Morgunblaðið - 09.07.1977, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. JULI 1977
31
Guðlaug Eiríksdótt-
ir—Minningarorð
Ekki datt mér það í hug þegar
ég heyrði látið hennar Guðlaugar
Eiríksdóttur föðursystur minnar,
að það kæmi til mín að minnast
hennar á prenti, og var ástæðan
sú, að mér þótti hún nákomnari
en svo, að slíkt ætti við. Færi ég
að skrifa lof um hana látna, eins
og mér finnst vissulega að hún
ætti skilið, væri ég þá ekki með
því farinn að skrifa lof um sjálfan
mig? Því að enginn getur efazt
um, að nánum skyldleika fylgja
likir eðlisþættir. En þegar ég lit
betur á, skil ég, að þessu á ég ekki
að víkja frá mér. Þegar ég fæddist
var Guðlaug þar nærri, meðan
þess var mest þörf, og oft átti ég
eftir að njóta góðs af skyldleikan-
um við hana og Kristínu ömmu
mina, sem Guðlaug annaðist um i
elli hennar. — En þau voru mjög
samrýnd Lauga frænka og faðir
minn og bæði lík móður sinni að
skaplyndi og greind jafnt sem í
sjón. Aldrei leið langt á milli þess
þegar ég var krakki, að þau töl-
uðu saman í síma, milli Reykja-
víkur og Hafnarfjarðar. Og það
voru samtöl sem gaman var að
hlusta á. Oftast var talað um
fólkið fyrir austan og fólkið að
austan, um sögu þess og starf
þess, um erfiðleika og ávinning,
nýtt og gamalt lán og ólán, — og
alltaf með þessari ósviknu hlut-
tekningu, sem gerði það að verk-
um, að öll frásögnin varð svo lif-
andi, allar myndir svo skýrar, og
allt minni svo traust. Því ég get
ekki hugsað mér þessar skil-
merkilegu lýsingar og athuga-
semdir þeirra systkinanna um
ævikjör fólks, án þeirrar um-
hyggju sem jafnan mátti heyra að
fylgdi orðunum. Og framburður
Guðlaugar var svo skýr að ég
heyrði allt eins vel það sem
Guðlaug sagði i símann og það
sem faðir minn sagði við hana, þó
að ég stæði álengdar.
Ef ég ætti að segja sögu
Guðlaugar frænku minnar er ég
hræddur um að það yrði býsna
gloppótt og að samhengi vantaði.
Það er svo ólikt að taka saman
þessi skipulegu atriði, sem til þess
þarf, og að muna eftir persónunni
eins og ég kynntist henni. En
Lauga hafði persónu og þó að hún
væri gætin i orðum, hafði hún
vissulega sinar skoðanir og fylgdi
kraftur orðum hennar, þegar hún
lét þær í ljós.
Fátækt og erfiði var hlutskipti
flestra íslendinga af þeirri kyn-
slóð, sem nú er að hverfa, og
Guðlaug fór ekki varhluta af þvi.
Úr Biskupstungum fluttist
Guðlaug til Hafnarfjarðar ásamt
móður sinni enda skildust þær
aldrei að. Árið 1928 gerðist Guð-
laug bústýra hjá Gisla kaupmanni
Gunnarssyni, og tók hún þar við
stóru heimili. Vann hún því
heimili vel og lengi og er ekki að
efa að samvizkusemi og ósérhlifni
hafa einkennt öll hennar störf
þar. Sonur þeirra Gísla og
Guðlaugar er Eiríkur verkstjóri á
Eyrarbakka, en hjá honum og
tengdadóttur sinni Eiriku dvald-
ist Guðlaug öll hin siðari ár sin, og
er ég viss um að barnabörnin
munu lengi búa að því.
Fóstursonur Guðlaugar og
dóttursonur Gísla kaupmanns er
Gísli Magnússon og veit ég það, að
hann hefur verið henni sem bezti
sonur, og ræktarsemi konu hans
sá ég vel þegar ég kom í heimsókn
á spitalann nokkrum dögum fyrir
lát Guðlaugar. Þannig uppskera
þeir stundum sem vel hafa sáð:
Þökk og umhyggja verður föru-
nautur þeirra „yfir landamærin"
— svo ekki sé lengra litið.
Þorsteinn Guðjónsson
Ingimundur Ólafs-
son—Minning
F. 13. mars 1972
D. 4. júli 1977.
Mig setti hljóðan, er ég heyrði um
hið hörmulega slys. Við slíka frétt
spyr maður sjálfan sig, hver sé
ástæðan fyrir því, að drengur,
sem á allt lifið framundan, hefur
verið kallaður brott svo fljótt.
Þetta er spurning, sem menn hafa
velt fyrir sér frá örófi alda — en
svarið hefur ætíð verið það sama
—. Lausnin er aðeins á valdi eins.
Ingimundur fæddist 13. marz
árið 1972, foreldrar hans eru
Hrafnhildur Ólafsdóttir og Ólafur
örn Ingimundarson tæknifræð-
ingur.
Ingimundur var ávallt í for-
eldrahúsum ásamt systur sinni
Lóu og var mikið ástriki á milli
þeirra allra.
Kynni okkar Ingimundar litla
hófust, er hann ásamt foreldrum
sínum og systur fluttist i Höfnina,
I aprílmánuði. Kynni okkar urðu
því ekki löng, þrátt fyrir það
tengdumst við sterkum böndum.
Með þessum fáu línum langar mig
til að þakka honum fyrir þær
stundir er hann gaf mér.
Mér er einkum minnistætt, er
við fórum að skoða hestana, sem
fjölskyldan hafði nýlega eignast.
Ahugi hans og gleði yfir þess-
um nýju vinum leyndi sér ekki.
Einnig er mér minnistætt, að við
vorum vanir að veifa hvor öðrum,
þegar við mættumst á förnum
vegi. Þannig var viðmót Ingi-
mundar litla, enda hafði hann
eignast marga góða leikfélaga
hérna — er sakna hans án efa
sárt. En minningin um hann og
þær stundir er hann gaf okkur
lifir. Eins og höfundur Hávamála
kemst svo ágætlega að orði.
Deyr fé
deyja frændur
deyr sjálfur hið sama
en orðstfr
deyr aldrei
hveim sérgóðan getur.
I dag fylgjum við Ingimundi
litla síðasta áfangann i þessu lifi.
Þetta eru þung spor, en ég trúi
þvi, að handan við móðuna miklu
bíði hann okkar.
Ég og konan min vottum ykkur
Óli, Habbý og Lóa min og öðrum
aðstandendum ykkar okkar
dýpstu samúð.
Megi blessun guðs varðveita
minninguna um ljóshærða dreng-
inn, sem var svo skyndilega kall-
aður á brott.
Þorsteinn Garðarsson
Iónkynning á Selfossi - Iónkynning á Selfossi
Benedikt Jóhannesson, t.v., og Ástráður Guðmundsson standa hér hjá þrfhyrningunum, sem eiga að fara í
kúluhúsið. . .
Framleiða kúlulaga
einingahús úr blikki
Blikksmiðja B.J. er eina
blikksmiðjan á Selfossi og
er framkvæmdastjóri henn-
ar og eigandi Benedikt
Jóhannesson. Hann var
eins og margir aðrir iðn-
aðarmenn á Selfossi að
undirbúa þátttöku sína á
iðnsýningunni og var hann
m.a. með einingar í hús,
hvolfþakshús, sem Einar Þ.
Asgeirsson arkitekt hefur
teiknað, og er það að
nokkru leyti byggt á hug-
myndum Buckminsters
Fuller, sem var hér á ferð
nýlega. Benedikt lýsti þess-
ari smíð í nokkrum orðum:
— Þetta er 50 rúmmetra
hús og er að flatarmáli um
26 fermetrar. Það er sett
saman úr þessum þríhyrndu
blikkplötum, sem eru skeytt-
ar saman með hnoðnöglum
og eru hlutarnir alls 75 að
tölu. Uppsetningin sjálf tekur
ekki langan tíma, ég geri ráð
fyrir að það fari i hana svona
4 til 5 tímar og ég fullyrði að
bygging sem þessi er mun
ódýrari en hliðstæðar bygg-
ingar úröðrum efnum.
Hjá Benedikt var staddur
Ástráður Guðmundsson,
bóndi að Eystri-Hellum í
Gaulverjabæjarhreppi, en
hann hefur fest kaup á þessu
húsi og var hann spurður til
hverra nota hann hygðist
hafa það:
— Það er ætlunin að hafa
þetta sem gripahús, þetta er
þægilegt og fljótlegt í upp-
setningu og verður ódýrt. Ég
hef fyrir hús með svipuðu
lagi og þetta og það er gróð-
urhús, svo ég tel mig hafa
reynslu af þessu og hver veit
nema ég endi á að fá mér
íbúðarhús i þessum stíl.
Benedikt sagði að það
mætti framleiða svona kúlu-
hús á marga vegu, hægt
væri t.d. að steypa upp veggi
og setja siðan hvolfþak yfir,
eða steypa suma veggina og
hafa hluta hússins með
,þessu lagi allt eftir því hvern-
ig menn myndu vilja hafa
það. Taldi Benedikt að svona
hús gætu orðið allt að 30%
ódýrari en samsvarandi hús,
blikkið þyrfti ekki mikið við-
hald, auðvelt væri að koma
fyrir gluggum, annaðhvort
væri blikkið skorið og glugg-
arnir festir eins og er í bílum,
eða einn eða fleiri þríhyrning-
ar væru teknir burtu og
karmur og gler sett í staðinn.
Að lokum greindi Benedikt
frá annarri starfsemi fyrir-
tækisins:
— Við önnumst alhliða
blikksmiði og erum mest í
loftræsti- og lofthitalögnum í
stærri húsum. Hér vinna 4
starfsmenn i allt og má segja
að vinnan fari fram jöfnum
höndum utan verkstæðisins
sem innan.
. . og hér er þaS komið upp fyrir utan gagnfrnSaskólann é Selfossi. þar sem iSnsýningin fór fram. Ljósm
Kristinn.