Morgunblaðið - 14.10.1980, Qupperneq 28

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 14. OKTÓBER 1980
Aðalíundur áfengisvarna-
nefnda í Snæfellsness-
og Hnappadalssýslu
Stvkkisholmi. 30. sept. 1980.
LAUGARDAGINN 13. sept. síð-
astliðinn var aðalfundur áfenfcis-
varnanefnda i Snæfellsness- oií
Hnappadalssýslu haldinn i ólafs-
vík. Formaður félagsins, séra
Arni Berntur SÍKurhjörnsson,
stýrði fundi ok fundarmenn
skýrðu frá viðhorfum hver í sinni
sveit. Kom fram á fundinum að
mikill uKKur er í mönnum út af
þróun áfenKÍs- ok fíkniefnamála í
landinu ok er sorKleKt hversu
marKÍr mætir þjóðfélaKsþeKnar
farast í þeim elfum.
Voru ýmsar leiðir ræddar til
úrbóta ok í lok fundar samþykktar
eftirfarandi tillöKur: 1) Fundur í
FélaKÍ áfenKÍsvarnanefnda í
Snæfellsness- ok Hnappadalssýslu
ítrekar áskorun sína til stjórn-
valda um að koma í veK fyrir
heimabruKK með því að taka
bruKKefni, sem notuð eru, af
frílista. 2) Fundurinn vítir þá
ákvörðun dómsmálaráðherra að
lengja sölutíma áfengis í vínveit-
ingahúsum. Bendir fundurinn á að
þessi ákvörðun er algerlega and-
stæð tilmælum Alþjóðaheilbrigð-
isstofnunarinnar og í mótsögn við
þá áfengismálastefnu, sem nú er
uppi höfð í flestum menningar-
löndum og grundvallast á víðtæk-
um vísindarannsóknum. Lýsir
fundurinn ábyrgð á hendur ráð-
herra vegna þessa athæfis, enda
var augljóst í fyrra að ekki var
meirihluti á Alþingi fyrir þessari
ákvörðun. 3) Fundurinn varar við
þeim hugmyndum sem fram hafa
komið um lækkun lögaldurs til
áfengiskaupa. Bendir fundurinn á
hörmulegar afleiðingar slíkra
lækkana í nokkrum fylkjum
Bandaríkjanna, svo og það, að
Norðmenn og Svíar hafa ekki
lækkað lögaldur til kaupa á sterk-
um drykkjum, þó að þeir hafi fært
lögræðis- og kosningaaldur í átján
ár.
Virðist ástæðulítið að endur-
taka tilraunir, sem mistekist hafa
vestanhafs, á íslenzki æsku. 4)
Aðalfundur félags áfengisvarna-
nefnda í Snæfellsness- og
Hnappadalssýslu lítur með vax-
andi ugg á vínveitingaleyfi, sem
yfirvöld veita félagasamtökum og
telur að þar sé um að ræða
fordæmi til hins verra. Fundurinn
álítur að þessum leyfum verði að
fækka ef árangur á að nást í að
stemma stigu við því böli sem af
áfengisneyslu stafar. Skorar fund-
urinn á dómsmálaráðherra að
hlutast til um að hækkuð verði
gjöld fyrir þessu leyfi, að minnsta
kosti í 50.000 kr. 5) Aðalfundurinn
telur alvarlegt hve þeim, sem aka
bifreiðum ölvaðir, hefur fjölgað á
síðari árum. Aldrei verður nægi-
lega vel brýnt fyrir fólki að ölvaðir
ökumenn eru hættulegir í umferð-
inni og hafa oft valdið örkumlum
eða dauða. Um leið og fundurinn
þakkar þeim, sem að umferðar-
málum vinna, það er til betra
horfs visar í þeim efnum, m.a.
handtökur þeirra sem grunaðir
eru um ölvun við akstur, heitir
hann á yfirvöld að herða enn
róðurinn gegn þessum ósið. Einnig
heitir fundurinn á almenning að
gera sitt til að ábyrgðarleysi þetta
heyri sem fyrst sögunni til. „Al-
gáðir menn við stýri allra farar-
tækja“ er kjörorð framtíðarinnar.
6) Aðalfundur Félags áfengis-
varnanefnda í Snæfellsness- og
Hnappadalssýslu bendir á nauð-
syn ákveðinnar mótaðrar áfeng-
ismálastefnu sem stjórnvöld taki
mið af við löggjöf og stjórnsýslu.
7) Aðalfundur Félags áfengis-
varnanefnda í Snæfellsness- og
Hnappadalssýslu skorar á forseta
Islands, ríkisstjórn og Alþingi að
veita ekki áfengi við opinberar
athafnir.
I stjórn félagsins voru kjörnir
Árni Sigurbjörnsson Ólafsvík,
Árni Helgason Stykkishólmi,
Daníel Hauksson Arnarstöðum,
varaformaður Stefán Jóhann Sig-
urðsson Ólafsvík.
Fréttaritari
F.v. Hafdís Einarsdóttir, Gunnar H. Fjeldsted og Stella Kristinsdóttir,
afgreiðslustúlka.
Ný tízkuverzlun
FYRIR skömmu opnaði ný
tízkuverzlun að Bergstaða-
stræti 7 og ber hún nafnið
Tízkuverzlunin New York.
Verður þar eingöngu verzlað
með fatnað frá Bandaríkjun-
um og til að byrja með aðal-
legr. með buxur, boli og belti
með hinu þekkta bandaríska
vörumerki “Sasson". í ráði er
að auka úrvalið í verzluninni
fljótlega og munu fást þar
peysur, skyrtur, jakkar, skór
o.fl. Eigendur Tízkuverzlunar-
innar New York eru hjónin
Gunnar H. Fjeldsted og Haf-
dís Einarsdóttir.
Nemendur úr Dansskóla Heiðars afhentu honum gjöf i tilefni afmælisins.
Dansskóli Heiðars 25 ára:
Á milli 40 og 50
manns á launaskrá
„Skólinn teigir anga sina um
allt land og í fyrravetur voru í
lengri eða skemmri tima á milli
10 ok 15 þúsund nemendur.
Þetta eru að sjálfsögðu mikil
viðbrigði frá því ég setti skól-
ann á laggirnar norður á Siglu-
firði fyrir 25 árum. Þá hefði
mig aldrei órað fyrir. að á
launaskrá aldarfjórðungi siðar
yrðu á milli 40 og 50 manns —
slikur hefur vöxtur skólans
verið,“ sagði Heiðar Ástvalds-
son danskennari, en Dansskóli
Heiðars Ástvaldssonar er nú að
hefja sitt 25. starfsár. Hjá
Heiðari eru 10 lærðir danskenn-
arar auk 10 lærlinga fyrir utan
lausráðið fólk.
Á þessum aldarfjórðungi sem
liðinn er frá því þú hófst dans-
kennslu, hefur orðið mikil hug-
arfarsbreyting gagnvart dansi
er ekki svo?
„Jú, gífurleg. Fyrir aldarfjórð-
ungi kunni fólk gömlu dansana
og tjútt — síðan ekki söguna
meir. Nú hins vegar kann fjöldi
fólks mikinn fjölda dansa en það
háir illa, að engin aðstaða er hér
á Stór-Reykjavíkursvæðinu vilji
fólk fara út að dansa. Ástæðan
er einföld — dansgólfin eru allt
of lítil. Og ef dans á að þróast
hér eðlilega, þá verður þarna að
veröa breyting á. Það dettur
engum í hug, að knattspyrnu-
menn komi fram alskapaðir án
aðstöðu — án vallar. Eða að fólk
verði afreksfólk í sundi án sund-
laugar. Ástandið í þessum mál-
um er verst á Reykjavíkursvæð-
Hjónin Helen og Robert Richey
komu frá Bretlandi og vöktu
mikla lukku með dans sínum.
Myndir Pétur Maack.
inu og á Akureyri. Úti á landi er
fólk betur sett. Ástæðan er
mannfæð á mörgum stöðum.
Þegar ég kenndi á Hvamms-
tanga, héldum við sýningu að
loknum námskeiðum og allir
þorpsbúar voru mættir til að
fylgjast með — og í hliðarsal var
kaffi.
Yfirleitt hefur það verið þann-
ig hér í Reykjavík, að húsnæði
ætluðu til annarra hluta hefur
verið breytt í danshús. Það hefur
einfaldlega ekki verið gert ráð
fyrir dansgólfi. Til að mynda í
Hollywood var dansgólfið örlítið
— það var síðan stækkað, m.a.
vegna Travoltaáhrifa.
Eg held að augu fólks séu að
opnast fyrir þessu. Það vantar
dansstað, þar sem aðstaða er til
að dansa. Auðvitað verður þetta
hús að geta borið sig — og ég er
sannfærður um að svo er hægt.
Það verður ekki frekari þróun í
dansi á íslandi, nema til komi
stærri dansgólf. Og dans er ekki
einhver hégómi — fólk dansar af
þörf, innri þörf.
Er erfitt að kenna íslending-
um að dansa?
„Nei, það er ekki erfitt — en
hins vegar eru íslendingar ákaf-
lega óþolinmóðir. Þeir ætlast til
að allt komi jafnharðan. Ég
kenndi dans á Englandi, og þar
gat maður óhræddur byrjað að
kenna erfitt spor, og nemendur
náðu valdi á því á tveimur til
þremur tímum. Hér hins vegar
yrði slíkt erfiðleikum bundið —
Islendingar krefjast þess, að
árangurinn komi þegar í stað.“
Hvenær hófstu að kenna í
Reykjavík?
„Það eru nú um 20 ár síðan. Ég
byrjaði í VR-húsinu við Von-
arstræti og kenndi jafnframt í
MR og Verslunarskólanum. Og
ég hef haft nemendur alveg frá
byrjun — það er nemandi enn
hjá mér, sem hóf nám þegar ég
byrjaði kennslu — þá var hún 3
ára og er nú á þrítugsaldri. Þá er
ég með hjón, sem hafa verið í 19
vetur hjá mér í kennslu.“
Heiöar Ástvaldsson á aímælishátið dansskólans.