Morgunblaðið - 22.10.1977, Side 40

40
MORGUNBLÁÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. OKTÖBER 1977
VIEP
MORötlK/-- v:;
RAFFÍNU '

(() c^_ _ ^<v\
I '■(; : p ")TS\ ,
" mérA
r*
^J5:
Mig langar ad spyrja þig, því nægir þér ekki kaffi og
með því á morgnana eins og öðru starfsfólki
hér
Vertu ekki að skola
hálsinn í símann, maður,
— segðu mér er eitthvað
að þarna niðri hjá ykk-
ur?
Þér getið fengið mola-
kaffi!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í keppnisbridge er oft doblað
harðar en góðu hófi gegnir. Sér-
staklega í tvímenningskeppni þó.
Og áhorfendum blökskrar stund-
um dirfskan þegar bútar eru dobl-
aðir og stundum unnir. En þeir
sem þekkja til vita, að oft er þetta
nauðsyniegt.
Spilið í dag kom nýlega fyrir í
tvímenningskeppni hjá einu af
bridgefélögunum í Reykjavík. Og
þaó sýnir einmitt vei heppnaða
doblun. Norður gaf og allir voru
utan hættu.
Norður
S. G64
H. G72
T. ÁD6
L. G984
Vestur
S. Á72
H. D953
T. 10732
L. 72
Austur
S. K9
H. K64
T. K95
L. AK1063
Nei, við höfum ekki séð manninn yðar frú mín
góð.
Hver s vir ði eru
HLUNNINDIN ?
Borizt hefur fyrirspurn um það
hvers virði hlunnindi þau séu,
sem rikisstarfsmenn hafa notið til
þessa og hvort sé hægt að meta
þau á einhvern hátt sem
hundraðshluta launanna:
„Mikið er nú rætt meðal al-
mennings um kaup og kjör ríkis-
starfsmanna og yfirstandandi
verkfali þeirra. 1 þvi sambandi
koma ýmsar spurningar upp.
Væri fróðlegt fyrir okkur iaun-
þega á hinum almenna vinnu-
markaði að fá svör við þeim. Þess
vegna vil ég leyfa mér að varpa
fram eftirfarandi spurningum til
formanns BSRB og vænti þess, að
hann bregðist fljótt og vel við og
veiti greið svör. Eru eftirfarandi
hlunnindi, sem ýmsir telja að séu
hiunnindi, virt af BSRB sem
ákveðin % í launum, og ef svo er,
til hvaða % í hverju tiiviki?
1) Æviráðning.
2) Verðtryggður lifeyrissjóður.
3) Fæðishlunnindi, sem ýmsir
hópar ríkisstarfsmanna njóta.
Þegar rætt er um og gerður
samanburður á kjörum á milli
launþega er nauðsynlegt, að þessi
atriði liggi ljós fyrir svo aimenn-
ingur geti betur metið sanngirni
framkominna krafna.
Með fyrirfram þakklæti fyrir
skjót og greið svör.
Hörður Guðmundsson.“
Sjálfsagt er erfitt að meta þessa
hluti, sem hér voru nefndir, tii
beinnar krónutölu eða hluta af
launum, en þó e.t.v. ekki útilokað.
Sennilega er eitt stærsta atriðið
og það, sem menn horfa mest á,
þetta með verðtryggðan Iffeyris-
sjóð og mun það vera föst upp-
hæð, sem rikið greiðir til þess
arna á hverju ári, ef rétt er mun-
að hjá Velvakanda.
% Svar til Bene-
dikts
Guðmundssonar
Þórir S. Guðbergsson,
féiagsráðgjafi, hefur sent svar við
spurningum þeim, er beint var til
hans hér á miðvikudag vegna
greina hans um eðlilegan dauða:
„Nú hafa væntanlega allar
greinarnar birzt i Mbl. þegar
þeHa er ritað.
Má vara að þér hafið þá aðra
afstöðu að loknum lestri þeirra.
Mér finnst óeðiilegt að taka eina
setningu úr samhengi og flétta í
kringum hans skoðanir, sem þér
ætlið mér.
Setning sú, sem þér vitnið aðal-
lega til, var skrifuð í ákveðnum
tilgangi og með ákveðnu orðalagi
f samhengi við annað i greinunum
fjórum.
Ég tek það einnig sérstaklega
fram, að ég ræði ekki um „trú og
dauða“ i greinum þessum heldur
fyrst og fremst þau vandamál.
Þórir S. Guðbergsson, félagsráðgjafi:
Erdauðinn eðlilegur?
Börn spyrja oft erfiðra
spurninga. Oft komast for-
eldrar f mikinn vanda með
svör og útskýringar. Þó
vitum við oft fyrirfram,
hvaða spurningar og vanda-
mál verður erfiðast að út-
skýra. Það er þvf meðal ann-
ars undir okkar eigin undir-
búningi komið, hvernig
okkur tekst að svara börnum
okkar og bregðast við, þegar
þau spyrja okkur spurninga.
sem oft er erfitt að svara
k með jái eða neii.
1 og dauði
|uðaslys í umferðinni hafa
niður verið óvenju mörg að
bnförnu. Þau eru sennilega
IV. hluti
Jarðarfarir
Þær spurningar, sem börn
spyrja þd hvað mest um, eru í
sambahdi við jarðarfarir og
greftrun. Þegar við höfum farið
út í kirkjugarð með börnin
okkar, höfum við langoftast
verið spurð eitthvað á þessa
leið: Er maður lokaður inni i
kistunni? — Er ekki vont að
vera grafinn í jörðu? — Er ekki
óskaplega kalt niðri í moldinni?
o.s.frv. Þau eru upptekinn af
þvi, að líkaminn er niðri í jörð-
ínni - bann er þar hér-og-nú
Þá gefst þeim tækifæri til þess
að spyrja í eðlilegu umhverfi og
þau fá fljótt tilfinningu fyrir
hátiðleik og virðingu, þegar
þau finna, hvaða afstöðu við
höfum sjálf til þessara hluta,
þegar við reynum að svara
þeim eftir þvi sem efni og að-
stæður leyfa. Ég held, að það sé
jafn mikiivægt og eðlilegt í
réttu samhengi að kveðja þá
vel, sem hverfa frá okkur eins
og við fögnum þeim, sem fæð-
ast inn i þennan heim. Við þurf-
um að syrgja og sorgin er nauð-
syn. Við komumst ekki hjá því
að hugsa um dauðann og velta
fyrir okkur þeim vandamálum,
sem honum eru samfara. Hér
hefur aðeins veri
lega á not'1*
Suður
S. D10853
H. Al08
T. G84
L. D5
Á flestum borðanna spilaði
austur 1 grand eða 2 lauf. Og
unnust báðir samningar. En á
einu borðanna gengu sagnir
þannig:
Norður Austur Suður Vestur
pass 1 L 1 S pass
pass 1 G pass pass
2 S pass pass dobí.
Sgnir austurs voru eðiilegar.
Opnunin sagði frá lauflit og
grandið sagði opnunina góða.
Vestur sá, að tveir spaðar myndu
sennilega tapast og nauðsynlegt
var að dobla. En slyppi suður með
einn niður ódoblaðan var slæm
skor óumflýjanleg.
Útspilið var laufsjö. Austur tók
á kóng og ás en skipti síðan í
hjarta. Suður gaf og vestur fékk á
drottninguna. Hann spilaði tígli.
Austur fékk á kóng og spilaði
laufi. Enda tími til kominn að
smíða annan trompslag á hendi
vesturs. Suður trompaði með áttu
en vestur lét tígul. Síðan spilaði
suður iágum spaða, tvistur, gosi
og kóngur. Enn spilaði austur
laufi og nú var suður kominn í
slæma stöðu. Sama var hvað hann
gerði, vestur hlaut að fá tvo
trompslagi og vörnin því sjö í allt.
300 og mjög góð skor.
RETTU MER HOND ÞINA
F ramhaldssaga eftir
GUNNAR HELANDER
Benedikt Arnkelsson
þýddi
landi, þó að það sé heitt og
sitthvað annað megi að því
finna. En hvftu mennirnir kom-
ast ekki áfram án innfæddra
verkamanna.
Erik varð undrandi á þessari
gusu. Hann hafði ekki búizt við
slíkum viðbrögðum frá inn-
fæddum manní. En þau voru
athygiisverð. Hann opnaði
munninn til þess, að kasta enn
spreki á eldinn, en Örn varð á
undan honum. Hlatshwayo varð
jafnan mjög ákafur og æstur,
þegar hann fór að ræða um
þjóðlegar hugmyndir Zölú-
manna, og það gat varpað
drungalegum blæ ásamveruna.
— Já þessi kynþáttablöndun,
sagði Örn og brýndi nokkuð
raustina, svo að Erik gripi ekki
fram f fyrir honum, — við vit-
um vel, hvaða afstöðu við eig-
um að taka tíl hennar, enda
engin leið að sjá, hvort hin leið-
ir tii ills eða ÖÐS, FYRR EN
VIÐ HÖFUM SÉÐ FULLBU-
INN ARANGUR MEÐAL
HEILLAR ÞJOÐAR. Og þá er
of seint að gera nokkuð við því.
En mér segir svo hugur, að það
stefni í þá átt, hvort sem okkur
líkar betur eða verr. Það tekur
því ekki að eyða orðum að
þessu.
Hlatshwayo róaðist aftur. —
Það má vera, að þú hafir lög að
mæla. En ég hef ekki áhuga á
að styðja eitt einasta blandað
hjónaband. Ef þú hefur ekki á
móti þvf, þá víl ég ráða Judit
frá þvf að giftast hvfta mannin-
um.
örn svaraði ekki. Athygli
hans beindist að einhverju.
sem hann sá út um gluggann.
Jæja, þá höfum við lent heldur
betur f þvf, hugsaði hann. Við
fáum Búa f heimsókn. Honum
óaði við tilhugsuninni um það,
sem koma mundi. Aumingja
Hlatshwayo.
Jakobus Nierkerk, hár og
magur búgarðseigandi, fór af
baki hesti sínum og batt hann
við ferskjutré. Hann var vanur
að líta inn til Arnar og fá sér
kaffisopa, f hvert sinn, sem
hann var á ieið heim úr búð-
inni. Hvorki hann eða Örn voru
sérlega hrifnir af samverunni.
en þetta var nú siður í Suður-
Afríku, að menn fóru ekki hjá
garði hvfts manns án þess að
knýja dyra.
Hann tók ofan sólhjálminn
og þurrkaði svitann af enninu,
áður en hann gekk upp tröpp-
urnar. Andlitið var brúnt og
skorpið af sólbruna, en ennið
og skallinn hvftt, þar sem
hjálmurinn hafði veitt skjól
fyrir sólinni. _ _ ..
Hann gekk upp tröppúrnar I
brakandi stfgvélum og barði á
dyrastafinn. Dyrnar voru
opnar, og hann fór rakleiðis inn
í stofuna, þegar Örn kall-
aði: — Kom inn! örn gekk á
móti honum.
— Goeiendag, meneer, sagði
Niekerk og rétti fram höndina.
Örn þrýsti í hönd hans og fór
með hann til Eriks.
— Má ég kynna ykkur:
Herra Forss — herrra Niekerk.
Erík tók f óhreina hönd hans
með nokkurri andúð. Það var
svitalykt af fótum
Búans — svo sterk, að hún
yfirgnæfði tóbakslyktina.
Svo rann upp hin óhjá-
kvæmilega stund. Hlatshwayo
varð að kynna. Hann hafði setið
hreyfingarlaus úti í sfnu horni
og beðið. Hann var orðinn föl-
ari en áður f andliti. Svarbrúni
liturinn var orðinn grásvartur
Gesturinn hafði ekki enn tekið
eftir honum.
örn tók sig á. — Og þetta er
séra Hlatshwayo, sagði hann
með nokkurri áreynslu. Búinn
sneri sér við og kipptist tíl,
þegar hann sá innfædda mann-
inn. Hann starði á hann, eins og
hann tryði ekki sfnum eigin
augum, sneri einbeittur við
honum bakinu og settist á stól-
inn, sem var lengst f burtu frá
honum.
Allir þögðu. Það leið stundar-
korn, áður en nokkur gat komið
upp orði. Niekerk reyndi ekki
að horfa á Hlatshwayo. Eigin-
lega hefði ég átt að yfirgefa