Morgunblaðið - 19.01.1979, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 19. JANÚAR 1979

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Rítstjórnarfulltrúi
Fréttastjóri
Auglýsingastjóri
Ritstjórn og afgreiðsla
Auglýsingar
hf. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guðmundsson.
Björn Jóhannsson.
Baldvin Jónsson
Aöalstræti 6, sími 10100.
Aöalstræti 6, sími 22480.
Áskriftargjald 2500.00 kr. á mánuði innanlands.
I lausasölu 125 kr. eintakið.
Auknir skattar af
eigin húsnæði
Iágætri grein Davíðs Oddssonar borgarfulltrúa í Morgun-
blaðinu sl. sunnudag sýnir ,hann fram á, að krossinn á
kjörseðlinum í vor hefur tekið á sig mynd skattseðils.
Tilkynningum stjórnvalda um nýjar eða auknar álögur hefur
rignt yfir skattborgarana jafnt og þétt, svo að enginn kann
þar lengur tölu á, en hugmyndaflug valdahafa í þessum
efnum þykir með ólíkindum.
Nýlegt dæmi af þessu tagi er hækkun eigin húsaleigu um
93,6%, sem veldur meira en tvöföldun tekjuskatts af þessum
tilbúnu tekjum, þar sem fyrningarprósentan er óbreytt. Hér
er um umtalsverðar fjárhæðir að ræða, sem algengt er að
nemi tugum þúsunda. Þessi aukna skattlagning eigin
húsnæðis leggst ofan á stórhækkun eignarskatts og
fasteignagjalda víða þar sem vinstri flokkarnir fara með
stjórn bæjarmála, svo sem í Reykjavík, Kópavogi og á
Akureyri.
Ekki þarf að fjölyrða um það, hversu ranglát og varasöm
sú stefna er að gera íbúðarhúsnæði að æ þýðingarmeiri
álagningarstofni opinberra gjalda. Þar gilda í fyrsta lagi þau
almennu rök, að eigin húsnæði er ekki tekjuskapandi frekar
en t.a.m. innbú. Reynslan sýnir líka, að margt roskið eða
aldrað fólk og þeir, sem orðið hafa fyrir heilsufarslegum
áföllum, eiga nú í erfiðleikum með að rísa undir vaxandi
opinberum álögum af íbúðum sínum. í þessu sambandi má
heldur ekki horfa fram hjá því, að þessar auknu álögur munu
koma illa við þá, sem eru að reyna að eignast þak yfir höfuðið
og leggja nótt við dag til þess að standa undir vöxtum og
afborgunum af lánum af íbúð sinni.
Á hinn bóginn getur engum komið á óvart, að
skattheimtan skuli í vaxandi mæli vera af eignum manna,
þótt takmarkaðar séu. Þetta er margyfirlýst stefna
Alþýðubandalagsins, sem ræður ferðinni í ríkisstjórninni, og
kom m.a. glöggt fram hjá viðskiptaráðherra í útvarpsþætti
fyrir skömmu.
Svik við launþega
r
Ohjákvæmilegt er að vekja athygli á, að hin mikla
hækkun eigin húsaleigu nú eru hrein svik við launþega í
landinu. I sambandi við ráðstafanirnar 1. desember féllst
verkalýðshreyfingin á að gefa 2 stig verðbótavísitölunnar
eftir gegn því að beinir skattar á launafólk yrðu lækkaðir.
Eins og áður segir getur þessi hækkun eigin húsaleigu haft í
för með sér hækkun tekjuskatts sem nemur tugum þúsunda á
almennar launatekjur. Áður hafði ríkisstjórnin svikið það, að
skattgjaldsvísitalan hækkaði um sama hundraðshluta og
almenn laun í landinu. En eins og Morgunblaðið hefur áður
bent á kom það fram í breytingartillögum þingmanna
Alþýðuflokksins við 3. umræðu fjárlaga að með þessum hætti
hefur um hálfur milljarður króna verið tekinn af
launamönnum í landinu bótalaust og raunar meir, ef miðað
er við skattgjaldsvísitölu 152, eins og rétt er.
Fyrir kosningar lagði Alþýðuflokkurinn fram 10 punkta í
efnahagsmálum, sem síðan hefur verið gumað mikið af, þótt
lítið fari fyrir efndunum. Þar á meðal var því heitið, að
„tekjuskattur af almennum launatekjum yrði lagður niður."
Svik þingmanna Alþýðuflokksins eru því tvöföld í þessum
efnum. Annars vegar hafa tekjuskattar af almennum
launatekjum hækkað verulega. Hins vegar hafa ráðstafanir
verið gerðar til þess að hækka tekjuskattinn enn eftir að
samkomulagið við verkalýðshreyfinguna var gert 1.
desember sl. Þannig hefur krossinn á kjörseðlinum verið að
breytast í skattseðil og með sama áframhaldi er skammt í, að
launaseðillinn geri það líka.
Eyjólfur Konrád Jónsson, alþm.:
Samstarf á
Noröurhöfum
SAMNINGAGERÐIN við Fær
eyinga var fagnaðarefni, þó að
ég vilji taka undir þau ummæli
Matthiasar Bjarnasonar. fyrrv.
sjávarútvegsráðherra, að ekki
hafi rausnin verið sérlega
mikil af okkar hálfu. Hjá
stórslysi var þó komizt. En
áður en málið kemur til um-
ræðu á Alþingi langar mig að
minna á, að ár og dagur eru nú
liðin, síðan sú stofnun sam-
þykkti cinróma ályktun um
aukin samskipti við Fær-
eyinga, án þess að ýkja mikið
hafi af okkar hálfu verið gert
til að framfylgja þeirri stefnu.
Þá er þess að minnast, að rétt
fyrir hátíðar afgreiddi Alþingi
þrjár þýðingarmiklar tillögur
um hafréttarmál, og var ein
þeirra einmitt um samstarf við
Færeyinga til að leitast við að
tryggja sameiginleg réttindi
landanna á hafsvæðum langt
suður af íslandi.
Önnur tillagan var um samn-
inga við Norðmenn um réttindi
landanna á Jan Mayen-svæðinu
og hin þriðja um rannsókn
landgrunns Islands. Opinberar
umræður um þessi mál hafa
kannski enn ekki verið nægilega
miklar, þannig að menn gætu
gert sér grein fyrir þýðingu
þeirra. En ég hef fyrir mína
parta talið eðlilegt, að íslenzk
stjórnvöld fengju nokkurn tíma
til að átta sig betur á málunum,
áður en miklar umræður hæf-
ust, og byrja viðræður, formleg-
ar eða óformlegar, bæði við
Norðmenn og Færeyinga.
Senn hlýtur þó að líða að því,
að ríkisstjórnin geri grein fyrir
gangi mála. Þá upplýsast mál
þessi 1 þrengri skilningi, en
umræðurnar hljóta líka að
verða víðtækari. Við hljótum að
spyrja sjálf okkur og nágranna
okkar, hvort ekki sé hyggilegt,
að þessar frænd- og vinaþjóðir
taki upp náið samstarf um
verndun og hagnýtingu auðæfa
hafs og hafsbotns á geysivíð-
áttumiklum hafsvæðum
Norður-Atlantshafsins.
Og nú bætast við fregnir af
væntanlegri heimastjórn Græn-
lendinga. Er ekki ljóst, að einnig
við þá verði rætt?
Samningur íslendinga við
Færeyinga ræður engum úrslit-
um um efnahagsafkomu þessara
tveggja þjóða á samningstíman-
um. En hann ætti að geta greitt
leiðina til þeirra víðtæku
samninga og samstarfs, sem við
höfum ákveðið að leita eftir við
nágrannaþjóðirnar. En nú verð-
um við líka að láta hendur
standa fram úr ermum. Mikils-
verðustu málin mega ekki
drukkna í fjasi.
LoMeiðaflugm enn ekki
fylgjandi launajöfnun
LOFTLEIÐAFLUGMENN álíta að stjórn Flugleiða hf. hafi ekki staðið
við gerða samninga varðandi flug International Air Bahama og telja
rangt að hjá IAB séu við störf fyrrverandi flugmenn sem vegna aldurs
verði að fá undanþágur hjá flugmálayfirvöldum hérlendis, sams konar
undanþágur og fslenzkir flugmenn fengu ekki í Bandarikjunum vegna
fyrirhugaðra starfa á DC-10, þ.e. menn er voru um sextugt.
Framangreint kom fram á
blaðamannafundi er stjórn Félags
Loftleiðaflugmanna efndi til í gær
til að skýra sín sjónarmið varð-
andi málefni flugmanna sem hafa
verið mikið í fréttum að undan-
förnu. Loftleiðaflugmenn telja að
yfirlýsing er samþykkt hafi verið
af stjórn Flugleiða þar sem segir
að íslenzkum flugmönnum verði
gefinn kostur á störfum hjá IAB
að frágengnum föstum starfs-
mönnum þess og Bahamaborgur-
um, háfi ekki verið virt og að
stjórn Flugleiða hafi ekki gert sér
far um að útvega íslenzkum
flugmönnum atvinnu hjá IAB eins
og þurft hefði að vera. Telja þeir
að á næstunni þurfi enn frekar að
reyna á þetta þar eð vinna verði
minni hjá Loftleiðaflugmönnum
m.a. vegna tilkomu DC-10 þotunn-
ar.
Loftleiðaflugmenn telja að ekki
hafi staðið á þeim að vinna
heilshugar að sameiningu starfs-
aldurslista flugmannanna og segja
að Félag Loftleiðaflugmanna og
Félag ísl. atvinnuflugmanna hafi
komið sér saman um starfsaðferð-
ir við það verkefni og tekið við það
mið af erlendum félögum þar sem
hliðstæð sameining hefur farið
fram. Voru þesar tillögur sam-
þykktar af báðum félögunum 13.
desember sl. en síðan, 3.1. ’79, hafi
F.I.A. ákveðið að hætta við sam-
eininguna. Segja Loftleiðaflug-
menn að ástæða þess geti m.a.
verið sú, að þegar Flugfélagsmenn
fengu ekki störf á breiðþotunni
hafi þeir séð hugsanlega mögu-
leika á störfum hjá Arnarflugi og
því hafi þeir horfið að hugmynd-
um um leiðaskiptingu milli Flug-
félags Islands og Loftleiða.
Loftleiðaflugmenn segjast ekki
geta fallist á hugmyndir um
launajöfnun þar sem þeir telja
ábyrgð í starfi aukast með stærð
flugvéla. Segjast þeir þó hneigjast
að ákveðinni jöfnun og bentu á að
meðan þeir voru einnig innan
F.I.A. hafi mismunur á launum á
Boeing 727 og DC-8 þotu ekki verið
ýkja mikill. Laun flugstjóra á
Boeing hafi verið komin upp í 94%
af launum flugstjóra á DC-8, en
voru fyrst 74,25%. Síðan eftir að
Loftleiðamenn fóru úr Félagi ísl.
atvinnuflugmanna hafi munurinn
aftur vaxið nokkuð og sé hlutfallið
nú 93%. Loftleiðamenn telja
fráleitt að Flugleiðir greiði sömu
laun fyrir allar tegundir flugvéla
enda geti hinar minni flugvélateg-
undir ekki staðið undir þeim
kostnaði að greiða sömu laun og
breiðþota geri, enda sé ábyrgð
meiri með aukinni flugvélastærð,
sem fyrr segir.
Að lokum kom það fram að
Loftleiðaflugmenn kváðust sakna
íslenzka fánans af stéli breiðþot-
unnar og hörmuðu að hann skyldi
ekki hafa verið málaður þar.
Sögðu þeir að flestir hefðu haft
orð á því að ekki væri rétt að
leggja fánann niður, hann væri
það merki er þekkt væri erlendis
auk nafnsins og rangt væri að
leggja það niður nú er erfitt
ástand væri og jafnvel fækkun á
Norður-Atlantshafsleiðinni. Bæri
félaginu frekar að halda þessum
þekktu einkennum og freista þess
frekar síðar þegar vel áraði að
kynna nýtt merki.
jgWEk 1 ] r %mi
II

Nokkrir stjórnarmeðlima Félags Loftleiðaflugmanna, f.v.i Steíán Gíslason, Baldur Oddsson, Skúli
Guðjónsson og Ingi Olsen. Ljósm. Rax.