Morgunblaðið - 07.05.1977, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. MAÍ 1977
19
Landsfundarrœða
Geirs Hallgrímsssonar
Framhald af bls. 17
ára ! senn, eins og ríkisstjórnin hefur falið
Þjóðhagsstofnun að gera Framkvæmdaáform
stjórnvalda og starfsemi lánastofnana þarf að
miða við þann ramma. sem framleiðslugetan
setur okkur ekki síður en kjarakröfur launþega
Samræma þarf þær kröfur, sem gerðar eru til
þjóðhagslegrar arðsemi fyrirtækja, hvort sem
þær eru á vegum hins opinbera eða einkaaðila,
og um leið þarf að taka fyllsta tillit til þess, að
ekki sé gengið of nærri náttúruauðlindunum
Árleg lánsfjáráætlun, sem er nýmæli, er
núverandi ríkisstjórn tók upp, er samin í þessu
skyni og útlánareglur fjárfestingarlánasjóðanna
hafa verið samræmdar. Aðgangur að lánsfé og
lánskjör hafa verið misjöfn á milli atvinnu-
greina og raunar þrengst í nýjum greinum,
sem okkur er þrýn þörf að efla Þetta misræmi
hefur að nokkru verið leiðrétt, en ekki að fullu
Við þurfum að tryggja vöxt innlendrar fjár-
magnsmyndunar og það gerist ekki nema
vaxtakjör tryggi eðlilega ávöxtun sparifjár
landsmanna. Verðtrygging sparifjár og útlána
og sveigjanleg vaxtastefna eru tæki, sem beita
þarf enn frekar i framtíðinni, en gert hefur
verið hingað til og mun það einnig stuðla að
því, að dregið verði úr verðbólgu
Aukning
ráðstöf unartekna
Við getum ekki aukið ráðstöfunarfé al-
mennings nema með þvi að draga úr skatt-
heimtu hins opinbera og fjárfestingu opin-
berra- og einkaaðila. Rétt er, að við gerum
okkur grein fyrir þvi, að eftir samdrátt i lifskjör-
um almennings árin 1968 og 1969, vegna
þeirra efnahagsáfalla, sem þá áttu sér stað,
hófst nýtt uppgangsskeið Þjóðartekjur jukust
hröðum skrefum og náðu hámarki á árinu
1973 Kaupmáttur kauptaxta og tekna jókst
samhliða þessari þróun, en þegar sló í baksegl
um áramótin 1973 og 74, fékkst það ekki
viðurkennt i tæka tið, að slá þyrfti af kröfum
um aukinn kaupmátt, og var mikil kauphækk-
un knúin fram á fyrstu mánuðum ársins 1 974
Kjarasamningum þessum var síðan rift af
vinstri stjórninni vorið 1 974, með lögum, sem
námu úr gildi vísitöluákvæðin i samningunum.
Siðan setti núverandi ríkisstjórn lög um launa-
jöfnunarbætur haustið 1 974, en með þeim var
framlengd sú ákvörðun fyrri stjórriar, að greiða
ekki fullar verðþætur á öll laun. Hins vegar var
ákveðið að milda nokkuð óhjákvæmilega kjara-
skerðingu með sérstökum bótum, sem ákveðn-
ar voru sem föst krónutala á timaeiningu án
tillits til launahæðar. og náðu reyndar alls ekki
til þeirra, sem hæst laun höfðu
Þessi stefna var i reynd staðfest i samning-
um vorið 1975. Þeir samningar og samning-
arnir 1976 fólu i sér raunverulega viðurkenn-
ingu á því, að ráðstöfunarfé þjóðarinnar hafði
minnkað verulega á árunum 1 974 og 1 975.
En til skilnings á þessu máli er reyndar ekki
fullnægjandi að líta eingöngu á minnkandi
þjóðartekjur og versnandi viðskiptakjör á þess-
um árum, mergurinn málsins er sá, að með
kjarasamningum og framkvæmdaáformum
ársins 1974 var stefnt langt út yfir mörk
framleiðslugetu þjóðarþúsins, þótt ekkert hefði
á bjátað
Nú hefur batnað í ári og horfir vænlega um
viðskiptakjör um sinn, en þessi bati má ekki
verða til þess, að þjóðin öll fari að eltast við
þetta gamla villuljós. Bæði framkvæmdaáform
og launabreytingar verða að taka mið af stað-
reyndum efnahagslifsins, en ekki tómri ósk-
hyggju. Sannleikurinn er sá, að með því að
auka ráðstöfunartekjur heimilanna um 6% að
raungildi á þessu ári, náum við á ný þeim
lifskjörum, sem þjóðin naut á árinu 1973, sé
miðað við kaupmátt ráðstöfunartekna almenn-
ings En nú er einmitt svo ástatt, að ætlað er
að þjóðartekjur á mann geti náð sama stigi og
þær voru árið 1 973, þótt enn vanti á um 6% á
að viðskiptakjör séu jafn hagkvæm og þá
Skilyrði þessa er, að framleiðslustarfsemin
gangi snurðulaust
Þjóðartekjur lægri
en á Norðurlöndum
Við heyrum oft að kauptaxtar hér á landi, og
þá sérstaklega dagvinnukauptaxtar, séu mun
lægri en kauptaxtar á Norðurlöndum. Og um
leið er sagt, að þjóðartekjur séu jafnháar hér
og þar. Sannleikurinn er sá, að þjóðartekjur
á mann hér á íslandi eru raunar svipaðar og í
Finnlandi, en aftur á móti eru þjóðartekjur á
mann í Danmörku og Noregi 20— 25% hærri
en hér, og í Svíþjóð 45— 50% hærri. Þá er
talið, að venjulegur vinnutími hér á landi sé
mun lengri en á öðrum Norðurlöndum, ef til
vill 25— 30%, þannig að reiknað á hverja
vinnustund eru þjóðartekjur okkar því miður
enn lægri en í nágrannalöndunum. Auk þess
er svo mála sannast, að fátt er örðugra én að
bera saman lífskjör milli landa svo ótrívætt
megi teljast í fyrsta lagi er samanburður
miðað við dagsgengi ófullkomið tæki til að
bera saman raungildi kauptaxta og tekna í
ólíkum gjaldmiðli, og getur hending um tíma-
setningu oft ráðið miklu um niðurstöður. í
öðru lagi er nauðsynlegt að bera saman
þjóðartekjur og kauptaxta á sama eða svipuð*
um tíma í þriðja lagi er nauðsynlegt að gera
sér grein fyrir mismunandi lengd venjulegs
vinnutíma í löndum, sem samanburðurinn nær
til
Við náum t.d. þjóðartekjum okkar, væntan-
lega með lengri vinnutíma en aðrar þjóðir. í
fjórða lagi er nauðsynlegt að gera sér skýra
grein fyrir þeim mismun, sem vera kann á
launakerfum og hlutföllum milli t.d. yfirvinnu-
taxta og dagvinnutaxta, og mikilvægis margs-
konar álagsákvæða og uppbóta á launataxta
og yfirborgana, sem hér á landi eru mun
algengari en á Norðurlöndum Af þessu leiðir,
að réttara er að bera saman heildarlaunatekjur
en kauptaxta í fimmta lagi þarf að líta til
mikilvægis annarra tegunda atvinnutekna en
launa. í sjötta lagi eru beinir skattar hærri á
Norðurlöndum en hér. Allt eru þetta svo mikil-
væg atriði, að samanburður á hlutföllum kaup-
taxta og þjóðartekna milli landa er næsta
haldlítill, sé þessum atriðum ekki gerð skil.
Þær upplýsingar, sem fyrir liggja, benda til
þess að hlutfall launa og annarrar þóknunar
launþega af þjóðartekjum, hafi undanfarin ár
verið svipað hér á landi og í Danmörku og
Noregi, hvaðsem kauptaxtasamanburði líður.
En þessi samanburður kjara hér á landi og
annars staðar er gagnlegur. Samanburðurinn
leiðir athyglina að því mikilvæga keppikefli, að
halda til jafns við frændþjóðirnar um menn-
ingu og lífskjör. En þótt ýmsar Norðurlanda-
þjóðir séu betur efnum búnar en við, fer því
fjarri, að grasið í garði grannans sé allt miklu
grænna en hér, og hygg ég að íslendingar,
sem ferðast til annarra landa, geti af eigin raun
gengið úr skugga um það, að menn veita sér
almennt síst minna hér á landi í lífsgæðum en
tíðkast erlendis. Sannleikurinn er sá, að við
eigum að hætta að bera okkur illa og kvarta og
kveina, því að almennt höfum við það gott hér
á íslandi og þótt fámennir hópar meðal okkar
eigi við fjárhagslega erfiðleika að etja, þá
skulum við snúa okkur að því að leysa þeirra
vanda en bera okkur ekki allir jafn illa.
Hvað gerir
ríkisstjórnin?
Þegar við nú stöndum frammi fyrir þvi
vandamáli hvernig ráðstafa eigi þeirri 6%
aukningu ráðstöfunartekna almennings, sem
áður er getið, verðum við að hafa það fyrst og
fremst að markmiði að bæta kjör hinna lægst
launuðu og lifeyrisþega i landinu. Kaupmáttur
tekna þeirra verður að aukast hlutfallslega
meira en annarra hópa i þjóðfélaginu Tekju-
skipting i þjóðfélaginu hlýtur ávallt að vera
viðkvæmt vandamál, og nauðsynlegt er að það
sé leyst með heildstæðri yfirsýn yfir þjóðarhag
Hagsmunasamtök vinnumarkaðarins hafa gert
það tvö undanfarin ár, og nú riður enn á, að
þau viðurkenni þaðsjónarmið
Spurt er hvað rikisstjórnin geti gert til þess
að auðvelda lausn þeirrar kjaradeilu, sem nú
stendur. Rikisstjórnin hefur í samráði við aðila
vinnu markaðarins sett niður starfshópa til að
kanna umbætur i ýmsum málaflokkum, sem
áhrif hafa á kaup og kjör launþega i landinu.
Þannig hafa verið að störfum hópar, er fjalla
um skattamál. lifeyrismál, vinnuverndarmál,
húsnæðismál, vexti og verðtryggingu, og dag-
vistun barna.
Starfshópar þessir hafa unnið ötullega og
sumir þeirra skilaðáliti eða áfangaskýrslum. Á
grundvelli athugana, sem fram hafa farið, tel
ég fyrst og fremst liklegt, að rikisstjórnin grípi
til aðgerða i skatta- og lifeyrismálum, og í
vinnuverndar- og húsnæðismálum, til lausnar
kjaradeilunni. En það byggist á mati á stöð
unni i kjaraviðræðum, hvenær endanlegar
ákvarðanir um þessar aðgerðir verða teknar
Svigrúm ríkisstjórnar takmarkast fyrst og
fremst af fjárhag ríkissjóðs. Útilokað er að
stefna i hallarekstur rikissjóðs á þessu ári,
vegna þess, að af þvi mundi leiða aukna
verðþólgu, sem öllum yrði til tjóns. Sjálfsagt
verða úrræðin i skatta- og lifeyrismálum
þyngst á metunum, og auðveldast að mæta
þeim ! auknum kaupmætti launa Þær aðgerðir
hljóta þess vegna að beinast að þvi að bæta
kjör hinna tekjulægstu og vænti ég þess, að
samtök launþega og vinnuveitenda virði þær
aðgerðir og þessir aðilar, ásamt með stjórn-
völdum. taki saman höndum um að beina
auknum þjóðartekjum til þeirra, sem helst
þurfa þeirra með, og án þess að til framleiðslu-
stöðvunar komi, er getur orðið til þess, að
engu sé að skipta i auknum þj'óðartekjum.
í eldhúsdagsumræðum á Alþingi á dögun-
um benti ég á, að það hefur verið stefna bæði
launþegasamtakanna og vinnuveitenda. að
frjálsir kjarasamningar ættu að fara fram í
þjóðfélaginu. Löggjafarvald og rikisstjórn ættu
ekki að grípa fram fyrir hendur aðila vinnu-
markaðarins
Einkum og sér i lagi hafa launþegasamtökin
lagt áherslu á þetta Á sama hátt og ætlast er
til af rikisstjórn og löggjafarvaldi að virða
þessar kröfur og hinn frjálsa samningsrétt. er
eðlilegt að gagnkvæm krafa sé gerð til laun-
þega og vinnuveitenda, að þessir aðilar semji
um kaup og kjör á grundvelli þeirrar löggjafar,
sem i gildi erá hverjum tíma. Ástæðan til þess,
að ég tel. þrátt fyrir þessa viðurkenndu verka-
skiptingu, rétt að aðilar ráðgist um úrbætur i
ýmsum löggjafarmálefnum er sú. að þessi
verkaskipting er engan veginn ávallt ótviræð
og gerir kröfu til samráðs og samábyrgðar
stjórnvalda og aðila vinnumarkaðaríns. Við
íslendingar höfum auk þess orðið fyrir mjög
alvarlegum skakkaföllum.
Það er eðlilegt. að ríkisstjórnin greiði fyrir
kjarasamningum milli samtaka launþega og
vinnuveitenda, en þó aðeins á þeirri forsendu,
að kjarasamningarnir feli ekki i sér meiri aukn-
ingu kaupmáttar ráðstöfunartekna en þjóðar-
tekjur og samdráttur annarra útgjalda þjóðfé-
lagsins gefa svigrúm til. Ennfremur hlýtur það
að vera forsenda aðgerða af rikisins hálfu, að
kjarasamningar horfi til launajöfnunar
Verkefnin framundan
Nú þegar eitt ár er eftir af kjörtimabilinu, er
rétt að huga að því, hvaða helstu fyrirætlanir,
sem getið var í stefnuyfirlýsingu rikisstjórnar-
innar, hafa ekki komið til framkvæmda.
í framhaldi af orðum mlnum um kjaramálin,
legg ég áherslu á, að endurbæta þarf vinnuað-
ferðir við gerð kjarasamninga og koma fastri
skipan á samráð ríkisstjórnarinnar við aðila
vinnumarkaðarins
Eins og verðlagskerfi sjávarafurða var endur-
skoðað með stórkostlegum samdrætti í sjóða-
kerfi sjávarútvegsins, þarf nú að vinda bráðan
bug að endurskoðun á verðlagskerfi búvöru
Þá þarf ekki siður á hausti komanda að fjalla
um nýja löggjöf um verðmyndun, viðskipta-
hætti og verðgæslu Drög að frumvarpi um
það efni voru send hagsmunasamtökum þeim,
sem hlut eiga að máli Þau gerðu margvislegar
athugasemdir við drögin, sem þvi miður
vannst ekki timi til að vinna úr. En efna verður
fyrirheit stefnuyfirlýsingar ríkisstjórnarinnar:
um „að stefnt sé i átt til almenns eftirlits
neytenda með viðskiptaháttum til að tryggja
heilbrigða samkeppni og eðlilega verðmyndun
vérslunar- og iðnfyrirtækja til bættrar þjónustu
við neytendur " Frjáls verðmyndun i stað verð-
lagsákvæða tryggir lægst vöruverð
Svo mjög sem skattamálin eru á dagskrá i
tengslum við þær kjaraviðræður, sem nú
standa yfir, er rétt að ítreka nauðsyn þess, að
gagnger endurskoðun fari fram á álagningu
beinna skatta
Það er fyrst og fremst stefna Sjálfstæðis-
flokksins að draga úr heildarskattheimtu til
ríkisins. En að svo miklu leyti sem skattheimt-
an er óhjákvæmileg, verði hún fremur i formi
óbeinna en beinna skatta
Rökin eru augljós. Með beinum sköttum er
verðmætasköpunin skattlögð, en með óbein-
um sköttum eyðslan. Við teljum nauðsynlegt
að draga úr eyðslu en hvetja til verðmætasköp-
unar Skattalagafrumvarp það, sem lagt var
fram fyrir siðustu jól, fól i sér kerfisbreytingu
við álagningu beinna skatta, er horfði til ein-
földunar og samræmingar. Samfara framlagn-
ingu skattalagafrumvarpsins var þess getið af
hálfu fjármálaráðherra, að það yrði sent fjölda
mörgum sámtökum til umsagnar og óskaðeftir
almennri umræðu um þá stefnuþreytingu, sem
i frumvarpinu fólst
Á siðastliðnum vetri hófust þannig mjög
gagnlegar umræður manna á meðal og innan
margvislegra hagsmunasamtaka í þjóðfélaginu
um hið nýja skattalagafrumvarp Ýmsar þær
ábendingar áttu við rök að styðjast og voru
teknar til gaumgæfilegrar athugunar af fjár-
hagsnefndum beggja deilda Alþingis. En timi
vannst þvi miður ekki til að vinna endanlega úr
þeim, og hefur riltisstjórnin þvi ákveðið að
áfram verði unnið að úrvinnslu þeirra athuga-
semda, sem borist hafa, og skattalagafrum-
varpið endurskoðað lagt fram i byrjun næsta
þings.
Er það von min, að tilgangur endurskoðun
arinnar náist, einföldun skáttakerfisins og
lækkun beinna skatta sem tekjustofns fyrir
rikissjóð.
Samhliða afgreiðslu nýja skattalagafrum-
varpsins.verður að hrökkva eða stökkva varð-
andi ákvörðun um staðgreiðslukerfi skatta og
virðisaukaskatt eða söluskatt með virðisauka-
sniði, svo lengi sem þau mál hafa verið á
dagskrá
Þá horfir það til einföldunar i stjórnkerfinu
og dreifingar valdsins að fela sveitarfélögum
aukin verkefni og tekjustofna og þvi þarf að
Ijúka endurskoðun sveitarstjórnarlaga
Grundvöllur
að nýju framfaraskeiði
Árangur stjórnarsamstarfs okkar og Fram-
sóknarflokksins er fyrst og fremst sá, að tekist
hefur að snúa vörn i sókn og skapa traustan
grundvöll undir nýtt framfaraskeið, ef rétt er
áfram á málum haldið Við munum halda
þessu samstarfi áfram og ganga siðan ótrauðir
til kosninga. Að sjálfsögðu hafa stjórnarflokk-
arnir mismunandi skoðanir á mörgum vanda-
málum og leita verður málamiðlunar til lausnar
þeim. Slik málamiðlun er ávalt nauðsynleg i
lýðræðisþjóðfélagi, en má heldur ekki verða til
þess að við missum sjónar á grundvallarstefnu
flokks okkar.
Á ferðum minum um landið á siðasta árí,
þegar efnt var til funda i öllum kjördæmum
landsins, svonefndra kjördæmafunda forsætis-
ráðherra, hafði ég tækifæri til að kynnast
atvinnulifi og viðhorfum manna i fjölmörgum
byggðarlögum. Þau kynni efldu með mér bjart-
sýni um að við séum á réttri leið, þótt alls
staðar megi betur gera Athafnalif blómstrar
hvarvetna og ber vitni framtaki og dugnaði
fólksins.
Ég vil þakka þeim fjölmörgu, sem hér eru
staddir. hlut þeirra i þvi, að þessir fundir tókust
vel, og alla fyrirgreiðslu, sem ég naut é ferðum
minum:
Flokksstarf
Góðir Sjálfstæðismenn
Á landsfundi fyrir fjórum árum tók Jóhann
Hafstein, fyrrverandi formaður Sjálfstæðis-
flokksins, fyrstu skóflustunguna að Sjálfstæð-
ishúsinu, og siðan við hittumst hér á Lands-
fundi fyrir tveimur árum, hófum við tekið
Sjálfstæðishúsið i notkun, en þvi hefur verið
gefið nafnið Valhöll
Við munum sérstaklega minnast þessa
áfanga, þegar við hittumst í Sjálfstæðishúsinu
Valhöll á morgun En þar með hefur skapast ný
og stórbætt aðstaða til að leggja traustan
grunn að innra flokksstarfi, sem hefur dafnað
með ýmsum hætti með tilkomu hússins og
þeirrar aðstöðu, sem starfinu er búin þar
Ég ætla ekki að ræða sérstaklega einstaka
þætti i starfsemi Sjálfstæðisflokksins, það
munu framkvæmdastjóri flokksins og formað-
ur skipulagsnefndar gera á morgun En þó vil
ég minnast á Stjórnmálaskólann. sem haldinn
hefur verið reglulega undanfarin ár Mikill
fjöldi hefur sótt skólann og sýnt lofsverðan
áhuga Ég er i engum vafa um, að starfsemi
hans á eftir að skila ríkulegum árangri Við
Sjálfstæðismenn vitum, að aukin fræðsla um
stjórnmál og störf stjórnmálaflokka. getur ekki
orðið til annars en efla fylgi flokksins
Mér er það svo Ijúft og skylt að þakka
sérstaklega framkvæmdastjóra flokksins, Sig-
urði Hafstein, fyrir mikil og góð störf, en á
honum hvilir fyrst og fremst forysta og sam-
ræming i hinu daglega flokksstarfi Við bein-
um einnig þökkum til annarra starfsmanna
flokksins
Höfum átt
erindi sem erfiði
Ágætu landsfundarfulltrúar,
Á einum mannsaldri höfum við íslendingar
stigið, í bókstaflegri merkingu, út úr myrkri
miðalda inn í Ijósadýrð tæknialdar Við höfum
komist frá bláfátækt og basli fyrri tíma og
búum við lífsgæði og þægindi eins og þau
gerast best í heiminum nú á tímum. Þetta
hefur gerst á svo skömmum tíma, að undrum
sætir. Mikill meirihluti þjóðarinnar man t.d
ekki af eigin raun erfiðleika kreppuáranna
1930—1940, og jafnvel ekki skömmtunar-
og haftatímabilið upp úr síðari heimsstyrjöld-
inni.
Það er því kannske ekki að furða að svo
snögg umskipti í efnahagslífi þjóðarinnar hafi
leitt til margvíslegra umbrota og vandamála í
félagslegu og menningarlegu lífi hennar
Fólk hefur flutt úr strjálbýli í þéttbýli, þétt-
býlissvæðunum hefur fjölgað og eitt þeirra
orðið að borg, með flestum vandamálum nú-
tíma stórborgar. í stað fásinnis stendur nú
einstaklingurinn berskjaldaður fyrir áleitnum
fjölmiðlum og margvíslegum áhrifastraumum,
sem oft berast með svo yfirborðslegum og
skjótum hætti, að ráðrúm gefst tæpast til að
velja og hafna En í fásinni fyrri alda þróaðist
hér sú menningararfleifð, sem dugði þjóðinni
til þess að lifa af dimmar aldir, og lyfta henni
til frelsis og sjálfstæðis og verður okkur ávallt
leiðarljós
Menningararf okkar verðum við því að
ávaxta Hann má ekki varpa glýju í augu okkar
og hindra eðlilega þróun Því aðeins kemur
hann nú og í framtíðinni að fullu gagni, að
hver kynslóð bæti við hann nýrri reynslu og
þekkingu. Ofdýrkun á því gamla leiðir til
stöðnunar og einangrun til úrkynjunar
Eðlilegt er að eldri kynslóðin, sem man þó
enn fátækt fyrri tíma leitist við að tryggja
öryggi sitt sem best, og skapa nýrri kynslóð,
afkomendunum, betri lífsskilyrði. Sumir kalla
þessa viðleitni lífsgæðakapphlaup og yngra
fólkinu finnst það fánýtt og eingöngu eftirsókn
eftir vindi, en tekur þó flestallt þátt í því. Ungir
og gamlir eiga það sammerkt
Nóbelsverðlaunahafinn Solhtsenytsin hefur
aðvarað Vesturlandabúa og sagt. að velmegun-
in hafi dregið úr siðferðisþreki þeirra og vilja til
að vernda lýðræði sitt og frelsi Annar Nóbels-
verðlaunahafi, Konrad Lorenz, segir, að hinir
óþolinmóðu og dekruðu nútímamenn geri
kröfu til þess að fá allar óskir sínar uppfylltar
samstundis. Þar með hverfi hæfni mannsins til
þess að finna til þeirrar gleði. sem menn finna
til, þegar þeir hafa lagt á sig mikið erfiði til að
sigrast á hindrunum Eðlilegur öldugangur
mannlífsins deyi út í gárum leiðindanna
í þessum orðum felst mikill sannleikur Þau
hafa ef til vill einnig að geyma skýringu á því,
hve uppnæmir menn eru fyrir öllu því, sem
skapar stundaræsing, þótt það sé næsta inni-
haldslítiðog fánýtt Óánægja í allsnægtum fær
útrás í margvíslegum myndum, nöldur og
öfund verða einkenni umræðu manna og kröf-
ur á hendur öðrum, til dæmis hinu opinbera.
magnast Sjáum við ekki merki þess í okkar
litla þjóðfélagi? Er það t d ekki ávalt fyrs'ta
spurningin í fjölmiðlum? Er ekki einhverju
ábótavant Vantar þig ekki eitthvað? Og siðan;
Hvað um það opinbera, hefur það gert eitthvað
fyrir þig? Þó er þess í hinu orðinu krafist að
dregið sé úr sköttum og rikisafskiptum
Auðvitað er gagnrýni og ábendingar um
það, sem betur má fara, hvati til framfara, en
hér sem endranær verður að þræða hinn
gullna meðalveg Við gefum okkur oft ekki
tíma til áð fagna þvi sem áunnist hefur Okkur
væri hollt. af og til, að staldra við og njóta
líðandi stundar, og sannfærast um, að við
höfum átt erindi sem erfiði
Við Sjálfstæðismenn höfum átt erindi sem
erfiði frá stofnun flokks okkar, og nú síðast í
stjómarforystu. þegar einhver alvarlegustu
áföll hafa á okkur dunið Nú skiptir máli, þegar
batnar í ári, að sameina stétt með stétt til þess
að tryggja farsæld og framfarir