Morgunblaðið - 28.12.1978, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 28. DESEMBER 1978
t Móöir okkar, tengdamóöir, amma og systir
HERBJÓRG ANDRESDÓTTIR,
Kaplaskjólsvegi 65
veröur jarðsungin trá Dómkirkjunni, fimmtudaginn 28. desember kl. 1.30.
Ágúst Haraldsson, Stella Ingvarsdóttir,
Guðrún Haraldsdóttir, Einar Guómundsson,
Guölaug Haraldsdóttir, Garðar Guójónsson,
Elsa Haraldsdóttir, Eggert Konráösson,
Þóra Haraldsdóttir,
Sigurbjörn Haraldsson,
Sigurður Haraldsson, Guðbjörg Guömundsdóttir,
Ása Haraldsdóttir, Jóhann Björnsson
Lára Haraldsdóttir, Fylkir Ágústsson,
Sigurdís Haraldsdóttir, Magnús Haróarson,
barnabörn
Valgerður Andrésdóttir, Jensína Andrésdóttir,
Fanney Andrésdóttir, Ásgeróur Andrésdóttir,
Sígríóur Andrésdóttir,
t
Eiginmaður minn, faöir, tengdafaöir og afi
GUÐBJORN HANSSON,
fyrrverandi yfírvaróatjóri
lögreglu Reykjavíkur,
veröur jarðsunginn frá Fríkirkjunni föstudaginn 29. desember kl. 10.30.
Blóm vinsamlega afþökkuö.
Guófinna Gunnlaugsdóttir,
Kristinn Guóbjörnsson, Agnes Marinósdóttir,
Helga Guðbjörnsdóttir, Magnús Þorsteinsson,
Jóhann Guóbjörnsson,
og barnabörn.
t
Eiginkona mín, móöir okkar og tengdamóöir,
ÞÓRUNN ÓLAFSDÓTTIR,
Stórholti 28,
andaöist aðfararnótt 23. desember.
Guöjón Guðmundsson
Vigdís Guójónsdóttir Valdimar Guöjónsson
Guöríóur Guðjónsdóttir Ólafur Guójónsson
Ingibjörg Guójónsdóttir Gunnar Guðjónsson
og tengdabörn
+ Jaröarför móöur okkar og tengdamóður
MEKKINAR EIRÍKSDÓTTUR,
fer fram frá Þjóökirkjunni í Hafnarfiröi í dag fimmtudaginn 28. desember kl. 2
e.h.
Guóný Petersen, Ágúst F. Petersen,
Guóríöur Petersen, Jóhann Petersen.
t
Jaröarför mannsins míns, fööur og sonar
HARALDAR ÓLAFSSONAR
fer fram föstudaginn 29. 12. kl. 1.30 frá Fossvogskirkju.
Bira Magnúsdóttír og synir
Sólveig Stefánsdóttir og Ólafur F. Ólafsson.
Móðir okkar elskuleg
GUÐNÝ GUDJÓNSDÓTTIR
Egílsgötu 14, áöur Kirkjutorgi 6,
andaöist í Landakotsspítala aö morgni Þorláksmessu.
Útför hennar fer fram frá Dómkirkjunni á morgun, föstudaginn 29. des., kl.
1.30 siðd. Þeim, sem vilja rpinnast hennar, skal bent á líknarstofnanir.
Haukur Óskarsson
Hulda Óskarsdóttir
Guöný Sesselja Óskarsdóttir
t
Eiginkona mín, móöir og tengdamóöir
KRISTRÚN KRISTJÁNSDÓTTIR,
Linnetstíg 9, A, Hafnarfirði,
lést í Landspítalnum aö morgni 24. cfesember.
Jóhann Björnsson,
Björn Jóhannsson, Guðrún Egilson,
Ólafur Jóhannsson, Arnbjörg Sveinsdóttir,
Sjöfn Jóhannsdóttir, Arnbjörn Leifsson.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og jaröarför
mannsins míns, fööur okkar, tengdafööur og afa
JÓNS ÞÓRARINSSONAR
Elísabet Berndsen
börn, tengdabörn og barnabörn.
Elsa Sveinsdóttir
fráÁrbæ -Minning
Fædd 7. ájjúst 1912.
Dáin 20. desemher 1978.
BygKÖirnar í landinu eru mönn-
um misjafnlejía kærar. Þó talað sé
um falleKt landslaK ok umhverfi —
mun það sjaldnast ráða mestu um
huK okkar til byKRðarlaKa —
heldur miklu fremur samband
okkar ok kynni af fólkinu, sem
byKKðina skapar hverju sinni.
Stöðvarfjörður er af mörKum
talinn falleK ok vinaieK byKKÖ, en
þar eins ok annars staðar eru það
íbúarnir, sem Kefa staðnum mest
Kildi.
Elsa í Árbæ eins ok hún var
oftast kölluð fyrir austan — var
einn af þeim merku einstakling-
um, sem áttu hlut að góðri byggð á
Stöðvarfirði á undanförnum ára-
tugum. Hún var fædd á Stöðvar-
firði, dóttir hjónanna Svanhvítar
Pétursdóttur og Sveins Björgólfs-
sonar, útvegsbónda, sem um lang-
an aldur var farsæll og dugmikill
formaður á fiskibátúm á Stöðvar-
firði. Strax í bernsku mun Elsa
hafa verið efnileg — því í kirkju-
bækur Stöðvarsóknar skráði
sóknarpresturinn séra Guttormur
Vigfússon — eftir húsvitjun á
heimili foreldra Elsu, sem þá var
átta ára — að hún sé vel gefin
stúlka.
Lífsbarátta var hörð í landinu
fyrstu áratugi þessarar aldar — og
áttu fæst vel gefin ungmenni
nokkurn kost skólagöngu eftir
lögboðna barnafræðslu — þó
hugur þeirra tii þess stæði. Það
kom í hlut Elsu, sem var elst sinna
systkina — að hjálpa heimilinu til
sjálfsbjargar strax og aldur leyfði.
Hún lærði ung að árum öll
venjuleg framleiðslustörf til lands
og sjávar — og þar sem henni var
sérstök athafnaþrá í blóð borin —
varð hún óvenju snemma iiðtæk.
Þó hún væri alla ævi bókhneigð —
voru það aðeins hvíldartímar frá
skyldustörfum, sem lengst voru
notaðir til lestrar.
Aðeins 18 ára að aidri giftist
lílsa eftirlifandi eiginmanni sínum
Friðgeiri Þorsteinssyni, frá Oseyri
í Stöðvarhreppi. Ungu hjónin
kornu sér fljótlega upp íbúð við
hús foreldra Elsu, Árbæ, sem þau
bjuggu í æ síðan.
Þegar Elsa og Friðgeir hófu
búskap á kreppuárunum um 1930
— byrjuðu þau með tvær hendur
tómar. En þau áttu það, sem auði
er betra — sterkan vilja til
sjálfsbjargar og þann metnað að
vilja verða fremur veitendur en
þiggjendur í samfélaginu. Tekst
þegar tveir vilja eins og sagt er —
og þó börnin þeirra yrðu sex — var
alla þeirra búskapartíð vel fyrir
öllu séð, heimafólki og þeim, sem
að garði þeirra bar.
Friðgeir maður Elsu hafði á
hendi marg háttuð trúnaðarstörf
utan heimilisins, var oddviti
hreppsins í þrjátíu ár og lengi
umboðsmaður Brunabótafélagsins,
sjúkrasamlags og fulltrúi á Fiski-
þingi, sem útheimti oft fjarveru
hans frá heimilinu, og kom þá í
hlut húsmóðurinnar öll búsýslan,
skepnuhirðing og fleira. Hún
virtist alltaf hafa tíma til ótrúleg-
ustu verkefna auk barnauppeldis
og heimilishalds, sem hún rækti af
kostgæfni. Þegar Friðgeir sótti sjó
á sumrin á trillubátnum sínum —
studdi Elsa mikið að útgerðar-
störfunum með því að skera úr
kræklingi, sem notaður var mikið
til beitu. Hafði hún þá oft eldri
strákana með'sér í störfum — og
brá sér þá líka stundum á sjó á
árabátnum til fiskjar og tii að
kenna drengjunúm áralagið, enda
urðu þeir snenima liðtækir við
sjóinn. Auk þess, sem á hefir verið
minnst af störfum húsmóðurinnar
í Árbæ — þá er ekki síst umtals
vert hversu gott var að koma
gestur á heimili hennar. Kynntist
ég þessu meðal annars þegar ég
sat í hreppsnefnd með Friðgeiri
um nokkurt árabil, en hrepps-
nefndarfundir voru allir haldnir í
Árbæ. Voru þá alltaf myndarlegar
veitingar á borðum og frambornar
og veittar á þann hátt — að gestir
fundu sig eiga heima þar meðan
dvalið var. En það þurfti ekki
hreppsnefndarfundi til, að gesti
bæri að garði í Árbæ, því þangað
þótti mörgum gott að koma og
fundu sig velkomna.
Frítímar voru fáir frá störfum
hjá Elsu framan af ævi. En þegar
börnin voru uppkomin og annir
minnkuðu gat hún fyrst látið eftir
sér að sinna meira ýmsum hugðar-
málum sínum. Þá las hún mikið og
orti, jafnvel heila bragi, því hún
var prýðilega hagmælt. Hún tók
þátt í stjórn og uppbyggingu
bókasafns hreppsins, var um
árabil í sóknarnefnd og tók þátt í
ýmsum öðrum félagsstörfum. Öll
hagsmunamál Stöðvárfjarðar voru
áhugamál Elsu Sveinsdóttur.
Sveitin hennar á því mikils að
sakna við fráfall hennar, þótt
mestur sé söknuður eiginmanns
hennar og barna.
Við hjónin vottum Friðgeiri og
börnunum innilega samúð — og
biðjum skapara Ijóssins láta
þakklætið fyrir líf og störf Elsu
létta þeim söknuðinn.
Bjiirn Stefánsson.
Sífellt fækkar þeim aldurshóp,
sem leit dagsins ljós í byrjun
aldarinnar, aftur og aftur með
stuttu millibili, sér maður á bak
samferðamönnunum, sífellt fækk-
ar góðkunningjunum frá æskuár-
unum og frá bernskubyggðinni, —
umfram allt minnir það mig á að
„æfin líður árum með“ og að
sjálfur er eg orðinn gamall maður.
Síðast minnist eg nú jafnöldru
minnar og fermingarsystur frá
æskuárunum heima á Stöðvarfirði.
Minnist fermingarbarnanna sjö,
fimm stúlkna og tveggja pilta, er
við f.vrir rúmlega hálfri öld,
gengum til spurninga, hjá þeim
öðlings manni og sæmdarpresti,
séra Vigfúsi Þórðarsyni að
Heydölum, seni þá þjónaði við
nýreista kirkju á Stöðvarfirði.
Það voru glaðvær og hispurslaus
ungmenni, sem þar deildu geði. Og
engan veit eg, sem betur skildi
viðhorf æskunnar, en séra Vigfús
Afmælis- og
minningar-
greinar
ATIIYGLI skal vakin á því. að
afma'lis- og minningargreinar
verða að berast hlaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein. sem hirtast á í
miðvikudagshlaði. að herast í
síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
igreinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera í sendihréfs-
formi eða hundnu máli. Þa'r
þurfa að vera vélritaðar og
með góðu línuhili.
og eg er sannfærður um, að á þeim
stutta tíma, sem við nutum hans
leiðsagnar öðluðumst við drjúgt
vegarnesti.
Við sem slitum barnsskónum, á
fyrri hluta þessarar aldar, við
frumstæð lífsskilyrði, miðað við
það, sem nú gerist höfum að vísu
farið á mis við margar lystisemdir
heimsins, en kannske hafa erfið-
leikarnir, komið ýmsum okkar til
nokkurs þroska.
Erfiðleikarnir voru okkar skóli
og úr þeim skóla, tókum við okkar
stúdentspróf.
Elfur tímans bar okkur flest
burt, sitt í hverja áttina. En frá
þessu vori, á morgni lífsins, á eg
enn hugljúfar minningar og svo
ætla eg, að muni háfa verið um
okkur öll fermingarsystkinin sjö.
Því rifjast þetta nú upp í huga
mínum, að einmitt nú í dag, — er
ein af þessum fermingar systrum
mínurn til moldar borin, frá þeirri
sömu kirkju, er við fermdumst frá,
fyrir rúmlega hálfri öld.
Sú sem hér er kvödd, Elsa
Sveinsdóttir mágkona mín frá
Árbæ í Stöðvarfirði, ber því
skýrast vitni, að hún hefir staðist
það próf, sem eg minntist á hér á
undan, með mikilli prýði og sæmd.
Mér verður hugsað heim til
Stöðvarfjarðar. Það mætti segja
mér, að þar sé hennar nú sárt
saknað, af öllum sem til hennar
þekktu.
Á heimili hennar var gott að
koma, þar var gott að dvelja, þar
var hverjum sem að garði bar,
boðið að ganga í bæinn og Elsu
fórst svo vel, að eftir var tekið, og
öllum, sem þess nutu verður
minnisstætt, hvernig hún tók á
móti og veitti gestum sínum.
Ekki verður mér síður hugsað til
eiginmanns, barna þeirra tengda-
barna og barnabarna.
Það er huggun harmi gegn, að
minnast umhyggjusamrar móður.
Móður, sem fann hamingju sína í
því fólgna, að hlúa að og fórna sér
fyrir velferð barna sinna og
annarra. Slíkrar móður er gott að
minnast.
Megi minningin um slíka eigin-
konu, verða bróður mínum nokkur
styrkur og söknuðurinn, aðeins
hugljúf minning — allt að leiðar-
lokumy
Með þeirri ósk kveð eg þig,
fermingarsystir og vinkona.
Ilalldór Þorsteinsson.
Elsa Sveinsdóttir frá Árbæ í
Stöðvarfirði lést í Landspítalanum
í Reykjavík aðfararnótt 21. desem-
ber s.l. Elsa var fædd að Bæjar-
stöðum í Stöðvarfirði þann 7.
ágúst 1912. Bæjarstaðir eru nú
eyðibýli utanvert við bæinn Lönd
en að Bæjarstöðum bjuggu þá
foreldrar hennar Sveinn Björg-
ólfsson og Svanhvít Pílursdóttir,
komin af austfirskum ættum. Þau
fluttu síðar eða á.þriðja áratug
aldar í Kirkjubólsþorp og reistu
þar húsið Árbæ, en þar átti Elsa
síðan heima um hálfrar aldar
skeið. Fyrst hjá foreldrum sínum
og síðar með manni sínum Frið-
geir Þorsteinssyni frá Óseyri, eftir
að þau höfðu byggt við húsið eftir
1930. Friðgeir var um langt skeið
oddviti Stöðvarhrepps og síðar
forstöðumaður Útibús Samvinnu-
banka íslands á Stöðvarfirði eftir
að hann hætti sjósókn.
Elsa og Friðgeir eignuðust sex
börn, sem öll eru á lífi. Þau eru:
Guðjón fyrrum kaupfélagsstjóri,
nú fulltrúi hjá Sjávarafurðadeild
SIS; Örn Skipstjóri í Þorlákshöfn;
Sveinn Viðir, skipstjóri í Kópa-
vogi; Þórólfur fyrrum skólastjóri
og nú kennari í Kópavogi; Guðríð-
ur búsett á Stöðvarfirði og Björn
Reynir bankastarfsmaður á Stöðv-
arfirði.
Öll eru börn þessi búin dugnaði
og manndómi foreldra sinna, enda
uppalin við heilbrigð og hagnýt
störf þar sem stritiö og starfið var
þó mildað með árvöku auga og
mjúkri móðurhönd, óþreytandi
jafnt á nóttu sem degi, því að
vinnudagur þessarar fjölskyldu