Morgunblaðið - 08.12.1978, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 8. DESEMBER 1978
25
Lárus Thorarensen
flugvélstjóri — Minning
Fæddur 7. júní 1934.
Dáinn 1. desember 1978.
Föstudaginn 1. desember barst
okkur sú harmafregn að vinur
okkar Lárus Thorarensen flugvél-
stjóri hefði látizt í sjúkrahúsi í
París aðfararnótt 1. desember.
Lárus var fæddur í Reykjavík 7.
júní 1934, sonur Ástu Jónsdóttur
og Ólafs Thorarensen. Hann ólst
upp á heimili ömmu sinnar, Elínar
Thorarensen, og dóttur hennar,
Jakobínu, að Bragagötu 28.
Kynni okkar Lalla, en svo
kölluðum við vinir hans hann,
hófust á unglingsárunum, er við
störfuðum sem sendlar í miðborg
Reykjavíkur. Hugur okkar beind-
ist snemma að vélum og hvers
konar tækjum. Einkum beindist
hugur Lalla að flugvélum, og hóf
hann nám í flugvirkjun hjá
Flugfélagi íslands, en réðist síðan
til Loftleiða í nokkur ár.
Árið 1971 hóf hann störf hjá
Cargolux, flutti þá með fjölskyldu
sína til Luxemburgar og starfaði
þar sem flugvélstjóri til dauða-
dags. Lalli var vinmargur og
vinsæll meðal félaga sinna, hjálp-
samur öllum, er til hans leituðu.
Áhugamál átti Lalli mörg, en
eitt bar þó hæst, gamla bíla af
gerðinni Ford 1930, og átti hann
einn slíkan í Luxemburg, einstak-
an úrvalsvagn.
Við sjáum á bak glaðværum og
sjálfstæðum vini, sem þrátt fyrir
búsetu erlendis átti alltaf mikinn
þátt í lífi okkar félaganna. Þótt
hann sé horfinn munum við ávallt
geyma minninguna um góðan
félaga.
Eftirlifandi eiginkonu, Margréti
Aðalsteinsdóttur, börnum þeirra
og öllum ættingjum vottum við
innilegustu samúð.
Leifur, Einar og Harry.
Sál manns á vordægrum verftur
víðsýn ojt framKjörn og djörf.
IleitstrenKÍnK svffur um hu«ann
hraðvirk á óunnin störf.
Vitirðu ve^inn til dáða,
þá varastu lygnur og hvörf.
Jakob Thorarensen.
Þessar ljóðlínur finnst mér eiga
vel við vin okkar hjóna, Lárus
Thorarensen, er fæddist 7. júní
1934.
Það var árið 1959 við ferðuð-
umst með honum frá Eyrarbakka
til Reykjavíkur. Sú ferð varð
eftirminnileg. Færð og veður var
slæmt svo ákveðið var að aka
Krísuvíkurleið. Lárus ók gömlum
Ford er hann átti, kjörgrip í okkar
augum í dag, en mér fannst hann
ekki traustvekjandi í svo erfiðri
færð. En þó hlekkirnir í keðjunum
smátýndu tölunni á leiðinni, þá
komum við í bæinn án þess að
þurfa að stoppa nema þegar Lárus
brá sér út í hríðina til þess að
fækka hlekkjum. En upp frá þessu
brást aldrei hlekkur vináttu og
tryggðar milli fjölskyldna okkar,
þó fjarlægðin yrði mikil á milli
okkar. Öðru hvoru kom hann heim
Minning:
Steinar Gíslason
járnsmíðameistari
Fæddur 6. janúar 1897.
Dáinn 2. desember 1978.
I dag verður til moldar borinn
Steinar Fr. Gíslason, Vesturgötu
30. Hann var fæddur á Grænhóli,
Barðastrandarsýslu 6. janúar 1897.
Foreldrar hans voru Steinunn
Guðmundsdóttir og Gísli
Kristjánsson, trésmiður, mestu
sæmdarhjón, sem lengst af bjuggu
að Vesturgötu 51. Kona Steinars
var Ingibjörg Einarsdóttir, Jóns-
sonar skósmiðs og konu hans
Sigurjónu Jónsdóttur að Vestur-
götu 30. Ingibjörg og Steinar
bjuggu allan sinn búskap á
Vesturgötu 30.
Þau eignuðust 3 syni, Einar,
Hallgrím og Óskar, en Óskar
misstu þau er hann var 6 mánaða.
I heimili hjá þeim var Sigurjóna
eftir lát manns síns, þar til hún
andaðist.
Steinar stofnaði ásamt sonum
sínum fyrirtækið Kolsýru-
hleðsluna og eru þeir braut-
ryðjendur í framleiðslu tækja þvi
tilheyrandi.
Bræðurnir eru báðir kvæntir og
eiga sín heimili. 8 eru barnabörnin
og 3 barnabarnabörn. Ein sonar-
dóttir Steinars bjó í húsinu hjá
honum síðustu árin með sína
fjölskyldu óg hlynnti að honum.
Þar var litla langafadóttirin, sem
var augasteinn afa. Síðustu árin
var Steinar farinn að heilsu. Það
sannaðist á honum máltækið
„hugurinn ber mig hálfa leið“, því
daglega fór hann gangandi vestur í
Kolsýruhleðslu og dvaldist þar á
milli kl. 1 og 4, þar til í sumar að
heilsan bilaði. Hann átti góða og
umhyggjusama fjölskyldu, sem
sýndi honum mikla nærgætni og
umhyggjusemi, þar til yfir lauk.
Eg, sem þessar línur rita, átti
því láni að fagna að hafa þekkt
þessa fjölskyldu í rúm 50 ár. Ég
kom fyrst á heimilið þjónustu-
stúlka í veikindum húsmóðurinn-
ar. Þá hófst vinskapur, sem aldrei
brást. Síðar, þegar ég byrjaði
búskap, þá fengum við hjónin leigt
að Vesturgötu 30. Þá voru synirnir
farnir að stálpast, 5 frændur, sem
voru 3 synir Kristjáns bróður
Steinars, svo kom minn sonur í
hópinn og sá sjöundi af Vesturgötu
11, en hann er látinn. Þessir
drengir tengdust vináttuböndum,
sem aldrei brugðust, en Ingibjörg
kona Steinars stóð vörð um velferð
hópsins með sinni nærgætni og
ljúfmennsku. Og þótt árin hafi
færst yfir, hygg ég að alltaf við og
við sé hugsað með hlýhug til
Vesturgötu 30, því þar var oftast
miðstöðin, eða smiðjan hans
Kristjáns og Slippurinn. Það voru'
dýrðardagar og gott að ylja sér við
minningarnar.
Nú er Steinar kominn yfir
móðuna miklu til allra vina sinna.
Það verður áreiðanlega vel tekið á
móti honum, enda trúði hann á
framhaldslífið.
Ég þakka honum vináttuna í
gegnum árin og bið Guð að blessa
hann. Ég sendi fjölskyldunni allri
samúðarkveðjur og bið þeim Guðs
blessunar.
Sigríður Hannesdóttir.
til íslands, þá gaf hann sér alltaf
tíma til að líta inn. Það voru
ógleymanlegar stundir, því
frásagnargáfu átti hann í betra
lagi, góðsemi og greiðvikni voru
hans aðalsmerki.
Fáa uggði hve alvarleg veikindi
hans voru, öll vonuðum við að hafa
hann lengur meðal okkar. Margrét
og börnin hafa mikið misst.
Guð blessi minningu vinar
okkar Lárusar.
Bryndís Helgadóttir.
Lárus Thorarensen, sem lést
hinn 1. desember sl., var einn af
þessum litríku einstaklingum sem
gleymast seint. Við félagar hans í
flugvirkjafélaginu, sem höfum
þekkt Lárus allar götur frá því
hann hóf flugvirkjastörf, höfum
aldrei kynnst neinum sem hefur
tekið honum fram í einstakri
verklagni, því að hann var dverg-
hagur við allt sem viðkom smíðum
og lagfæringum ýmiss konar. Og
aldrei var hann ráðalaus, hvað
sem á gekk. Gott dæmi um það má
nefna, þegar hann inni á öræfum,
með brotið járnsagarblað að vopni,
útbjó ná úr hurðarhúni bílsins í
staðinn fyrir það sem brotnaði í
öxlinum. Hann var hugvitssamur
og naut sín við ýmiss konar
verkefni í einkalífi sínu, eins og
uppbyggingu gamalla bifreiða.
Lagði hann mikla áherslu á að þær
yrðu í sinni upprunalegu mynd.
Flugvirkjastörfin áttu einkar vel
við Lárus, því að þau gefa oft
tækifæri til að spreyta sig á
vandasömum verkefnum innan um
flókinn tækjabúnað flugvélanna.
Síðustu árin starfaði Lárus sem
flugvélstjóri hjá Cargolux í Lux-
embourg, og var svo að segja búinn
að leggja undir sig heiminn með
flugferðum sínum. Þar nutu sín oft
starfskraftar þessa skemmtilega
iðnaðarmanns, fyrirtæki hans til
ómetanlegs gagns. Lárus var
einnig áhugasamur um íþróttir, og
munum við mörg skemmtileg
tilþrif hans í knattspyrnunni hér
áður fyrr, geðgóður og drenglynd-
ur á velli. Það er mikil eftirsjá í
mönnum sem Lárusi, er falla frá á
besta aldri, og með honum hefur
enn eitt skarðið verið höggvið í
raðir flugvirkja og flugliða á
skömmum tíma, óbætanlegt fyrir
hið fámenna íslenska þjóðfélag.
Vottum við eiginkonu hans,
Margréti Aðalsteinsdóttur, og
börnum þeirra innilega samúð
okkar og biðjum Guð að styrkja
þau í sorg þeirra.
Flugvirkjafélag íslands.
Bræöraborgarstíg 16 Sími 12923-19156
VWSIUd