæsilegur samning-
ur þegar 6 tíglar standa á borðinu.
Hjartasögnin var ekki til fyrir-
myndar og vörnin tók auðvitað
fimm fyrstu slagina á litinn. Utlit
var fyrir, að a.m.k. 10 impar væru
tapaðir en í lokaða hcrberginu
sögðu spiiararnir —
Vestur Austur
— pass
1 lauf 1 spaði
2 tiglar 3 lauf
3 spaðar 3 grönd
pass
Fyrstu tvær sagnirnar voru
gerfisagnir og sagnrýmið nýttist
því illa. En ekki afsakar það loka-
samninginn. Hér kom, að sjálf-
sögðu, einnig út hjarta. Einn nið-
ur í báðum herbergjum og spilið
féll! — Þótti báðum vel sloppið.
Hræðslan, við að fara fram hjá
þrem gröndum, stjórnar gerðum
spilaranna, gegn betri vitund.
Skyldu þessir spilarar læra af
mistökunum eða fer eins um
þetta spil og önnur af sama toga
spunnum — í djúp gleymskunn-
ar?
ROSIR - KOSSAR - OG DAUÐI
Framhaldssðga eftir IVIariu
Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
slðan niður og rákumst hvergi
á hræðu og út á hlaðið. Meira
að segja I skugganum var hit-
inn næstum þvf óþægilcgur.
— Þetta er meira en lftið
einkennilegt land sem við bú-
um f, sagði ég stynjandi, þegar
við gengum niður að vatninu.
— Ánnað hvort er of kalt, eða
alltaf rigning, eða alltaf rok.
Nú og stundum er svo heitt að
maður vildi helzt sitja inni f
kæliskáp og svala sér á fsköld-
um bjór... nei, sjáðu Einar...
Ifttu á hvað rósirnar þarna við
vegginn eru yndislega fallegar.
Og Einar leit f áttina sem ég
benti en ég gerði mér skjótt
grein fyrir þvf að það sem hafði
vakið aðdáunarsvipinn á alnd-
liti HANS voru ekki eldrauðu
og ijósrauðu og gulu vafnings-
rósirnar sem þöktu vegginn all-
an. Fyrir framan húsið stóð
sem sé Gabriella f eigin per-
sónu f gulum bikinibaðfötum
og gaf þar aldeilis á að Ifta.
Hún hafði bundið gult band um
hafið og augun... já, ég varð að
viðurkenna að hún hafði alveg
áerstaklega stór of falleg augu.
— En Gabriella, hrópaði ég
upp yfir mig f undrun. — Er ég
orðin rugluð, eða hefur þú ein-
hverjar sjónhverfingar f
frammi. Ertu með annað augað
blátt og hitt brúnt?
Hún hió við og kinkaði kolli
og víð horfðum eins og heilluð
á þessi óvenjulegu og stóru
augu, annað heiðblátt og hitt
dökkbrúnt.
— Þetta er Ijómandi þægi-
legt fyrirkomulag, sagði hún og
fylgdist með okkur f áttina
niður að vatninu. — Þegar ég
vil Ifta sakleysislega út og trú-
verðug sný ég bláa auganu að,
en þegar ég vil vera eggjandi
og forfærandi depla ég þvf
brúna.
— Aldrei hef ég séð neitt
þessu Ifkt, sagði ég og var enn
undrandi. — Hvernig var augn-
litur foreldra þinna?
— Mamma var Ijóshærð og
bláeygð og faðir minn svart-
hærður og brúneygður. Og
niðurstaðan er svo þessi hjá
mér svo og rauða bárið á henni
Piu.
Og f þeirri hinni sömu andrá
kom sú hin sama Pia til okkar
gangandi cftir brúnni við
vatnið. llárið var biautt og
vatnið draup af gelgjulegum
telpuifkama hennar. Hún var f
hrókasamræðum við Christer
Wijk, sem var þó á sundi nokk-
ur hundruð metra frá landi og
var sýnilega á leið að bakkan-
um úr einum af mörgum smá-
hðlmum sem voru á vatninu.
— Og reyndar segir Björn að
það sé ekkert klæðilegt fyrir
stúlku að iðka um of fþróttir og
synda eða taka þátt f fþrótta-
keppnum. Kona á að vera kven-
leg og móðurleg og dálftið —
... hjálparvana, botnaði ég og
sem svar við þessari litlu og
sakleysislegu athugascmd leit
eiginmaður minn grimmdar-
lega á mig og varpaði mér f
vatnið án þess ég hefði fengið
tfma tíl að setja upp baðhett-
una.
Þegar ég rak höfuðið upp úr
vatninu aftur heyrði ég að
Gabriella var að skipa Piu — f
gremjulegum tón — að hún
ætti að fara og aðstoða Mínu
frænku við matargerðina og
koma með morgunverðinn
niður að vatninu. Eg velti þá
lausiega fyrir mér tvennu: f
fyrsta lagi hvers vegna hún
virtist svona óþolinmóð og f
öðru lagi hvers vegna hún hefði
ekki sjálf talið eðlilegt að bera
eitthvað úr eldhúsinu fyrst hún
hafði verið að koma ofan frá
herragarðinum fyrir fáeinum
mfnútum.
Ég hafði synt um stund og
sfðan látið sólina þurrka mig,
þegar Pia kom ásamt Minu
frænku með borðbúnað og
hvaðeina. Mina frænka var
klædd f Ijðsrauðan röndóttan
kjðl og virtist ckki cins heit og
rjóð og Pia og hún var ekki
lengi að dúka girnilegt matar-
borð undir stóru og skuggsælu
tré þar sem garðhúsgögnum
var komið fyrir. Helene
Malmer kom nú f Ijós f afar
snyrtilegum og nýstraujuðum
kjól og með vendilega greitt
hár, en Gabriella sagði að við
þyrftum ails ekki að vera að
hafa fataskipti, svo að þess
vegna fór ég bara f baðsloppinn
minn og lét það gott heita.
Á þessu andartaki var upp-
lokið stórum glerdyrum f borð-
sal herragarðsins og þrjár
manneskjur stigu út á grasfiöt-