Morgunblaðið - 08.01.1978, Blaðsíða 44

44
LORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. JANUAR 1978
MORöJfv-
KAFP/N(J

lOi: -J
GRANI göslari
Vt-ra má art þór þyki þetta full erfitt allt, — þá a-ttir þú að
þurfa a<) fara met) henni a<) kaupa skó.
Fá mér smábaó.
Vit) erum j'amalreyndir í skipa-
miólun hér, skal ég segja þér.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Ágætur kunningi á Skaganum
oendi þættinum gott bréf á dögun-
um og lét fljóta með spil, sem kom
fyrir í sfðasta Vesturlandsmóti í
tvímenning. Sjálfur segir hann
spilið ekki vera merkilegt. En þó
vannst það á aðeins einu borði í
keppni þessari.
Norður
S. G962
H. A3
T. ÁIO
L. ÁK973
Vestur
S. K8754
H. 52
T. 43
L. D542
Austur
S. —
H. DG10986
T. 987652
L. 10
Sjáðu! Bóbó litli hefur alveg vit á mússíkkinni!
Um starfskraft
og annan kraft
Um alllangt skeið hefur það
verið svo 1 auglýsingum um at-
vinnu að auglýst hefur verið eftir
manni eða konu í hitt eða þetta
starfið, en eftir að lög um jafn-
réttismál gengu i gildi hefur það
verið regla að auglýsa ekki þann-
ig, heldur kyngreina ekki þann
„kraft“ sem vantar 1 viðkomandi
starf. Hafa auglýsendur brugðist
misjafnlega vel við þessu og hér á
eftir ræðir einn þeirra ýmislegt
um þessi mál.
„Það fer öllu aftur hér. Verð-
bólgan heldur stöðugt áfram og
jarðskjálftum jafnvel eldgosum
er spáð hér og þar og hver veit
hvað. Og ofan á allt þetta bætist
að við sem þurfum að auglýsa
eftir starfsfólki í ýmis störf
verðum að auglýsa eftir „krafti"
einhverjum eða orku mætti e.t.v.
alveg eins segja. Þetta er svo
ópersónulegt. „Starfskraftur ósk-
ast“. Bráðum má sennilega aðeins
segja „kraftur óskast". Eða „orka
óskast“. Og á endanum verður
það líklega „raforka óskast" eða
jafnvel „kjarnorka". Nei, það
verður ómögulegt að segja hvar
og hvernig þessi jafnréttismál
enda.
Það er vitað mál, eða það teljum
við atvinnurekendur okkur vita
gjörla, að karlmenn geta betur
sinnt vissum störfum og konur
betur öðrum. Við skiljum ekki
það fólk sem ekki getur viður-
kennt þetta. Það fólk hlýtur að
vera um of haldið jafnréttisof-
stæki eða einhverju þvflíku. Ég
bíð bara eftir að sjá það frá ein-
hverjum jafnréttis„kraftinum“
að karlmenn skuli fæða börnin
framvegis. Það væri nógu fróðlegt
að sjá það gerast.
En það sem helzt má finna að
Suður
S. ÁD103
H. K74
T. KDG
L. G86
Eitt eða tvö pör reyndu sex
grönd en hin sex spaða. Og þar
sem spilið vannst spilaði vestur út
hjartafimmi gegn spaðaslemm-
unni. Suður tók slaginn í blindum
og spilaði spaðagosanum. Austur
mátti missa tigúl og vestur tók á
kónginn. Hann spilaði aftur
hjarta, sem sagnhafi tók á hend-
inni og spilaði lágu laufi á
kónginn. Síðan tók hann á tígulás,
tíguldrottningu og spilað þriðja
tíglinum. Vestur lét þá lauf og þá
hafði sagnhafi náð fullkominni
talningu á höndunum.
Vestur var sannaður með fimm
spaða og fjögur spil í rauðu litun-
um. Hann hafði því átt fjögur lauf
í upphafi. Sagnhafi spilaði því
laufgosanum og svínaði þegar
vestur lét lágt. Síðan tók hann á
laufás trompás og spilaði síðasta
hjartanu. Vestur varð að trompa,
yfirtrompað í borði og spilið unn-
ið þar með.
Síðastliðið haust var lofað spíla
setti fyrir besta aðsenda spilið frá
lesendum fram að áramótum
Nokkur spil bárust en þetta spi
þykir mér best. Guðjór
Guðmundsson á Akranesi, er
hann sendi spil þetta, fær þv
verðlaun þessi.
HÚS MALVERKANNA
Framhaldssaga eftir
ELSE FISCHER
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
41
á Ifflausan líkama hennar.
Hann hafði ekki getað látið
hana lifa. Það var einfalt og lá
ljóst fyrir. En hann gat heldur
ekki leyft að rannsókn færi
fram á dauða hennar.
Hann fann svitann spretta
fram á andliti sfnu og hann var
hræddur... og þó, við hvað
skyldi hann vera hræddur.
Þetta myndi aldrei komast upp.
Þetta var hið fullkomna morð.
Stúlkan var eyturlyfjaneyt-
andi. Allir vissu það ... og nú
hafði hún sem sagt tekið einum
of mikið... sérstaklega af því
að hún hafði verið í afvötnun
og þoldi ekki eins mikið og
fyrr.
Málið var klárt og afgreitt,
það var bara eitt eftir og það
var að losna við Ifkið. Fara með
hana svo langt f hurtu að ...
Bíllinn.
Auðvitað væri það eina rétta
að koma henni fyrir í vagnin-
um og aka henni langt f hurtu
og það svo langt að hún fyndist
ekki strax.
Það var erfitt að koma henni
f frakkann, en það var tiltölu-
lega auðvelt að fela hana f
aftursætínu á bflnum. Hann
hafði Ifka haft rænu á að bfða
þangað til myrkt var orðið.
Hann hafði falið hana og beð-
ið.
Nú var um að gera að vera
kaldurog rólegur.
Hann ræsti bflinn og ók af
stað, en uppgötvaði þá að hann
hafði gleymt sprautunni.
Sprautan var það mikilvæg-
asta af öllu. Sprautan varð að
liggja við hlið hennar, þegar
hún fyndist.
Hann ók aftur á bak og sótti
.sprautuna. Það hafði stytt upp f
bili, en andlit hans var renn-
blautt af svita. Hann langaði
mest til að aka án þess að
kveikja Ijósin, en þorði ekki að
gera það. Of mikil varfærni gat
leitt til þess að honum yrði
veitt athygli. ffann varð að
gæta að öllu ef hann átti að
sleppa frá þessu. Og auðvitað
myndi hann gera þða.
Eins og frá óllu hinu.
Hann hrukkaði ennið og
horfði fram á veginn. Blautan
hálan veginn þar sem visnuð
laufin lágu í hrúgum eftir
storminn.
Hún hafði komist að þessu
með þvf að hlusta á það sem
Birgitte Lassen sagði... það er
að segja kannski voru aðrir
sem myndu einnig geta lagt
saman tvo og tvo . .. cn hann
gat ekki myrt alla nágrennið.
Birgitte Lassen. Stúlka sem
talaði alitof mikið um hluti
sem henni komu ekki við.
Bezt hefði vitanlega verið að
ryðja henni úr vegi, en það var
einum of hættulegt... meira
að segja hann sá að það gæti
orðið einum of hættulegt.
Susie hafði hins vegar oðfð að
hverfa. Hún hafði komizt að
öllu saman. Hina yrði hann að
hrekja burtu með öðrum leið-
um ... áður en hún uppgötvaði
sannleikann líka ... hrekja
hana burtu svo að hún hætti að
hugsa um þetta.
Hann kunni ýmsar aðferðir
til að hræða hana, en hann vildi
ekki hafa þær svo magnaðar að
hún færi til lögreglunnar þar
sem hann vildi fyrir alla muni
forðast að lenda í návlgf við
lögregluna núna.
Hann hugsaði sig lengi um.
Ef hann gæti bara dottið ofan
á eitthvað sem væri asnalegt og
ótrúlegt, en samtfmis svo krass-
andí að stúlkan yrði hrædd og
leitaði tii lögreglunnar og lög-
reglunni fyndist kallið tfma-
sóun.
Nú en fyrst varð hann að losa
sig við líkið.
Hann ók inn a óupplýstan
hliðarveg og leit f kringum sig
til allra átta. Stóð ekki einhver
þarna f leyni. Alls staðar voru
dökkir skuggar. Kannski voru
þetta manneskjur og ekki
tré...
Svitinn rann f strfðum
straumum niður andlit hans.
Ilann gat ekki sett Susie við
stýrið nema við Ijós, en þá
myndi einhver ramha á bflinn.
Hann hefði átt að losa sig við
hana strax. Hann bakkaði aftur
út á aðalveginn og ók áfram ...
Bakkaði sfðan út á aðra hliðar-