Morgunblaðið - 31.01.1980, Page 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 31. JANÚAR 1980
k’Arr/NU '

<r>
Ég heí mikið verið að hugsa í
kvöld, og komist að þeirri
niðurstöðu að giftast aldrei!
Eftir kortinu að dæma erum við strandaglópar á smáeyjunni Aldrei þessa köntuðu osta —
Mörgæsaeyjan. ógerlegt að flytja þá!
A framabraut án
minnimáttarkenndar
Borist hefur svar frá fulltrúum
Samtaka kvenna á framabraut við
bréfi er birtist hjá Velvakanda sl.
föstudag 25. jan. undir fyrirsögn-
inni Fellur grundvallarreglan í
skuggann:
„Heiðruðu konur með jafnrétt-
iskennd.
Undanfarna daga hafa margar
konur og karlar með jafnréttis-
kennd haft samband við okkur
S.K.F. og er það ánægjulegt að
geta ráðgast við fólk um menn og
málefni sem þetta.
Þó virðist okkur að meginmál-
inu sé ýtt til hliðar í skrifum
ykkar í Velvakanda 25.1. ’80, í
umfjöllun um 10 atriði sem S.K.F.
fjallaði um á fundi sínum meir sér
til gamans í upphafi, — en sem
varð þó aðeins kveikjan að fram-
haldinu sem varð alvörumál, —
það er samstaða kvenna. Það er
því sjálfsagt að láta ykkur í té
upplýsingar, nánast fundargerð í
smáatriðum til að taka af allan
vafa um meginatriði málefnis
okkar.
1) Hvað snertir aldurinn 50—60
ár, var rökstuðningur á bak við þá
samþykkt hagsmunalegs eðlis, eða
að sá einstaklingur sem kosinn
væri í forsetastól og sæti jafnvel
ekki nema eitt kjörtímabil, — já
þá eru konur í S.K.F. það hagsýn-
ar að þeim fannst óþarfi að greiða
lífeyri í lengri tíma en þörf er á.
Hvað snertir líffæramismun, —
því okkur skilst að það sé það sem
þið eigið við en ekki líffræðilegan
eins og greinin segir, þá er það
órannsakað mál hver sá mismun-
ur er. Þó er eitt víst að ef
kárlmenn gengju yfirleitt í gegn-
um líffæralegt breytingaskeið en
ekki bara sálarlegt, þá væri ef-
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
I dag reyna lesendur sig í vörn í
sæti suðurs. Eftir að vestur, sem
er gjafari, opnar á einu grandi,
16—18 p., hækkar austur í þrjú.
Norður spilar út hjartasexu.
Spil austurs og suðurs eru þessi.
Austur
S. ÁDG
H. G52
T. D9643
S. 10852
H. 94
T. KG10
L. G752
Sagnhafi lætur gosann frá
blindum, og hann fær slaginn en
sjálfur lætur vestur sjöuna. Síðan
spilar vestur lágum tígli frá blind-
um, gosi og ás en norður lætur
áttuna. Aftur tígull, hjartaþristur
frá norðri, lágt úr blindum og
suður fær á tíuna.
Þú ert með spil suðurs og tekur
nú við. Hvaða spili ætlar þú að
spila nú — og hvaða möguleika á
vörnin?
Þegar makker lét hjartaþristinn
í síðasta slag var það auðvitað til
að sýna lélegan lit. Hefði hann
áhuga á, að þú spilaðir hjarta
myndi hann örugglega láta spaða
eða lauf, lit, sem hann hefði ekki
áhuga á.
Og ekki þýðir, að búast við
slögum á spaða þannig, að greini-
lega verða þrír slagir að fást á
lauf. Eigi norður laufás eða kóng
fimmta er nóg að spila lágu. En
spil sagnhafa og norðurs gætu
verið þessu lík.
Norður
S. 743
H. D10863
T. 8
L. Á1042
Vestur
S. K96
H. ÁK7
T. Á752
L. K86
Nú má sjá, að laufgosinn er eina
spilið, sem hnekkir samningnum.
Sagnhafi getur ekki tekið nema
átta slagi áður þú kemst aftur inn
á tígul, spilar aftur laufi og fimm
slagir verða öruggir.
Lesendur ættu sjálfir að athuga
hvað skeður sé spilað lágu laufi í
fjórða slag.
Maigret og vínkaupmaðurinn
Eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á islensku
33
ur áfram að leggja tólið jafn-
skjótt á hef ég enga möguleika
tii að átta mig á þvi. Né heldur
von um að hafa uppi á honum.
Það tekst því aðeins að hann
segi of mikið eða sýni einhverja
ógætni.
— Hvað sagði hann?
— Það sama og í morgun, að
Chabut hefði verið þorpari.
Það hlutu reyndar að vera
margir i kunningja- og sam-
starfsmannahópi Chabutshjón-
anna sem höfðu þessa skoðun.
Hann virtist hafa iagt sig i líma
við að vekja andúð hjá fólki,
bæði með framkomu sinni við
konur og svo hvernig hann
hafði niðurlægt starfsfólk sitt.
Það var engu líkara en hann
fengi eitthvað út úr þvi að ögra
fólki og vekja reiði þess, en
fram til síðasta miðvikudags
hafði enginn að þvi er virtist
gert neitt i þvi að fá hann til að
breyta sér. Hafði aldrei neinn
gefið honum löðrung? Hafði
enginn afbrýðisamur eigin-
maður lamið hann?
Framkoma hans var svo ófyr-
irleitin og hann var svo merki-
kertaiegur með sig að það var
engu iikara en hann reyndi að
fara eins langt og hann gat.
Samt sem áður var einhver
karlmaður — að því er Madame
Blance hélt fram — sem að
lokum hafði fengið nóg. Hafði
beðið eftir honum fyrir utan
gleðihúsið í Rue Fortuny. Sá
maður hiaut að hafa þyngri
ástæður en fiestir aðrir til að
hata hann, þvi að með því að
drepa hann hafði hann teflt lifi
sínu eða frelsi í tvisýnu.
Átti hann að leita i kunn-
ingjahópnum? Upplýsingar þær
sem Lapointe hafði afiað virtust
ekki bitastæðar á neinn hátt.
Og það bar ekki á þvi að neinn
þessara manna hirti um ótrún-
að eiginkvenna sinna.
Var morðinginn í hópi starfs-
liðsins á Quai de Charenton?
Eða á Avenuc de I’Opera? Og
siðast en ekki sízt. Var morð-,
inginn maðurinn sem nú hafði i
hringt til hans tvívegis til að
segja þá skoðun sína að Chabut
hefði verið þorpari og skepna?
— Ertu búinn með iistann?
— Þar voru einnig Philippe
Borderel og ástkona hans.
Hann er leiklistargagnrýnandi
og þau voru á generalprufu
þetta kvöld. Svo var það arki-
tektinn Trouard og hann
snæddi kvöldverð á Lipp með
þekktum verktaka.
Maigret vissi að ótal margir
höfðu haft fulla ástæðu til að
hafa horn í síðu Chabuts. Það
hefði því þurft að yfirheyra
tugi manna og það var auðvitað
ógerningur og því var hugur
hans bundinn við óþekktaj
manninn i simanum sem kunni!
að vera sá hinn sami og hann
hafði séð fyrir utan um morg-
uninn.
— Vitið þér hvenær á að
jarða hann?
— Þegar ég fór frá frúnni
voru að koma til hennar menn
frá kirkjugörðunum. Það væri
kannski ekki svo galið að við
skryppum þangað.
Skömmu síðar lögðu þeir af
stað til Place de Vosges. Dyrnar
á fyrstu hæð voru í hálfa gátt,
þcir gengu inn og fundu reyk-
elsislykt ieggja á móti þeim.
Oscar Chabut hafði verið
lagður í kistu en lokið var ekki
á. Fullorðin kona, svartklædd.
kraup við kistuna og ung hjón
stóðu við hana. Kertaljósin
vörpuðu blaktandi birtu á and-
lit hins látna.
Hver gat þessi gamla svart-
klædda kona verið? Móðir frú
Chabuts? Það var mögulegt, já,
kannski trúlegast. Og unga
fólkið? Þau virtust hálfvand-
ræðaleg og eftir að hafa gert
krossmark yfir kistuna gengu
þau hægt út úr herberginu.
Maigret gerði einnig kross-
mark yfir hinum iátna. Og
meira að segja i dauðanum var
Oscar Chabut tiikomumikill að
sjá. Andlitsdrættir voru grófir,
en ekki íegurð firrtir.
Þegar Maigret og Lapointe
voru á leið út mættu þeir frú
Chabut í ganginum.