Morgunblaðið - 04.05.1978, Qupperneq 6

38
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 4. MAÍ 1978
Uveggja
vlkna skfðaferð
um hálendlð
1. greln
Á Iciðinni til Kverkfjalla
Flngbjörpnarsveitin í Reykjavík
Undirbúningur
Ferðir Flugbjörgunarsveitar-
innar (FBS) yfir hálendið á
skíðum um páskana eru nú
næstum árlegur viðburður og
þótti mönnum tími til kominn
að finna nýja leið. Var þá
ákveðið að velja leið frá Mývatni
suður yfir Vatnajökul að
Skaftafelli með viðkomu í
Dyngju- og Kverkfjöllum, leið
sem aldrei hefði verið farin
áður.
Þegar leið á haustið 1977, voru
sex félagar; Guðlaugur Þórðar-
son, Þór Ægisson, Guttormur B.
Þórarinsson, Jón E. Rafnsson,
Benedikt Kristjánsson og Guð-
jón 0. Magnússon ákveðnir í að
fara, og var þegar tekið að
undirbúa ferðina. Farið var með
„veislumat" inn í Kverkafjöll í
október á bílum, og þegar er fór
að snjóa, var byrjað að æfa á
skíðum. Til æfinga voru farnar
helgarferðir í nágrenni Reykja-
víkur og m.a. inn að Hlöðufelli,
á Hengil, Skjaldbreið og
Tindfjallajökul.
Utbúnaður var af bestu gerð
til vetrarferða, m.a. sérstök
jöklatjöld, þykkir dúnsvefnpok-
ar og vindheldur fatnaður.
Notuð voru sérstök gönguskíði,
sem ætluð eru til langferðalaga.
Til matar var borðað þurrkað
kjöt og grænmeti á kvöldin,
flatbrauð og kæfa á göngu og
hafragrautur á morgnana.
Reyndist hann vel í alla staði, og
voru menn saddir að máltíð
lokinni. Farangur reyndist vera
alls um 45 kg, og var hann
dreginn á sérstaklega smíðuðum
snjóþotum, sem reyndust einnig
vel.
Mývatn —
Kverkfjöll
Loks kom að deginum, sem
fljúga átti norður. Flogið var til
Húsavíkur og þaðan var ekið
með okkur að Baldursheimi í
Mývatnssveit. Þaðan lögðum við
af stað eftir hádegi föstudaginn
17. marz í átt að Sellandafjalli.
Færi var sæmilegt, nema hvað
mótvindur var töluverður og
hæðaraukningin um 20 m, svo
að hægt miðaði. Var því tjaldað
undir austurhHðúm Sellanda-
Veizlumatur í Sigurðarskála
Jón með Herðubreið í baksýn
Hópurinn við Dreka, skála Ferðafélags Akureyrar í Dyngjufjöllum.
fjalls um kvöldið, eftir um 15
km göngu.
Á laugardag var haldið áfram
í átt að Dyngjufjöllum og gerðu
menn sér vonir um að komast í
Fjárhólaborg, um 25 km leið, en
færi var leiðinlegt, 4 stiga hiti
úti, en frost í snjónum, og festist
því snjór undir skíðunum.
Oskuðu sér því allir að vera á
„Guttaskíðum“, þ.e. áburðar-
lausum skíðum, því að aðeins
gekk vel hjá honum. En veður
var fagurt, heiðskírt, suðvestan-
gola og hiti og fjallasýn hin
besta: Dyngjufjöll til suðurs,
Kollóttadyngja og Herðubreið
til austurs og Bjáfjall til norð-
urs auk margra annarra fjalla.
Var því aðeins gengið um 18 km
annan göngudaginn.
Nú var komið að þriðja
göngudegi og var áætlað að
komast alla leið í Drekagil, í
skála Ferðafélags Akureyrar.
En strax í upphafi var ljóst, að
úr því myndi ekki verða, því að
snjórinn festist ævinlega undir
skíðunum og Ódáðahraun
reyndist mjög úfið og erfitt
yfirferðar, og náðum við aðeins
að Stórukistu norðaustan í
Dyngjufjöllum. Útsýni þennan
dag reyndist lítið, eins og oftar
í ferðinni, og var gengið eftir
áttavita alls um 20 km.
Næsti dagur, að Dregagili,
reyndist okkur langur, þó að
vegalengdin væri ekki nema un
8 km, því að nú var suðvestanátt
með 10—12 vindstig í fangið. Nú
var ekki gengið á skíðum, því að
menn fuku aftur á bak, 40 kg
snjóþotur tókust á loft, bakpok-
ar fuku, þegar þeir voru settir
niður, og harðfenni rifnaði upp
og flaug framan í okkur. Mun
þessi dagur hafa reynst flestum
erfiðastur og voru menn fegnir,
þegar skálinn i Drekagili birtist
skyndilega í storminum. Hér
var gerð tilraun til að þurrka
föt, sem höfðu blotnað um
daginn, en vegna lélegrar kynd-
ingar þar reyndist það ekki unnt
nema að takmörkuðu leyti.
Menn voru þó fjótir að jafna sig
eftir góða hvíld um nóttina, og
næsta dag var ákveðið að reyna
að komast inn í Kverkfjöll í
einum áfanga, tæpa 40 km, því
að veðurútlit var gott og færi
ágætt.
Framhald á bls. 55.