Morgunblaðið - 07.05.1977, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. MAÍ 1977
11
um milli áningarstaöa. En það
er út af fyrir sig áreiðanlega
aðlaðandi ferðamáti.
Við unnum aftur á móti upp
kostnaðinn af bílaleigunni með
ódýrari gisti- og matarkostnaði,
auk frelsisins sem bíllinn veitti
okkur, og timasparnaði við að
biða eftir ferðum og leita upp-
lýsinga. Nú vorum við lausar
við hótelin og gátum i staðinn
gist á heimilum, sem kostaði
með morgunverði tvö pund eða
tvö og hálft pund á mann.
í hverju þorpi, hverjum bæ
og hverri sveit um allt írland
má finna hús með skilti í
glugga, sem á stendur B & B og
táknar „Bed and Breakfast“,
gisting og morgunmatur. Okkur
reyndist þetta hin ágætasta
gisting, hrein og snotur her-
bergi, hægt að fara í bað og
morgunverður samanstóð af
ávaxtasafa, brauði, eggi og
bacon, stundum kornfleks,
kaffi eða tei. Hann varð okkur
sú undirstöðumáltíð, að ekki
höfðum við lyst á öðrum há-
degisverði en ávöxtum keypt-
um á mörkuðunum fyrir lftið
verð eða kaffi á huggulegum
bar upp úr tvö, til að hvíla
okkur og spjalla við fólk og
leita upplýsinga. írarnir, sem
leigðu okkur, reyndist mjög
fjölskrúðugur hópur, sem sagði
okkur meira um land og þjóð og
hvert hérað en við hefðum ann-
ars vitað. Og þar hittum við
stundum yfir morgunverði
ferðafólk, sem miðlaði okkur af
reynslu sinni og benti okkur á
ýmislegt. En aldrei ákváðum
við gististað fyrr en leið að
kvöldi og um leið og við komum
að honum. Það hafði líka þann
kost að gististaðurinn var val-
inn f samræmi við bað sem gera
átti það kvöldið, svo ekki þurfti
að aka um að kvöldinu. Þannig
fundum við t.d. gistingu í nánd
við 15. aldar kastalann Bun-
ratty, skammt frá Shannonflug-
velli, þar sem efnt er til ná-
kvæmra eftirlfkinga á miðalda-
veizlunum, þar sem „ladýur og
lordar" eru húsráðendur. Þær
bera á borð sama mjöð og sömu
rétti og tíðkuðust fyrrum og
gestir borða með fingrunum.
En hefðarfrúrnar framleiða
finustu tónlist frá þessum tíma
meðan borðað er — og það er
vönduð tónlist. Þó dýrt sé, sex
og hálft pund á mann, er þarna
gífurleg aðsókn, en við slupp-
um við að panta löngu fyrir-
fram með þvf að mæta og
treysta á að einhver félli úr.
Eini staðurinn, þar sem svolitil
leit varð að húsaskjóli, var í
Burrenlandi á vesturströnd-
inni, því i bænum Listowarna
stóð yfir vikuhátið, sem fólk úr
öllu landinu streymdi til. Sfð-
degis tindist fólkið úr nálægum
sveitum inn i bæinn og dansað
var, spilað og drukkið i hverju
veitingahúsi fram á nótt. Þetta
frjálsa ferðalag veitti okkur
einmitt möguleika á að elta
uppi svona atburði, sem við
hefðum ekki viljaö missa af,
þegar einhver sagði okkur af
þeim. Enda virtumst við
næstum einu túristarnir á þess-
ari hátið.
Ekki er svigrúm til að lýsa
ferðalaginu um írland hér. í 10
daga ókum við um írska lýð-
veldið þvert og endilangt, en
skiluðum svo bílnum í Limerick
og tókum áætlunarbíl þvert yf-
ir landið til Dublin aftur. Við
ókum fyrst suður með austur-
ströndinni með sínum sendnu
sjóbaðstöðum og komum til
hins fagra staðar Glendalough
inni í landi með vötnum sinum
og fjöllum og fornminjum frá
dögum vikinganna. Litadýrðin
á heiðunum vakti strax athygli
okkar með fjólubláum beiti-
lyngflekkjum og heiðgulum
blómjurtum. í næturstað okkar
í bænum Roslare eru langar
sendnar baðstrendur. Þaðan lá
Kastalar frá miðöldum hafa verið gerðir upp og komið í nákvæmlega sama horf og þeir voru
fyrr. í sumum er efnt til fagnaðar, sem er nákvæm eftirlíking af kvöldveizlum lávarða og
hefðarfrúa þeirra tíma.
Vestur við Atlantshaf eru víða gamlir kastalaturnar og þar eru fallegir háir klettar,
Mohair-höfði, sem sést í baksýn.
Gerðir hafa verið upp bústaðir frá bronzöld, sem sýna
hvernig menn urðu i upphafi að verja bústaði sína úti í vatni.
,----------------------------------------------,
| Með minnstu við- j
! skiptalöndum okkar j
ÍRLAND er eitt af minnstu viSskiptalöndum okkar F Evrópu. sem
| vafalaust stafar aS miklu leyti af þvl aS landbúnaBur er ein mikilvæg-
■ asta atvinnugreinin og aS landbúnaSarframleiSsla íra er ð margan hðtt
Ifk framleiSslu íslendinga. Auk þess er útflutningsiSnaSur skemur ð
veg kominn en F mörgum öSrum löndum Evrópu. Auk þess eru írar
sjðlfum sér nógir varSandi sjðvarafurSir.
IÁ siðasta ári var útflutningur íslendinga til írlands ekki meiri en sem
nemur 5.2 milljónum króna að verðmæti. Þó að hér sé um óverulega I
| upphæð að ræða felur hún I sér geysimikla aukningu frá árinu 1 975, þvi |
það ár keyptu írar ekki af okkur vörur nema fyrir 300 þúsud krónur.
Sá varningur sem írar keyptu voru aðallega prjónavörur úr ull. Keyptu
þeir slikar vörur fyrir 4 milljónir króna á siðasta ári. Auk þess keyptu þeir
ýmiss konar varning fyrir 1.2 milljónir Ástæðan fyrir þessum litla
útflutningi íslendinga til írlands er tæpast sú að litill markaður sé fyrir
Islenzkar vörur i írlandi, heldur sú að við höfum enga áherslu lagt á öflun I
markaðar þar
Kaup okkar á vörum frá írum eru einnig mjög litil en þó margföld á við
útflutning okkar til írlands Á siðasta ári fluttum við inn Irskar vörur fyrir |
144 milljónir króna, sem er meir en tvöfalt meira en 1975 Þær vörur sem
hér er aðallega um að ræða eru grænmeti, spunavörur og garn, ýmiss
I konar fatnaður og skór Við kaupum ekki mikið af iðnaðarvörum af írum, i
en þó fluttum við inn rafmagnsvélar, gúmmlvörur og unnin jarðefni fyrir ■
| nokkrar milljónir króna.
I Eins og íslendingar hafa írar lagt vaxandi áherslu á ferðamannaiðnað og
' hafa samskipti þjóðanna á þvi sviði verið nokkur á undanförnum árum I
Hafa slik þjónustuviðskipti farið vaxandi enda eru þeir islendingar að verða |
sifellt fleiri sem eyða sumarfríi slnu á írlandi
leiðin þvert yfir landið með
stanzi í frægum bæjum, svo
sem viskibænum Wexford og
Waterford, sem frægur er fyrir
krystal sinn. Skoðaðir voru kast-
alar, sveitamarkaðir og fagrir
staðir, eins og Kennedy-
þjóðgarðurinn og komið i milu-
langa hella með 1000 ára göml-
um dropasteinum. Þarna er iðu-
lega ekið um gróskumikla
skóga og akurlendi, en við
stefndum á Dingleskaga, sem
endar í vestasta odda írlands,
hinum fagra Slea Head. Fyrir
utan sjást klettaeyjarnar Bask-
et Islands, sem frægar eru af
bókum um hið erfiða og sér-
kennilega líf írsku eyjaskeggj-
anna. En skaginn sjálfur er
dýrðlega fagur með fjöllum sin-
um, berum klettum og löngum
sandströndum, en heiðargróð-
urinn prýða mannhæðarháar
rauðar fúsiur (sem hér lifa i
í litlu þorpi stönzuðum við og
fengum okkur hressingu í
þessu gamla húsi með strá-
þakinu, þar sem í senn er
smáverzlun, bjórkrá og kaffi-
stofa þorpsins.
blómapottum), hálfs metra hátt
fjólublátt beitilyng og tina má
villt ber af runnum meðfram
vegunum. Þaðan ókum við yfir
háfjallaskörðin niður til hinna
frægu vatnahéraða og bæjarins
Kiiarney. Þar er mikið af þess-
um frægu irsku söngkrám, þar
sem iðkaður er hópsöhgur.
Þarna snerum við aftur til
norðurs og þræddum nú
vesturströndina, gegnum bæ-
inn Trallee, meðfram Shannon-
ánni sunnanverðri til borgar-
innar Limerick. Og héldum
þaðan norðan árinnar um Ennis,
alla leið til borgarinnar Gal-
way. A þeirri leið eru m.a.
bronsaldar bústaðir, sem gerðir
hafa verið upp, og margir af
hinum fallegu miðaldaköstul-
um og klaustrum. Smám saman
kynnist maður lifandi sögu ir-
lands. Og það hvatti okkur svo
til að sækja í bakaleiðinni sögu-
lega dagskrá í einum kastalan-
um, þar sem listamenn sögðu
með upplestri á gömlum text-
um og söngvum sögu irlands og
frelsisbaráttu — keyptum
raunar hljómplötu með efninu
til að geta hlustað á það aftur.
En á Dingle-skaga höfðum við
m.a. séð hlöðnu býkúpulöguðu
steinahúsin, sem irar bjuggu i
fyrir þúsund árum, um það
leyti sem Brendan var að leggja
þaðan upp í ferðir sínar. En
þarna eru lika hús kynslóðar-
innar, sm nú er að hverfa, kalk-
steinshúsin með stráþökun-
um. Og á þessum slóðum er
landið orðið svo bert og hrjóstr-
ugt, að gengnar kynslóðir hafa
viða orðið að höggva niður
klappirnar og hlaða veggi kring-
um smábletti sína, sem þeir svo
óku mold í og r.ektuðu í aldir.
Þarna skildi ég i fyrsta skipti í
rauninni orðatiltækið „að
brjóta land“. En þessir löngu
hlöðnu veggir eru listaverk
mikil og augnayndi nútima-
mönnum. Raunar virðist veggj-
unum vel haldið við. Einkum er
þetta áberandi i Burrenlandi,
sem við ókum um á suðurleið-
inni, er við fórum með þessari
fallegu hrjúfu klettaströnd við
Atlantshafið með Mohair-
klettunum frægu. Þar úti fyrir
eru líka Aroneyjar og fleiri eyj-
ar, sem frægar eru úr kvik-
myndum og sögum. Burrenland
hefur það m.a. fram yfir aðrar
sveitir, að þar er skordýralíf
auðugt, m.a. fágætt úrval fiðr-
ilda, og flóran einstæð með
villtum jöklasóleyjum og
krysantemum, enda hefur til-
búinn áburður og skordýraeit-
ur aldrei verið þar notað. Þess
má geta að þarna við Atlants-
hafsströndina eru góðar og
eftirsóttar golfbrautir.
Ekki er i þessari stuttu frá-
sögn hægt að lýsa þvi, sem fyrir
augun ber í slíkri ferð um ír-
land, sem er óneitanlega mjög
fjölbreytilegt. Við höfðum kos-
ið að vera þar á ferð i lok ferða-
mannatimans, dvöLdum í ír-
landi frá 27. ágúst til 16. sept-
ember. Veður var hlýtt og sól-
ríkt, hiti 22 stig fyrstu dagana,
siðan lengst af 15—20 stig og
loks lækkaði hann niður í 12
stig i Limerick í bakaleiðinni.
En þá skiluðum við bara biln-
um og tókum áætlunarvagninn
til Dublin. Auðvelt er að aka
um írland, vegir góðir og um-
ferð lftil. Viða eru skilti, sem
vara við að kýrnar fari þarna
yfir veginn, útskot eru til að
stanza á og merkingar ágætar.
Þarna er auðvelt að leigja reió-
hjól og hjóla um með lítinn
farangur en gista á einkaheim-
ilum. 1 Dublin áttum við nægi-
lega mikið óskoðað til að láta
London lönd og leið og dvelja
þar fram á síðustu stundu. Ef
einhverjum þykir hér vanta um
upplýsingar um verðlag á fatn-
aði i búðum, þá sýndist okkur
það lægra en i London fyrir
barna- og kvenfatnað og úrval
ágætt. — E.Pá.