Morgunblaðið - 02.02.1983, Qupperneq 27

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 2. FEBRÚAR 1983
27
Sannfærandi sig-
ur breta í Stór-
móti Flugleiða
Brídge
Arnór Ragnarsson
BREZKA liðið svndi hvað í þeim
bjó þegar þeir sigruðu örugglega í
Stórmóti Flugleiða sem lauk að-
faranótt mánudags. I»eir spiluðu
32 spila úrslitaleik gegn sveit
Ólafs Lárussonar sem hélt í við
Bretana þangað til í 24. spili.
Brezka sveitin spilaði mjög vel í
úrslitaleiknum en allir spilararnir
eru meðal bestu spilara Breta. Þeir
eru: Tony Sowter, Steve Lodge,
Tony Forrester og Kaymond
Brock.
Úrslitaleikurinn var sýndur á
sýningartöflu. Sveit ólafs fékk
slæmt start og eftir 4 spil var
staðan 18—0 fyrir Breta. í hálf-
leik hafði leikurinn þó jafnast og
höfðu Bretar aðeins yfir, 20 gegn
17. Fyrstu 4 spilin í síðari hálf-
leik reyndust Ólafi og hans
mönnum einnig erfið en að lokn-
um 23 spilum voru þeir búnir að
vinna það upp og gott betur og
höfðu forystu, 39—38. Síðustu
spilin voru svo einstefna Bret-
anna. Skoruðu þeir látlaust og í
25. spili unnu þeir t.d. úttektar-
ögn tvöfaldaða á báðum borðum.
Verðlaun fyrir 1. sætið voru
1500 dollarar og 1000 dollarar
fyrir annað sætið. Þá voru 500
dollara verðlaun fyrir 3. sætið og
um það spiluðu Aðalsteinn Jörg-
ensen og bandaríska sveitin. í
hálfleik var staðan 27—25 fyrir
Bandaríkjamenn. Þeir juku síð-
an forskotið í þeim síðari og
unnu með svipuðum mun og
Bretar.
Sveitir Þórarins Sigþórssonar
og Hrólfs Hjaltasonar urðu í
5.-6. sæti í mótinu.
Sveit ólafs Lárussonar kom
mjög vel út úr þessari keppni.
Var t.d. eina sveitin sem ekki
tapaði leik í undanrásum. I sveit
Ólafs Lárussonar eru ásamt
honum: Hermann Lárusson,
Hannes Jónsson, Óli Már Guð-
mundsson, Svavar Björnsson og
Sigtryggur Sigurðsson.
Mótinu lauk um kl. 01 aðfara-
nótt þriðjudags með því að fram-
kvæmdastjóri markaðssviðs
Flugleiða, Björn Theodórsson,
afhenti verðlaun fyrir Flugleiða-
mótið. Þakkaði hann erlendum
gestum langt að komnum fyrir
komuna og góðrar heimkomu.
Það vakti athygli undirritaðs
þegar forsvarsmaður Bretanna,
Tony Sowter, sté í pontu og
þakkaði fyrir sig og sína að hann
gat þess sérstaklega að hann
Að loknu Stórmóti Flugleiða sl. mánudagskvöld. Sigurlið breta á fremsta
bekk talið frá vinstri: Raymond Brock, Tony Forrester, Stewe Lodge og
Tony Sowter. Sigmundur Stefánsson, formaður BR lengst til hægri.
Minni myndin er af Alan Sontag, einum þekktasta spilara heims, en sveit
hans varð að láta sér lynda 3. sætið í keppninni.
hefði sjaldan tekið þátt í svo vel
skipulögðu móti og í góðum
skorðum. Sagðist hann ætla að
geta þess í bridgeblaði því sem
hann ritstýrir, Popular Bridge
Monthly.
Stórmót Flugleiða var opið öll-
um sveitum. Eftir þá reynslu
sem fengizt hefir af þessu móti
verður að telja að það sé nokkuð
vafasamt að hafa engin takmörk
fyrir þátttöku. T.d. má nefna að
24 sveitir voru skráðar en aðeins
21 mætti til leiks.
Nokkuð bar á ölvun meðal
áhorfenda og er það afar slæmt
svo ekki sé talað um þegar einn-
ig er farið að sjá á keppendun-
um.
Agnar Jörgensson stjórnaði
bridgehátíðinni af mikilli rögg-
semi með dyggum stuðningi
formanns Bridgefélags Reykja-
víkur, Sigmundar Stefánssonar,
og forseta Bridgesambandsins,
Kristófers Magnússonar.
Una Einarsdóttir
— Minningarorð
Austurbæjarskólinn var byggð-
ur af miklum stórhug, einhver
mesti og fullkomnasti barnaskóli,
sem byggður hefur verið hér á
landi. Margt barna og að mörgu
leyti valið kennaralið valdist að
þessum skóla. Þetta ver beggja
megin við hið söguríka Alþingis-
hátíðarár 1930.
Tvær litlar telpur tölta sín úr
hvorum bæjarhlutanum, hittast í
fyrsta sinn átta ára að aldri og
bindast órjúfanlegum vináttu-
böndum, því þær eru vinkonur enn
þann dag í dag eftir 54 ár. Þetta er
alllangur tími og fer ekki á milli
mála að kynni verða allnáin við
ættingja og vini. Fjölskylda vin-
konu minnar var þá nýflutt í lítið
hús að Vatnsstíg lOa og var faðir
hennar, Magnús Jónsson tré-
smíðameistari, að stofna sína
þekktu trésmiðju er sérhæfði sig í
glugga og hurðasmíði, Hklega
fyrstu sinnar gerðar hér um slóð-
ir. Man ég ljóslega þegar við vin-
konurnar komum fyrst saman að
þessu iitla vinalega húsi en það
stóð fyrir framan væntanlegt
verkstæði, en Mjólkurfélag
Reykjavíkur hafði þá kornmyllu í
þeim húsakynnum. Móðir vinkonu
minnar stóð á tröppum íbúðar-
hússins og þar hófust kynni mín
við Unu Einarsdóttur, húsfreyju
staðarins. Una var fædd 2. apríl
1894 að Heimalandi í Hraungerð-
ishreppi í Árnessýslu. Foreldrar
hennar voru Ingveldur Erlends-
dóttir og Einar Þórðarson búend-
ur þar. Síðar fluttust þau austur í
Holt í Rangárvallasýslu en Una
var drjúgan tíma hjá Einari
gamla í Rifshalakoti og hans
konu, þar sem henni þótti gott að
vera. Hafði hún tækifæri til þess
að komast til mennta í Odda á
Rangárvöllum hjá séra Skúla
Skúlasyni, en hann hafði einskon-
ar unglingaskólahald. Bjó Una
alla ævi að þessari menntun, þó
skólahald þetta stæði aðeins í
fjóra vetrarmánuði. Hún var til
dæmis fulllæs á danska tungu og
fleiri norðurlandamál. Eins og
margar myndarstúlkur fer hún
„suður" til Reykjavíkur til þess að
afla sér þekkingar og frama. Með-
al annars réði hún sig á fjarska
fína og góða saumastofu og varð
hún svo fær í saumaskap, að hún
saumaði alla tíð öll föt á sjálfa sig
og börnin. Hún sérhæfði sig þó
einkum í kápusaumi en það þótti
allnokkuð á þeim tímum. Er ég
kynntist henni þótti mér hún jafn-
víg á allar hannyrðir, svo sem
prjón, hekl og útsaum og völundur
að allri gerð og ótrúlega afkasta-
mikil. Má nærri geta hvað þessi
greinda og fallega stúlka hefur
verið mikið húsfreyjuefni. Sá sem
varð sá gæfumaður að eiga hana,
22. desember 1918, var Magnús
Jónsson, Jónssonar beykis, er átti
ættir að telja til fjarða sunnan Is-
afjarðardjúps en móðir hans var
Anna Marie frá Haugasund í Nor-
egi. Magnús fæddist og ólst upp í
Noregi en fjölskyldan fluttist til
íslands er börnin voru uppkomin
og keypti hús við Klapparstíg og
Hverfisgötu vestanvert. Jón beyk-
ir var mjög kunnur maður á sinni
tíð. Hann og kona hans gáfu til
dæmis stóra fjárhæð til Elliheim-
ilisins Grundar, sem þeim var
mikill sómi af. Jón var iátinn er ég
kynntist fjölskyldunni, en ég man
hvað til þess var tekið hvað Una
hefði hjúkrað tengdaföður sínum
vel í langri og erfiðri banalegu
hans heima á Klapparstíg. Frú
Önnu Marie man ég vel, hún var
yndisleg, fínleg og sanntrúuð
manneskja. Einnig hlúði Una vel
að tengdamóður sinni þó svo að
hún væri sjálf með stóra fjöl-
skyldu. Tengdaforeldrar Unu eft-
irlétu henni garðskika í svokölluð-
um Aldamótagörðum, en þeir voru
sunnan við Landspítalann rétt við
hliðina þar sem nú stendur gróðr-
arstöðin Alaska. Sem og í öðru
féllu henni garðyrkjustörfin vel úr
hendi, garður hennar var alltaf í
góðri rækt og vel hirtur. Með fjöl-
skyldunni og frændliði átti ég
margar ánægjustundir þar, oft
var slegið upp kaffiveislu með
meðlæti. Engir bílar voru til þess
að flytja veisluföngin í þá daga, en
myndir á ég úr þannig veislu þar
sem Magnús átti vandaða mynda-
vél. Allt greri undan höndum Unu
hvort sem voru blóm í glugga, fjöl-
breytt ræktun á svölunum eða
ríkuleg uppskera úr garðinum.
Una og Magnús réðust í það að
festa kaup á hálfri jörðinni
Stóra-Fljóti í Biskupstungum, en
henni fylgdi allmikill hluti hvera-
hitans þar. Magnús reisti þar
sumarbústað og auðvitað hafði
Una sinn jurtagarð þar. Þau
nefndu jarðarpart sinn Fljótsholt.
Sundlaug og skólahús voru á
Stóra-Fljóti og byggðist þar fljót-
lega sumarhúsahverfi. Við æsku-
vinkonurnar dvöldum þar eitt sinn
með eiginmönnum okkar og börn-
um.
Una og Magnús eignuðust fimm
börn; telpa, lést kornabarn, hin
voru Jón, útvarpsvirkjameistari,
látinn, ekkja hans er Ingibjörg
Pálsdóttir frá Sauðárkróki, Ásta,
skrifstofumaður hjá Reykjavík-
urborg, gift Einari Einarssyni bíl-
stjóra, Einar, trésmiður, kvæntur
Sigrúni Gunnlaugsdóttur, og Inga
Marie, gift Eberg Elefsen, vatna-
mælingamanni frá Siglufirði.
Þegar fjölskylda þeirra Unu og
Magnúsar stækkaði réðust þau í
það að bæta hæð ofan á húsið við
Vatnsstíginn og voru þá sett í það
bað og ýmis nútíma þægindi. Að
þessu var mjög notalega og
smekklega staðið.
Una var alla tíð ákaflega lifandi
manneskja, hún gat verið skap-
föst, hafði sínar ákveðnu skoðanir
og stóð fast á þeim. Hún var mikill
áhugamaður um ferðalög og þekk-
ingu á fósturjörðinni og þau hjón
bæði. Hún var um áraraðir for-
maður ferðanefndar í kvenfélagi
Hallgrímssóknar og aðstoðaði
Magnús maður hennar hana
dyggilega þar meðan hans naut
við, en hann lést snögglega langt
fyrir aldur fram 4. júlí 1963.
Ekki lét Una deigan síga þó
harmur hennar og söknuður væri
mikill enda var mikil eftirsjá í
Magnúsi. Hann var stórgreindur
maður, og afar frásagnarglaður og
skemmtinn. Hann var alla ævi
bindindismaður á vín. Hjónaband
þeirra var með miklum ágætum,
heimilið ávallt notalegt og menn-
ingarlegt, þar voru keypt blöð,
bækur og tímarit og auðvitað
dönsk blöð. Á heimilinu var til
danskt leksikon sem okkur krökk-
unum þótti mikill fengur í. Und-
arlega þægilegt andrúmsloft ríkti
þarna ávallt, enda gestagangur
mikill. Ekki síður komu þar gestir
utan af landi, jafnvel alveg vanda-
laust fólk, sem dvaldi þar í lengri
eða skemmri tíma. Einnig gestir
og venslalið erlendis frá. Oft var
það erfitt meðan litla húsið var
óbreytt, en stórlagaðist þegar hús-
ið var stækkað sem fyrr segir.
Undraðist ég oft stórum hvað Una
gat lagt á sig í viðbót við stóra
fjölskyldu. Það var eins og ekkert
væri sjálfsagðara en að veita öll-
um gistingu og mat. Mikið fjör var
líka í kringum verkstæðið, sem
var allstórt um tíma. Oft hjúkraði
Una piltunum þar ef smá slys
urðu, því ekki voru slysavarðstof-
ur þá til. Á sumrin efndu þau Una
og Magnús til ferðalaga með
mönnum sínum í einn til tvo daga
og fengum yið þá vinkonur og
skólasystur Ástu að fara með og
var það að vonum mjög gaman.
Ferðalögum sínum hélt Una
áfram þó hún væri orðin ekkja, fór
oft norður i Jökulfirði að Stað í
Grunnavík til Maríu Maack. Hún
ferðaðist hérlendis og erlendis, lá
jafnvel í tjaldi þó hún væri orðin
áttræð, þvílíka unun hafði hún af
því að ferðast. Hún var iðin við
það að snyrta og bæta hús sitt og
eitt sinn kom ég að henni þar sem
hún var að mála stofuna og her-
bergið, þá hátt á áttræðisaldri.
Alltaf sami dugnaðurinn, ég var í
rauninni alltaf svolítið hreykin af
fjöri og lífsstíl þessarar vinkonu
minnar, því það varð hún er árin
færðust yfir. Hún var sönn vin-
kona mín, sem ég nú kveð með
söknuði og mikilli eftirsjá, færi
kærar þakkir og óska góðrar ferð-
ar.
Sigríður Björnsdóttir
+
Faöir okkar og tengdafaöir,
JÓHANNBÖOVARSSON,
Norðurgötu 49,
Akureyrí,
andaöist i Fjóröungssjúkrahúsinu á Akureyri þann 31. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Guölaug Jóhannsdóttir, Sigþór Ingólfsson,
Sigríöur Gréta Þorsteinsdóttir, Agnar Urban.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsynda samúö og vinarhug við andlát og
útför
ASGEIRS RAGNARS SIGURÐSSONAR,
sérstakar þakkir til starfsfólks útvarps og sjónvarps.
Fyrir hönd systkina, barna og aöstandenda,
Ingíbjörg Jónsdóttir, Siguröur Þóröarson.