Morgunblaðið - 08.01.1978, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. JANUAR 1978
27
Páll Gislason, borgarfulltrúi:
Dagspítali fyrir aldraða í Hafnarbúðum
Heilbrigdisráduneytid heimilar reksturinn
Heilbrigðismálaráð
Reykjavíkurborgar hefur
lagt til við borgarstjðrn, að
settur verði á fðt dagspftali
fyrir aldraða f hluta hús-
næðis Hafnarbúða (1.
hæð) en á tveimur efri
hæðum þessa húsnæðis er
þegar rekin sjúkradeild f
tengslum við Borgarspítal-
ann. Er hér um nýjung hér
á landi að ræða f þágu
aldraðra sem gefið hefur
góða raun vfða erlendis.
Borgarstjðrn mun taka
þetta mál til lokaaf-
greiðslu á næsta fundi sfn-
um. Heilbrigðisráðuneytið
hefur fallist á þetta
rekstrarform fyrir sitt
leyti.
Hver jir vistast
á dagspftala
Páll Glslason (S) sagði m.a. að
þeir hópar aldraðra, sem til
greina kæmu um vistun á slíkri
stofnun sem dagspítala væru:
1. Einstaklingar sem á ný þarf að
aðlaga að dvöl á heimili eftir
langa sjúkrahúslegu.
2. Einstaklingar sem dvelja á
heimilum aðstandenda, en eru Iftt
færir um að sjá um sig sjálfir.
3. Einstaklingar sem búa einir
en þjást af einmanaleik, skorta á
hreyfingu og eiga gjarnan við
næringarvandamál að stríða.
4. Fólk sem notið hefur að-
hlynningar heimahjúkrunar, en
gæti haft gagn af tímabundinni
dagvistun.
5. Einstaklingar, sem njóta að-
stoðar heimilishjálpar þar sem
sérstök vandamál kæmu upp er
leysa mætti með tímabundinni
dagvistun.
— Reiknað er mað að dvöl á
agspitala verði timabundin lausn,
t.d. hámark 3 til 4 mánuðir.
Páll Gflsason, borgarfulltrúi, for-
maður heilbrigðismálaráðs
Reykjavfkurborgar.
"All the News
That'* Fit to Print’
Þekkingu
er áfátt
Ekki er sérstök ástæða til að
tfunda það, sem Benedikt Grön-
dal sagði um íslenzku fjölmiðlana,
né Þórarinn Þórarinsson, enda
hafa þeir báðir unnið að fjölmiðl-
un og sjá hana kannski í meiri
ljóma en ástæða er til. Benedikt
minnti á, að útvarpið hefði áður
verið heft af „óhlutdrægni" og
dagblöðin algjör flokksmálgögn,
en þetta hefði breytzt til hins
betra og hefði sjónvarpið verið
brautryðjandi i þeim efnum, en
það orkar þó mjög tvímælis, þó að
ekki sé ástæða til að fjalla um það
frekar hér. Hitt mega fnenn þó
ekki vanmeta, að útvarpið er
kannski enn sá tengiliður við Is-
lendinga, sem mikilvægastur er,
því að það hefur ekki misst þann
bakhjarl, sem það hlaut i vöggu-
gjöf, þ.e. menningariega reisn,
sem hefur valdið því, að það á enn
eftir talsvert af andrúmi baðstof-
unnar og er það ekki lítils virði.
Efni sjónvarpsins er aftur á móti
miklu misjafnara að gæðum og er
það engin furða, þegar litið er á,
hve ungt það er og ekki siður hitt,
hve öll framleiðsla þess er dýru
verði keypt.
Þórarinn Þórarinsson er að
sjálfsögðu ánægður með sitt ríkis-
útvarp, enda formaður þess nú
um stundir, og jafnframt fagnar
hann styrk islenzkra dagblaða, en
minnir menn svo á, að enda þótt
þeir hafi gert ýmislegt vel þá séu
„stjórnendur þeirra . .. ekki síður
en aðrir háðir mannlegum breyzk-
leika og þess gætir að sjálfsögðu
oft í störfum þeirra. Þar eins og
viðar koma gróðasjónarmið til
sögunnar og stundum t.d. iögð
meiri áherzla á að blöðin séu selj-
anleg en vönduð. Þess vegna má
ekki treysta fjölmiðlum gagnrýn-
islaust, heldur ber að skapa þeim
aðhald og fordæma hiklaust það,
sem miður fer. Slikt aðhald al-
mennings er því nauðsynlegra
sem vald fjölmiðlanna er meira."
Þessi orð Þórarins Tímarit-
stjóra eru rétt og koma í raun og
veru heim og saman við það, sem
Lúðvík Jósepsson sagði, og þá
ekki síður við harða gagnrýni
Magnúsar Torfa Ölafssonar i
Morgunblaðsgrein hans. Magnús
Torfi er víðsýnn maður og veivilj-
aður og hefur oft og einatt sýnt,
að. hann lætur ekki segja hugsun
sinni fyrir verkum, þótt undar-
legt sé á þessum siðustu og verstu
tímum. Magnúsi Torfa getur samt
sjálfum skotizt illa i pólitíkinni
og fór t.d. út af spori málefna-
legrar rökhyggju i siðustu út-
varpsumræðum, en hann er ein-
att jákvæður maður og af þeim
sökum er meiri ástæða fyrir
blaðamenn og aðra þá, sem
koma við sögu fjölmiðla, að
hlusta á þaði sem hann hefur
um þá að segja. Hann tekur und-
ir orð Lúðvíks Jósepssonar og
raunar Þórarins Þórarinssonar i
aðra röndina, þegar hann fullyrð-
ir, að málflutningur fjölmiðlanna
frá eigin brjósti eins og hann
kemst að orði, „er tíðum óná-
kvæmt orðagjálfur, þrungið til-
finningaþenslu, er skortir baga-
lega hnitmiðun og skýrleika hugs-
unarinnar."
Því miður er þessi fullyrðing
ekki út í bláinn, heldur mætti of
oft rökstyðja hana með dæmum.
Þá segir Magnús Torfi enn-
fremur: „Þekkingu á málum, sem
um er fjallað, er þar að auki alltof
áfátt og málfar fyrir neðan allar
hellur. Full þörf er á að taka upp
undirbúningsmenntun fyrir
starfsfólk fjölmiðla. Yrði það von-
andi til, að þeir sinntu betur upp-
lýsinga- og afþreyingarhlutverki
Hvernig er dvöl á
dagspftala hagað?
Reikna má með, að húsnæði það
sem til raðstöfunar er á fyrstu
hæð i Hafnarbúðum geti tekið allt
að 16 einstaklinga í dagvistun i
senn allt eftir þvf hvers konar
sjúklingar yrðu vistaðir. Þó er f
byrjun ekki rétt að gera ráð fyrir
fleiri en 6 plássum.
Dvöl á dagspftalanum yrði i
aðalatriðum hagað með eftirfar-
andi hætti:
Aðstandendur sæju um að
koma fólki á staðinn, t.d. fyrir kl.
9.00, en ef um væri að ræða ean-
staklinga eða fólk i hjólastól
þyrfti spitalinn að sjá um
flutninginn. Séð yrði fyrir
morgunverði og hádegisverði *á
staðnum. Yfirlæknir Grensás-
deildar og yfirsjúkraþjálfari hafa
þegar gert áætlun um sjúkraþjálf-
un fyrir sjúklingana, en sú aó-
staða er staðsett á sömu hæð. Þá
er fyrir hendi ákjósanleg baðað-
staða. Yfiriðjuþjálfari Grensás-
deildar hefur og tekið að sér að
koma á fót aðstöðu til iðjuþjálfun-
ar f húsnæðinu.
Þá væri aðstaða til ýmiss konar
afþreyingar á staðnum, svo sem
tafl, spil, lestur o.þ.h. Vistfólk
Hafnarbúða mundi blanda geði
við aðkomufólkið til tilbreytingar
og gamans fyrir báða aðila og
e.t.v. taka þátt i sameiginlegum
hóp-Ifkamsæfingum eftir því sem
getan leyfir.
Eðlilegt væri að f byrjun yrði
ekki gert ráð fyrir lengri dvalar-
tíma en sem svaraði venjulegum
dagvinnutíma, en þar frá dragist
tími á morgnanna til undirbún-
ings og til frágangs að dvalartíma
loknum.
Ymsum atriðum í sambandi við
rekstur sem þennan yrði að haga
eftir því sem reynslan segir til
um. Þar að meðal er hversu mik-
illar læknishjálpar og hjúkrunar
myndi þurfa við, lyfjagjafar o.þ.h.
Eðlilegt væri í byrjun, að starf-
semin yrði að öllu leyti tengd
starfsemi Borgarspítalans i
Hafnarbúðum, húkrunardeildar-
stjóri liti til með starfseminni,
starfsmannahald, matur og ræst-
ing yrði á vegum Borgarspitalans.
Auk þeirrar starfsemi sem hér
hefur verið lýst, hefur dagspital-
inn möguleika á að veita frekari
þjónustu svo sem likamsböðun,
fótsnyrtingu og hársnyrtingu.
Utnræður
Miklar umræður urðu um þetta
mál i borgarstjórn. Albert
Framhald á bls. 46.
sínu, en eitthvað drægi úr æsi-
skrifum og belgingi í blöðunum.
Til framfara má telja, að mismun-
andi skoðanir eiga nú greiðari
leið til birtingar i fjölmiðlum en
áður var. Eðlilegt framhald á þvi
er, að einsýni og hleypidómar í
fréttaflutningi blaðanna þoki fyr-
ir alhliða heimildaöflun og við-
leitni til hlutlægni."
Morgunblaðið vill taka undir
þessa gagnrýni. Aðalatriðið er, að
slíkt aðhald verði íslenzkum blöð-
um og fjölmiðlum til gagns og
framdráttar á þeim erfiðu og við-
sjáarverðu tímum, sem í hönd
fara., Morgunblaðið hefur reynt
að byggja upplýsingamiðlun sína
á staðreyndum og haldgóðum
heimildum og á það verður lögð
meiri áherzla i framtiðinni en ver-
ið hefur. Blaðið mun ekki keppa
við gula pressu.
Hitt er svo annað mál, að ís-
lenzku dagblöðin eru í raun og
veru öll fátæk miðað við stórblöð
erlendis og geta með engu móti
uppfyllt allar þær kröfur, sem
gera verður til góðs blaðs, svo
mikinn kostnað sem það hefði i
för með sér. Dagblöðin hafa því
miður ekki getað haft á sinum
vegum sérfræðinga í ýmsum þeim
efnum, sem þyrfti, en vonandi
verður þróunin sú, að þau hafi
bolmagn til þess, þegar fram líða
stundir. Það er a.m.k. markmið
Morgúnblaðsins að bæta úr
brýnni þörf að þessu leyti, enda
þótt slíkt takmarkist við þann
fjárhag, sem fyrir er. Þá eru
vinnuskilyrði islenzkra blaða-
manna ekki eins ákjósanleg eða
eins góð og bezt gerist erlendis,
mikið álag er á hverjum einstök-
um föstum starfsmanni á ritstjórn
og raunar sjá menn ekki út úr
auga við störf sfn, sem vinna verð-
ur með óguðlegum hraða. Það eru
bara „fínu blaðamennirnir" úti í
bæ, sem hafa blaðamennsku að
hjáverkum, sem ættu að geta bor-
ið af að öllu leyti, enda þótt sumt
af því, sem verst er i íslenzkum
dagblöðum nú um stundir, sé ein-
mitt í alls konar yfirborðslegum
aðsendum greinum, sem byggja
því miður einungis að Iitlu leyti á
staðreyndum, en hafa þeim mun
meira af lyftidufti taugaþenslu og
fordóma. Og ósjaldan hafa þeir
hæst um ávirðingar annarra, oft-
ast tilbúnar, sem búa í glerhúsun-
um. að eru hræsnararnir, sem
nærast á yfirborðsmennsku og
skinhelgi — og því miður sjá
menn ekki alltaf við þeim.
Það, sem hér hefur verið sagt,
skilja menn eins og Magnús Torfi
Ólafsson, sem hefur verið ritstjóri
blaðs og blaðamaður um langt
skeið. Hann mætti því vel reyna
að sjá í gegnum fingur við okkur
a.m.k. í bili. Auðvitað er nauðsyn-
legt að mennta blaðamenn, eins
og hann nefnir í svari sinu hér í
blaðinu. En framhjá þeirri stað-
reynd má þó ekki ganga, að marg-
ir blaðamenn og þeir, sem starfa
við fjölmiðla, eru vel menntað
fólk og kann til verka, ekki síður
en aðrir, t.a.m. þingmenn.
Um það var rætt á sínum tíma,
að félagsfræðideild Háskólans
tæki að sér uppfræðslu verðandi
blaðamanna, en úr þvi varð ekki,
og nú getum við raunar lofað guð
fyrir það, eins og komið er fyrir
þessari ágætu deild, þótt þar sé
ekki allt á sömu bókina lært, sem
betur fer. Kennarar í þjóðfélags-
fræðum eru út og suður á snærum
Alþýðubandalagsins, prófessor-
inn í uppeldisfræðum er lafmóð-
ur af Keflavíkurgöngum og nú ér
talað um „súper-gaggó" Háskól-
ans! Okkur vantar ekki fleiri
blaðamenn, sem vega allt og meta
á fordómavigt marxistískra
fræða, heldur vel menntað og víð-
sýnt fólk, sem horfir af háum
sjónarhóli, en ekki pólitískum
hundaþúfum. I bili skulum við
þakká forsjóninni fyrir, að yfir-
Ieitt hafa íslenzkir blaðamenn
a.m.k. ekki enn sem komið er,
þurft að meðtaka innrætingu
þeirra afla, sem helzt stunda
marxistísk fræði innan veggja Há-
skóla íslands eins og félags- og
bókmenntadeildar þessa óska-
barns þjóðarinnar.
En „óskabörn" geta orðið erfið,
t.a.m. á gagnfræðaskólastigi.