Morgunblaðið - 03.01.1980, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. JANÚAR 1980
VlW
KAtFINU \\
íð(NÖ^
GRANI QÖSLARI
Þjónn. — bjónn! — Ég haó um
ommilettu. cins og þér hljótið
að muna?
Launaha'kkun? — Vcldu þcr tolu hcr milli 1 ok lfi!
Ilundurinn yðar cr svo fallcK-
ur. — En cr hann grimmur?
Alþingi kjósi
ríkisstjórn
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í fyrstu jólaþrautinni lá talning
tökuslaganna nokkuð bcint við
og málið var að tryKgja níunda
slaginn.
Vestur gaf, austur ok vestur
sögðu alltaf pass.
Norður
S. 82
H. 754
T. ÁK1095
L. 632
Suður
S: K754
H.ÁD3
T. DG
L. ÁK54
Vestur spilaði út laufdrottningu
gegn þrem gröndum.
Fyrsti möguleikinn, sem í hug
kemur er, að laufin skiptist 3—3
og þegar austur fylgir gefur þú
fyrsta slaginn. Líklega spilar vest-
ur aftur laufi, sem þú tekur og
hafi austur þá ekki fylgt lit verður
að taka bæði tígulspilin í blindum
svo hægt sé að reyna bæði
svíningu í hjarta og spila að
spaðakóngnum.
En ef austur f.vlgir þegar laufi
er spilað öðru sinni breytist spilið
mikið. Gera verður ráð fyrir, að
vestur eigi ekki færri lauf en
austur og gæti allt spilið verið
þessu líkt.
Norður
S. 82
H. 754
T. ÁK1095
L. 632
Vcstur Austur
S. Á108 S. DG93
H. KG84 H. 1096
T. 32 T. 8764
L. DG109 L. 87
Suður
S. K754
H. ÁD3
T. DG
L. ÁK54
I tíglana lætur þú tvo spaða og
eitt hjarta af hendinni. Að því
loknu tekur þú laufslaginn, sem
eftir er og úr því bað fellur ekki
fær vestur næsi? slag á lauf og
verður síðan að spila ’náiit, sem er
þér hagstætt og gefur níi-nda
slaginn.
COSPER
8129 COSPER
Éjí sc þú trúir því okki. cn allt cru þctta
fcrminjíarsystur mínar!
„Vegna þeirra erfiðleika við
stjórnarmyndunarviðræður, sem
hér hafa orðið, eins og stundum
áður leyfi ég mér að senda nokkr-
ar línur, enda er augljóst að slíkir
erfiðleikar geta komið fyrir aftur
að óbreyttum reglum um stjórn-
armyndun.
Því spyr ég sem fáfróður ein-
staklingur:
Væri ekki heppilegra og hag-
stæðara að nýkosið Alþingi kysi
ríkisstjórn á fundi í sameinuðu
þingi með hlutfallskosningu á
sama hátt og aðrar nefndir Al-
þingis ?
I ríkisstjórn þyrfti ekki að kjósa
alþingismenn eingöngu heldur
mætti — og ekki síður — kjósa
aðra þá sem kynnu að bera af
öðrum mönnum vegna menntunar
og mannkosta, því ríkisstjórn ætti
ekki að vera eingöngu stjórnmála-
flokkafulltrúar heldur fulltrúar
allra þegna þjóðfélagsins. Þá
kröfu yrði að gera til allra þeirra
sem tækju við kjöri í ríkisstjórn
að þeir væru þeim vanda vaxnir að
vera þar. Ef þeir óskuðu að hafa
sér aðstoðarmann eða ráðunaut þá
yrði það á þeirra eigin reikning en
ekki ríkissjóðs.
Hvað mig snertir þá lít ég á
ríkisstjórn fyrst og fremst sem
framkvæmdastjórn í nokkuð stóru
fyrirtæki á íslenska vísu, sem ber
að láta framkvæma það sem
aðalfundur, í þessu tilviki Alþingi,
ákveður hverju sinni.
G.“
• Greiðslur fyrir
útvarpsviðtöl
„Mig langar til að fjalla um
það í nokkrum orðum hvernig er
háttað greiðslum ríkisútvarpsins
til fólks er kemur fram í viðtölum.
Mér skilst að reglan sé sú að komi
menn fram vegna starfa sinna í
fréttaviðtölum eða þáttum og séu
t.d. að fjalla um skoðanir félaga
sinna eða fyrirtækja þá komi
engar greiðslur til, en séu menn
kvaddir í viðtal til að rekja
einhverja lífsreynslusögu, fjalla
um einhvern fróðleik eða kvaddir
til sem sérfræðingar í einhverjum
málum þá sé heimilt að greiða
þeim fyrir það.
í þessu sambandi fyndist mér
fróðlegt að vita hvernig farið er
með börnin. Þau koma margoft
fram í útvarpi við ýmis tækifæri
og nú síðast minnumst við senni-
lega barnadagsins, þar sáu börnin
um lestur og þularstörf og ýmis-
legt fleira. Sennilegt þykir mér að
þau hafi í því tilviki fengið
greiðslu rétt eins og þau hefðu
innt af hendi hvert annað starf.
Börn koma einnig fram í útvarpi
við önnur tækifæri, lesa upp,
koma fram í barnatímum og þar
fram eftir götunum og væri fróð-
legt að heyra um hvernig farið er
með slík tilfelli.
Börn hafa t.d. komið fram í
viðtölum i barnatíma og væri þá
ekki óeðlilegt að þau fengju eitt-
hvað fyrir sinn snúð þar. Að
sjálfsögðu þyrfti það ekki að vera
há upphæð, en bók eða einhver
gagnlegur hlutur, sem ekki kostar
mikið, væri ekki síðra en pen-
ingar. Aðalatriðið er fyrir mér að
Maigret og vínkaupmaðurinn
9
— Það gætf einlega verið
hver sem er. sagði hún og brosti
angurvært og algerlega ómót-
stæðilega. Það er aragrúi af
afbrýðissömum eiginmönnum á
sveimi.
— Hann hefur kannski feng-
ið hótunarbréf?
— Það held ég ekki.
Hann hafði staðið í sambandi
við ýmsa af kunningjum okkar
í hópi kvenna, en ég get ekki
ímyndað mér hver gæti hafa
drepið hann. Þér megið samt
ekki láta það sem ég segi gefa
yður rangar hugmyndir ...
Hann var enginn kvennabósi,
þrátt fyrir alit. Og hann var
enginn hrotti þótt hann liti
hrokagikkslega út. Það kemur
yður sjálfsagt á óvart þegar ég
segi yður að hann var feiminn
maður og það var ekki éizt þess
vegna sem hann reyndi að
herða sig upp með hrokastæl-
um.
Ekkert veitti honum meira
sjáifstraust en að hann gæti
fengið næstum allar konur.
— Og þér hafið látið yður
þetta vel líka?
— í byrjun gætti hann þess
að ég kæmist ekki að neinu. Það
liðu ár áður en ég uppgötvaði
að hann hafði kynmök við
ýmsar af vinkonum mínum.
Einu sinni kom ég að honum —
þá töluðum við lengi saman og
það endaði með því að við
komumst að samkomulagi — og
eftir það vorum við vinir. Skilj-
ið þér mig? Samt er þetta mikill
míssir fyrir mig. Við vorum vön
hvort öðru. Okkur geðjaðist vel
hvort að öðru.
— Var hann afbrýðissamur?
— Hann lét mig algerlega
hafa mitt frelsi, en eins og
karlmönnum er gjarnt vildi
hann helzt ekki vita of mikið.
Hvert hefur lik hans verið
flutt?
— Til krufningar. Ég vildi
gjarnan biðja yður að fara
þangað á morgun.
— Hvar var hann skotinn?
— í magann og brjóstið.
— Kvaldist hann?
— Hann hefur án efa dáið
samstundis.
— Var Giraffinn vitni að
morðinu?
— Nei. Hann fór úr húsinu á
undan henni.
— Hann hefur þá verið al-
einn?
— Mig langar að biðja yður
að gera á morgun lista yfir
helztu vinkonur hans og um
þær konur, sem þér vitið til að
hafa verið ástkonur hans.
— Og var það virkilega karl-
maður sem skaut hann?
— Já, eftir því sem Madame
Blanche segir.
— Voru dyrnar opnar?
— Nei. Hún var að horfa
gegnum gægjugatið... Jæja, ég
þakka yður fyrir frú Chabut og
þér megið trúa því að ég harma
að hafa þurft að bera yður þessi
sorgartiðindi ... Segið mér
annars. Átti eiginmaður yðar
aðra fjölskyldu hér í París?
— Já, gamlan föður sinn,
Desiré. Hann er á niræðisaldri,
Eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á íslensku
en rekur enn krána sína á Quai
de la Tournelle. Hann er ekkju-
maður og býr með kvcnmanni
sem vinnur hjá honum sem er
um fimmtugt.
Þegar þeir voru komnir aftur
í btlinn sneri Maigret sér að
Lapointe og sagði spyrjandi:
— Já, og hvað?
— Einkennileg kona, ekki
satt? Trúðuð þér því sem hún
sagði?
— Skilyrðislaust.
— Hún sýnir ekki merki
sorgar.
— Það getur komið. Þegar
hún gengur til náða nú á eftir
er trúlegt að þyrmi yfir hana.
Kannskí er vinnustúlkan að
gráta, þvi að það er líklcgt að
hún hafi einhvern tíma verið
með honum.
— Hann var hálfbrjálaður,
haldið þér það ekki?
— Kannski — að vissu leyti
að minnsta kosti. Það eru til
karlmenn sem þurfa á slíku að
halda til að geta haft trú á
sjálfum sér. Það var lika það
sem konan hans sagði ... Nú