Morgunblaðið - 06.02.1983, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 6. FEBRÚAR 1983
71
ÁFÖRNUM
VEGI
Matur er mannsins megin
+ Matur er mannsins megin. Þessi
einfalda staðrej nd mannlegrar tilveru
er undirstaða mætvælafræðinnar, elstu
og mikilvægustu atvinnugreinar
mannsins. En tvær aðrar staðreyndir
skipta líka máli í þessu sambandi;
menn eru matvandir og hafa ólíkan
smekk. Og á þessum staðreyndum
byggja kokkarnir atvinnu sína og hús-
mæður vinsældir sínar. En eins og
kokkar og húsmæður vita manna best
þá er það list hin mesta að „gjöra góða
máltíð", og það gildir um þessa list-
grein sem aðrar, að upplagið eitt sér
hrekkur skammt ef ekki er þjálfun og
æfingu til að dreifa.
Á meðfylgjandi mynd er skóla-
stjóri Hótels- og veitingaskóla ís-
lands, Friðrik Gíslason, að súpa
seyðið af einhverju, vonandi ekki
gumsi, sem nemendur skólans voru
að dunda sér við að matbúa. Svipur-
inn er fullur einbeitingar og kokk-
arnir bíða fullir eftirvæntingar eftir
úrskurði dómarans.
Hótel- og veitingaskóli lslands er
til húsa við Suðurlandsbraut 2. Þar
eru fjórar kennslustofur, auk þess
sem skólinn hefur aðgang að eldhús-
inu á Esju. í vetur eru 96 nemendur
í skólanum, verðandi hótelkokkar,
sjókokkar eða þjónar — eða eins og
það heitir á fínna en leiðinlegra
máli, framreiðslumenn og mat-
reiðslumenn. Friðrik sagði að þetta
væri óvenju stór árgangur, og raun-
ar allt of stór fyrir þá bágbornu að-
stöðu sem skólinn byggi við.
Það tekur 3 ár að læra til þjóns en
4 að verða útlærður kokkur. Náminu
er þannig háttað að nemandinn
vinnur á samningi hjá veitingahúsi
tvo þriðju hluta ársins, en stundar
bóklegt nám í 4 mánuði á ári. Skól-
inn var stofnaður árið 1958 og hafði
þá aðsetur í Sjómannaskólanum,
sem átti að verða bráðabirgðahús-
næði, en þar var skólinn þó allar
götur fram til 1980.
Islendingar
á krabba
við Alaska
+ Á íslendingasamkomu í Seattle
tók Olafur K. Magnússon, Ijós-
myndari Morgunhlaðsins þessa
mynd af fjórum íslendingum, sem
búsettir eru í Bandaríkjunum og
stunda sjó, a.m.k. um stundarsakir.
Skipstjórinn (annar frá vinstri)
og bátseigandinn er Pétur Njarð-
vík. Hann gerir aðallega út á Al-
askamiðum og veiðir krabba.
Sagði hann Ólafi að þær veiðar
væru allt öðru vísi en á íslandi,
unnið í törnum meðan krabbatím-
inn stæði, enda engin vökulög.
Hægra megin við hann er Gunnar
Jóhannsson, útvarpsvirki, sem um
stundarsakir er kokkur á bátnum
hjá honum. Gunnar starfaði á ís-
landi sem útvarpsvirki, sá m.a.
mikið um þjófavarnarkerfi fyrir
fyrirtæki og var drjúgur félagi í
Flugbjörgunarsveitinni, þar sem
hann sá um allar sendistöðvar og
radiótæki. Lék allt slíkt í höndum
hans. En við hér á Morgunblaðinu
könnumst við manninn lengst til
hægri, Agnar Milner, sem var á
sínum tíma í 4 ár sendill hjá
okkur. Að sjálfsögðu löngu áður
en hann fluttist til Bandaríkj-
anna. Lengst til vinstri er svo
Othar Smith flugvirki, af alkunn-
um Reykjavíkurættum, sonur Er-
lings Smith og Matthildar Maríu
Erlingsen. Hann starfaði hjá
Loftleiðum hér heima og var einn-
ig flugvirki í Bandaríkjunum
fyrst. En hefur síðan lagt ýmis-
legt fyrir sig. M.a. hefur hann gert
upp báta fyrir auðkýfinga og
stundað veiðar við Alaska. Hann
kom í heimsókn til fslands fyrir
fáum árum með konu sinni Huldu
Gústafsdóttur og fjölskyldu. Það
gerði Gunnar Jóhannsson líka. En
Rósa Sigurðardóttir kona hans er
í skautbúningi á minni myndinni.
Hún var fjallkona íslendingafé-
lagsins í ár og las upp ljóð eftir
Einar Benediktsson við opnun
Grænlandssýningarinnar í Nor-
ræna safninu í Seattle, þegar for-
seti ísiands var þar vegna kynn-
ingarinnar Scandinavia Today.
+ Þrjár ungar og fallegar stúlk-
ur úr áttunda bekk Hvassaleit-
isskóla litu inn á Morgunblaðið í
vikunni og léku hlutverk blaða-
manns og ljósmyndara í einn
dag. „A meðan níundi bekkurinn
er í samræmdu prófunum erum
við send í starfskynningu,"
sögðu þær til skýringar. Það
þarf ekki að hafa mörg orð um
það, þær fengu sína starfskynn-
ingu, sátu fund með fréttastjóra,
þeystu að því búnu á blaða-
mannafund til að éta snittur og
luku svo erilsömum vinnudegi
með því að taka viðtal og myndir
af viðmælendum sínum. Vel af
sér vikið hjá þeim Rebekku Sig-
urðardóttur, Diljá Þórhallsdótt-
ur og Sigríði Ástu Eyþórsdóttur.
Viðtalið sem þær tóku er hér á
síðunni undir fyrirsögninni „Hér
versla helst unglingar og pönk-
arar.“ Á myndinni eru svo blaða-
konurnar upprennandi. Til
vinstri er Rebekka Sigurðardótt-
ir, í miðjunni er Diljá Þórhalls-
dóttir, en lengst til hægri er Sig-
ríður Ásta Eyþórsdóttir.
Hér versla helst
unglingar og pönkarar
+ Nú stendur útsöluvertíðin sem
hæðst. Af því tilefni brugðum
við okkur í bæinn og litum inn í
verslunina Kjallarann Vestur-
götu 3.
Kjallarinn er óvenjulegur af
því leyti að þar er verslað bæði
með gömul og ný föt.
Við tókum að tali Odd Pét-
ursson eiganda verslunarinnar
og Ingu Friðjónsdóttur af-
greiðsludömu. Þau sögðu að út-
salan gengi alveg bærilega og
ekki bar á öðru þegar við komum
að.
— Hvernig fólk verslar aðal-
ega hjá ykkur?
„Það eru helst unglingar og
pönkarar en þó er það allskonar
fólk á öllum aldri.
— Hvernig stóð á því Oddur,
að þú byrjaðir með búð sem er
frekar ólík öðrum búðum?
„Ég hafði alltaf haft áhuga
fyrir svona fötum og hafði séð
margar svona búðir í Bretlandi
sem höfðu gengið vel, en þær
búðir eru yfirleitt kallaðar „Sec-
ond hand“ búðir og fatnaðurinn
er I nýbylgju stíl.“
— Er ekki stundum þreytandi
að vinna í svona búð?
„Stundum er mjög þreytandi
að standa allan daginn en þetta
er skemmtilegt starf,“ sögðu þau
að lokum.
MorKunblaöiö/Kristján.
Þrjár ungar og
fallegar í starfskynningu
Inga Friðjónsdóttir og Oddur Pétursson
Mynd/Sinriöur Asta.