Morgunblaðið - 16.10.1977, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. OKTÓBER 1977
ST. JÓSEFSSPÍTALI í RE
Kristján Jónasson yfirlæknir röntgendeildar er hér að skoða röntgenmyndir, en
deildin er á annarri hæð.
I DAG, 16. október eru liðin 75 ár frá því St. Jósefsspítali eða
Landakotsspítali eins og hann er daglega nefndur var vígður, en
um vorið það ár hafði verið lagður hornsteinn að sjúkrahúss-
byggingunni og gekk bygging þess svo hratt að það var tilbúið
til notkunar í október. Upphaflega taldist sjúkrahúsið rúma 40
sjúklinga, en rúmum var fjölgað smám saman og árið 1911 er
það talið 60 rúma sjúkrahús og 70 rúma frá 1931.
Árið 1933 var hafizt handa um endurbyggingu St. Jósefs-
spítala með viðbyggingu vestur úr gamla spítalanum og síðari
Rannsóknarstofa Landakotsspitala er á 4. hæðinni og þar
eru alls um 33 starfandi. Forstöðumaður rannsóknar-
stofnunnar er Jóhann L. Jónasson.
Á rannsóknarstofunni fara einkum fram rannsóknir í
blóðmeinafræði og meinefnafræði og hér stendur Þórður
Örn Guðmundsson við sjálfvirkt blóðgreiningartæki.
’ -
Þeir dr.
Bjarni Jóns-
son og
Kristján Jón-
asson voru
sammála um
að þröngt
væri um rönt-
gendeildina,
en dr. Bjarni
sagói að þar
sem starfs-
fólkið væri
samhent væri
margt hægt að
gera.
Hilma Magn-
úsdóttir er
hér við eitt
röntgen-
myndatækið.
Kristján Jón-
asson sagði að
búið væri að
veita 36 m.kr.
á fjárlögum til
endurnýjunar
á tækjum
deildarinnar,
en þau elztu
eru frá um
1960.
Samstarfið mikið og
félagsskapurinn góður
— segja fjórír fyrrverandi tæknar Landakotsspítala
A nokkrum síðustu árum hafa
fjórir fyrrverandi læknar á
Landakoti hætt þar störfum,
læknar, sem þar hafa stundað
lækningar i áraraðir og eru
reyndar enn við störf á sinum
læknastofum, þótt þeir séu hættir
reglulegu starfi á sjúkrahúsinu.
Þessir læknar eru Þórður Þórðar-
son, Karl Sig. Jónasson, Berg-
sveinn Ólafsson og Kristján
Sveinsson. Mbl. ræddi við þá
stuttlega nú skömmu fyrir helg-
ina er þeir voru allir samankomn-
ir á stofum þeirra Bergsveins og
Þórðar.
Mestar
framfarir á
sviði
tækjanna
— Ég kom fyrst að spítalanum
1933 og starfaði þá með Kjartani
Olafssyni, sagði Bergsveinn Ólafs-
son augnlæknir, og var ég aðstoð-
armaður hans, en síðan árið 1936
starfaði ég sjálfstætt. Eg hafði
mjög gott af samvinnunni við
Kjartan og sagði hann mér til um
marga hluti. En annars var ég við
nám bæði í Noregi um nokkurra
mánaða skeið og siðan i Freiburg
i Þýzkalandi í rúm tvö ár, en
þangað fór ég eftir kandídatspróf-
ið hér árið 1931, eftir að ég hafði
starfað úti í héraði.
— Síðan var ég óslitið á spítal-
anum allt til ársins 1971. Fyrst
var starfsemin þar nokkuð óform-
leg, ekki regluleg deildaskipting
en ég var kallaður yfirlæknir
augndeildarinnar þegar hún var
stofnuð. Siðan tók við henni Guð-
mundur Björnsson, sem er yfir-
læknir hennar núna. Þessi deild
var stofnuð ári áður en ég hætti
eða 1970. Núna er hins vegar
einnig komin göngudeild við hana
og er hún í næsta húsi eða við
Öldugötuna.
— Á Landakotsspítalanum
hafa alla tið farið fram augnað-
gerðir og var Björn Ólafsson
augnlæknir fyrstur til að fram-
kvæma þær, hann var fyrsti augn-
læknirinn, en eitthvað hafði hann
starfað á franska spitalanum áður
en hann kom á Landakot. Eitt-
hvað hafði verið um slikar aðgerð-
ir á Hvitabandinu og Guðmundur
Hannesson hafði einnig fengist
við þær fyrir norðan á svipurfum
tíma.
— Að sjálfsögðu hafa orðið
miklar framfarir i faginu á þess-
um árum, en þó hafa aðferðirnar
ekki breytzt svo mjög, heldur hef-
ur tækninni fyrst og fremst fleygt
fram, tækin hafa batnað, sagði
Bergsveinn Ólafsson.
Gott
samstarf við
systurnar
A stofunni hjá Bergsveini var
einnig starfsbróðir hans Kristján
Sveinsson augnlæknir og tók
hann mjög í sama streng og Berg-
sveinn varðandi annan tækjabún-
að.
— Þetta breyttist líka mjög hjá
okkur þegar við fengum sér að-
gerðarstofu á Landakoti, en áður
höfðum við stofu með öðrum en
síðan vorum við sér og höfðum
alltaf eina ákveðna systur sem
aðstoðaði okkur, systur Elfsu. Allt
samstarfið var lfka með ágætum
við systurnar, það var gott að
vinna með þeim og það er óhætt
að segja að það hafi farið vel um
okkur á Landakoti. Og úr því við
erum að tala um samstarf má
bæta þvi við að allt samstarf milli
okkar læknanna á Landakoti hef-
ur alltaf verið mjög gott.
Þeir Kristján og Bergsveinn
störfuðu lengi samtimis á'Landa-
koti, voru lengi tveir einir augn-
læknar þar eða þar til Ulfar Þórð-
arson kemur til starfa árið 1942,
en nú eru augnlæknarnir þar
fimm.
— Ég byrjaði á Landakoti
skömmu fyrir áramótin 1932 og
hætti svo árið 1970, en við höfðum
eiginlega samþykkt að hætta ailir
er við værum orðnir sjötugir. En
við höfum verið með sjúklinga á
stofum hjá okkur síðan og það er
eins og það sé hálf erfitt að hætta,
þvi það eru fáir augnlæknar starf-
andi hér núna.
— Já, við erum Ifklega alls 9
starfandi núna, skaut Bergsveinn
innf og nokkrir eru nú við nám i
augnlækningum
Um helztu framfarir sögðu þeir
augnlæknarnir að eftir að finar
nálar komu til sögunnar, hárfínar
og beittar nálar með sérstökum
hárfínum þræði, hefði verið mun
auðveldara um allar aðgerðir,
einnig að nú væri hægt að nota
smásjá við augnaaðgerðir. Einnig
nefndu þeir að aðgerðir eins og að
flytja hornhimnur úr látnu fólki
hefðu komið til sögunnar nú á
seinni árum og hefur t.d. Kristján
gert nokkrar slfkar aðgerðir.
Allir
læknuðu allt
Þórður Þórðarson er sérfræð-