Morgunblaðið - 06.06.1979, Page 39

Morgunblaðið - 06.06.1979, Page 39
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 6. JÚNÍ 1979 Þorfinnur Gunn- laugsson -Minning þeirra frændkvenna var alla tíð mikil vinátta og stöðugur sam- gangur á milli heimilanna. Amma og afi eignuðust 4 börn, sem öll eru á lífi. Ein dóttirin ólst upp frá 6 ára aldri hjá systur ömmu og mági í Hellatúni. Ekki voru efnin mikil. Afi vann verka- mannavinnu meðal annars í grjót- námi bæjarins. Þegar eldri börnin fóru að geta passað þau yngri, vann amma við fiskbreiðslu eins og margar húsmæður í þá daga. Hún og vinkona hennar tóku saman stakkstæði og fengu fisk til þurrkunar. Amma var trygg öllum sínum ættingjum og vinum. Guð- mundur bróðir hennar lá lengi á spítala þar til hann lézt og voru ófáar ferðirnar sem hún átti til hans. Mann sinn missti amma árið 1942 og var hún því búin að vera ekkja í 37 ár er hún lézt. Hélt hún heimili áfram ásamt börnum sín- um. Við vorum 2 barnabörn henn- ar sem ólumst upp á heimilinu. Amma var ákaflega trúuð. Kunni Passíusálmana utan að auk fjölda annarra sálma og kvæða. Hún dáði Hallgrím Pétursson mjög. Hún var alla tíð létt í lund og söng mikið. Amma hlustaði mikið á útvarp og meira að segja eftir að hún var farin á sjúkrahús hlustaði hún á söng í útvarpinu. Hún hlustaði alltaf á messuna á sunnudögum og á föstunni fór hún ekki í háttinn á kvöldin fyrr en að loknum lestri Passíusálmana í útvarpinu. Amma var einstaklega heilsu- hraust um ævina. Hún var afar ern og óskertu minni hélt hún fram yfir 100 ára aldurinn. Hún fylgdist af miklum áhuga með afkomendum sínum og öðrum ættingjum og kunni deili á þeim flestum. Hún fékkst mikið við prjónaskap í ellinni, en síðustu árin heima hafði hún orðið að hætta honum, þar sem hún var orðin mjög sjóndöpur. Hún var blind á öðru auga, en smáskímu hélt hún á hinu. Amma þurfti aldrei að fara á elliheimili en mörg síðustu árin bjó hún með 3 börnum sínum. A 100 ára afmælinu var hún það hress að hún naut þess að ættingj- ar og vinir heimsóttu hana. Þegar hún var 100 ára og hálfu ári betur varð hún fyrir því slysi að detta og lærbrotna. Var það henni mikið áfall að þurfa að yfirgefa heimilið. Eftir það var hún rúmliggjandi á sjúkrahúsum. Smáhrakaði heilsu hennar unz hún fékk hvíldina 27. maí. Amma reyndist mér einstak- lega vel og vildi allt fyir mig gera. Minnist ég nú þeirra tíma er við áttum saman og mun ætíð vera þakklát fyrir þá ást og umhyggju sem hún sýndi mér og svo seinna börnum mínum. Megi hún hvila í friði og blessuð sé minning henn- ar. Helga Skúladóttir. Vorið hefur verið með allra kaldasta móti í ár og valdið töluverðum búsifjum til sjávar og sveita. Við höfum verið minnt óþyrmilega á það, að við búum í harðbýlu landi. Helga Helgadótt- ir, sem verður jarðsett í dag, er einn síðasti útvörður þeirrar kynslóðar, sem kynntist af eigin raun þeim frosthörkum, harðind- um og vorkuldum er herjuðu á landið á áratugnum 1880-1890. Hún var fædd atSkálholti í Biskupstungum 13. febrúar 1875 og var því liðlega 104 ára er hún lézt. Ævi hennar spannaði mesta umbrota- og framfaratimabil ís- lenzku Þjóðarinnar, frá köldu myrkvuðu torfbæjunum til upp- hituðu, raflýstu steinhúsanna, frá opnum árabátum til fullkominna skuttogara, frá, frá þarfasta þjón- inum til þotualdar og svo mætti lengi telja. Þrátt fyrir alla tækni- þróunina er víst, að kuldarnir í vor koma við okkur og það getur enginn, sem ekki þekkir af eigin raun, gert sér í hugarlund það harðræði, sem forfeður okkar urðu að þola í harðindum 19. aldar og fyrr. Enda vildi Helga Helgadóttir ekki rifja upp þá tíma. Það fór hrollur um hana við tilhugsunina er myrkrið og kuldinn var allsráð- andi. Framtíðin var henni meir að skapi. Helgu kynntist ég ekki fyrr en hún var komin yfir nýrætt. Mér hefur alltaf verið minnisstæður okkar fyrsti fundur. Helga var enn vel ern en sjónin var þó tekin að daprast. Ekki lét hún það samt aftra sér að fara fram í eldhús og skenkja upp á. Gestrisnin var henni svo í blóð borin að þrátt fyrir háan aldur var tekið til höndum er gest bar að garði. Og þannig var Helga, boðin og búin að leggja til hjálparhönd, svo lengi sem henni entist þrek og heilsa. Þessi merkiskona var sjálf- menntuð, vel minnug og kunni frá mörgu að segja. Þá var hún og glaðvær að eðlisfari. A þessari kveðjustund er mér efst í huga þakklæti til hennar fyrir góða viðkynningu. Börnum hennar og öðru venzla- fólki sendi ég samúðarkveðjur. Sigfús A. Schopka. Fæddur 15. október 1962. Dáinn 13. maí 1979. Stundum flytja fjölmiðlar okkur góð tíðindi og stundum slæm og þrátt fyrir það að við getum átt von á slæmum tíðindum erum við alltaf svo óviðbúin þegar þau berast. Þannig var það einnig þegar við he.vrðum dánartilkynningu í hljóð- varpinu þess efnis að Þorfinnur væri dáinn. Það var vitað að hann barðist við erfiðan sjúkdóm, en sem betur fer erum við mennirnir svo bjartsýnir að við vonuðum að hann mætti vera miklu lengur á meðal okkar. Þegar ungur og elskulegur dreng- ur fellur í valinn svo langt um aldur fram, verður maður hljóður og orðlaus — skilur tæplega tilgang tilveru okkar hér á jörðu. Manni hlýtur að finnast það svo óréttlátt þegar drengur í blóma lífsins fa’r ekki að lifa lengur og ekki hara það, heldur líka að þurfa að hða svo miklar þjáningar þar til yfir lýkur. Við þekktum ekki Þorfinn neitt fyrr en hann fór að æfa með okkur i Iþróttafélagi fatlaðra í Reykjavik, en þegar ég ritaði hann inn í félagið fann ég strax að þarna var kominn i hópinn góður drengur, sérstaklega tók ég eftir því hve prúður og einlægur hann var. Þorfinnur var síðast með okkur á Akureyri í fehr. sl. þar sem hann keppti á Islands- móti fatlaðra í boccia og stóð hann sig með prýði, vann hæði silfur og gullverðlaun og einmitt í keppni þar sem harkan ein gildir kom svo glöggt í ljós drenglyndi hans. Hann var oft með hugann heima í Siglufirði þar sem hann átti sína fjölskyldu, en hana þekkjum við ekki, en sjálfsagt er hann af góðu fólki kominn. Þorfinnur vissi að ég þekki Huldu Steinsdóttur í Siglu- firði sem hann og gerði og það má gjarna koma fram hér hve það gladdi hann mikið að Hulda skyldi muna eftir síðasta afmælisdeginum hans, „Hún man alltaf eftir hún Hulda mín“ sagði hann við mig. Nú eru tveir góðir félagar okkar í Í.F.R. dánir með stuttu millibili, Þorfinnur og Reintar Sigurðsson sem dó í apríl s.l. Fyrir hönd stjórnar, þjálfara og félaga hans í I.F.R. þökkum við Þorfinni fyrir samveruna og vottum fjölskyldu hans og vandamönnum okkar dýpstu samúð og biðjum Guð að blessa minningu hans. Elsa Stefánsdóttir. ritari Í.F.R. RÖRSTEYPAN u Sveitafélög — Verktakar — Húsbyggjendur Framleiðum allar gerðir af rörum til skólplagna, dreinlagna og ræsalagna. Ennfremur holræsabrunna og keilur. Gúmíþéttingar á rör upp á 12“ Viðurkennd framleiðsla úr bestu fáanlegum efnum. Athugið með verð og greiðsluskilmála. RÖRSTEYPAN H/F Fífuhvammsvegi 30 202 Kópavogur Sími 91-40930 KOPAVOGUR “'ÍbÚaveour AUO BREKKA tANOABREKKA Álpmólsvecur § r £ FURUCRUND ® ORENlOAUNO hjallabrekka LYNCBREKKA SfLBREKKA KÓpavogsstöi \ \ * " BRÆORAT. -9, \ % 'S ,o o o # £ 2MÁ-*VEGUR * ttBjARNMQUg STIGUR c 6 |*Wu- j s,íom DIGRANES VEOUR f MELAHEIOI ILYNGHElOl kjarrmÍlmí uu»B„B,E.«,,Ý,jLW,!“" , hvavhmeSek, alfmolsvegur •* H- 'f. MKAUN TUNGA 4 í flfUHVAMJA IGVEO^' ÍÞróttavöllur • • Rörsteypan

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.