Morgunblaðið - 22.12.1977, Síða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. DESEMBER 1977
MöRö'dK/'
KAVFINU

(() __ crf
Gvöð sé oss næstur — yfirskegg
— en síðan hvenær?
Blessaður og sæll, ertu kunnugur hér á eyjunni?
1 Ijós kemur að þfn fjölskylda
hefur gefið 25.000 krónum
minna en mín!
Samvinna bænda
og húsmæðra?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Líkja má viðureign sagnhafa og
varnarspilara við einvígi. Oft er
hart barist um slagina og einni
atlögu stundum svarað með
annarri. í spilinu hér að neðan
gerði vörnin vel og virtist hafa
náð tökum á spiiinu en sagnhafi
átti þá svar sem dugði.
Gjafari austur og allir á hættu.
Norður
S. 754
H. D1063
T. K63
L. Á62
Vestur
S. AKD
H. 8
T. D109875
L. DG8
Austur
S. G10832
H. 542
T. 4
L. 10975
C05PER 7SM
Suður
S. 96
H. ÁKG97
T. ÁG2
L. K43
Suður var -sagnhafi í fjórum
hjörtum en vestur hafðí sagt frá
tígullit sínum.
Vestur spilaði út spaðaás, kóng
og siðan drottningu. Suður tromp-
aði og tók þrisvar hjarta til að ná
öllum trompum austurs. Greini-
lega þýddi ekki að reyna tígul-
svíningu og vinningslíkur virtust
því litlar. Þó var ekki útilokað að
festa vestur inni á lauf og láta
hann spila frá tíguldrottningunni.
Með þetta í huga tók sagnhafi á
laufás en véstur sá hættuna og lét
gosann. Og í kónginn lét hann
drottninguna án þess að hika.
Kannski á hann tíuna líka,
hugsaði sagnhafi með sjálfum sér
og var næstum búinn að spila
þriðja laufinu þegar hann mundi
eftir tígulsögn vesturs. Sennilega
átti hann sex tigla en hann hafði
jú sagt á hættunni og það þýddi,
ao austur átti varla fleiri en einn.
Og til var ráð við þessu.
Sagnhafi tók á tígulkónginn til
að ná einspilinu af hendi austurs
áður en hann spilaði laufi í þriðja
sinn. Skemmtiiegu einvígi spilar-
anna iauk því með, að austur varð
að spila út í tvöfalda eyðu og gefa
tíunda slaginn þar með.
Ég vona að þið hafió ekkert á móti því að greiða
leiguna fyrirfram?
„Þann 13. des. skrifar húsmóðir
í Heimunum og spyr: Á að hætta
neyzlu landbúnaðarafurða? Á
hún þá við landbúnaðarvörur séu
svo dýrar að hún geti ekki keypt
þær? Það veit ég ekki, en ég veit
að landbúnaðarvörur eru ekki
dýrar.
I dag fæ ég, bóndinn, fyrir 1
kíló af fyrsta flokks dilkakjöti það
sama og þú færð, húsmóðir góð, ef
þú ferð út í búð og vinnur þar í 1
klukkustund. Og þá segir ég ekki
að þú fáir neitt of mikið fyrir þína
vinnu. Ég veit aó ég fæ ekki svo
mikið kaup fyrir mína vinnu við
það að búa til þetta kíló, sem ég
var að tala um. Hagstofan mun
geta sagt þér, að bóndi hefur um
það bil 30% lægra kaup á tíma í
dagvinnu en þú ef þú afgreiðir til
neytenda kílóið mitt. Og vonandi
veiztu aó ég fæ enga niður-
greiðslu, það ert þú sem færð
hana, og ekki siður þegar þú
kaupir ávexti, en kjöt eða mjólk.
Að Iandbúnaðarvörur séu dýrar
er ekki rétt og þær eru ekki dýr-
ari nú en oft áður, og er þá nokk-
uð sama við hvað er miðað, enda
er kaup bónda nú með því lægsta
sem það hefir verið undanfarna
áratugi og má minna á að bónda-
kona fær í dag nær þvi ekkert
kaup fyrir sína vinnu, sem þó er í
mörgum tilfellum milljóna virði á
einu búi.
Bændur og þeirra fólk hafa
engin helgarfrí hvorki um venju-
lega helgi né um jól og aðrar
hátíðir. Við höfum ekki mánuð í
sumarfrí eins og flestir aðrir. Og
við getum ekki legið í fylliríi
heima eða erlendis svo dæmi sé
tekið af því sem við höfum enga
þörf fyrir.
Húsmóður hefur orðið vör við
það að lítið er um egg í haust, en
af hverju er það nú? Ætli það geti
verið af því að í fyrra vildi enginn
kaupa egg, verð á eggjum var þá
svo lágt að líkast var því að egg
væru ekki manna matur, allar
góðar vörur eru dýrar miðað við
ónýtar vörur. Gervivörur eru til
svo sem hvítöl sem hægt er að
kaupa á sumum stöðum með ýms-
um styrkleika og og bragði fyrir
þá sem eiga dalla undir lekann.
Sjálfsagt má í sumum tilvikum
drekka annað en rjóma eða hvítöl,
til dæmis mætti gefa börnum
mjólk og jafnvel slátur.
Húsmóður skorar á aðrar hús-
mæður að kaupa eklð landbún-
aðarvörur, og talar hún um fjár-
málasnillinga. Ég minni húsmóð-
ur á að í fyrra gekk illa að selja
egg eins og ég gat um áðan og
hættu þá margir að aia hænur (og
frúin át þær í haust). Nú kaupa
húsmæður eitt kílo af eggjum
fyrir kýrverð og spyrja má hvórt
það sé fjármálasnilli. Ég efa ekki
að fari svo að húsmæður hætti að
kaupa kjöt í ár þá verða flestir
sauðfjárbændur að hætta á næsta
ári. Árið 1980 munu húsmæður
skipta á 1 kg af kjöti fyrir 1 kg af
gulli og þykja góð kaup. (Tilboós-
verð). Kjöt svipað íslenzka lamba-
kjötinu er ekki hægt að flytja inn
vegna þess að það er ekki til en
gervikjöt og plastkjöt er kannski
HÚS MÁLVERKANNA
29
13. kafli
Það truflaði hana að hann
sæti þarna þegar hún ætlaði sér
aó vinna.
Hann hafði komið rétt eftir
að byrjaði að rigna og henni
fannst hún gæti ekki beðið
hann að fara á meðan rigningin
lamdist á rúðurnar.
Hann hafði barið að dyrum í
sömu mund og hún hafði sett
fyrsta blaðið f ritvélina og svar-
ið þess dýran eið, að nú skyldi
hún komast áleiðis.
— Mig langaði bara að sjá
hvort ekki væri allt í Iagi.
Hann hafði staðið f dyrunum
og næstum fyllt út f þær og hún
hafði verið með hugann við
bókina, svo að nokkrar sekúnd-
ur liðu áður en henni varð al-
mennilega Ijóst að Morten var
þarna kominn.
— Allt f bezta iagi. Ég er að
vinna.
Hún benti f áttina að skrif-
borðinu og hann tók það sem
hoð um að koma innfyrir og
hann var setztur áður en hún
vissi af... og hún var heldur
ekki viss um hvort hún kærði
sig um að reka hann út — ekki
fyrst það var Morten.
— Satt að segja er ég ekki
alls kostar ánægður með að þú
skulir búa svona afskekkt.
— Mér líkar vel að vera ein.
Hún var hálffeimin við hann.
Þorði ekki að láta f Ijós að hún
var orðin hrifin af honum, f
aðra röndina minnsta kosti.
Hann hafði fylgt henni heim
kvöldið áður. Þau höfðu gengið
gegnum skóginn og talað um
allt milli himins og jarðar og
svo allt í einu höfðu þau þagn-
að og ekkert sagt meira.
Bara gengið og haldið í hönd
hvors annars, f góðri og nota-
legri þögn. Mildur trúnaður
virtist hafa orðið til milli
þeirra og henni fannst eins og
kannski myrtdi eitthvað geta
orðið ... eitthvað sérstakt. Eitt-
hvað sem væri þyngra á metun-
um en smáásthrifni og tóm-
stundagrfn.
Hún vissi að hún var að verða
alvarlega hrifin af honum, en
samt vildi hún ekki að hann
sæti þarna.
— Það gerist svo margt.
Hann hafði setzt óboðinn
niður og dró pfpu upp úr vasa
sfnum.
— Hvað ...?
— Ég veit það ekki.
Hann leit á hana.
— Sízt af öllu vil ég hræða
þig, en mér fannst ég sjá ein-
hvern læðast hér í kring þegar
ég nálgaðist.
— Hvers vegna i ósköpunum
ætti einhver að vera að snuðra í
kringum húsið mitt?
— Það var þetta með pening-
ana... sem þú varst með f
bankanum. Einhverjum myndi
kannski hugkvæmast að þú
hefðir peninga eins og sand.
— Ef einhver vill brjótast
inn, þá verður eflaust beðið þar
til ég er ekki heima.
Svoyppti hún öxlum.
— Og þú hefur ekkí einu
sínni sima.
Hann virtist hugsa upphátt.
Framhaldssaga eftir
ELSE FISCHER
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
— Ég hef ekkert að gera við
sfma. Það eina sem ég þarf er
vinnufriður.
Hún var orðin dálftið örg.
— Og svo þarftu að fara yfir
í skúrinn bæði kvölds og
morgna. Hann er nú heldur
drungalegur að sjá.
Hann gekk út að glugganum
og gægðist út.
— Segðu mér eitt, ertu að
reyna að hræða mig burt.
Hann gekk aftur að stólnum
og settist. Það var áhyggjusvip-
ur á andliti hans.
— Já, sennilega er ég að
reyna það. En ég er bara að
hugsa um þíg. Eg var ekki
ánægður með að sjá þennan
skugga skjótast burt þegar ég
kom.
— Þeir einu sem sáu fljúg-
andi seðlana mína voruð þið
Susie og frú Hendberg og systir
hennar. Og svo fólkið í bankan-
um. Þú heldur þó vonandi ekki
að ég tortryggi eitthvert ykkar
fyrir að læðast hér um tii að
aðgæta hvort ég hafi morð fjár
hérna faldar.