Morgunblaðið - 16.11.1980, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. NÓVEMBER 1980
67
Tveggja
laga plata
með lögum
Guðmundar
*
Arnasonar
Tveggja laga plata frá Guð-
mundi Arnasyni er væntanieK
á þriðjudaKÍnn (18.11). Gu<V
mundur sjálfur stendur að
útgáfunni og tók plötuna upp
í Hljóórita í október síðast-
liðnum.
Á forhlið plötunnar er lag
Guðmundar við texta Steins
Steinars, „Það vex eitt blóm
fyrir vestan" en með honum í
því lagi leika 3A af hljómsveit-
inni Kaktus, þeir Guðmundur
Benediktsson, sem leikur á
píanó, strengjavél og gítar auk
þess að syngja lagið, Árni
Áskelsson sem leikur á tromm-
ur og Helgi Kristjánsson leikur
á bassagítar. Auk þeirra leikur
Kristinn Svavarsson á saxófón,
en Guðmundur Árnason leikur
á gítar.
Lagið á bakhliðinni er
„instrumental" (raddlaust), en
í því lagi leika auk höfundar
Karmel Russell á celló, Reynir
Sigurðsson á víbrafón, Gísli
Helgason á tenór-flautu og
Helgi Kristjánsson á bassa og
gítar.
Á meðfylgjandi mynd 'er
Guðmundur Árnason ásamt
nafna sínum Benediktssyrti.
hia
„No
Fright
frá Live Wire
verð hlustunar
„no fright“
Live Wire
(A&M)
Live Wire er tiltölulega ný
hljómsveit með nokkuð sterkan
en, ekki enn, sérstæðan stíl. Þeir
virðast fá ýmislegt að láni frá t.d.
Dire Straits og jafnvel Mick Jagg-
er (First Night Every Night). Með
Mike Edwards í fararbroddi virð-
ast þeir geta endað sem nokkuð
góð hljómsveit, með góða rokk/
reggae-sveiflu. Edwards semur
líka eftirminnilegar melódíur og
þeir spila músíkina einfalt en með
einkennum í hverju lagi. Og bland
af Jagger/Mark Knopfter-rödd er
ekki svo afleitt veganesti.
Live Wire urðu til 1977 upp úr
kassagítarhljómsveitinni Tail
Lights sem Edwards og German
Gonsalez voru meðlimir í. Eftir að
Chris Cutler (gtr) og Jeremy Meek
(bs) gengu til liðs við þá, skiptu
þeir yfir í rafmagnshljóðfæri og
fengu sér nýtt nafn, Live Wire.
Fyrri plata þeirra, „Pick It Up“,
var bland af folk, Dylan og reggae.
Þessi einkenni eru enn hér. Chris
Cutler er ekki lengur í hljómsveit-
inni, en í hans stað er kominn
Simon Poswell, sem leikur á
hljómborð auk gítars.
Á „No Fright", er nokkuð gott
efni í heildina en lög á borð við
„First Night Every Night“, „No
Fright", „Don’t Bite the Hand“,
„Broken Glass“ (þar sem ber
meira að segja keim af Leonard
Cohen) og „Castle in Every Swiss
Cottage", gefa til kynna, að vert sé
að fylgjast með þróun hljómsveit-
arinnar á næstunni. hia
þeirra voru Dave Cartner (gtr),
Johnny Perkins (hlb) og Steve
Hutchings (söngur). Eftir að
Hutchings og Perkins hættu
breyttu þeir nafninu í Helium
Kids og léku þungt rokk. I apríl
1977 hætti Cartner og Barry
Andrews (hlb) kom inn í hljóm-
sveitina úr Urban Distarbance,
Dice, Breeze og Bone Idle. Þá
breyttist nafnið í XTC R NRG,
sem útleggst líklega Ecstacy are
energy, en síðan styttu þeir nafnið
í XTC.
1977 var upphafsár „punksins"
og XTC voru meðal þeirra fyrstu.
En á „Black Sea“ er lítið um
„punk“ músík. Einstaka „drunur"
eru þó í nokkrum laganna, en
rokktaktar og poppraddanir hafa
náð yfirhöndinni og „effektar"
eins og voru notaðir rétt fyrir 1970
í hljómsveitum eins og Move og
Small Faces, svo dæmi séu tekin.
í heild sinni er platan þó ekki
sérlega merkileg þar sem lögin eru
engan veginn öll í sama gæða-
flokki. Bestu lögin eru lög eins og
„Towers Of London" sem er reynd-
ar áberandi best, „Generals and
Majors", og „Sgt. Rock“, en þessi
lög eru öll góð. Með sterkari
heildarsvip gætu þeir haft eitt-
hvað að segja, en ekki með „Black
Sea“. Ilia
XTC
„BLACK SEA“
XTC
(Virgin)
XTC eru búnir að vera nokkurn
tíma við líði. 1974 var til hljóm-
sveit sem hét Star Park, en í þeirri
hljómsveit voru Colin Coulding
(bs), Terry Chambers (trm) og
Andy Partridge (gtr), þá allir
síðhærðir að sjálfsögðu. Auk
Tíska?
poppurum og rokkurum seinni ára
eins og t.d. (sérstaklega) Ian Dury,
en líka frá Kinks, New Vaudeville
Band og Stackridge.
„ABSOLUTELY“
MADNESS
(Stiff)
Tónlistin hjá Madness er vissu-
lega lífleg og allt gengur út á
hressleika og hreinræktað popp.
Þeir voru upphaflega kenndir
við ska/reggae, en hafa með þess-
ari plötu afhjúpað sig og sýna
miklu fleiri áhrif frá ýmsum
Eins og hin fyrri er þetta dans/
partí plata, hvert lag er hrein-
ræktað danslag og má nefna að
platan endar á „dinner" músík!
„Baggy Trousers", „Disappear“,
„E.R.N.I.E" og „Embarressment"
eru allt ágætislög, en það síðasta
ber mjög sterkan keim af lagi
Stackridge „Slark", en sú tónlist
virðist víða hafa komist að, þó fáir
hafi liklega heyrt í þeim.
Madness sýna mjög mikla fram-
för á „Absolutely" frá „One Step
Beyond", þó þeir sé engir tónlist-
arsnillingar, tekst þeim að ná
góðum hljómum og raddirnar eru
mun sterkari á þessari plötu en
hinni fyrri. Madness hafa verið
nokkurs konar tíska undanfarið ár
ásamt hljómsveitum eins og
Specials. Þó þessi plata sé mjög
sterk á sinni línu má búast við því
að þeir verði að vera snöggir með
nýjar og ferskar hugmyndir og
jafnvel nýja tísku, til að standa
upp úr áfram, þegar tískuáhrifun-
um linnir. Það er fátt vafasamara
fyrir hljómsveitir en að vera
skammtíma „tíska". HIA.
Allir vilja
„afgreiða“
Beatles
„THE BEATLES BALLADS“
Beatles
(Parlophone)
Það hefur verið furðulega mikið
fjallað um Bítlana að undanförnu
hérlendis án nokkurrar sérstakrar
ástæðu. Margir hafa reynt að
„afgreiða" Bítlana á ýmsan hátt,
útvarpið með þáttum Þorgeirs
Ástvaldssonar og blöðin með
greinum um feril þeirra. I öllum
tilfellum er hér um að ræða
yfirborðskennda umfjöllun „til að
kynna þá fyrir unglingunum". Ef
ætti að vera með sérstaka þætti
um Beatles, ættu þeir að geta
gengið árum saman, það er enda-
laust efni sem hægt er að moða úr
og óendanleg sjónarhornin. Þess
má líka geta að hægt er að kaupa
„The Beatles Book“-mánaðarritið
hér í bókabúðum ennþá, ef einhver
á eftir að kynnast þeim, og bækur
um þá eru óteljandi og hafa
flestar fengist hérna.
Nóg um það. Safnplötur með
Beatles er útgáfu EMI frekar til
skammar en hitt. Allar „origin-
al“-plötur Beatles eru til enn og
þær eru sama sem nauðsynlegar í
safni hvers tónlistarunnanda, ekki
bara „Yesterday", „Michelle“,
„Hey Jude“ og „Let It Be“. EMI lét
lengi vera að stunda þessa iðju,
sem Decca gerðu svo auvirðilega
með Rolling Stones, en hafa reynt
að bæta það upp síðastliðin ár með
„Love Songs", „Rock ’n’ Roll Mus-
ic“ og þessari: „The Beatles
Ballads".
En þess má geta, að til stóð að
EMI gæfi út sjaldgæft efni og efni,
sem ekki hafði komist áður á eina
stóra plötu, en svo var gerð
breyting á fyrirtækinu 'þegar
Thorn keypti EMI og þeir, sem
voru að undirbúa þessa plötu,
ýmist látnir hætta eða settir í,
annað.
Önnur plata er nú í bígerð frá
EMI, upptökur úr hinum ýmsu
útvarps- og sjónvarpsþáttum, þar
sem þeir komu óspart fram í
byrjun ferils síns og fluttu ýmis
lög sem aldrei komu út. BBC mun
eitthvað vera viðriðið þessa út-
gáfu. En tilgangur „Beatles
Ballads" er ekki merkilegur. hia
Steve
Forbert
„LITTLE STEVIE ORBIT“
Steve Forbert
_____________(Epic)____________
Fyrsta plata Forberts var reglu-
lega hressileg „þjóðlagasöngvara-
plata,“ sem náði athygli vegna
hreinleika, einfaldleika og sterks
flutnings, og sterkra laga og texta.
Forbert náði jafnvel enn lengra
á „Jackrabbitt Slim,“ en einhvern
veginn bregst kappinn á þessari
nýju plötu sinni. Sérstæð rödd
hans er oft strengd um of hér,
lögin ekki jafn sterk og t.d. „Going
Down To Laurel" og „Romeó’s
tune“. Náunginn er að sjálfsögðu
enn jafn góður en hefði ekki átt að
staðna svona snemma á ferlinum.
Það minnir nokkuð á Loudon
Wainwright III, en hann var
beztur á meðan hann hélt öllu
einföldu. Á þessari plötu eru
klassísku rokk/soul hljóðfærin
saxófón/orgel notuð mikið þó
reyndar séu allar tegundir útsetn-
inga hér. Platan byrjar á nokkurs
konar rokklagi *Get Well Soon“
sem er eitt besta lagið, „Cello-
phane City“ er með rokk/soul
hljóðfærum, en milda lagið „Song
for Carmelita" með nikku og
hvaðeina. „Laughter Lou“ byrjar
svipað og „Romeo’s tune“ en nær
aldrei sömu töfrunum. „Song For
Katrina" er „mexikanskt“, með
munnhörpu og tamborínu. Ekta
„breiðskífu-lag“, þægilegt, og
venst, eins og platan gerir reyndar
öll.
Forbert er jafn sérstæður og t.d.
Cat Stevens var á sínum tíma og
hefur ýmislegt skemmtilegt að
segja um efni sem eru kannski
ekki merkileg í sjálfu sér.
En Forbert kemur engum á
óvart hér, en hann bregst ekki
heldur.
Söngvari og flytjandi eins og
hann má ekki taka nein feilspor
meðan núverandi tónlistarstefna,
og næsta plata á eftir að marka
framtíð Forberts. hia