Morgunblaðið - 22.07.1980, Síða 13

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 22. JÚLÍ1980
13
að ræða þessi mál við. Ungur
maður var til i að svara nokkrum
spurningum eftir að hann hafði
fullvissað sig um að enginn heyrði
hvað okkur fór á milli. í stuttu
máli var þetta kjarni samræðna
okkar: Astæðan fyrir því að fólkið
innan stöðvarinnar hafði verið svo
hrætt sem raun bar vitni var að
þeim hafði verið sagt að allir
útlendingar sem sjást í nágrenni
við hvalstöðina hafi það eitt
markmið að sprengja hana í loft
upp, og þeir væru því stórhættu-
legir, auk þess sem bæri að gera
vart við þá svo fljótt sem auðið
væri. Ég spurði hann hvers vegna
allir þessir Japanir væru við vinnu
í stöðinni og fékk þau svör að einn
af hverjum þrem starfsmönnum
þar væri Japani, og þeim væri
ætlað að hafa eftirlit með vinnsl-
unni. Hann sagðist þó efast um að
það væri nauðsynlegt að hafa einn
Japana til þess að líta eftir
hverjum tveim spænskum starfs-
mönnum. Við ræddum um það
hvers vegna veiddum hvölum væri
aldrei landað á öðrum tíma en
nóttunni og komumst að þeirri
niðurstöðu að þannig fengist há-
marksnýting veiðiskipa auk þess
sem orð Juan Massó; „Hvalveiði-
menn mínir drepa hvern einasta
hnúðbak og bláhval, sem þeir sjá
vegna þess hversu hættuleg dýr
þetta eru“, gætu skýrt að nokkru
þá hulu sem þarf að hvíla yfir
veiðunum. Þessi myrkraverk
renna einnig stoðum undir það að
stærð veiddra hvala við Spánar-
strendur geti verið töluvert undir
því sem þolir dagsljós. Ég fékk
staðfestingu á því sem þessi mað-
ur sagði mér hjá öðrum einstakl-
ingum í Cancas, svo það reyndist
ekki ástæða til þess að dvelja þar
lengur, enda hafði ég verið hepp-
inn að sleppa úr hvalstöðinni án
teljandi óþæginda, að sögn þeirra
sem til þekkja. Þeir sögðu mér
einnig að ef ég væri þarna mikið
lengur að spyrja spurninga sem
þessara þá myndi það enda með
handtöku annað hvort mín og/eða
viðmælenda minna.
Ég dreif mig því til Vigo og fór
til La-Coruna sama kvöld, en frá
La-Coruna er ágætt að leggja upp
til hinnar hvalstöðvarinnar sem,
eins og áður sagði, er ekki fjarri
Corcubion/Zee. I stuttu máli er sú
stöð stærri en stöðin í Cancas og
betur gætt og fullkomlega von-
laust að komast þangað óséður,
svo ég varð að virða hana fyrir
mér úr fjarlægð.
Stöðin er vel falin á bak við
hæðir og búið er að brenna allan
skóg af stóru svæði til að enginn
komist þangað óséður. Aðeins er
lítið svæði í kringum stöðina
sjálfa skógi vaxið. Sama er uppi á
teningnum hér og í Cancas, aflan-
um er landað að næturlagi, starfs-
fólk býr í húsum inni á svæðinu,
sem er í eigu fyrirtækisins og
hundar eru til taks ef einhver
skyldi álpast inn á hið forboðna
svæði. Ég ákvað að reyna ekki
sama leikinn hér og í Cancas.
Hafði ég verið varaður við af
vinum mínum að gera það ekki,
enda viðbúið að þeir hefðu frétt af
heimsókn minni þangað.
Eftirlitslausar veiðar
Alþjóða hvalveiðiráðið hefur
orðið að áætla það magn, sem
Spánverjar veiða, vegna þess að
ekki liggja neinar skýrslur fyrir.
Það „álítur" að veiðarnar hafi
aukist úr 224 hvölum á ári 1974 í
582 hvali 1978. 1979 héldu þessar
veiðar áfram algerlega án tak-
markana, og er „álitið" að hátt á
sjöunda hundrað hvalir hafi verið
veiddir við strendur Spánar það
ár. Fyrir árið 1980 var þeim
úthlutað 143 Fin-hvölum sem
kvóta en þá sagði spænski full-
truinn að 250 hvalir væru lág-
mark. Ekkert eftirlit er með
veiðunum af hálfu A.H. svo ekkert
er hægt að vita með vissu um það
hversu fylgt er þeim reglum sem
hafa verið settar. Veiðarnar eru
stundaðar frá því í byrjun maí til
loka október ár hvert, svo það ætti
ekki að vera erfiðleikum háð að
fylla þann kvóta sem þeim var
ætlaður.
Við íslendingar veiðum hvali úr
sama stofni og Spánverjar en þeir
hvalir sem við veiðum eru slæð-
ingur sunnan úr höfum, þannig að
við erum háðir framferði Spán-
verja á miðunum „ef“ við ætlum
að stunda veiðar á hvölum í
framtíðinni. Við höfum alltaf álit-
ið okkur í fararbroddi hvað þekk-
ingu á veiðum og verndun þeirra
dýra sem lifa í sjónum snertir og
getum því varla átt mikla samleið
með þjóðum, sem ekkert tillit vilja
taka til þess, sem virðist nauðsyn-
legt til að tegundum þar fækki
ekki til óbætanlegs tjóns um
ókomna framtíð.
Hvernig geta vesturveldin
brugðist við þessum
ógnunum?
í fyrsta lagi verðum við að
horfast í augu við raunveru-
leikann án allrar óskhyggju og
viðurkenna þær hættur, sem
hvarvetna blasa við.
í öðru lagi verðum við að
efla okkar eigið sjálfstraust.
Við eigum að trúa á þjóðfélög
okkar, sem berjast fyrir frelsi
einstaklinganna á sem flestum
sviðum. Með því að trúa á
okkar eigin getu getum við
mætt öllum ögrunum að utan.
í þriðja lagi ættum við í
náinni samvinnu hverjir við
aðra að treysta hernaðarmátt
okkar og styrkja efnahags-
kerfi okkar. A þennan hátt
getum við verið sterkir, varð-
veitt með því friðinn og um
leið búið aukinni velmegun í
löndum okkar skilyrði.
Á því leikur enginn vafi, að
ísland er mjög mikilvægur
aðili í vestrænni samvinnu.
íslendingar trúa á lýðræðis-
skipulagið og landfræðileg
lega þess veitir því ákaflega
mikilvægan sess í varnarkeðju
Vesturlanda.
Sú staðreynd, sem ekki
verður komist framhjá, er, að
öll lönd í Vestur-Evrópu, þar
með talið Island, eru ávallt og
óhjákvæmilega hugsanleg
skotmörk Sovétríkjanna.
Eg er því þeirrar skoðunar,
að hagsmunir Islendinga fari
saman við hagsmuni vestur-
veldanna í þessu máli, og það
sé okkur öllum til hagsbóta að
vinna eins náið saman og
frekast er kostur.
Að mínu mati ætti það að
vera sameiginlegt markmið
lýðræðisríkja að vinna saman
að raunverulegum friði, vel-
megun og réttlæti.
Enginn vafi er á því, að
vinátta milli íslands og
Bandaríkjanna varðar mjög
miklu í því efni.
Símablaöiö
Símablaðið
komið út
Annað tölublað Símablaðsins,
sem gefið er út af Félagi íslenzkra
símamanna, er komið út. En F.Í.S.
er 65 ára um þessar mundir.
Ritstjóri Símablaðsins er Helgi
Hallsson og eru að vanda í blaðinu
greinar um hin ýmsu málefni, s.s.
samningamálin, sagt frá aðal-
fundi F.Í.S., grein um tölvutækni
framtíðarinnar og fjallað er um
sameiginlega baráttu fyrir jafn-
rétti og jafnréttisráð. Þá er í
blaðinu sagt frá trúnaðarmanna-
námskeiði og birtar eru fréttir
utan af landi.
Bræóraborgarstig 1 - Simi 20080
(Gengió inn frá Vesturgötu)