Morgunblaðið - 11.11.1977, Blaðsíða 28

28
MORGVNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. NOVEMBER 1977
VtK>
MORÖdNi-.v'^
Mffinu U
t)
Annað hvort er það skógar-
eldur eða konan mín vill tala
við mig!
Ég fann það á mér, gleymzt hefur að finna
fyrst upp eitthvað annað!
Tak sæng
þína og gakk
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Ekki er síður mikilvægt fyrir
varnarspilarann að telja slagi sina
en sóknai spilarann. Möguleika
sína metur hann og nýtir síðan í
samræmi við talningu þessa.
Varnardæmi, suður gefur og
allireru utan hættu.
Norður (blindur)
S. 63
H K83 Austur
T KD7 s Á942
L. AD1092 H 4
T. AG103
L. K543
Suður er sagnhafi í þrem hjört-
um eftir þessar sagnir:
Surtur
pass
2 II
3 II
Veslur Norður
pass 1 <i
pass pass
allir pass.
Austur
pass
I)
PIB
COMNMCIR 7^5/

<rc.=

cosper
Maðurinn minn gleymir því að við erum í Feneyj-
um!
Útspilið er spaðakóngur. Vörn-
ín heppnast vel og þó suður gefi
ekki slag á tromp tapast spilið. A
hvaða spil og í hvaða röð fást
slagirnir fimm?
Við sjáum strax fimm mögulega
slagi. Tveir á spaða og tígul ásamt
laufkóngnum. En hættan blasir
við. Við verðum að fá tígulslagina
áður en þeir hverfa í lauflit
blinds. Og þar sem við sjáum að-
eins eina innkomu á hendi vest-
urs tökum við strax á spaðaás og
spilum tígulgosa. Allt spilið þarf
að vera þessu líkt.
Norður
S. 63
H. K83
T. KD7
L. ÁD1092
„Rík ástæða er til að vara fólk
við tveim atriðum í Bibliutrúar-
boðun hér á landi sem annars
staðar. Hið fyrra kom fram i dag-
blaðsgrein í Reykjavik fyrir
nokkru undir fyrirsögninni Nafn
Guðs. Að sjálfsögðu voru það ein-
hverjir saltpétrar frá vitnis-
burðarmálaráðuneyti Jehóva,
sem héldu þvi fram að til þess að
verða hólpinn í veröldinni hand-
an við dómsdag skyldi enginn
maður nefna nafn skaparans
öðruvísi en sem Jehóva, þvi að svo
hét hann í hebreskum fornskjöl-
um.
Varla mun hafa komið fram
sterkari sönnun fyrir smámuna-
semi veraldlegra fúskara, sem
elta mýrarljós og tina gorkúlur
um heim allan, en þetta. Og eiga
þó saltpétrarnir ekki einir sök
hér, heldur og allir afbrigðahópar
hvaða trúarbrögð sem þeir kljúfa.
Ætti þetta að opna augu fólks
heimsbyggðarinnar fyrir hættu
bókstafstrúarinnar. En ef Drott-
inn má ekki heita eins og fylgj-
endum hans á hverju tungumála-
svæði sýnist, fer áreiðanlega að
slævast á honum eftirtektin. Ef til
vill er það þetta sem stefnt er að?
Nefnd dagblaðsgrein sagði
einnig frá fréttum sem bærust
um ætlun biskups hérlendis að
strika nafnið Jehóva út úr is-
lenzku Biblíunni, sem saklaust er.
En ætla mætti eftir fyrri reynslu
að nú yrði þá að vænta ádeilu á
Islandi í árbók vottanna sem gef-
in er út á ensku og ekki seld nema
á iaumumarkaði, eins og raunar
allar bækur þeirra. Þær koma
ekki i búðir eða bókasöfn. Likist
útbreiðsluaðferðin skriði högg-
orms í Edens-garði forðum.
Hitt atriðið, sem vekja verður
athygli á til varnaðar, er setning i
bók eftir danskan guðfræðing um
kirkjulega prédikun og undirbún-
ing að henni. Nemendum í guð-
fræðideild Háskóla tslands hefur
Vestur
S. KD1075
H. 1075
T. 652
L. 86
Austur
S. Á942
H. 4
T. ÁG103
L. K543
RETTU MER HOND ÞINA
91
Suður
S. G8
H. ÁDG962
T. 984
L. G7
>r til hrellingar sjáum við
ii’ að fjórir spaðar eru góður
samningur. Því miður. En eftir að
suður hefur tekið þrjá trompslagi
s ^artn laufi. Og þá fer vest-
ui ; spaðadrottningu og spilar
tígi Slagaröðin verður því,
spaðaás, laufkóngur, spaðadrottn-
ing og tígulás-tía.
yrði tilveran ekki eins nötur-
leg.
I raun og veru hugsaði
Ahmed líkt og hún, enda þðtt
hann reyndi að brynja sig fyrir
nýjum vonbrigðum með kulda-
legri afstöðu: Erik er ekki hægt
að treysta framar. Vilji hann f
raun og sannleika verða vinur
mínn, þá er það gott og biessað.
En það horgar sig ekki að gera
sér vonir um. að hann vilji það.
— Anna, sagði hann, þegar
hún kveikti sér f sfgarettu að
lokinni máltfð, — það tekur
því sjálfsagt ekki, að þú gerir
þér of miklar vonir um Erik.
Sambandið á milli okkar kemst
aldrei í lag, nema hann játi
hreinskilnislega, að hann hafi
falið sig til þess að komast hjá
þvf að hitta mig og að hann hafi
skrökvað að mér í bréfinu.
Þetta verður hann að viður-
kenna, áður en hann fer héðan
f þetta sinn.
Anna gekk um í herberginu
og hlúði að blómunum. Hún
leit ekki á málið á sama hátt.
Hún mat það mest að þau
fengju Erik aftur. — Já, en
hugsaðu þér. Ahmed, ef það er
nú satt, sem hann skrifaði f
bréfinu. Hugsaðu þér, ef hann
hefur f raun og veru átt erindi
inn í húsið.
— Nei, góða mín, það stenzt
ekki. Ég sá það greinilega á því,
hverniig hann hagaði sér, þeg-
ar hann stanzaði og hljóp inn í
portið, að hann vildi forða sér.
Það liggur í augum uppi, að
hann segir ósatt f bréfinu. Ég
get orðið vinur hans með einu
skilyrði — að hann játi allt
fyrir mér hreinskilnislega.
Anna lét ekki haggast. — En
ef hann viðurkennir ekkert,
hvað hyggstu þá fyrir?
— Þá vil ég ekki, að hann
komi aftur. Það var sem myrk-
ur færðist yfir Önnu. Hún hélt
áfram ósjálfrátt að sinna blóm-
unum. En hún þorði ekki að
horfa á Ahmed. Augnaráð
hennar hefði komið upp um
Ifðan hennar. Andúðin vaknaði
aftur í hjarta hennar.
XXX
Þau sátu þrjú f setustofunni
og reyndu að tala saman. En
andrúmsloftið var þvingað.
Erik og Ahmed höfðu breyzt
bæði ytra og innra. Það var
varla, að þeir þekktu hvor ann-
an aftur. Drættirnir voru orðn-
ir skarpari og meira áberandi.
Heill heimur ólfkrar reynslu
skildi þá að. Erik hafði notið
Iffsins rfkulega kannað ný og
skemmtileg svið. Hann hafði
þroskazt að sumu leyti. Hann
hafði náð betri tökum á Iffinu,
og ný viðhorf höfðu lokizt upp
fyrir honum. En Ahmed — og
Anna Ifka á sinn hátt — höfðu
fjötrazt f beiskju, hugur þeirra
var þreyttur, nær þvf án allra
tilfinninga og Iffs. Hið eina,
sem þau höfðu lifað á liðnu ári,
var það, að ástin og vonirnar
höfðu smámsaman dvfnað. Nú
héldu þau þreytt í þetta eina
hálmstrá: Að Erik vildi tala og
Framhaldssaga eftir
GUNNAR HELANDER
Benedikt Arnkelsson
þýddi
bæta um betur. Þau einblfndu
á hann.
En Erik var rfgbundinn
þeirri aðferð, sem hann vildi
við hafa. Fyrst áttu þau að
verða góðir vinir, og sfðan ætl-
aði hann að gera út um málin
við þau. Hann verkjaði í axlirn-
ar, og honum reyndist erfitt að
tala rólega og vingjarnlega.
Hann reyndi að fjörga þau
með alls konar skrafi um gaml-
ar, góðar minningar frá Eng-
landi. En honuin tókst ekki að
koma þeim á skrið með sér.
Umræðurnar voru stirðar. Það
var eins og að róa I sírópi. Hann
varð þvf að snúa sér að venju-
legum samræðum, kuldalegu
blaðri um strfðið og um einskis-
verða hluti. Spjallið varð eintal
í æ rfkari mæli. Ahmed og
Anna sátu þögul f hægindastól-
um, en Erik rakti nákvæmlega
ævintýri sfn f Jóhannesarhorg.
Durban og Jagersdrift.
Ahmed reykti hverja sfga-
rettuna af annari og hlustaði.
Hann hafði ekki geð f sér til
þess að minnast á, hvað fvrir