Morgunblaðið - 17.02.1980, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17. FEBRÚAR 1980
25
búi sínu frá 1922 — 1928. Vorið
1928 flytja þau svo að Vatnsenda
við Elliðavatn, — og sátu þá
skjólsælu jörð með reisn og prýði í
nær þrjá áratugi. Þau Lárus og
Sigríður eignuðust átta myndar-
leg og þokkafull börn, fjóra syni
og fjórar dætur. Eitt þeirra, svein-
barn, misstu þau í fæðingu. Elztur
var Sigurður, sem stundaði bú-
skapinn með föður sínum, er hann
komst á legg. Hann lézt árið 1966.
Næstur er Pétur málarameistari
og kaupmaður, þá Katrín ljósmóð-
ir og húsfreyja, síðan Sigurveig
óperusöngkona, þá Jón Einar yfir-
verkstjóri Áburðarverksmiðju
ríkisins, og ennfremur, Anna
Christiane sjúkraliði og húsmóðir
og loks Ingveldur óperusöngkona.
Var þetta og er fríður hópur, sem
fjöldi landsmanna kannast við.
Lárus bóndi andaðist þ. 6. júní
1956, öllum harmdauði, er hann
þekktu. Eftir fráfall hans lifði
Sigríður kyrrlátu lífi í ekkjudómi
sínum. Árið 1969 varð hún fyrir 1
alvarlegu slysi, og náði sér aldrei
fullkomlega eftir það. Ævikvöldið
átti hún svo að mestu hjá Katrínu
dóttur sinni og Þóri Hall tengda-
syni sínum, við hið bezta atlæti og
umhyggju, — uns heilsu hennar
hrakaði svo, að hún varð að
flytjast á sjúkradeild Hrafnistu til
að hljóta það læknislega eftirlit og
þá hjúkrun, sem nauðsynleg var
orðin. Þar andaðist hún við góða
umhyggju, í kyrrð og friði og södd
lífdaga, þann 12. febrúar síðastlið-
inn.
Ég kynntist Vatnsendaheimil-
inu á húsvitjunar- og manntals-
ferðum mínum fyrir Seltjarnar-
neshrepp, er ég var prestur í
Laugarnessókn, því sá hreppur
náði þarna yfir. Það var hátíð að
hitta þau hjón og börn þeirra.
Heimilið ávallt rausnarlegt og
smekklegt. Staður fyrir hvern
hlut, og hver hlutur á sínum stað.
Lárus bóndi traustur og styrkur,
greindur, glaður og orðheppinn.
Sigríður broshýr og sívakandi yfir
heill og velferð þeirra allra, og
með það viðmót bæði í svip og fasi,
að hverjum gesti fannst brátt, sem
hann væri næstum orðinn heima-
maður á þessum sólhýra stað. Úr
nokkuð gömlu ljóði minnist ég
þessara hendinga:
Þá eik í stormi hrynur háa,
hamrabeltin því skýra frá
— en þegar fellur fjólan b láa
það fallið enginn heyra má.
En ilmur horfinn innir fyrst,
hvers urtabyggðin hefir misst.
Með frú Sigríði Hjaltested, fyrr-
um húsfreyju að Vatnsenda, er
horfinn sérstæður ilmur þeirrar
hljóðlátu en björtu heimilismenn-
ingar, sem alveg er óvíst um, að
vér mætum nokkurn tíma aftur á
sama hátt. Svo mjög hafa tímarn-
ir breytzt. Því minnist ég og
vinirnir allir nú Hjaltesteðs-
heimilisins í Vatnsenda með að-
dáun, hlýju og einlægri þökk, —
og ég bið afkomendum Sigríðar
öllum blessunar Guðs í bráð og
lengd. Garðar Svavarsson.
Við lát tengdamóður minnar,
frú Sigríðar ekkju Lárusar bónda
Hjaltested á Vatnsenda, er mér
bæði ljúft og skylt að minnast
hennar með nokkrum orðum.
Það eru hartnær þrjátíu ár
síðan ég kynntist frú Sigríði, og
alla tíð síðan þar til yfir lauk fyrir
henni bar þar aldrei nokkurn
skugga á — og henni sé þökk fyrir
það. Á heimili hennar og Lárusar
á Vatnsenda varð ég — svo sem
allir aðrir er því heimili kynntust
— aðnjótandi þeirrar velvildar og
þess hlýja viðmóts, er einkenndu
framkomu hennar, og þar við
bættist glaðværð hennar og gott
skap. Það varð henni mikið áfall,
er Lárus maður hennar lézt snögg-
lega árið 1956, en þau höfðu lifað í
farsælu hjónabandi í rösk 40 ár og
orðið átta barna auðið. Eftir lát
Lárusar hélt Sigríður heimilis-
haldi sínu áfram á Vatnsenda í
nokkur ár í sambýli við yngstu
dótturina, Ingveldi og mann henn-
ar, Einar Þ. Einarsson. Síðan
fluttist hún til Reykjavíkur og bjó
Ford-Húsiö auglýsir
Höfum til sölu: Volvo 244
DL. árg. 1977. 4ra dvra
sjálfsk. Blár og meö út-
varpi, ekinn 65 þús. km.
Sveinn Egilsson h/f.
heimilistæki hf
TÆKNIDEILD — SÆTÚNI 8 — SÍMI 24000
Kallkerfi og
magnara-
kerfi í
miklu úrvali

■ i
TPA pu*4íc *44r*t% KWptttm
heimilistæki hf
TÆKNIDEILD — SÆTÚNI 8 — SÍMI 2400
Sigurður Jakobsson
frá Þorbergsstöðum
þá á Karlagötu 2. Fyrir ellefu
árum síðan varð hún fyrir miklu
slysi og var vart hugað líf um
margra vikna skeið, en lífsgleði
hennar var mikil og reis hún um
síðir upp úr þessu áfalli, þótt
aldrei væri hún söm sem áður.
Flutti hún þá á heimili okkar og
var þar heimilisföst þar til fyrir
tveimur árum að kraftar hennar
fóru að réna og hún þurfti sér-
stakrar læknisfræðilegrar umönn-
unar og hjúkrunar við. Síðustu tvö
árin dvaldist hún á hjúkrunar
deild Hrafnistu unz hún lézt í
svefni aðfaranótt 12. þ.m.
Á heimili okkar var Sigríður
ætíð hin elskulegasta móðir,
tengdamóðir og amma og vildi
öllum heimilismeðlimum aðeins
gott gera. Ekki var afskiptasemi
hennar fyrir að fara, heldur ein-
kenndist vera hennar hjá okkur af
hlýjum huga, hógværð og gleði.
Börnum okkar öllum var hún
sérstaklega umhyggjusöm og
senda þau henni nú sínar hinztu
kveðjur. Sérstaka kveðju sendir
sonur okkar, sem starfar erlendis,
og þakkar ömmu sinni fyrir alla
þá alúð sem hún sýndi honum.
Sigríður Hjaltested er nú horfin
sjónum okkar í bili. Hvíldin var
henni kærkomin. Við hjónin og
börn okkar kveðjum hana að sinni
og þökkum henni fyrir allt það
sem hún var.
Blessuð veri minning frú Sigríð-
ar Hjaltested.
Þórir Hall.
Fæddur 11. maí 1940.
Dáinn 5. febrúar 1980.
Sigurður Jakobsson er látinn.
Lífið er stutt og rennur ein-
hvern veginn framhjá án þess að
maður horfi í kringum sig, taki
eftir því sem aflaga fer og án þess
að hjálpa, gleðja eða styrkja þá
sem mest þurfa á því að halda.
Einstaklingar og hið svokallaða
kerfi eiga það sameiginlegt að líta
frekar niður til þeirra sem orðið
hafa undir í lifsgæðakapphlaup-
inu, þeirra sem ekki gera kröfur
og ekki hrópa á strætum úti,
hvorki um sjúkdóm sinn né ein-
manaleika.
Við tökum varla eftir því hverSu
góða vini við eigum fyrr en þeir
eru skyndilega dánir.
Af hverju’
Af því aö þeir eru gleymdir,
gleymdir sem einstaklingar,
gleymdir sem vinir, gleymdir sem
manneskjur.
Kannski leiðum við hugann að
lífshlaupi þeirra í svo sem fimm
mínútur. Jú, þeir hafa leiðst út á
breiða veginn sem er svo auðveld-
ur í fyrstu en það harðnar á
dalnum þegar frá líður.
Þá eru þeir sem þrætt hafa
mjóan veg dyggðarinnar fljótir til
að dæma, þeir sem njóta hróss og
virðingar samferðamanna sinna
fyrir fasteignirnar, fínu bílana og
góðu stöðuna, þeir hafa efni á því.
Það er líka auðvelt að kasta steini
að þeim sem um breiða veginn fer,
vegurinn er óvarinn, og við gleym-
um því gjarnan að bak við hvers-
dagslegt yfirbragð leynist ósnort-
in sál — þrátt fyrir allt — og
heilsteyptur persónuleiki.
Sigurður Jakobsson var einn
þeirra manna sem ekki lét mikið á
sér bera. Hann íþyngdi ekki nein-
um og vildi ekki vera upp á neinn
mann kominn, hann var hispurs-
laus og hæglátur, bar sorgir sínar
í hljóði, kvartaði aldrei, sagði
alltaf „allt ágætt".
Hann hafði þann eiginleika sem
fáir geta státað af, hann kunni og
gat verið sannur vinur á hverju
sem gekk og við hvaða aðstæður
sem var. Nú, þegar hann er ekki
lengur á meðal okkar, sækja
minningarnar að, ég mun .minnast
hans eins og hann var í raun og
veru, með hlýtt hjarta, falleg augu
og blíðlegt bros á vör — þó ekki
væri alltaf mikið til að gleðjast
yfir.
Það er gott að eiga góðar
minningar um góðan vin.
Anna Kristjánsdóttir.
Ástæðan fyrir jafn-
heitum Nammborgurum,
Pizzurn og öðrum samlokum,
er hve Sharp-örbylgju-
ofninn (Frá Karnabæ)
vinnur frábærlega vel.
Enda eiga Júmbósamlokur á
þriðja tug örbylgjuofna,
sem eru í notkun hjá
viðskiptavinum okkar í
Reykjavík og úti á lands-
byggðinni.
E g vil nefna örf á dæmi
um kosti
Sharp- örbylgjuof nsins
• Hann tekur lítið pláss
• Notar litla orku
• Inni í ofninum er diskur sem
snýst þannig að maturinn hitn-
ar jafnt.
• Gefur hljóðmerki að lokinni
upphitun
• Síðast en ekki síst hann er bæði
fallegur og sá langódýrasti á
markaðnum.
• Upphitunartími er mjög skammur t.d. það tekur aðeins 1. mín að hita
Nammborgara, og Vz að hita samloku.
• Júmbósamlokur framleiða liðlega 20 tegundir af Nammborgurum, samlok-
um, eggjakökum, langlokum og pizzum til upphitunar.
• Ennfremur um 15 tegundir af köldum lokum.
Júmbó samlokur
Holtsgötu 1, Reykjavík, 8ími 91—25054