Morgunblaðið - 06.12.1978, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 6. DESEMBER 1978
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 6. DESEMBER 1978
17
Útgefandi hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Ritstjórnarfulltrúi Þorbjörn Guðmundsson.
Fréttastjóri Björn Jóhannsson.
Auglýsingastjóri Baldvin Jónsson
Áskriftargjald 2500.00 kr. ó mánuði innanlands.
í lausasölu 125 kr. eintakið.
Samhengið í
kaupgjalds- og
verðlagsmálum
Þau ummæli hagfræðings Alþýðusambands íslands í
Alþýðublaðinu í gær, að verðbólgan muni verða á bilinu
35—70% á næstu tveim mánuðum, lýsa í raun, hvernig komið
er efnahagsmálum þjóðarinnar. Það er á orði haft af
forsætisráðherra, að efnahagsráðstafanirnar hafi verið
gerðar í samráði við verkalýðshreyfinguna. Jafnframt liggur
fyrir, að ýmsir verkalýðsleiðtogar úr röðum Alþýðubanda-
lagsins hafa lýst ánægju sinni yfir aðgerðunum. En þær voru
annars vegar fólgnar í því að skerða almennar launatekjur
um 8% og er þó ekki gert ráð fyrir neinni dýrtíðaruppbót á
lægstu laun, eins og var í febrúarlögunum. Á hinn bóginn á að
auka ráðstöfunarfé ríkissjóðs með frekari skattheimtu,
þannig að ekki mun draga úr eftirspurnarþenslunni.
Nú liggur það fyrir, að til verulegra kostnaðarhækkana
hlýtur að draga á næstu tveim mánuðum, eins og fram kemur
í spá hagfræðings Alþýðusambandsins, sem aftur leiðir til
hærra kaupgjalds. Og telur hann raunar, að við núverandi
ástæður skipti ekki máli, hvort við búum áfram við kerfi
verðbótavísitölu eða tíðari grunnkaupshækkanir, sem yrðu að
sama skapi hærri, sem verðtryggingin væri minni. Hvort
tveggja „mundi svo aftur leiða til þess, að sú verðbólga, sem
við reiknum með í spánni, hún mundi verða raunveruleiki,
vegna þess samhengis, sem er í verðlags- og launamálum",
eins og hagfræðingur Alþýðusambandsins kemst að orði.
Endurskoðun vísitöl-
unnar óhjákvæmileg
Ekki fer milli mála, að sú niðurstaða hagfræðings
Alþýðusambands íslands, er rétt, að við séum nú í
vítahring víxlhækkana kaupgjalds og verðlags. Það er líka
rétt ályktun, að atvinnuvegirnir eru ekki færir um að taka á
sig nýjar kostnaðarhækkanir, hvort sem þær eru í formi
launa eða aukinna skattaálaga. í báðum tilvikum hljóta þær
að ganga út í verðlagið, þar sem undirstöðuatvinnuvegirnir
eru þegar reknir með halla. Það er einnig til umhugsunar,
hvernig stjórnvöld hugsa sér það, að atvinnuvegirnir geti
tekið á sig auknar og nýjar skattaálögur í ótal myndum, eftir
að þau komust að þeirri niðurstöðu, að þeir gátu ekki risið
undir umsömdu kaupgjaldi.
Þessar staðreyndir gera það deginum ljósara, að
óhjákvæmilegt er að endurskoða kaupgjaldsvísitöluna, m.a.
með það í huga, að tekið verði tillit til framleiðni og
viðskiptakjara. Það var óhjákvæmilegt að skerða kaupgjalds-
vísitöluna 1. desember, eins og það er óhjákvæmilegt að
treysta undirstöður atvinnulífsins. Með hliðsjón af því verður
ekki öðru trúað að óreyndu en að aðilar vinnumarkaðarins og
allir stjórnmálaflokkar muni sameinast um raunhæfa
endurskoðun verðbótavísitölunnar fyrir 1. marz. Ef það
verður ekki gert, hljóta aðgerðir af öðrum toga einungis að
vera til bráðabirgða, eins konar smáskammtalækningar, sem
draga næsta skammt.
Falskur kaup-
máttur hefnir sín
Við stöndum nú frammi fyrir mjög miklum hækkunum á
olíu. Hún er aftur mjög verulegur þáttur í rekstrarút-
gjöldum undirstöðuatvinnuveganna, einkum sjávarútvegsins,
svo að hér er um verulegt áfall fyrir þjóðarbúið í heild að
ræða. Það verður því enn verr i stakk búið en áður til að
standa undir þegar á orðnum launahækkunum. Á hinn bóginn
hlýtur olíuverðshækkunin enn að auka á verðbólguna
innanlands og þar með verka til hækkunar á verðbótavísitöl-
unni. Þetta dæmi sýnir ljóslega hringavitleysuna í
vísitölukerfinu. Aukinn kaupmáttur launatekna, sem þannig
verður til, er falskur. Á bak við hann standa engin verðmæti
og það hlýtur að hefna sín síðar með því að þá verður að grípa
til enn róttækari og tilfinnanlegri efnahagsráðstafana en ella.
Það er því öllum til góðs, ekki sízt þeim, sem lægst hafa
launin, að brugðizt sé við á réttan hátt í tíma og þannig komið
í veg fyrir, að enn stærri og ógnarlegri holskefla ríði yfir í
efnahagsmálunum en við höfum áður þekkt dæmi um.
Friðrik Sophusson alþm.
Uppgjöf
Alþýðu-
flokksins
Það vakti þjóðarathyjíli, að
Vilmundur Gylfason skyldi ekki
slá í borðið og sejtja: „Hingað og
ekki lenfjra", þegar Alþýðuflokk-
urinn var barinn til hlýðni við
Alþýðubandalafúð í annað sinn á
þeim þremur mánuðum, sem nú-
verandi ríkisstjórn hefur setið að
völdum.
Hver er ástæðan fyrir þessari
linkind? Hvernig stendur á því, að
„gerbreyttri efnahagsstefnu" Al-
þýðuflokksins er fórnað fyrir þrjá
ráðherrastóla í ríkisstjórn, sem er
að áliti flokksins bæði bitlaus og
rangsleitin? Hvernig stendur á
því, að Alþýðubandalagið kemur
öllum sínum málurn í gegn, en
hinir stjórnarflokkarnir fylgja á
eftir eins og vel uppaldir rakkar?
Þetta eru spurningar, sem margir
spyrja þessa dagana.
Uppgjöf
Alþýðuflokks
Öllum er í fersku minni sá
ágreiningur, sem kom upp milli
Alþýðuflokks og Alþýðubandalags
um tillögur að ráðstöfunum 1. des.
s.l. Alþýðuflokkur vildi að kaup
hækkaði einungis um 3,6%, laun-
þegar tækju á sig 3%, 2%; kæmu
ekki til skila vegna versnandi
viðskiptakjara, tekjuskattar yrðu
lækkaðir og tillit til þess tekið,
breytingar yrðu gerðar á búvöru-
verði og loks að gerðar yrðu
áætlanir um viðnám, sem dygðu út
árið 1979. Framsóknarflokkurinn
var hlynntur þessum tillögum í
stórum dráttum eins og fram
hefur komið. Alþýðubandalagið
vildi hins vegar fara aðra leið, og
sú leið var að mestu farin yegna
persónulegs framtaks Ólafs
Jóhannessonar forsætisráðherra,
sem beitti sér fyrir því, að gengið
yrði nánast að öllum tillögum
Alþýðubandalagsins. Eftir smá-
skærur, afsökunargreinar í blöð-
um og heljarstökk á þingi gekkst
Alþýðuflokkurinn inn á þessar
hugmyndir og gerði engar tilraun-
ir til að kanna, hvort þingmeiri-
hluti væri fyrir þeim tillögum, sem
hann lagði fram. Þannig eru
ráðstafanirnar byggðar að lang-
mestu leyti á hugmyndum flokks,
sem hefur innan við fjórðung
atkvæða á þingi. Alþýðubandalag-
ið hafði sitt fram. Alþýðuflokkur-
inn gaf eftir og nú má með sanni
segja að hann hafi gefizt upp við
að koma á framfæri við þjóðina
„gerbreyttri efnahagsstefnu".
Átti Alþýðuflokkur-
inn aðra kosti
En hafði Alþýðuflokkurinn
nokkra aðra möguleika í stöðunni?
Var hann ekki neyddur til að
fylgja hinum, þegar ljóst var að
sjálfur forsætisráðherrann hafði
gengið í lið með Alþýðubandalag-
inu.
I þessu sambandi er rétt að hafa
í huga, að þetta er í annað sinn,
sem svipuð staða kemur upp á
stuttum tíma. Fyrra skiptið var,
þegar stjórnarmyndunartilraun-
irnar áttu sér stað og Alþýðu-
bandalagið og Framsóknarflokk-
urinn gerðu bandalag og neyddu
Alþýðuflokkinn með sér nauðugan.
Benedikt Gröndal formaður
flokksins afsakaði þá afstöðu
flokksins, en hlaut ámæli Vil-
mundar fyrir, sem sagði að Bene-
dikt væri of „heiðarlegur og
bláeygur" til að tuskast við Lúðvík
og Ólaf Jóhannesson. Nú hefur
Vilmundur sjálfur hlotið sömu
örlög, en þau eru að því leytinu
erfiðari fyrir hann, að hann hafði
fyrr látið stór orð falla í garð
formanns Alþýðuflokksins.
Augljóst er, að hægt var að ná
þingmeirihluta fyrir svipuðum
tillögum og Alþýðuflokkurinn
hafði lagt fram, vegna afstöðu
Sjálfstæðisflokksins, sem vitað
var að vildi taka á vandanum
fastari tökum, sem leiddi til
skjótvirkari árangurs. Þetta var
ekki reynt vegna þess að Vilmund-
ur og félagar hans þorðu ekki að
hætta stjórnarslitum. Þeir telja
sér betur borgið í fangelsi Alþýðu-
bandalagsloforðanna en í faðmi
íhaldsins. Óttinn óið Sjálfstæðis-
flokkinn stafar fyrst og fremst af
því, að það er þjóðtrú í Alþýðu-
flokknum, að samstarf við Sjálf-
stæðisflokkinn þýði fylgistap í
næstu kosningum. Þess vegna sé
það betra að starfa með hinum
flokkunum þótt það samstarf kosti
það að svíkja verði öll kosningalof-
orðin.
Sjónarmið
sjálfstæðismanna
Með þessu er ekki verið að segja,
að Sjálfstæðisflokkurinn sé tilbú-
inn til að taka við stjórnartaum-
unum. Innan flokksins eru margir,
sem álíta, að víxill kosningalof-
orða Alþýðubandalagsins verði að
falla áður en leitað verður til
Sjálfstæðisflokksins um stjórnar-
myndun. Fleiri og fleiri sjálf-
stæðismenn hallast að þeirri
skoðun, að flokkurinn verði að
vinna að skýrari málefnalegri
stefnumótun og útbúa tillögur sem
njóta trausts þjóðarinnar. Takist
það á næstu mánuðum muni
flokkurinn eiga möguleika á mikl-
um kosningasigri og í framhaldi af
því verði tekin ný og örugg skref í
átt til frjálsræðis í beinu áfram-
haldi af þeim, sem tekin voru í
upphafi viðreisnar á fyrstu árum
síðasta áratugar.
Alþýðuflokkur
leiksoppur
örlaganna
Vandinn í íslenzkum stjórnmál-
um er ekki einungis efnahagslegs
eðlis. Hann er ekki síður i því
fólginn, að ná verkalýðsforingjun-
um niður á jörðina. Þetta skynjar
Ólafur Jóhannesson og þess vegna
gengur hann í lið með Alþýðu-
bandalaginu. Baráttunni við verð-
bólguna er slegið á frest til að gefa
umbjóðendum Alþýðubandalags-
ins tíma til að gleyma kosningalof-
orðunum: „Samningana í gildi“.
Þessi afstaöa forsætisráðherrans
er skiljanlega með tilliti til ófara
flokksins í síðustu kosningum.
Hitt er svo annað mál, að engin
trygging er fyrir því, að Alþýðu-
bandalagið kæri sig um að sitja
svo lengi í stjórn landsins. Varnar-
málin eru á hverjum tíma nægileg
ástæða til að rjúfa stjórnarsam-
starfið og til þess verður gripið
þegar foringjum Alþýðubanda-
lagsins þykir henta. Þessi tog-
streita fer fram á milli Alþýðu-
bandalags og Framsóknarflokks
án stórra orða, en undir niðri er
vitneskjan um sameiginlegan at-
kvæðamarkað og engan undrar, að
forsætisráðherra þyrsti í hefnd
fyrir kosningaafhroðið, sem flokk-
ur hans galt.
A meðan þessu fer fram, verður
Alþýðuflokkurinn leiksoppur ör-
laganna. Stór orð og almennar,
óljósar yfirlýsingar um góðan vilja
koma ekki í veg fyrir það, að
kjósendur meta flokka eftir verk-
um þeirra. Því oftar, sem Alþýðu-
flokkurinn „neyðist“ til að gefa
eftir í ríkisstjórninni þeim mun
minni líkur eru á frambúðaráhrif-
um flokksins í íslenzkum stjórn-
málum. Sigur flokksins s.l. vor er
að breytast í martröð bandingjans.
Og nú verður 1. marz næsti áfangi.
Hvað gerist þá?
Friðrik Sophu.sson
Vinstri meirihlutinn í Kópavogi:
F asteignagjöld einstakl-
inga hækka um 7 3,3 %
-á atvinnuhúsnæði um 81,1%
— Veruleg hækkun lóðar
leigu og sorppokagjalds
Vinstri meirihlutinn í bæjarstjórn Kópavogs samþykkti á
fundi bæjarráðs í gær aÖ hækka fasteignagjöld á
einstaklingum um 73,3% en á atvinnuhúsnæði um 81,1%.
Var ákveðið, gegn atkvæðum bæjarfulltrúa sjálfstæðis-
manna, að innheimta fasteignagjöld á íbúðarhúsnæði með
10% álagi og á atvinnuhúsnæði með 15% álagi.
Fulltrúar Framsóknarflokks, Alþýðuflokks og Alþýðu-
bandalags samþykktu einnig að hækka lóðarleigu af
íbúðarhúsalóðum um 57,1% og af atvinnuhúsalóðum um
58,3%. Þessi hækkun var einnig samþykkt gegn atkvæðum
fulltrúa sjálfstæðismanna.
Loks samþykkti vinstri meirihlutinn í bæjarráði
Kópavogs að hækka sorppokagjald um 48%.
Bæjarfulltrúar sjálfstæðismanna, þeir Richard Björgvins-
son og Guðni Stefánsson, lögðu til, að fasteignagjöld af
íbúðarhúsnæði og atvinnuhúsnæði yrðu innheimt án álags
eða afsláttar. Rökstuðningur þeirra fyrir þessari tillögu-
gerð var svohljóðandii
„Við rökstyðjum ofangreinda
tillögu með því, að á þennan hátt
yrði tekjuhækkun bæjarsjóðs af
þessum gjaldstofni 71,7% miðað
við fyrra ár með 9% aukningu
fasteigna og hækkun gjalda yrði
57,6%, sem er a.m.k. um 10%
hærra en verðbólga hefur orðið á
þessu ári í landinu, og 15,6%
hærra en meðaltalshækkun fast-
eignamats, 42%. Með þessu móti
er tekjustofninn fyllilega verð-
tryggður fyrir bæjarsjóð. Öll
hækkun fram yfir þetta mark
ofbýður greiðslugetu bæjarbúa,
sem að miklum meirihluta eru
launafólk, sem aðeins á húsnæði
yfir eigin fjölskyldu, því kemur
hækkun fasteignagjalda mjög
hastarlega niður á því, einkum nú
þegar „samningar hafa endanlega
verið settir í gildi“ 1. des. s.l.“
Þessi tillaga fulltrúa sjálf-
stæðismanna var felld með 3
atkvæðum gegn 2 á fundi bæjar-
ráðs. Á móti henni greiddu
atkvæði fulltrúar Framsóknar-
flokks, Alþýðuflokks og Alþýðu-
bandalags.
Bæjarfulltrúar sjálfstæðis-
manna óskuðu ennfremur eftir
svohljóðandi bókun vegna 15%
álags á fasteignagjöld af atvinnu-
húsnæði:
„Við erum alfarið andvígir
ákvörðun meirihluta bæjarstjórn-
ar um sérstakt 15% álag, 5%
hærra en hann ákveður á íbúðar-
húsnæði, á fasteignaskatt af
atvinnuhúsnæði. Með þessari
ákvörðun sinni sendir meirihlut-
inn allri atvinnustarfsemi í bæn-
um augljósar kveðjur sínar, 81,1%
hækkun fasteignaskatts.
Eins og kunnugt er, er mikill
meirihluti atvinnustarfsemi hér í
Kópavogi iðnaður og verzlun.
Öllum er ljóst við hvaða aðstæður
iðnaðurinn býr nú við, sérstaklega
byggingariðnaðurinn sem hér er
mikið af, þar sem óttast er
uppsagnir starfsfólks meira eða
minna nú á næstunni og þar með
hugsanlegt atvihnuleysi.
Samvinnuverzlunin hefur nýver-
ið lýst ástandi smásöluverzlunar-
innar þannig, að þar blasi við
lokun ef eigi verði að gert til að
bæta hag hennar.
Áttatíu og eitt prósent hækkun
meirihluta bæjarstjórnar Kópa-
vogs á fasteignaskatti af atvinnu-
húsnæði mun því sízt bæta hag
atvinnustarfsemi í bænum og gera
hann færari til að sjá bæjarbúum
fyrir atvinnu."
Vegna þessarar bókunar full-
trúa sjálfstæðismanna óskuðu
fulltrúar Alþýðuflokks og Alþýðu-
bandalags eftir að gera svohljóð-
andi bókun: „Við vekjum athygli á
þeirri staðreynd, að með því að
veita á þessu ári 10% afslátt frá
fasteignaskattinum varð fyrri
meirihluti þess valdandi, að bæj-
arsjóður varð af aukaframlagi úr
Jöfnunarsjóði, svo nemur mörgum
tugum milljóna. Viðskilnaður
sjálfstæðismanna við fjármál
þessa bæjar er þann veg, að
óhjákvæmilegt er að beita heim-
ildum laga um álag fasteigna-
skatta í nokkrum mæli. Hér er þó
einungis nýtt 10% og 15% af
heimiluðum 25%. Bæjarbúar
verða að líta á þetta álag á
fasteignagjöld sem viðskilnaðar-
skatt íhaldsins.“
Lóðarleigan
Richard Björgvinsson, fulltrúi
sjálfstæðismanna, lagði til að
lóðarleiga af íbúðarhúsalóðum og
atvinnuhúsalóðum hækkaði um
43% í stað 57.1% og 58.3% og
kvaðst í því sambandi vilja minna
formann bæjarráðs, Björn Ólafs-
son, á, að fyrir ári hefði hann verið
andvígur 40% hækkun á lóðarleigu
íbúðarhúsnæðis og hefði talið
hana of mikla. Þessi tillaga
Richards Björgvinssonar var felld
með 3 atkvæðum gegn 2.
Sorppokagjald
í sambandi við hækkun sorp-
pokagjalds óskuðu fulltrúar sjálf-
stæðismanna eftir svohljóðandi
bókun:
„Við teljum óþarfa að hækka
sorppokagjald án þess að hafa gert
minnstu tilraun til að bjóða út
kaup á sorppokum eins og gert var
tvívegis á undanförnu kjörtímabili
og varð í bæði skipti til þess að
ekki þurfti að koma til hækkun á
þessu gjaldi.
Við höfum áður bent meirihlut-
anum á þetta og áteljum þessi
vinnubrögð."
Öllu er nú stolið!
HONUM brá heldur betur í brún eiganda þessarar Mini-bifreiðar er hann ætlaði að aka af
stað á laugardaginn. Þremur dekkjum hafði verið stolið undan bílnum og felgunum með.
Rannsóknarlögreglan kannar málið. Ljósm. RAX.
Dulræn reynsla
og trúhneigð:
/
Islendingum
svipar mest til
Bandaríkj amanna
og einnig Norður-Ira og Grikkja hvað trúhneigðina varðar
„ÞAÐ sem ef til vill kemur
hvað mest á óvart í niðurstöð-
um þessara rannsókna. er hvað
við íslcndingar erum í sam-
bandi við dulræna reynslu og
trúhneigð ólikir þeim, sem við
þó höfum talið okkur líkasta,"
sagði dr. Haraldur Erlendsson
lektor, er hann kynnti blaða-
mönnum bók sína Þessa heims
og annars — könnun á dul-
rarnni reynslu íslendinga.
trúarviðhorfum og þjóðtrú.
sem Bókaforlagið Saga gefur
út. „í þessum vviðhorfum svip-
ar okkur mest til Bandaríkj-
anna og einnig til Norður íra
og Grikkja hvað trúhneigðina
snertir. en erum mjög ólíkir
ihúum annarra Norðurianda.
þar sem Finnar komast þó næst
okkur."
Meginefni bókarinnar eru
þrjár kannanir, sem höfundur
hefur unnið ásamt nemum í
sálarfræði við Háskóla Islands.
Fyrsta könnunin var gerð
1974—‘75 og náði til rösklega
900 manns um land allt og var
framkvæmd með því að senda út
spurningalista. Þessi könnun
leiddi í ljós að tveir þriðju
hlutar landsmanna töldu sig
hafa orðið fyrir dulrænni
reynslu af einhverju tagi, meiri-
hlutinn trúði á framhaldslíf og
íslendingar reyndust mjög
trúhneigðir. 31% kvaðst hafa
orðið vart látinna manna og var
gerð sérstök könnun á þeirri
reynslu með samtölum við ann-
að hundrað manns á
Stór-Reykjavíkursvæðinu og
Akureyri.
Þriðja könnunin beindist að
huglækningum, en í upphaflegu
könnuninni kom fram að 40%
höfðu einhvern tímann leitað til
huglækna. Þessi könnun var
framkvæmd með samtölum við
100 manns á Stór-Róykjavíkur-
svæðinu. I ljós kom að um 80%
þeirra voru í meðferð hjá
læknum jafnframt því sem
fólkið leitaði til huglæknis. Um
40% rakti fullan bata sinn til
huglækninga; helmingurinn til
hjálpar að handan og þá mest
frá látnum læknum og hinn
heimingurinn rakti bata sinn til
fyrirbæna. 28% kváðust hins
vegar engan bata hafa haft af
huglækningum og sögðu 60%
þeirra ástæðuna vera „vonlaust
tilfelli" og 29% kváðust enga trú
hafa á huglækningum.
Við það efnj, sem beint snertir
þessar þrjár rannsóknir, hefur
dr. Erlendur Haraldsson bætt í
bókina ýmsu efni m.a. frásögn-
um af ýmsum hliðstæðum rann-
sóknum erlendis og gert saman-
burð á þeim og íslenzku rann-
sóknunum og kemur þá í ljós að
við Islendingar stöndum einir á
báti Norðurlandaþjóða hvað
dulræna reynslu og trúhneigð
snertir og líkjumst í þeim efnum
mest Bandaríkjamönnum og
einnig Norður-Irum og Grikkj-
um hvað trúhneigðina snertir.
Starfsmannafélag Reykjavíkur:
Reykjavík standi við
gerða kjarasamninga
EFTIRFARANDI ályktun var
samþykkt á stjórnarfundi í
Starfsmannafélagi Reykjavíkur-
borgar þann 4. des. 1978.
„Stjórnvöld hafa nú enn einu
sinni gripið til þess ráðs að
skerða gildandi kjarasamninga.
Sem fyrr mótmælir stjórn St.Rv.
sliku harðlega og ftrekar þá
skoðun sína að það sé sízt til þess
fallið að skapa tiitrú og traust á
gildi samninga um kaup og kjör.
Stjórn St. Rv. áréttar þá skoðun
sína að kjarabætur geti vissulega
verið í öðru fólgnar en beinni
krónutöluhækkun kaups.
Hins vegar telur stjórnin að nú
sé ætlazt til að launþegar afsali
sér umsömdum kaupgreiðslum
fyrir m.a. félagsleg réttindi, sem
eru óljóst skilgreind og ekki vitað
hvenær eða hvort komi til fram-
kvæmda, og skattalækkanir, sem
enginn veit, hve stór hluti félag-
anna í St. Rv. mun njóta.
Með hliðsjón af bréfi St. Rv. frá
1. marz 1978, og kröfu annarra
launþegasamtaka um greiðslu vísi-
tölubóta á laun, samþykkti borgar-
stjórn Reykjavíkur 15. júní sl., að
fullar verðbætur skyldu greiðast á
öll laun samkvæmt gildandi kjara-
samningum.
Þetta skyldi framkvæmt í
áföngum og 1. janúar nk. á alt
starfsfólk borgarinnar að njóta
óskertra verðbóta samkvæmt
ákvæðum kjarasamninga.
Það er skoðun stjórnar St. Rv.
að með því að greiða aðeins 6.12%
vísitölubætur á desemberkaup,
hafi ekki verið staðið við þessa
samþykkt. Launagreiðslu þessari
er því hér með mótmælt sem
rangri, og áskilinn allur réttur í
því sambandi.
Við umræður á Alþingi 28. nóv.
sl. um frumvarp um viðnám gegn
verðbólgu lýsti forsætisráðherra
yfir þeirri skoðun sinni, að launa-
greiðanda væri heimilt að greiða
hærra kaup en lögin gerðu ráð
fyrir.
Stjórn St. Rv. skorar því á
borgarstjórn Reykjavíkur að
breyta ákvörðun um greiðslu
6.12% vísitölubóta á desember-
kaup til samræmis við samþykkt
sína frá 15. júní 1978, og ákvæði
kjarasamnings milli Reykjavíkur-
borgar og Starfsmannafélags
Reykjavíkurborgar fyrir tímabilið
1. júlí 1977 til 30. júní 1979.“