Morgunblaðið - 07.04.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. APRÍL 1978
KATtlNÚ
Taktu þér nokkurra daga frí or farðu á veiðar með nokkrum
sem eins er ástatt fyrir og þér!
Næst komið þið til okkar til að
sjá sjónvarpið okkar!
Afsakið, við ætluðum að setja
nýtt veggfóður á!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Spilið í dag kom fyrir í Philip
Morris Kvrópubikarkeppni, sem
haldin var í Briissel í fyrra. Og
við lítum á tvær úrspilsaðferðir,
fyrst aðferð eins keppenda. sem
ekki gekk vel, og si'ðan vinnings-
leið sigurvegarans í keppninni.
Gjafari norður, allir utan haettu.
Norður
S. Á8752
H. Á9
T. ÁD92
L. 104
Vestur Austur
S. KG1063 S. D9
H. 107 H. D65
T. 865 T. 107
L. KD6 L. G87532
Suður
S. 4
H. KG8432
T. KG43
L. Á9
Spilaður var tvímenningur og í
umræddum tilfellum var suður
sagnhafi í sex hjörtum þó að
tígulslemman væri mun öruggari
samningur. Og í báðum tilfellum
spilaði vestur út laufkóngi, sem
tekinn var með ás. En þá skildu
leiðir þó báðir spilárarnir sæju, að
svíning fyrir hjartadrottningu
væri ónauðsynleg lægju spaðarnir
4—3 hjá A—V. En þá var hægt að
láta lauf í fimmta spaðann.
I fyrra tilvikinu tók sagnhafi á
hjartaás og kóng áður en hann
hafði trompað tvo spaða á hend-
inni. Og þá voru tveir gjafaslagir
óumflýjanlegir.
En sigurvegarinn, Frakkinn
Tinter, fann bestu leiðina. Hann
tók strax á spaðaás og trompaði
spaöa á hendinni. Hjarta á ásinn
og aftur spaði trompaður. Þá kom
í ljós, að hann lá 5—2 og
hjartasvíningin var orðin nauðsyn.
Tígull á ásinn og hjartagosa
svínað — unnið spil.
Einhverjum kann að þyrkja
þetta mörg orð um auðvelt spil.
Það nægði að svina strax hjarta og
gefa bara laufslaginn í lokin. En
það hefði þýtt, að aðeins var
veðjað á einn hest. Eftir þetta
útspil hefði spilið alltaf tapast
þegar vestur ætti drottninguna.
Báðir spilararnir gerðu sér Ijóst,
að betra var að veðja á tvo hesta
og málið var því að nýta möguleik-
ana í réttri röð.
Heyrðu! Til allrar hamingju, verð ég að segja, var pelsinn farinn
úr glugganum þegar ég gekk framhjá búðinni áðan.
Vantar lesefni
,;Velvakandi góður!
í gegnum árin hef ég dvalið
töluvert erlendis, bæði vegna
atvinnu minnar og annars. Þar
hefur það vakið athygli mína, að
það þarf ekki annað en koma inn
í litla matvöruverzlun, að þá skal
þar vera rekkur með blöðum, bæði
dagblöðum og tímaritum ásamt
reyfurum (kiljum). Það er ljóst, að
blöð, tímarit og reyfarar sem
afþreyingarefni þjóna miklu hlut-
verki f lífi fólks, ekki síst eftir að
tómstundum fjölgaði.
Þegar litið er á hvernig að
þessum hlutum er búið á íslandi,
kemur allt annað í ljós. Verslunum
og hinum svokölluðu „sjoppum"
virðist ekki vera ljóst þjónustu-
hlutverk sitt í þessum efnum, því
yfirleitt er lesefni, sem þar er á
boðstólum, mjög lítið, og úrvalið
nánast ekkert. eg minnist þess,
þegar ég var staddur í kaupstað
norðanlands, að ég vildi fá mér
lesefni. Þetta var eftir kl. 6, en þó
var a.m.k. ein „sjoppa" eða kvöld-
sala opin. Þar gat ég ekki einu
sinni fengið dagblöðin keypt, af
þeirri einföldu ástæðu, að þau voru
ekki til sölu. Ekki fyrir löngu síðan
kom ég í Kaffivagninn á Granda-
garði, og það eina, sem ég gat
fengið þar, voru Vikan og Urval.
Það ber þó að segja, að frá þessu
eru margar undantekningar. Til
eru bæði í Reykjavík og úti á landi
verslanir, sem gegna þessu þjón-
ustuhlutverki með miklum sóma.
Tilgangur þessa bréfs er að ýta
dálítið við eigendum þessara
verslana, með að hafa á boðstólum
fjölbreytt úrval blaða, tímarita og
reyfara, og er þetta bréf þá ekki
til einskis skrifað, ef bót verður
ráðin á.
Einar.“
• Er þetta hægt?
„Er hægt að fara fram á 67%
hækkun bifreiðatrygginga þar sem
fyrirsjáanlegt er að tryggingafé-
lögin þurfa ekki á þeirri hækkun
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaga eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir islenzkaði
16
mjög ófrítt barn og hún hafði
áreiðanlcga alltaf gert sér
grein fyrir Ijótleika sinum.
Hún leit um öxl f áttina til
gömlu konunnar og hvíslaði.
— Viljið þér ekki fá yður
sæti?
— Ég held að móðir yðar...
— Við getum talað saman
þótt mamma sitji þarna. Hún
er heyrnarlaus. Ilún er bara
glöð þegar hún sér að einhver
kemur.
Hann þorði ekki að segja við
hana að hann fengi innilokun-
arkennd hér, þar sem þessi
vistarvera gaf honum svo
sterklega á tilfinninguna að
lífið rynni hjá þessum tveimur
konum og hefði alltaf gert það.
án þess þær hefðu nokkurn
tíma haft tengsl við veruleik-
ann.
Leone virtist aldursiaus.
Sennilega var hún kominn
töluvert yfir fimmtugt. Móðir
hennar hlaut að vera minnsta
kosti áttræð og hún starði á
aðkomumanninn með litlum cn
f jörlegum augum. Það var ekki
frá henni sem Leone hafði sitt
myndarlega krókanef heldur
frá föðurnum, en mynd af
honum hékk á veggnum.
— Ég var að koma frá
húsverðinum í Ruc de Bondy.
— Þetta hefur sjálfsagt ver-
ið áfall íyrir hana.
— Já, hcnni var mjög hlýtt
til hans.
— Öllum var hlýtt til hans.
Við þessi orð færðist roði
fram í fölar kinnar hennar og
hún flýtti sér að bæta við.
— Hann var slíkt góðmenni.
— Þér hafið oft hitt hann
eftir að fyrirtækið hætti störf-
um ekki satt?
— Hann hefur komið hingað
nokkrum sinnum. Það væri
ofmælt að segja hann hcfði
komið oft, Hann hafði ákaflega
mikið að gera og búðin mín er
langt frá miðhænum.
— Vitið þér hvað hann
fékkst við í seinni tíð.
— Nei, það spurði ég hann
aldrei um. En mér sýndist
honum vegna mjög vel. Hann
var áreiðanlega með fyrirtæki
sjálfur þvf að mér sýndist hann
ekki hafa neinn fastan vinnu-
tíma svo að hann hefur áreiðan-
lega ráðið sér að einhverju leyti
sjálfur.
— Hann hefur aldrei minnzt
á fólk sem hann hefði samneyti
við?
— Nei, við töluðum mest um
gamla daga. llm húsið í Rue de
Bondy. Fyrirtækið og um hr.
Max. Það var mikið fyrirtæki á
sinni tíð.
Hún hikaði. Svo spurði hún.
— Þér hafið náttúrlega tal-
að við konuna hans?
— Já, í gærkvöldi.
— Hvað sagði hún?
— Hún skildi ekki hvernig
gat staðið á því að maðurinn
hennar var klæddur í brúna
skó á þeirri stundu er hann var
myrtur. Hún staðhæfir að
morðinginn hljóti að hafa klætt
hann í þá.
En fröken Leone haíði eins
og húsvörðurinn veitt athygli
brúnu skónum.
— Nei, hann var oft í þeim,
— Líka þegar hann starfaði
í Rue de Bondy?
— Nei, ekki fyrr en síðar.
Töluvert löngu síðar.
— Hvað eigið þér við með
„töluvert“ löngu síðar?
— Kannski ári eða svo.
— Fannst yður skrítið að sjá
hann á brúnum skóm?
— Já, það var náttúriega
mjög ólíkt því hvernig hann
hafði klæðzt áður.
— Hvað datt yður helzt í
hug?
— Að hann hefði breytzt.
— Hafði hann breytzt?
— Hann var ekki eins og
áður. Ekki nákvæmlega. flann
spaugaði á annan hátt. Það
kom meira að segja fyrir hann
ræki upp skellihlátur.
Og það gerði hann ekki áður
fyrri?
— Nei, ekki á sama hátt. Það
hlýtur eitthvað að hafa gerzt —
einhver breyting orðið á lifn-
aðarháttum hans.