Morgunblaðið - 21.06.1979, Síða 24

4
24
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 21. JÚNÍ1979
Sesselja Bœringsdóttir
fráHofakri—Minning
Fædd 29. maí 1892.
Dáin 18. maí 1979.
Þann 26. maí s.l. var til moldar
borin í Hvammi í Hvammssveit
Sesselja Bæringsdóttir, síðast
húsfreyja á Hofakri í sömu sveit.
Bjart var yfir Skeggjadal, sólin
skein glatt, búin að þíða svell og
skafla, aðeins eftir hvítar rákir í
giljum og hiíðargeirum. Fornhelg-
ur friður hvíldi yfir Hvammi í
Dölum; þar opnaði fangið fóstran
góða og tók nú á móti sinni
ferðlúnu dóttur.
Sesselja Bæringsdóttir var fædd
á Skarfsstöðum í Hvammssveit 29.
maí 1892. Faðir hennar var Bær-
ing Jónsson, bónda í Knarrarhöfn
og konu hans Guðrúnar Magnús-
dóttur. Móðir Sesselju var Mar-
grét Sigurðardóttir, bónda á Saur-
hóli og konu hans Sesselju Jóns-
dóttur. Bæring og Margrét bjuggu
á Laugum í Hvammssveit. Síðan
voru þau í húsmennsku á ýmsum
bæjum í sveitinni og stundaði þá
Bæring atvinnu til sjós og lands,
fjölskyldunni til framdráttar. Þau
hjón eignuðust 10 börn, 8 náðu
fullorðinsaldri. Árið 1900 andaðist
faðir þeirra. Kom þá Margrét í
húsmennsku til foreldra minna að
Knarrarhöfn. Hún hafði með sér 2
dætur sínar, Sesselju á 9. ári og
Ingunni á 2. ári. Ingunn litla
andaðist fyrra árið sem þær voru
hjá okkur. Margrét var mikilhæf
kona, saumakona svo af bar,
ólærð, en hafði saumað karl-
mannajakkaföt með eigin handar
nálsporum áður en saumavélar
voru orðnar algengar. Hún var
líka vel greind og ágætur hagyrð-
ingur.
Árin sem þær mæðgur voru hjá
okkur, var Margrét við saumaskap
um sláttinn á ýmsum bæjum í
sveitinni og hafði Sellu með sér
fyrra sumarið, en seinna sumarið
var Sella léttatelpa hjá Sigríði
konu Jens hreppsstjóra á Hóli.
Aðra tíma ársins voru þær mæðg-
ur heima.
Mér fannst mikils um vert að fá
þær á hemilið. Við Sella vorum
jafngamlar og urðum fljótt miklir
mátar. Sella var svo hláturmild og
létt í lund; við undum saman í leik
og starfi; á veturna bárum við
saman bækurnar og undum illa ef
önnur vissi meira en hin.
Eftir tvö ár fluttust mæðgurnar
að Hafursstööum á Fellsströnd.
Þar byrjuðu þá búskap elsta dóttir
Margrétar, Jóna Ingibjörg og
maður hennar Jón Eiríksson. Þar
dvaldist svo Sesselja sín þroskaár.
En 17 ára gömul trúlofaðist hún
Sigurði Breiðfjörð, ungum og
glæsilegum efnismanni, sem þá
átti heima á Hóli í Hvammssveit.
þau sátu í festum 2—3 ár, því ekki
+
Maöurinn minn og faöir okkar
ÓLAFUR HANNESSON
sem lézt aö heimili sínu Austvaösholti 11. júní s.l. veröur
jarðsunginn aö Árbæjarkirkju laugardaginn 23. júm' kl. 2.
Unnur Jónsdóttir
og börn.
+
Útför móður minnar
ÁSTHILDAR SÆMUNDSDÓTTUR
frá Gufuskálum,
til heimilis aó Grettisgötu 38,
veröur gerö frá Fossvogskirkju föstudaginn 21. júní kl. 13.30.
Blóm og kransar afbeönir, en þeim sem vildu minnast hennar er
bent á sjóð Matthildar Þorkelsdóttur.
Fyrir mína hönd, tengdabarna, barnabarna og barnabarnabarna
Elínborg Þóöardóttir.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem auösyndu samuö og vinarhug
viö andlát og útför eiginmanns míns, fööur, afa og bróöur
GÍSLA PÁLSSONAR.
Sérstakar þakkir viljum viö færa Karlakórnum Fóstbræðrum fyrir
sinn þátt í aö heiðra minningu hins látna.
Svanhvít Siguróardóttir,
Katrín Gísladóttir, Guðný Rósa Gísladóttir,
Sif Björk Hilmarsdóttir,
Ása Pálsdóttir, Ragnhildur Pálsdóttir.
+
Þökkum af alhug auösýnda samúð og hluttekningu viö andlát og
jarðarför
BJARNA BJARNASONAR,
Skáney.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsliöi sjúkrahúss Akraness
fyrir ágæta umönnun síöastliöin ár.
Vígdís Bjarnadóttir, Guðráóur Davíósson,
Vilborg Bjarnadóttír, Marinó Jakobsson,
Magnús Bjarnason, Brynhildur Stefánsdóttir.
+
Þökkum auösýnda samúö viö fráfall og jaröarför eiginkonu
minnar, móöur okkar, tengdamóður og ömmu
STEFANÍU DANÍELSDÓTTUR,
Aóalstræti 8, ísafiröi.
Bjarni Gunnarsson,
Friörika Runny Bjarnadóttir, Högni Marsellíusson,
Birna Bjarnadóttir, Daníel Jónsson,
Gunnar Bjarnason, Helga Eyjólfsdóttir,
Brynjólfur Bjarnason, Margrót Ólafsdóttir,
Daníelína Jóna Bjarnadóttir, Jón Víkingsson,
og barnabörn.
var almennt þá, að stúlkur giftust
svo ungar.
Á þeim árum var Sesselja 1
vetur í Reykjavík, í húsi hjá frú
Kristínu Jakopssen, konu Jóns
Jakopssen landsbókavarðar.
Sigurður og Sesselja giftust árið
1912. Var hjónaband þeirra traust
og mjög ástúðlegt.
Árið 1915 fóru þau að búa í
Rauðbarðaholti, næsta bæ við
Knarrarhöfn og bjuggu þar til
ársins 1921. Þá fluttust þau að
Köldukinn á Fellsströnd. Sama
vor fluttist ég að Breiðabólsstað;
skilur áin aðeins jarðirnar; við
vorum því áfram nágrannakonur
og féll aldrei skuggi á okkar
vináttu.
Kaldakinn er lítil jörð. Sigurður
bætti tún og byggði upp hús, allt
sýndi góða umgengni, úti og inni.
Sigurður var eftirsóttur smiður og
vann mikið utan heimilis. Var þá
húsfreyjan oft ein með börn sín og
búsumhyggju. Hún var þeim
vanda vaxin. Hversdagserfiðið
mætti hún með bjartsýni. Kímn-
istilsvör og léttur hlátur brugðu
birtu á umhverfið og á götu þeirra
sem hún umgekkst. Slík skapgerð
er mikil gjöf. Sesselja var greind
kona og bókhneigð. Félagslynd var
hún og hjálpsöm. Á yngri árum
voru þau hjón virkir þátttakendur
í ungmennafélagsstarfinu í
Hvammssveit, og eftir að þau
fluttust á Fellsströnd var Sesselja
góður og fórnfús meðlimur í
kvenfélaginu Hvöt.
Sigurður og Sesselja eignuðust 6
börn, dreng nýfæddan misstu þau,
hin eru:
Fjóla, giftist Guðmundi Ágústs-
syni frá Stykkishólmi. Þau eiga
þrjú börn.
Jóhanna Hólmfríður, gift í Los
Angeles í Ameríku.
Margrét, gift Jóni Hjálmtýs-
syni, bónda Saursstöðum Hauka-
dal. Þau eiga sjö börn.
Eiður, giftur Ásu Árnadóttur,
símstöðvarstjóri í Vogum. Þau
eiga þrjú börn.
Stefnir, ógiftur.
Tryggvi Jónsson
— Minningarorð
Fæddur 17. febrúar 1961.
Dáinn 5. október 1978.
Fallinn er nú félagi góður,
farinn á drottins fund. Var sem
besti bróðir, bætti allra lund.
Þessi orð eiga svo sannarlega
við um bróður minn, sem lést í
vinnuslysi 5. október, er hann var
einn að störfum við að koma stórri
stauraborvél niður fjalllendi.
Bróðir minn Tryggvi Jónsson
fæddist í Keflavík. Fluttist hann
ungur ásamt eftirlifandi fjöl-
skyldu sinni, móður sinni Krist-
björgu Einarsdóttur og föður Jóni
Þorvaldssyni, bróður Einari og
systur Þuríði til Stokkseyrar og
bjó þar til ársins 1975, en þá
fluttist hann ásamt fjölskyldu til
Þorlákshafnar. Diddi, en svo var
hann ætíð kallaður, hafði unnið
við fiskverkun í Þorlákshöfn en
hafði mikinn hug á að komast að
störfum til Rafmagnsveitunnar
þar sem vinur hans starfaði. Og
varð það úr að hann byrjaði við
lagningu Vestfjarðalínu vorið
1978. Líkaði honum mjög vel í alla
staði, eignaðist þar fjölda félaga,
sem ég vil þakka allan þann
Björn H. Björns-
son — Minning
í dag verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju Björn H. Björns-
son, fyrrverandi baðvörður í
Sundhöll Reykjavíkur.
Björn var Skagfirðingur, fædd-
ur að Skefilsstöðum á Skaga í
Skagafirði þann 21. marz 1897,
sonur hjónanna Guðrúnar Björns-
dóttur og Björns Ólafssonar, sem
þar bjuggu.
Tuttugu og fimm ára fluttist
hann til Sauðárkróks og vann þar
við ýmis störf á vetrum, en á
sumrum vann hann við síldar-
verkun í Siglufirði.
Árið 1926 lá leið hans til
Reykjavíkur og gerðist hann
starfsmaður hjá Kveldúlfi h/f,
síðar réðst hann til Sundhallar
Reykjavíkur sem baðvörður og var
þar hartnær 30 ár, er hann hætti
störfum fyrir aldurs sakir.
Bjössi, eins og við vinir hans
kölluðum hann, undi því illa að
hafa ekkert fyrir stafni og réðst
hann því til mín og starfaði við
verzl. Ratsjá hf á Laugavegi þar
til fyrir rúmum tveimur árum að
heilsan bilaði.
Bjössi var að ýmsu leyti sér-
stæður maður. Reglusemi hans og
trúmennska voru mjög einkenn-
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og
minningargreinar verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast
á í miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir
hádegi á mánudag og hliðstætt með greinar aðra
daga. Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að vera vélritaðar og með
góðu línubili.
Árið 1948 bauðst Sigurði stærri
og betri jörð til ábúðar. Þröngt
var orðið um bústofninn í Köldu-
kinn. Þessi jörð var Hofakur í
Hvammssveit. Þangað fluttu
hjónin frá Köldukinn. Ekki var
aðkoman þar þægileg. Veturinn
áður hafði bærinn brunnið og
byrjaði Sigurður strax um vorið
að koma upp myndarlegu stein-
húsi, einnig byggði hann upp
önnur hús, girti og bætti jörðina.
Þetta var mikið átak fyrir öldruð
hjón. Eftir 12 ára búskap á
Hofakri var heilsa þeirra farin að
bila. Brugðu þau þá búi og fluttust
að Sólheimum í Vogum. Þar var
þá Eiður sonur þeirra orðinn
búsettur. Sigurður lifði þar aðeins
hálft ár. Hann var jarðsettur í
Hvammi í Dölum 7. febrúar 1962.
Eftir það bjó Sesselja áfram í
skjóli barna sinna, svo um skeið í
Ási í Hveragerði, síðast í Garð-
vangi í Garði. Þar andaðist hún
18. maí 8.1., vantaði 11 daga til að
verða 87 ára gömul. Henni var
hlíft við þungri sjúkdómslegu,
hafði fótavist til síðasta dags, var
hress og hlý í viðmóti. Síðasta
daginn hallaði hún sér út af til að
hvíla sig. Hún vaknaði ekki aftur
til þessa lífs. Eilífðarvissuna átti
hún bjarta í sinni sál og henni
hafa ekki orðið það vonbrigði að
vakna.
Blessuð sé minning hennar.
Steinunn Þorgilsdóttir,
Breiðabólsstað.
hlýhug og aðstoð sem þeir veittu
við útför broður míns. Það er
erfitt að sætta sig við slíkan
bróðurmissi, en þeir deyja ungir
sem guðirnir elska og því trúi ég.
Diddi var félagslyndur mjög, og
yfirleitt hrókur alls fagnaðar þar
sem hann kom. Höggvið er því
stórt skarð í vinahóp okkar, og það
verður aldrei fyllt.
En minningarnar eigum við
ávallt, og vil ég minnast Didda
bróður míns í þessari bæn sem ég
hef tileinkað honum.
Guð faðir, við þig einan get ég
talað opinskátt um ástvin minn,
sem þú hefur nú kallað til þín.
Þú einn hlustar, þú einn veist
hvernig honum líður nú. Dagar og
vikur líða, lífið gengur sinn vana-
gang, en enginn getur fyllt upp
tómarúmið hjá mér. Hjálp mér að
bera einsemd mína og minnast
alls þess í þökk sem við áttum
saman, en einblína ekki á minn-
ingarnar, heldur elska og annast
lífið sem þú gefur mér og fólk það
sem umhverfis mig er. Segðu mér
að ástvinur minn sé óhultur í
gleðinni hjá þér og ég fái einnig að
mæta honum þar fyrir sakir Jesús
Krists frelsara míns og Drottins.
Hvíl í friði elsku bróðir.
Þín systir.
andi í fari hans ásamt snyrti-
mennsku, sem vakti athygli þeirra
sem til þekktu.
Áhugamál hans utan við störfin
voru ferðalög, hann var í Ferða-
félagi íslands og síðar í Útivist og
ferðaðist mikið enda mikill aðdá-
andi ósnortinnar náttúru.
Við börn Ólínu systur hans á
Sauðárkróki þökkum honum inni-
lega alla vináttu og tryggð, sem
aldrei brást.
Far þú í friði,
friöur Guöh þi>r blesHÍ,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Geiri.