Morgunblaðið - 17.11.1982, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 17. NÓVEMBER 1982
nýjar plötur ... nýjar plötur
nýjar plötur ... nýjar plötur ... nýjar plötur... nýjar plötur... nýjar plötur
Ný plata kom-
in frá Örvari
Örvar Kristjánsson, harmon-
íkuleikari, hefur nú sent frá sér
nýja plötu. Er hún gefin út af
Fálkanum og ber nafniö „Heyr
mitt Ijúfa lag“.
Á þessari plötu leikur Örvar fjöl-
breytileg nikkulög og má segja aö
þessi plata sé beint framhald af
síöustu plötu hans, „Sunnanvind-
ur“.
Björn Thoroddsen slær í gegn.
rythmapar aö baki er útilokað ann-
aö en útkoman veröi góö.
Trommuleikur Rolins er eins
pottþéttur og hugsast getur. Örar
taktbreytingar og „off-beat“ virö-
ast vera honum tamara en okkur
hinum aö opna og loka*augunum.
Ekki er Berglund síöri á bassanum
og í laginu „Heitur ís“ meöhöndlar
hann bassann eins og sá, sem
valdið hefur. Sérstaklega er gam-
an aö heyra hversu létt hann
„hleypur á strengjunum".
Auk þessarra tveggja eru menn
úr einvalaliöi „fusion„-ista hérlend-
is meö Birni á plötunni. Þrír úr
Mezzoforte, auk Jakobs Magnús-
sonar. Meö allan þennan afburöa
mannskap í pokahorninu heföi út-
koman varla getaö oröiö nema á
einn veg.
Lagasmíöar Björns eru um
margt athyglisveröar. Hann hefur
næmt eyra fyrir léttum og grípandi
melódíum, sem þó vilja stundum
veröa eilítiö einhæfar, sömuleiöis
útsetningarnar. Þar kemur saxó-
fónninn hans Kritins Svavarssonar
eins og ferskur vorblær og gefur
tónlistinni stórlega aukiö gildi þar
sem honum er beitt.
Platan Svif hefur aö geyma
mörg afbragös lipur lög. „Heitur is“
er líkast til þeirra fremst, en
„Svartahafiö", „Sjálfvirkur sím-
svari", „Mexico" og „Bara djús“,
sem reyndar er eftir Berglund og
ólíkt öllum hinum, eru þau er
standa uppúr eftir á. Þá er „Djúp-
iö“ lag þess eölis að eldri jazzunn-
endur fá vafalítið fiöring.
Ekki veröur svo skiliö viö þessa
plötu, aö minnst sé á umslagiö,
sem er ömurlega misheppnað og
beinlínis fráhrindandi. Aö tveir
menn skuli vera skráöir fyrir hönn-
un þess er eitthvaö meira en lítiö
skrýtiö. Þaö er rammasti misskiln-
ingur, aö plötuumslög hafi ekki sitt
aö segja þegar fólk veltir plötu-
kaupum fyrir sér.
Vel heppnuó 2ja laga plata Lolu
Hljómsveitin Lola vakti verö-
skuldaða athygli er hún kom fram
á „Melarokki** í haust eftir aö hafa
lagt Austfiröi aö fótum sér í vin-
sældasamkeppni hljómsveita á
sumarhátíöinni { Atlavík. Verö-
launin fyrir þann árangur voru
ferö í höfuðstaöinn og upptaka á
tveggja laga plötu. Sá afrakstur
hefur nú litið dagsins Ijós.
Lola kemur skemmtilega á
óvart. Bæði lögin eru aö vísu
óhemjulík því, sem Pretenders
hafa verið aö gera, en slíkt sakar
ekki. Þaö, sem mestu skiptir, er aö
Lola flytur oss hér tvö lög, sem eru
ólík flestu því sem við höfum átt að
venjast. Erfitt er aö gera upp á milli
laganna, bæöi eru prýöilega
áheyrileg, en kauöslegt upphaf og
endir lagsins „Fornaldarhugmynd-
ir“ stingur dálítið í stúf við annað.
í heildina séð er hljóöfæraleikur
látlaus og laus viö ölí átök. Bassa-
línan þétt og vel leikin ef undan er
skilið upphaf „Fornaldarhug-
mynda". Gítarinn er meö dálítiö
sérstakan hljóm, sem ekki hefur
heyrst allt of oft hér heima.
Trommarinn skilar sínu en er auð-
heyrilega miklu meiri „beat“-spil-
ari, en afrekatrymbill. Hæfir þess-
ari tónlist vel. Söngurinn er ágæt-
ur, en ég haföi þó kannski búist viö
meiri tilþrifum. Það er aðeins á
kafla í áöurnefndu lagi (Hitt heitir
"Sámur frændi") aö raddböndin
eru reynd aö einhverju marki.
Tekst vel til.
Lola má vel viö una meö þetta
framlag sitt.
Auövitaö veröur hver aö dæma
fyrir sig, en umsjónarmanni Járn-
síðunnar fannst mest til eftirtalinna
laga koma: „MessagesVFIock Of
Seagulls, „Just can’t get en-
ough“/Depeche Mode, „We can
get it together” (ekki „We can’t get
enough” eins og segir á plötuum-
slaginu)/lcehouse, „ViennaVUItra-
vox, „Only you’VYazoo, „Joan of
arcVOMD, „Bamboo hous-
es“/David Sylvian og Riuichi Saka-
moto.
Ekki er annaö hægt en aö geta
sérlega laglegs umslags. Heiðurinn
af því á Dóra Einarsdóttir. Sannar-
lega fersk vinnubrögð á þessum
vettvangi og ekki var vanþörf á.
Ymsir/I blíðu og stríðu:
plötukaupin í dag
Bestu
★ ★★★★
Eftir síðasta samansafnsaf-
sprengi Steina hf. taldi ég fullvíst
aö þar með væri sýnt, aö safn-
plötumarkaðurinn væri aö hrynja,
jafnt hjá framleiöendum sem og
kaupendum. „Glymskrattinn" var
sannast sagna afleitt fyrirbrigði.
En batnandi mönnum (gagnrýn-
endur eru einnig teknir með í
reikninginn) er best að lifa.
Fyrir nokkru sendu Steinar frá
sér bestu safnplötu sína til þessa.
Er hér um aö ræöa nýbylgjusafniö
„í blíöu og stríðu”. Þaö er eins gott
aö koma sér aö kjarnanum strax
því ekki er hægt aö gera betri
plötukaup í dag.
Á þessari fágætu plötu, „I blíðu
og stríöu", er að finna 16 lög eftir
jafnmarga flytjendur. Öll flokkast
þau undir það aö vera „nýróman-
tísk“ og eru sannast sagna hvert
ööru betra.
Þaö þarf í rauninni ekki aö hafa
miklu fleiri orö um þennan grip.
Hann skýrir sig best sjálfur. Margir
hafa haft þaö á oröi, aö „nýróm-
antíkin” sé öll eins. Þessi plata af-
sannar þá kenningu á mettíma.
Yazoo-dúettinn er einn sextán hljómsveita og/eða listamanna á „í
blíöu og stríöu“-plötunni.
★ ★★★
Þaö tekur tíma fyrir menn, sem
eru vanir aö hlusta á rokk og ekk-
ert annað, aö laga eyrun aö „fus-
ion“, eöa svo segja spekingarnir
aö minnsta kosti. Vafalaust er
nokkuð, ef ekki bara heilmikiö, til
í því. Það verður líkast til langt
þar til ég næ aö laga stórgrýtta
eyrnabotna mína aö tónum þess-
arar tónlistar fyrir alvöru.
„Fusion“-tónlist hefur til þessa
öll hljómað nákvæmlega eins í
mínum eyrum, en e.t.v. fer aö
veröa breyting þar á. Víst er aö
plata Björns Thoroddsen, Svif,
fékk mig í fyrsta skipti til eö leggja
almennilega viö hlustir á þessum
vettvangi.
Þaö er rétt aö taka þaö fram, aö
með þessari plötu sinni hefur Björn
Thoroddsen leitt landsmenn alla í
sannleika um hversu afburðagóöur
gítarleikari hann nú er. Hann fer
hreinlega á kostum í mörgum lag-
anna og þegar menn á borö við þá
kumpána Hans Rolin og Mikael
Berglund, báöir skólafólagar
Björns úr Bandaríkjunum, mynda
Björn Thoroddsen/Svif:
Fyrsta flokks „fusion“
frá Birni Thoroddsen
Sigurour Karlsson/Veruleiki:
Lagasmíðar trommar
ans vekja athygli
★ ★
Sólóplata Siguröar Karlssonar,
trommara, kemur að mörgu leyti
á óvart. Hún undirstrikar það,
sem reyndar haföi áöur komið í
Ijós, að hann er vel fær um aö
semja lög, en aö hann léki á öll
hugsanleg hljóöfæri auk tromm-
anna er víst áreiðanlega nokkuð,
sem ekki var búist við.
Á plötunni Veruleiki er aö finna
fimm lög, eöa öllu heldur fjögur.
Eitt laganna „Beirút”, er tvítekið,
fyrst meö söng, þá án og heitir þá
„Beirút í blóma”. Er þaö á allan
hátt mun áheyrilegra í fyrri útgáf-
unni. Reyndar besta lag plötunnar
meö skemmtilegum xylofónleik viö
magnaðan texta, en bassinn allt of
áberandi í hljóðblöndun. Hin lögin
þrjú eru öll ágæt aö grunni til, en
viö útsetningu þeirra hefur eitt-
hvaö skolast til.
Sem dæmi má nefna lagiö
„Hvaö er maður”. Þar er undir niöri
kröftugt rokkstef meö „kreistings-
legu“ gítarspili Björns Thoroddsen,
en hljóögervlum er óvarlega beitt.
Fyrir vikiö verður lagiö dálítiö rugl-
ingslegt. Þar togast á tveir hlutir
og hvorugur veröur ofan á.
„Hvert stefnum viö” er sömu-
leiöis ágætis lag, dálítiö rokkaö, en
söngur er ekki sterkasta hliö Sig-
uröar. Hann ætti aö láta sér laga-
smíöarnar og hljóöfæraleikinn
nægja. í laginu „i“, sem er falleg
ballaöa er yirbragðiö eyöilagt meö
óþarflega „err-uöum” framburöi í
textalestri. Þaö heföi mátt sleppa
þessum rúllandi „err-um".
Þegar á heildina er litið er Veru-
leiki um margt ágæt plata. Gallarn-
ir á henni eru vissulega nokkrir, en
ostirnir eru engu aö síöur fyrir
endi. Þaö, sem mér finnst skipta
mestu máli er að Siguröur Karls-
son, hefur sýnt fram á og sannaö
aö hann er lagasmiöur og það
ágætur.
nýjar plotur ... nýjar plötur ... nýjar plötur ... nýjar plötur ... nýjar plötur ... nýjar plötur ... nýjar plötur