Morgunblaðið - 17.08.1977, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 17. AGUST 1977
t
Faðir okkar,
SIGURÐUR MARTEINSSON,
Gautlandi 1,
lést að morgni 1 6 ágúst í Landakotsspitala
Ágústa Sigurðardóttir
Elsie Sigurðardóttir
Guðni Sigurðsson.
t
Móðir okkar,
ÞURÍÐUR KRISTJÁNSDÓTTIR,
frá Súgandafirði, N
andaðist að Hrafnistu laugardaginn 13. ágúst. Útförin fer fram
fimmtudaginn 1 8 ágúst frá Fossvogskirkju kl 1 3.30
Þeim, sem vilja minnast hennar er bent á liknarstofnanir.
Guðrún G. Jónsdóttir Ólafia S. Jónsdóttir,
Eirikur E. Jónsson.
t
Fóstra okkar.
MARGRÉT VALDIMARSDÓTTIR.
GuSrúnargotu 7,
Reykjavík.
lézt i Landakotsspitala, þriðjudaginn 1 6 ágúst.
Steinunn Margrét Lárusdóttir
Jón ÞórEinarsson
Hilmar Einarsson
Sigriður Helga Einarsdóttir
t
Eiginkona mín, móðir okkar og amma
LÚÐVÍKA LUND,
Andaðist í Landakotsspítala að kvöldi þess 1 5 ágúst.
Jarðarförin auglýst siðar.
Leifur Eiriksson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+ Dóttir min og móðir okkar.
MARGRÉT BJARNADÓTTIR,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 1 8 ágúst kl 3
Salóme Jónsdóttir Herdís Björnsdóttir
Dúa Bjömsdóttir Bima Björnsdóttir Edda Bragadóttir
t
Jarðarför mannsins mins, föður okkar og tengdaföður
EINARS JÓIMSSONAR.
fyrrv. yfirprentara Gutenberg,
Stóragerði 20,
er lézt 1 1 ágúst, fer fram frá Dómkirkjunni. fimmtudaginn 18 ágúst
kl 13 30
Þeim sem vildu minnast hans er vinsamlegast bent á liknarstofnanir.
Jórunn Þórðardóttir Sesselja E. Einarsdóttir
Þórður Einarsson Kristfn Linnet
Sigurður Örn Einarsson Kristfn Þ. Ágústsdóttir
Sigurveig J. Einarsdóttir ÓskarF. Sverrisson
Minningarathöfn um ÞÓRÐ G. JÓNSSON,
múrarameista ra.
ísafirði.
verður i Fossvogskirkju i dag (miðvikudag) kl 13 30
Jarðarförin verður gerð frá Isafjarðarkirkju laugardaginn 20 ágúst kl
2 e h Börn, tengdabörn, barnabörn og venslafólk
t
Kveðjuathöfn um móður okkar, tengdamóður og ömmu,
KRISTÍNAR PÉTURSDÓTTUR
frá Bfldudal
fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 18 ágúst kl. 10 30
Jarðaförin ákveðin mánudaginn 22 ágúst frá Bildudalskirkju
Pétur V. Jóhannsson, Sigríður Pálsdóttir,
Jóhanna Kristinsdóttir, HörðurV. Árnason,
Valgerður Kristinsdóttir. Sigursteinn Steindórsson,
Bima Kristinsdóttir. Eggert Þorsteinsson.
og barnaborn
t
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
SIGURLAUGAR PÁLMADÓTTUR.
Alúðarþakkir sendum við starfsfólki Sakadóms Reykjavikur Einnig
starfsfólki Skýrsluvélar ríkisins og Reykjavlkurborgar
Gunnar Ingi Jónsson, Jórunn Guðmundsdóttir,
Pálmi Gunnarsson, Ingibjörg Gunnarsdóttir.
systkini og aðrir vandamenn.
Hjörtur Halldórsson
fyrrverandi mennta-
skólakennari-Minning
F. 18. júní 1908.
D. 6. ágúst 1977.
Nú er Hjörtur Halldórsson lát-
inn. En hann var einstakur þáttur
í bæjarlifinu á sínum bestu árum.
Ungur fór hann í Menntaskóla
Reykjavíkur svo sem gert höfðu
forfeður hans í marga liðu. Hann
var sonur Halldórs Kr. Júlíusson-
ar sýslumanns og fyrri konu hans
Ingibjargar Hjartardóttur. Hún
bjó lengi í Kanada og síðan i New
York og hélt þar heimili er marg-
ir íslendingar gistu á og mörgum
er þvi kunn hér. Langafi Hjartar i
föðurætt var Halldór Kr. Friðriks-
son yfirkennari er setti um lang-
an tima svip á Lærðaskólann í
Reykjavík.
Hjörtur ólst upp með föður sín-
um og föðurfólki og naut þar mik-
ils ástrikis allt frá barnæsku. Þeg-
ar timi var til gekk hann í
Menntaskólann í Reykjavik og
þrátt fyrir töf sakir veikinda lauk
hann stúdentsprófi árið 1928.
Hjörtur var mjög fjölhæfur
maður, gáfaður og glæsilegur. Að
stúdentsprófi loknu hélt hann til
Kaupmannahafnar og lagði hann
þar stund á musik. Lauk hann
prófi við konunglega tónlistar-
skólann í Kaupmannahöfn árið
1933. Eftir það dvaldi hann í
Vinarborg og síðar fór han á veg-
um móður sinnar til Ameríku og
dvaldi þar um skeið.
Meðan hann var í Kaupmanna-
höfn kvæntist hann danskri konu
Eve Jörgensen að nafni. Eignuð-
ust þau einn son, Halldór Ottó,
sem nú er verkfræðingur og siðar
fór að stunda læknisfræði. Hann
er í Danmörku. Eftir að Hjörtur
kom hingað kvæntist hann i ann-
að sinn Unni Árnadóttur, sem lif-
ir mann sinn. Eignuðust þau þrjá
syni, Halldór Kristján, Magnús og
Benedikt, sem allir eru til heimil-
is hér i bæ.
Er til Reykjavíkur kom tók hið
harða lifsbarátta við, atvinnuleysi
og féleysi er þá fylgdi bæjarbrag
hér.
Eftir að stríðið braust út tók
Hjörtur að sér þýðingar úr og á
ensku. Síðar fékkst hann við
kennslustörf við Menntaskólann í
Reykjavik, einkum musik. Var
hann skipaður þar kennari og
starfaði hann þar svo lengi sem
starfsæfin entist.
Er Hjörtur dvaldi hér í Reykja-
vík tók hann upp á öðru sem kom
vinum hans harla á óvart. Hann
lagði sig mjög eftir náttúrufræði,
og það hinni æðri náttúrufræði.
Þýddi hann ýmsar bækur um þau
efni. Það gerði hann vel. Lá hon-
um þá mikill hagleikur á tungu og
hljóta menn sem minna eru lærð-
ir að reka augun i bæði einkenni-
legar setningar þar sem um ný-
yrði og nýstárlegar hugmyndir er
að ræða og ekki síst hvernig málið
rennur fram einkennalaust og
eins og frumritað væri á okkar
tungu. Er mönnum ráðlagt að lesa
þessi rit, sem bæði bera vott um
einstaklega fagurt málfar og
mikla þekkingu á efni bókanna.
Enda má þess til gamans geta að i.
einni verðlaunasamkeppni út-
varpsins sem haldin var á þessum
árum hlaut Hjörtur verðlaun
Rikisútvarpsins fyrir svör sin um
náttúrufræði sem bæði þóttu skýr
og báru vott um víðtæka glögg-
skyggni.
Eins og áður gat var Hjörtur
óvenjulega fjölhæfur maður.
Hann var svipmikill maður, lagði
mikla áherslu á viðræðulist og var
æði margt til lista lagt. Hann lagði
stund á tónlist eins og áður segir,
brá fyrir sig skáldskap, þýddi
bækur ýmislegs efnis, ritaði smá-
sagnasafn sem hét Hraun og mal-
bik og endaði æfina á þýðingum
um náttúrufræðileg efni, sem eft-
ir var tekið.
Hjörtur hélt andlegri reisn
sinni og glæsileik til hinsta dags.
R.J.
Við Hjötrur Halldórsson hitt-
umst fyrst haustið 1925, þegar við
settumst í fjórða bekk Mennta-
skólans í Reykjavík. Þessi fríði,
glaðlegi piltur var fljótur að
kynnast bekkjarsystkinum sin-
um, og ekki leið á löngu, þar til
hann varð einn af þeim, sem setti
hvað mest svipmót á bekkinn. Og
okkur varð fljótlega Ijóst, að hér
var á ferðinni maður, sem þræddi
ekki alfarastigu og fór sínar eigin
leiðir. Hann féll ekki inn í nein
fastmótuð kerfi, hvorki skólakerfi
né önnur. Hann gat verið afburð-
arnámsmaður, ef hann vildi það
við hafa, en satt að segja var
áhugi hans á hinu fastmótaða
skólanámi fremur takmarkaður.
Og hann tók heldur ekki sérlega
alvarlega hinar ströngu reglur
skólans um stundvísi. Páll Sveins-
son yfirkennari, sem þá var vörð-
ur stundvísinnar í skólanum, varð
oft á tíðum að áminna hann af
þeim sökum en heldur bar það
lítinn árangur. Þó urðu þeir Páll
og Hjörtur ágætir vinir, og hélzt
sú vinátta meðan báðir lifðu. Rifj-
uðu þeir' oft upp í gamni þessar
fornu væringar, þegar þeir voru
orðnir samkennarar við skólann.
Hjörtur eyddi í skóla ekki alltof
miklum tíma í lestur þurra náms-
bóka. Þó lá hann ailtaf i bókum.
En það voru ekki kennslubækur í
málfræði eða stærðfræði, heldur
annað og skemmtilegra lestrar-
efni. Hann var þá þegar geysilega
viðlesinn í erlendum fagurbók-
menntum, bæði i bundnu máli og
óbundnu. Hann las einnig mikið
um heimspeki, og þá þegar vakn-
aður hinn mikli áhugi hans á
stjörnufræði, sem hélzt alla ævi,
svo sem kunnugt er. Við vorum á
þessum árum önnum kafnir við
að ráða lifsgátuna í eitt skipti
fyrir öll, og við vorum vist orðnir
sannfærðir um, að okkur hefði
tekizt það, þó að ég sé nú búinn að
gleyma því að mestu, hvernig
lausnin var. En þó að Hjörtur
eyddi miklum tíma í lestur bóka
af margvíslegu tagi, var það þó
tónlistin, sem átti hug hans meira
en nokkuð annað. A hverjum degi
eyddi hann miklum tíma í hljóð-
færaleik, og stundum var eins og
hann gæti ekki með nokkru móti
slitið sig frá hljóðfærinu. Var
hann orðinn mjög fær á þessu
sviði, þegar hann hélt utan til
frekara tónlistarnáms að
stúdentsprófi loknu.
A menntaskólaárunum bjó
Hjörtur á ýmsum stöðum i bæn-
um, en oftast var gestkvæmt hjá
honum. Þar var hann að rökræða
við Sverri Kristjánsson og Jóhann
G. Möller um flókna heimspeki,
um Kant og Hegel og Marx og
Stuart Mill, sem sem við hinir
höfðum sumir hverjir harla litið
vit á. En einhvernveginn tók
Hjörtur þessi fræði ekki eins al-
varlega og hinir, hann átti það til
að snúa allri heimspekinni upp í
glens og gaman, þegar minnst
varði. Húmoristinn var svo rikur i
honum alla tið, að hin grákalda
alvara varð að vikja. Stundum
komu til Hjartar aðrir en skóla-
bræðurnir, og voru þar gjarnan
skáld og listamenn á ferðinni. Er
mér þar minnisstæðastur Jón
Pálsson frá Hlið, en þeir Hjörtur
voru vildarvinir. Ræddu þeir
mest um músik, en stundum lika
um skáldskap, og stundum voru
þair að ræða um ýmsa framárhenn
i þjóðfélagi þeirra tíma, og fengu
þeir ekki alltaf háar einkunnir
hjá þeim. En svo mikið er vist, að
engum leiddist hjá Hirti, þetta
voru alltaf hátiðastundir. Stund-
um finnst mér núna, að þessar
löngu liðnu gleðistundir séu
komnar í órafjarska, en stundum
finnst mér eins og þetta hafi gerzt
í gær. En þeim er nú farið að
fækka, sem muna þá tíma, þegar
við vorum að ráða lífsgátuna
heima hjá Hirti.u
Eftir stúdentsprófið 1928 skildu
leiðir. Hjörtur hélt til tónlistar-
náms i Kaupmannahöfn og siðan í
Vinarborg. En vorið 1930 hitti ég
hann aftur i Kaupamnnahöfn.
Hann var i flestu enn sjálfur sér
likur, en meiri heimsborgarabrag-
ur hafði færzt yfir hann, og nu
gerði hann góðlátlegt gaman að
heimspekiþvælunni okkar frá
skólaárunum. Hugurinn var enn
sem fyrr mest í tónlistinni, en
hann var einnig farinn að fást við
ritstörf, bæði frumsamin verk og
þýðingar. Nokkrum árum siðar
gaf* hann út smásagnasafnið
„Hraun og malbik“, en sumar af
þeim sögum eru hreinar perlur,
og er grátlggt, að hann skyldi ekki
halda áfram á þeirri braut. Svo
kom hann heim i islenzka smá-
borgaraskapinn og lágkúruna og
varð að eyða tímanum í alls konar
brauðstrit, sem hann hafði heldur
lítinn'áhuga á. En Hjörtur varð
aldrei kerfisþræll, hann lét aldrei
lágkúruna buga sig, hann var allt-
af frjáls maður, sem hélt sitt
strik, hvað sem kerfið sagði. Við
hinir létum víst flestir kerfið
buga okkur að meira eða minna
leyti, smituðumst af þvi og urðum
ófrumlegir, leiðinlegir og gamlir i
anda fyrir aldur fram. En Hjörtur
Framhald á bls 18.
t
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og hlýhug við fráfall eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa
STEINGRÍMS J. GUÐJÓNSSONAR
fyrrv. umsjönarm. Landspltalans
Bárugötu 6. Reykjavlk
Sérstakar þakkir viljum við færa björgunarsveitinni i Stykkishólmi og
öðrum þeim, sem aðstoð veittu.
Margrét Hjartardóttir
Jón M. Steingrlmsson Guðrún H. Marinósdóttir
Helgi H. Steingrimsson Valgerður Halldórsdóttir
Þorsteinn Steingrlmsson Anna Þorgrlmsdóttir
Guðjón Steingrlmsson Björg Þorsteinsdóttir
og barnaböm.
+ Þökkum af alhug þeim fjölmörgu vinum okkar og ættingjum er vottað hafa okkur samúð sína og sýnt okkur vinarhug við andlát og útför.
ÓLAFS SIGURVINSSONAR,
Faxabraut 14
Keflavlk
Gróa Hávarðardóttir Jóhanna Ólafsdóttir.
Hávarður Hálfdánarson og tengdasystkini.
Sigurvin Pálsson Júlía Guðmundsdóttir,
Guðfinnur Sigurvinsson Agnar Sigurvinsson,
Bergljót Sigurvinsdóttir Æ var Sigurvinsson,
Ástrfður Sigurvinsdóttir Páll Sigurvinsson.