Morgunblaðið - 25.07.1980, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 25. JÚLÍ1980
25
fi lk f
fréttum
+ Andrew Bretaprins hefur nú
hafið flugnám hjá sjóhernum.
Ilér sést hann ásamt kennara
sínum. markgreifanum af Norm-
andy.
+ Diskódrottningin Donna
Summer hefur nýlega gengið í
hjónaband. Sá hamingjusami er
söngvari og lagahöfundur og
hefur m.a. samið mörg vinsœl-
ustu laga Donnu Summer. Þctta
er annað hjónaband hennar.
+ Leó litli, sem sést hér á myndinni, er sonur sirkuseiganda i
Bandarikjunum. Besti leikfélagi Leós er með honum á myndinni.
Það er níu feta löng kyrkislanga sem heitir Monty. Leo og Monty
hafa leikið sér saman i sex ár eða síðan Leo var tveggja ára
gamall.
+ Leikarinn frægi, Richard Burton, varð að
hverfa af sviði nú um daginn þar sem hann
var að leika King Arthur á Broadway. í
upphafi ieiksins kom hann inn á svið
óstöðugur á fótunum. Hann byrjaði að
syngja en gat ekki lokið við fyrsta lagið.
Tjöldin voru felld og fimm minútum síðar
hófst leikurinn að nýju og var nú staðgeng-
ill kominn i stað Burtons.
+ Hér er kona sem hefur aldrei átt erfitt með að
fá menn til að lita upp til sin. Þetta er stærsta
kona í heimi, Sandy Allen. Baseballleikarinn
Ernie Whitt sýnist ekki hár i loftinu við hliðina
á henni.
Gísli Baldvinsson:
Endurbirtingar óskað
Undirritaður hcfur í sjón-
varpsieysinu dundað sér við að
lesa gömui dagblöð og rakst þá á
nokkur gullkorn úr Þjóðviljan-
um, sérlega írá útmánuðum 1977,
er samningar voru lausir bæði
við ASÍ og BSRB. Sériega vöktu
athygli mína leiðarar merktir S
fyrir það, hve eldmóðurinn var
mikill og umhyggjan fyrir laun-
þegum. Það væri óskandi að
Þjóðviljinn gæti nú, þremur ár-
um siðar, séð sér fært að birta
aftur nokkra leiðara sem ég skal
tilgreina. ef ske kynni að erfið-
lega gangi að finna þá. Tilvitnan-
ir minar verða því miður fáar og
ef til vili ekki í beinu samhengi
og vil ég fyrirfram biðjast vel-
virðingar á þvi, enda ætlunin að
benda á hvar leiðarana sé að
finna.
Arðrán með
gengissigi
í Þjóðviljanum 3. mars 1977
segir S(vavar Gestsson): „Þannig
er gengisskráningin einu sinni enn
notuð til þess að skerða kjör
launamanna þ.e. hækka allt inn-
flutningsverðlag, fjölga krónunum
sem fást fyrir útflutninginn en um
leið auka verðbólguna." Þrem dög-
um síðar, þann 6. mars, gagnrýnir
S ríkisstjórnina fyrir að taka 3ja
milljarða lán erlendis til eyðslu.
Til samanburðar tók Ragnar Arn-
alds 14 milljarða lán um daginn til
sömu nota. Tíunda sama mánaðar
er ráðist harkalega að Morgun-
blaðinu fyrir kenningu sem Þjóð;
viljinn kallar 4%- kenninguna. í
henni fælist að allar launahækk-
anir umfram 4% væru olía á
verðbólgubálið. Leiðarahöfundur
kallar þetta fjarstæðu og einungis
notað sem hótanir um að setja
allar launahækkanir umfram 4%
bejnt út í verðlagið.
í sama blaði er dollarinn skráð-
ur á 191,20 — og hafði ekki breyst
frá 22/2 sama árs. Þann þrettánda
sama mánaðar segir í Ieiðara:
„Dollarinn hefur farið úr 90 kr. í
188 kr. á valdatíma þessarar
ríkisstjórnar." — (1974—78). Veit
félagsmálaráðherrann hvað doll-
arinn hefur hækkað mikið síðustu
þrjú árin? Veit hann hvað súpu-
diskurinn á Esjubergi kostaði í
mars 1977 og hvað hann kostar í
dag? Samkvæmt Þjóðviljanum
hefur hann hækkað úr 210 kr. í 720
kr. eða nær 3Vi-faldast. Berum
þetta saman við leiðara Þjóðvilj-
ans 16. mars 1977: „Á síðustu
þrem árum hefur framfærslu-
kostnaður hækkað um nær 200%.
Verðlagið hefur nær þrefaldast á
þremur árum.“
Það er athyglisvert hvernig
Svavar Gestsson notar rök fyrir
hækkun launa í leiðara 4. apríl
sama árs. Forvitnilegt væri að
hagfræðingar Alþýðubandalags-
ins bæru saman kaupmáttarþróun
síðustu þriggja ára eins og gert er
í þessum leiðara fyrir árin þrjú
þar á undan.
Punkturinn yfir i-ið
Leiðari Svavars frá 7. apríl 1977
mætti birta á ný óstyttan sem
innlegg í kjarabaráttuna nú. Til
upprifjunar voru kaupkröfur
BSRB 1977 frá 19-55%. Þá voru í
gangi samningaviðræður milli
VSÍ og ASÍ og hafði VSÍ lagt fram
gagntilboð. Það tilboð fól í sér
m.a. 5% kauphækkun. Svavar
skrifar: „Jafngildir slíkt (tilboð
innsk. gb) ofur einfaldlega móðg-
un við verkalýðssamtökin". Þann
10. sama mánaðar segir Svavar
enn fremur: „Skal þess getið að
kjararannsóknarnefnd metur
tekjuhækkunaráhrif síðustu
kjarasamninga upp á 25—26%.
Frammi íyrir staðreyndum standa
samningamenn ríkisstjórnarinnar
og í ljósi þeirra verður tilboðið
7,5% til handa opinberum starí's
mönnum blátt áfram fáránlegt.“
Þáverandi ríkisstjórn hafði sett
fram þau rök að hvert hækkun-
arstig kosti ríkið 250 milljónir.
Þessu mótmælir Svavar réttilega
og sýnir fram á að það kosti ríkið
ekki nema 140 milljónir. Síðan:
„Slík reikningsdæmi eru eingöngu
sett fram til að draga úr baráttu-
þreki launþegans."
Að lokum er leiðari frá 24. apríl
1977, þar sem ríkisstjórnin er
sökuð um þrákelkni þar sem:
„ríkisstjórnin er að spara eyrinn
en kasta krónunni." Þess skal
getið að í lokin var samið við
BSRB um launahækkanir á bilinu
10—21%. Verðbólgan það ár var
um 30%.
Þá var öldin önnur
Þremur árum síðar, 8. febrúar í
ár, sest flokksbróðir Svavars í stól
fjármálaráðherra og nú er áttin
ekki að austan heldur að vestan:
Gagntilboð BSRB kemur mjög á
óvart og er beiðni um stórfelldar
launahækkanir (17—27%). Þá
kostar þetta ríkissjóð 21 milljarð
eða hækkun tekjuskatts um 50%.
Ríkið hafi boðið af sanngirni 2%
hækkun á lægstu laun. BSRB er
með óraunhæfar launakröfur. Það
ætti ekki að koma neinum á óvart
að ríkið hafni þessum kröfum
algerlega. Undir þetta ritar Ragn-
ar Arnalds.
Óraunhæfar
launakröfur?
í desember sl. setti BSRB fram
launakröfur í samræmi við fram-
reiknaða kjaraskerðingu frá
októbersamningunum 1977. Þetta
var sett fram fyrir kosningarnar í
desember svo stjórnmálamönnum
væri ljós hugur BSRB.
Ég er þeirrar skoðunar að ekki
hefði átt að slitna upp úr viðræð-
um ríkisins og BSRB nú og hægt
hefði verið að ná samningi um
4—8% beina launahækkun ásamt
mörgum réttindamálum sem opin-
berir starfsmenn hafa barist fyrir
í áratugi:
Það ætti öllum að vera ljóst að
ég geng ekki til samninga við
ríkisstjórnir eftir litarhætti henn-
ar enda er ég nú málefnanna
vegna í andstöðu við hana.
I mínum huga fer aldrei saman
flokkspólitísk og stéttapólitísk
barátta.
Ég er að sönnu reiðubúinn í
baráttuna nú eins og fyrir þrem
árum og skora á alla opinbera
starfsmenn að missa ekki múðinn.
En því miður virðist ekki þannig
hugur vera á þeim bæjunum er
kenna sig við þjóðarvilja og al-
þýðu. Þar er vindhanahátturinn
ríkjandi því miður.
Gísli Baldvinsson kennari.
EF ÞAÐ ER FRÉTT-
NÆMTÞÁERÞAÐÍ
MORGUNBLAÐINU