Morgunblaðið - 12.07.1981, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. JÚLÍ1981
„HEFUKOU &EOIÐ LEMGI P"
HÖGNI HREKKVÍSI
„ '£ó WOO#KEM/v/ AO SuMOt-AU6/N
UA/f M/STAK . . *
Sérhannaðir
hundaskítspokar
Ilrcinlátur skrifar:
Ég sá í frétt að nú væru komnir
á markaðinn plastpokar, sérhann-
aðir fyrir hundaskít. Það er gott
verk og þarflegt að fá hunda-
mönnum sérmerkta plastpoka,
sem gætu komist í tísku hjá
hundaeigendum svo þeir sprangi
með þá. Ég hefi ekki í eitt einasta
skipti séð neinn þeirra taka upp
óþverrann eftir dýrið sitt hér á
íslandi — kannski það hafi verið
vegna skorts á sérhönnuðum
hundaskítspokum. I vandræðun-
Ólafur Þór Ragnarsson skrifar:
Þar sem ég er forvitinn maður
og fróðleiksfús að eðlisfari, þá
langar mig að grennslast fyrir um
hvort einhversstaðar á jarðríki
finnist svör við spurningum mín-
um. Nú hef ég það fyrir satt, að þú
viljir gjarnan hafa það er sannara
reynist, og því vona ég að þú birtir
þessar vangaveltur og spurningar
mínar.
1. Tíðar gerast nú ferðir vissra
manna í austurveg. í framháldi af
því langar mig að vita hvort
maður þarf að teljast kommi,
laumukommi, eða einfaldlega
nytsamur sakleysingi til að kom-
ast á sólskinsströnd Gúlag-stjór-
anna austur þar.
2. Nú er ég hálfgerð kapítalista-
blók og rek auk þess upp stóra
hlátra, er ég les dagskammt
Svarthöfða. Þess utan nýt ég þess
að hlusta á strigamunna eins og
Sverri Hermanns og Nasa snilli-
kjaft. Ætli þetta minnki nú ekki
möguleika mína á Svartahafsdvöl.
3. Þarf ég að hafa uppáskrift
Hauks friðarpostula Haraldsson-
um hefði nú mátt nota ómerkilegri
plastpoka, og sópa upp í hann með
bursta eða klósettpappír, ef vilj-
inn og hreinlætið væri fyrir hendi.
Hundar hafa nú um skeið verið
mikið tískufyrirbæri — rétt eins
og reiðhjólin í augnablikinu, gler-
húsin í garðana í hitteðfyrra,
hjólhýsin fyrir nokkrum árum
o.s.frv. A undanförnum árum hafa
allir verið að fá sér hund, þrátt
fyrir hundabann. En því miður
virðist margt af þessu fólki ekki
endast til þess að leysa af hendi þá
ar, ef ég hyggst dvelja í paradís
Gúlag-stjóranna?
4. Nú ber svo einkennilega við,
að ég ber nafn ekki ósvipað nafni
yfirkjarnorkusérfræðings (sjálf-
skipuðum) norðurhvels. Ætli það
reiknist mér ekki til tekna.
5. Ef þetta gengi nú allt saman,
væri þá ekki vissara fyrir mig að
hafa rauða rós í barminum svona í
takt við tímann. Maður gæti nú
líka haft fleiri með í farangrinum
til frekara öryggis.
Spyr sá sem ekki veit.
ábyrgð, sem það hefur tekið á sig.
Til dæmis er hér í næsta húsi við
mig kona, sem fékk sér hund og
hélt að það mundi verða til þess að
hún væri meira úti, úr því hún
yrði að fara daglega í göngu með
hundinn. Það hefur ekki reynst
svo. Og hundurinn fær ekki þá
útiveru og þjálfun, sem hann á
kröfu á hjá eiganda sínum. Sama
er með mörg börnin, sem fá leyfi
til að fá hund á heimilið, þau mega
ekkert vera að því að sinna honum
daglega, hlaupa með hann í bandi
og baða hann. Það er þó ekki verst,
heldur það að hundunum er þá
iðulega vegna vondrar samvisku
eigandans, bara hleypt út í næstu
garða, á barnaleikvelli og götur,
þar sem þeir gera sin stykki. Og
þótt verið sé með þá úti, þá er ekki
séð um að þeir geri ekki á götuna
og að óþverrinn sé tekinn upp eftir
þá.
Nú sé ég í blöðum að Hafnfirð-
ingar ætli að leyfa hunda með
ákveðnum skilyrðum, láti m.a.
greiða' skatta af þeim og skrá þá.
Én það stóð ekki í fréttinni hvaða
ráðstafanir hefðu verið gerðar til
að veita þjónustu vegna hund-
anna. Hvað ætlar Hafnarfjarðar-
bær að veita miklu fé til þrifa á
götum í viðbót vegna hundaskíts-
ins? Hvar á að setja upp „klósett"
fyrir þá eða einhvern stað, þar
sem þeir mega koma og hlaupa
um? Hvaða sektir verða ef brugðið
er út af reglum um hundana?
Hvaða skyldutryggingar eru
komnar í gang, því ekki þarf síður
að tryggja bótaskyldu, ef hundur-
inn veldur tjóni, en af bílum.
I Reykjavík er heilbrigðiseftirlit
mjög strangt á ýmsum sviðum.
Menn sætta sig við það, þótt
manni finnist stundum reglugerð-
ir þeirra keyra úr hófi, vegna þess
að það er til að fyrirbyggja
sjúkdóma, halda við heilsufari
borgaranna og borginni hreinni.
En svo bregður við á sumum
sviðum að þetta eftirlit dettur
alveg niður. Þannig er um hund-
ana og hundaskítinn. Þar er ekki
beitt neinu eftirliti, þótt sam-
þykktir séu fyrir því.
Einnig er mjög mikið eftirlit
með hreinlæti í sundlaugum, lokað
umsvifalaust ef einhver hefur gert
í laug og laugin vandlega tæmd og
sótthreinsuð, áður en nokkur mað-
ur fær að fara í hana. En úti í
Nauthólsvík er heitur pyttur, eft-
irlitslaus. Fólk fer bak við stein og
Torfan og tilstandið
Þegar sólin skín fækkar bréfum til Velvakanda. Menn gefa sér
minni tíma til að finna að eða eru of kátir til að láta sér gremjast,
þótt einhverju sé áfátt. Og ánægjubréfin eru alltaf heldur fátíð.
Fjörkippur hefur þó færst í skáldskapinn í góða veðrinu og vísur
berast. Hér er limra frá Hálfdáni Flyðrukyrki af gefnu tilefni:
Á Torfunni skyldu þeir gieðjast með gát
með glænýja taflið, kiósett og át,
i tafli við páfann
og titilmann háan
að tilstandið verð'ekki heimaskitsmát
Hálfdán flyðrukyrkir
Tíðar gerast ferðir
Leiðararnir marglesnu
Útvarpshlustandi skrifar:
Á föstudagsmorgun var ég að
hlusta á útvarpið, eins og venju-
lega að morgni dags, heyri þá
gjarnan leiðarana meðan ég er að
koma mér af stað í vinnu til að
spara iestur. Þennan morgun fékk
ég aftur skammtinn frá deginum
áður úr Helgarblaðinu, og fannst
það satt að segja ofrausn. Þuiur
lét þess getið að leiðarann hefði
ekki átt að lesa daginn áður, þegar
blaðið kom út.
Á sunnudögum kemur ekkert af
þeim blöðum út, sem ég kaupi
nema Morgunblaðið. En samt fær
maður leiðarana úr þeim lesna í
útvarpinu. Menn skrifa bara nógu
marga leiðara í sama blað og fá
lesna leiðara úr blaðinu frá í gær.
Þetta þykja mér skrýtnar kúnstir.
Hver ræður þessari vitleysu? Ekki
fáum við leiðarasyrpu úr dagblöð-
um á mánudögum — þegar engin
blöð koma út.
Nýlega hafði ég lesið í Morgun-
blaðinu að starfsmenn útvarps
hefðu unnið 120 yfirvinnustundir
á mánuði við að „útbúa" leiðarana
fyrir upplesturinn hjá morgunþul-
um og þetta kostaði 15 milljónir
gamaila króna hjá hinu fátæka
útvarpi. Alveg datt af mér andlit-
ið. Því í ósköpunum eru þulirnir
ekki bara látnir lesa skrifin, eins
og þau koma fyrir og með því
orðalagi, sem leiðarahöfundar
hafa. Éf þeir verða of langir, þá
má bara hætta eftir ákveðinn
tíma og leiðarahöfundar munu
fljótt læra að setja aðalatriðin,
sem þeir vilja fá lesin, á undan.
Eru þulirnir ekki læsir á venjulegt
mál, eða hvað? Og eru ekki skrif
leiðarahöfunda nógu góð fyrir
útvarpið?
Og hvað gæti ekki þessi stofnun,
sem er síkvartandi og skerandi
niður efni sitt vegna fjárskorts,
gert fyrir 15 milljónir, okkur
útvarpshlustendum til ánægju og
fróðleiks. Við þær aðstæður sem
útvarpið býr við, og fjárskort sem
gerir dagskrána svona bágborna,
eigum við útvarpshlustendur erf-
itt með að sætta okkur við svona
bruðl — ég vil segja svona vit-
leysu. Mér er ómögulegt að finna
út nokkra heila hugsun í þessu.
Þetta þætti ekki vitleg fjármála-
stjórn hjá einkafyrirtækjum.